Κατάργηση της υποβολής επικυρωμένων αντιγράφων εγγράφων.

* Ποιές υπηρεσίες και φορείς υποχρεούνται να εφαρμόσουν τη ρύθμιση;
Η ρύθμιση εφαρμόζεται στο Δημόσιο, τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.), τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, τα Δικαστήρια όλων των βαθμών, τα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου που ανήκουν στο κράτος ή επιχορηγούνται τακτικώς, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις από κρατικούς πόρους κατά 50% τουλάχιστον του ετήσιου προϋπολογισμού τους, τις δημόσιες επιχειρήσεις και τους οργανισμούς που προβλέπονται στις διατάξεις του άρθρου 1 του ν. 3429/2005, καθώς και στα νομικά πρόσωπα και τις επιχειρήσεις των Ο.Τ.Α.
Κατάλογος υποχρέων υπηρεσιών:
http://www.ydmed.gov.gr/wp-content/uploads/20140514_lista_forewn.xls

Οδηγία 2011/83/ΕΕ σχετικά με τα δικαιώματα των καταναλωτών

Καταργούνται οι κρυφές επιβαρύνσεις και έξοδα στο διαδίκτυο,  θεσπίζεται μεγαλύτερη διαφάνεια στις τιμές και απαγόρευση προσυμπληρωμένων τετραγωνιδίων στους ιστότοπους, δίδεται  προθεσμία 14 ημερών για να αλλάξετε γνώμη σχετικά με μια αγορά, ενώ  το δικαίωμα υπαναχώρησης επεκτείνεται και στις διαδικτυακές δημοπρασίες, όπως το eBay. Ο λόγος για κάποιες από τις 10 αλλαγές που φέρει  η  οδηγία 2011/83/ΕΕ σχετικά με τα δικαιώματα των καταναλωτών. Τέθηκε σε ισχύ σε όλα τα Κράτη Μέλη από τις 13 Ιουνίου 2014 – αντικατέστησε τις οδηγίες 97/7/ΕΚ για την προστασία των καταναλωτών κατά τις εξ αποστάσεως συμβάσεις και 85/577/ΕΟΚ για την προστασία των καταναλωτών κατά τη σύναψη συμβάσεων εκτός εμπορικού καταστήματος.
Σύμφωνα με την Γενική Γραμματεία Καταναλωτή,  η οδηγία ενισχύει τα δικαιώματα των καταναλωτών οπουδήποτε και οποτεδήποτε κάνουν αγορές στην ΕΕ – είτε στο διαδίκτυο είτε σε κατάστημα -, ενώ βρίσκει τη χρυσή τομή ανάμεσα στην προστασία των καταναλωτών και την επιχειρηματική ανταγωνιστικότητα.
Η οδηγία ρυθμίζει ορισμένες πτυχές των συμβάσεων που οι καταναλωτές συνάπτουν με προμηθευτές. Αναλόγως της μεθόδου πώλησης ή/και του αντικειμένου / σκοπού της σύμβασης οι συμβάσεις διακρίνονται στις εξής κατηγορίες:
(1) συμβάσεις εκτός εμπορικού καταστήματος,

(2) εξ αποστάσεως συμβάσεις οι οποίες συνάπτονται με αποκλειστική χρήση ενός ή περισσότερων μέσων επικοινωνίας εξ αποστάσεως  (internet, τηλέφωνο,  κλπ),

(3) συμβάσεις εντός εμπορικού καταστήματος, δηλαδή αυτές που δεν ανήκουν στις δύο προηγούμενες κατηγορίες,

(4) συμβάσεις πώλησης, στα πλαίσια των οποίων ο καταναλωτής αποκτά, έναντι τιμήματος, αγαθά (συμβάσεις πώλησης) ή ταυτόχρονα αγαθά και υπηρεσίες (μικτές συμβάσεις),

(5) συμβάσεις παροχής υπηρεσιών, στα πλαίσια των οποίων ο καταναλωτής αποκτά, έναντι τιμήματος, υπηρεσίες μόνο,

(6) συμβάσεις για την ηλεκτρονική παροχή ψηφιακού περιεχομένου, και

(7) συμβάσεις παροχής κοινής ωφέλειας, δηλαδή νερού, φυσικού αερίου ή ηλεκτρικής ενέργειας ή τηλεθέρμανσης.

 

ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ

Ανατροπές φέρνει ο νέος Ποινικός Κώδικας

 

Ριζικές αλλαγές προβλέπει το σχέδιο του νέου Ποινικού Κώδικα που προτείνει η επιστημονική επιτροπή του Υπουργείου Δικαιοσύνης

Ανατροπή σε όσα συμβαίνουν στον χώρο της απονομής της ποινικής δικαιοσύνης με εξευρωπαϊσμό των ποινών και για τα εγκλήματα της διαφθοράς, πρόβλεψη νέων θεσμών, όπως η κοινωφελής εργασία, η έκτιση της ποινής κατ' οίκον αλλά και με ηλεκτρονική επιτήρηση, προβλέπει το σχέδιο... του νέου Ποινικού Κώδικα που προτείνει η επιστημονική επιτροπή του υπουργείου Δικαιοσύνης, υπό τον επίτιμο αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, κ. Βασίλη Μαρκή.

Κορυφαία επιλογή της πλειοψηφίας της Επιτροπής είναι η κατάργηση του νόμου 1608/1950 περί καταχραστών του δημόσιου χρήματος με ρητή διάταξη –και ειδικότερα το άρθρο 333- που προβλέπει απόλυτα την κατάργησή του με μία μόνο φράση.

Τι αλλάζει στην απονομή της ποινικής δικαιοσύνης:

ΕΝ.Φ.Ι.Α. - Οι πρόσφατες αλλαγές - Τι πρέπει να γνωρίζουμε για τις διορθώσεις του φόρου - Όλες οι σχετικές διατάξεις

Περιεχόμενα:

Α) Με τον πρόσφατο νόμο 4276/2014 επήλθαν σημαντικές αλλαγές σε μία σειρά από φορολογικούς νόμους και διατάξεις που αφορούν το Ε9 τον ΕΝ.Φ.Ι.Α. και τον Κ.Φ.Δ.
Β) Υπενθυμίζουμε τις οδηγίες συμπλήρωσης στοιχείων ακινήτων που ισχύουν για τις δηλώσεις του 2014 σε περίπτωση υποβολής τροποποιητικής δήλωσης μετά από έλεγχο λανθασμένου εκκαθαριστικού ΕΝ.Φ.Ι.Α. (Σχετική απόφαση ΠΟΛ.1052/17.2.2014)
Γ) Ο τρόπος υπολογισμού του ΕΝ.Φ.Ι.Α. από το υπ.Οικονομικών σε διάφορες περιπτώσεις.
Δ) Δόσεις Φόρου - Ρύθμιση

Ε) Σημαντικές επισημάνσεις
- Εκπτώσεις και αναστολή πληρωμής ΕΝ.Φ.Ι.Α.
-Σχετικά με τον υπολογισμό του συμπληρωματικού φόρου (ΕΝ.Φ.Ι.Α) για τα ιδιοχρησιμοποιούμενα ακίνητα των νομικών προσώπων

Ζ) Αποφάσεις σχετικές με τον ΕΝΦΙΑ  για το 2014

-------------

Α) Με τον πρόσφατο νόμο 4276/2014 επήλθαν σημαντικές αλλαγές σε μία σειρά από φορολογικούς νόμους και διατάξεις που αφορούν το Ε9 τον ΕΝ.Φ.Ι.Α. και τον Κ.Φ.Δ.

1) Υποβολή δήλωσης Ε9 για το 2014 από νομικά πρόσωπα (Παρ 1 άρθρου 23 ν. 3427/2005)

Νομικά πρόσωπα που έχουν δηλώσει τα στοιχεία των ακινήτων τους, της 1ης Ιανουαρίου 2011, με την υποβολή ηλεκτρονικού αρχείου υπολογιστικών φύλλων εφαρμογών γραφείου, υποβάλλουν εμπρόθεσμα τις μεταβολές της περιουσιακής τους κατάστασης της 1ης Ιανουαρίου των ετών 2011, 2012, 2013 και 2014, εφόσον η υποβολή γίνει εντός προθεσμίας σαράντα πέντε (45) ημερών από την ανάρτηση από τη Φορολογική Διοίκηση της προσωρινής περιουσιακής τους εικόνας, βάσει των ανωτέρω υποβληθέντων ηλεκτρονικών αρχείων, και πάντως, το αργότερο μέχρι και τη 16η Νοεμβρίου 2014.

ΤρΠλημΚω 584/2013 [Μη απόδοση ΦΠΑ - Ακυρότητα κλητηρίου θεσπίσματος - Έγκλημα υπερχειλούς υποκειμενικής υπόστασης]

(...) Ακυρώνεται το επίδικο κλητήριο θέσπισμα διά του οποίου παραπέμφθηκε ο κατηγορούμενος να δικασθεί για το αδίκημα της μη απόδοσης ΦΠΑ. Συγκεκριμένα, δεν περιγράφεται στο κλητήριο θέσπισμα με σαφήνεια και ακρίβεια η πράξη για την οποία κατηγορείται ο κατηγορούμενος, δηλαδή σε αυτό δεν καθορίζεται επακριβώς το έγκλημα κατά τα πραγματικά περιστατικά που το συνιστούν και τα κατά το νόμο συστατικά του στοιχεία, προκειμένου αυτός να λάβει γνώση της αποδιδόμενης κατηγορίας και να προετοιμάσει ανάλογα την υπεράσπισή του. Ειδικότερα, στο κλητήριο θέσπισμα δεν περιέχονται επακριβώς τα πραγματικά περιστατικά τα οποία πληρούν την υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος και δη το στοιχείο του σκοπού αποφυγής πληρωμής του ΦΠΑ. Επιπλέον, δεν εξειδικεύεται η ιδιότητα με την οποία ο κατηγορούμενος όφειλε να προβεί στην ανωτέρω απόδοση, καθόσον αναφέρεται ως νόμιμος εκπρόσωπος επιχείρησης άνευ περαιτέρω στοιχείων της τελευταίας.
Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 321 παρ. 1 στοιχ. δ΄ του ΚΠΔ, το κλητήριο θέσπισμα πρέπει να περιέχει, μεταξύ άλλων στοιχείων, τον ακριβή καθορισμό της πράξης, για την οποία κατηγορείται ο κατηγορούμενος, δηλαδή θα πρέπει στο κλητήριο θέσπισμα να περιγράφεται με σαφήνεια και ακρίβεια η πράξη για την οποία κατηγορείται ο κατηγορούμενος, ήτοι να καθορίζονται επακριβώς τα πραγματικά περιστατικά τα οποία πληρούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση εγκλήματος, όπως αυτό τυποποιείται στο νόμο, για να είναι σε θέση ο κατηγορούμενος να λάβει γνώση της αποδιδόμενης σ’ αυτόν κατηγορίας και να προετοιμάσει ανάλογα την υπεράσπισή του. Τα ίδια προβλέπονται και από το άρθρο 6 παρ. 3 εδ. α΄ και β΄ της ΕΣΔΑ, που κυρώθηκε με το ΝΔ 53/1974 και αποτελεί εγχώριο δίκαιο, το οποίο ορίζει ότι κάθε κατηγορούμενος έχει δικαίωμα: α) να πληροφορείται στη βραχύτερη προθεσμία, στη γλώσσα την οποία εννοεί και με κάθε λεπτομέρεια, τη φύση και το λόγο της εναντίον του κατηγορίας και β) να διαθέτει το χρόνο και τις αναγκαίες ευκολίες για την προετοιμασία της υπεράσπισής του. Αν δεν περιέχεται στο κλητήριο θέσπισμα ο ακριβής καθορισμός της πράξης για την οποία κατηγορείται ο κατηγορούμενος, τότε αυτό και μαζί του η κλήτευση του τελευταίου στο ακροατήριο, είναι άκυρα, σύμφωνα με το άρθρο 321 παρ. 4 ΚΠΔ. Την ακυρότητα αυτή του κλητηρίου θεσπίσματος, που είναι σχετική και αφορά σε πράξη προπαρασκευαστική της διαδικασίας στο ακροατήριο, αν δεν καλυφθεί, δηλαδή αν ο κατηγορούμενος εμφανιστεί στη δίκη και προβάλλει εγκαίρως αντίρρηση για την πρόοδό της, μπορεί, εφόσον η σχετική ένστασή του απορρίφθηκε, να την προτείνει, επαναφέροντάς την με λόγο εφέσεως και στη δευτεροβάθμια δίκη (άρθρο 173 παρ. 1 ΚΠΔ).

Η ακούσια νοσηλεία σήμερα: Μια μαύρη τρύπα στο κράτος δίκαιου [Ευτύχης Φυτράκης, Διδάκτωρ Νομικής - Ειδικός Επιστήμονας στο Συνήγορο του Πολίτη]

Ι. Ποιος νοιάζεται;
Όποιος επιστήμονας γραφείου επιχειρήσει να σχηματίσει εικόνα για τους ακούσιους ψυχιατρικούς ασθενείς σίγουρα θα μείνει πολύ ευχαριστημένος: Η ελληνική νομοθεσία είναι όχι μόνο σύγχρονη αλλά και από τις πλέον προοδευτικές της Ευρώπης, οι ψυχίατροι πάντα συμφωνούν στην εκτίμησή τους για τα περιστατικά, οι εισαγγελείς πάντα συμφωνούν με την εκτίμηση αυτή των γιατρών, οι ασθενείς ή οι συγγενείς τους δεν εναντιώνονται, τα δικαστήρια ποτέ δεν απορρίπτουν τις σχετικές αιτήσεις για ακούσια νοσηλεία, οι ασθενείς δεν χρειάζεται να εμφανιστούν στο δικαστήριο, ποτέ δε διορίζουν δικηγόρο για να αντιλέξει, ούτε χρειάζονται τη βοήθεια εξωτερικού ψυχιάτρου που να πει κάτι διαφορετικό και, τέλος, ποτέ δεν αμφισβητούν τις δικαστικές αποφάσεις εγκλεισμού. Άλλωστε, η Ελλάδα ποτέ δεν έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για υπόθεση ψυχικά ασθενούς. Αλλά ούτε και οικογένειες, φίλοι, υποστηρικτές ή ΜH.ΚY.Ο. φαίνεται να διαμαρτύ¬ρονται για τους έγκλειστους ψυχασθενείς και τη μεταχείριση που αυτοί έχουν! Εξάλλου, δεν υπάρχει κάποιος λόγος που να κινεί το ενδιαφέρον ενός νομικού, εν προκειμένω, ως αντικείμενο δικηγορικής ύλης ή πανεπιστημιακής διδασκαλίας; Άρα, όλα λειτουργούν τόσο συναινετικά και όμορφα! Ποιος νοιάζεται λοιπόν; Ας τα πάρουμε από την αρχή!
ΙΙ. Οι ελπίδες (του ν. 2071/92) που γρήγορα διαψεύστηκαν!
Ο ακούσια νοσηλεία προσλαμβάνεται από τους αστικολόγους ως «προστατευτικός θεσμός», από του ποινικολόγους ως «κύρωση» ενώ από ένα δημοσιολόγο ως διοικητική διαδικασία. Σε κάθε περίπτωση όμως συνιστά μια διπλή ρωγμή στα δικαιώματα του ανθρώπου: στέρηση της ελευθερίας και υποβολή σε ιατρικές πράξεις χωρίς συναίνεση[1]. Όμως, η στέρηση τη ελευθερίας ενός ατόμου αποτελεί βάναυση προσβολή ατομικού δικαιώματος και επιβάλλεται μόνο για την τέλεση εγκλήματος αφού μάλιστα μεσολαβήσει καταδικαστική απόφαση. Γι’ αυτό, η ακούσια νοσηλεία, στο πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης, αντιμετωπίζεται κυρίως ως μορφή στέρησης της ελευθερίας, όπως η φυλάκιση[2]. Από την άλλη πλευρά, βασικός όρος για τη διενέργεια ιατρικών πράξεων αποτελεί η προηγούμενη συναίνεση του ασθενούς. Χωρίς αυτήν, η ιατρική πράξη αποτελεί, κατ’ αρχήν τουλάχιστον, εγκληματική πράξη (π.χ. σωματική βλάβη)[3]. Αντίθετα, σύμφωνα με το νομοθετικό ορισμό (άρθρ. 95 § 1 ν.2071/92) "Ακούσια νοσηλεία είναι η χωρίς τη συγκατάθεση του ασθενή εισαγωγή και παραμονή του, για θεραπεία σε κατάλληλη Μονάδα Ψυχικής Υγείας"[4].
Αρχικά με το ν. ΨΜΒ΄/1862[5] και στη συνέχεια με το ΝΔ 104/1973 ρυθμίστηκε το ζήτημα της ακούσιας νοσηλείας των ψυχικά ασθενών στα ειδικά ιδρύματα ή, με την γλώσσα της εποχής, οργανώθηκαν τα σχετικά με την «περισυλλογήν και περίθαλψιν» των «φρενοπαθών». Με τη νομοθεσία αυτή δημιουργήθηκε ένα μοντέλο αναγκαστικού εγκλεισμού στο οποίο ο (ψυχικά ασθενής) άνθρωπος καθίστατο ουσιαστικά έρμαιο στα χέρια των ψυχιάτρων μα και των διοικητικών παραγόντων. Έτσι κάθε πολίτης μπορούσε με μια ευτελέστατη "διαδικασία" να στερηθεί την ελευθερία του και να υποστεί μια "λεπτή" νοσηλεία, χωρίς καμιά βεβαιότητα για το θεμιτό της στέρησης και το αναγκαίο της νοσηλείας. Χωρίς τέλος καμιά δικαστική εγγύηση, παρά μόνο, ενίοτε, μια εισαγγελική "σφραγίδα". Το υποκείμενο-άνθρωπος αυτόματα μετατρε¬πόταν σε αντικείμενο-νοσηλευόμενο, χωρίς καμιά ουσιαστική δυνατότητα άμυνας[6]. Η κατάσταση αυτή προκάλεσε τις σφοδρές επικρίσεις ορισμένων νομικών όσο και ψυχιάτρων με ευαισθησίες. Η εικόνα του ασύλου της Λέρου[7] αποτέλεσε σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής, μιας σταθερής πολιτικής αλλά και μιας πολύ ισχυρής εξουσιαστικής νοοτροπίας. Αυτή η εικόνα κατέδειξε τη μεγάλη απόσταση της χώρας μας από τα ευρωπαϊκά standards, ιδίως δε τις ρυθμίσεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α.) και τη συναφή νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Δ.Δ.Α.)[8]. Ωρίμασαν έτσι οι συνθήκες για μια νέα θεώρηση των πραγμάτων.
Η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας αυτής, ευτυχώς, δεν άργησε να φέρει καρπούς και συγκεκριμένα το ν. 2071/1992 ο οποίος έθεσε πλέον σε ορθολογικές βάσεις το όλο πλαίσιο της ακούσιας νοσηλείας. Το έκτο κεφάλαιο για την ψυχική υγεία αναμόρφωσε πλήρως το καθεστώς ακούσιας νοσηλείας, οικοδομώντας για πρώτη φορά ένα σύστημα και ενσωματώνοντας εν πολλοίς τα πορίσματα της μέχρι τότε νομολογίας του Ε.Δ.Δ.Α. Τρία βασικά στοιχεία αξίζει να επισημάνουμε :

ΜονΠρΧαν 210/2014: Η διάταξη να προσκομίζεται πιστοποιητικό ΕΝΦΙΑ είναι αντίθετη στο Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ

ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 210/2014
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ
Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Ιωάννη Ευαγγελάτο, Πρωτοδίκη, ο οποίος ορίσθηκε από τη Διευθύνουσα το Πρωτοδικείο Χανίων Πρόεδρο Πρωτοδικών και τη Γραμματέα Νίκη Αντωνιάδου.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 23 Ιανουαρίου 2014 για να δικάσει την υπόθεση:
ΤΟΥ ΚΑΛΟΥΝΤΟΣ-ΕΝΑΓΟΝΤΟΣ: Χ.Τ. του Ι., κατοίκου Χανίων, ο οποίος παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου του δικηγόρου Χ Π.
ΤΟΥ ΚΑΘ’ ΟΥ Η ΚΛΗΣΗ-ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ: Ελληνικού Δημοσίου, που εκπροσωπείται νόμιμα από τον Υπουργό Οικονομικών, που εδρεύει στην Αθήνα, το οποίο παραστάθηκε δια της Δικαστικής Αντιπροσώπου του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους Ε Σ.
Ο καλών-ενάγων με την από 18-11-2013 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …/2013 κλήση του, η οποία προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, επαναφέρει προς συζήτηση και ζητεί να γίνει δεκτή η από 9-1-2012 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …/2012 αγωγή του, η οποία προσδιορίσθηκε για τη δικάσιμο της 14-6-2012, οπότε και ματαιώθηκε.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και τις προτάσεις που κατέθεσαν.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
 ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

"Η μη αναγραφή του άρθρου 15 ΠΚ επί του κλητηρίου θεσπίσματος, σε περίπτωση ανθρωποκτονίας από αμέλεια με παράλειψη από έχοντα ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να παρεμποδίσει την επέλευση του αποτελέσματος δράστη, ως λόγος ακυρότητας του κλητηρίου θεσπίσματος" * [Ευγένιος Αρ. Γιαρένης, Αντεισαγγελέας του Στρατοδικείου Ιωαννίνων Δρ.Δημοσίου Δικαίου Παντείου Πανεπιστημίου]

Η (σχετική) ακυρότητα του κλητ...ηρίου θεσπίσματος μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αναιρετικού ελέγχου σύμφωνα με το άρθρο 510 παρ. 1 Β΄ ΚΠ$, εάν δεν καλυφθεί κατά τα άρθρα 173 και 174 ΚΠ$, τούτο δε συμβαίνει, σε περίπτωση ανέκκλητης (πρωτόδικης) αποφάσεως, είτε εάν ο κατηγορούμενος, ο οποίος δεν εμφανίστηκε στο ακροατήριο, καταδικαστεί ερήμην σε ανέκκλητη ποινή, είτε εάν ο κατηγορούμενος εμφανίστηκε μεν στο ακροατήριο, προέβαλε εγκαίρως την ένσταση ακυρότητας, αλλά αυτή (κακώς) απορρίφθηκε1. Εάν η καταδικαστική απόφαση είναι εκκλητή, η ακυρότητα του κλητηρίου θεσπίσματος καλύπτεται σε περίπτωση που δεν περιληφθεί ως ειδικός λόγος μεταξύ των λόγων εφέσεως η παρά το νόμο απόρριψη της προβληθείσας ένστασης ακυρότητας2, και βέβαια, η ένσταση περί ακυρότητας του κλητηρίου θεσπίσματος θα πρέπει να προβάλλεται πριν από την έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας, τόσο σε πρώτο όσο και σε δεύτερο βαθμό, άλλως η ακυρότητα θεραπεύεται, η σχετική δε ένσταση απορρίπτεται από το δικαστήριο ως απαράδεκτη3.

Ανάμεσα στα σημαντικότερα στοιχεία τα οποία θα πρέπει να περιλαμβάνονται, με ποινή ακυρότητας, στο κλητήριο θέσπισμα, σύμφωνα με τις προβλέψεις του άρθρου 321 παρ. 1 και 4 ΚΠ$, είναι το να περιέχεται ακριβής καθορισμός της πράξης και να γίνεται μνεία του άρθρου του ποινικού νόμου που την προβλέπει, κι αυτό βέβαια προκειμένου να γνωρίζει με σαφήνεια ο κατηγορούμενος το ακριβές περιεχόμενο της κατηγορίας που του αποδίδεται και να μπορεί να προετοιμάσει αποτελεσματικά την υπεράσπιση του. Θεωρείται δικαιολογημένα ότι τα στοιχεία αυτά είναι τα σπουδαιότερα από τα περιλαμβανόμενα στο κλητήριο θέσπισμα στοιχεία (βλ. ΑΠ 1261/1985 ΠοινΧρ ΛΣΤ΄ (1986), σελ. 260-261), διότι με τον ακριβή καθορισμό, στο κλητήριο θέσπισμα, της αξιόποινης πράξεως και τη μνεία της ουσιαστικής ποινικής διατάξεως που την προβλέπει και την τιμωρεί, αφενός μεν καθιερώνεται σε νομοθετικό επίπεδο το δικαίωμα του κατηγορουμένου να πληροφορείται λεπτομερώς την κατηγορία που του αποδίδεται ("δικαίωμα πληροφόρησης"), όπως απαιτούν οι αυξημένης τυπικής ισχύος σχετικές συνταγματικές προβλέψεις (βλ. άρθρο 20 παρ. 1 Σ), αφετέρου δε επιτυγχάνεται ο αναγκαίος θεματικός προσδιορισμός του αντικειμένου της δίκης.4

"Επίκαιρα ζητήματα ποινικής διαδικασίας στα φορολογικά αδικήματα" Εισηγητής: Ζήσης Στ. Κωνσταντίνου, Δικηγόρος]

Α.

1.- Η δεύτερη μέρα της διημερίδας μας είναι αφιερωμένη, κατά το πρώτο τμήμα της, στο θέμα Φορολογικές Παραβάσεις και Ποινική Δικαιοσύνη και κατά το δεύτερο τμήμα της στο θέμα Η δικαστική προστασία στο πλαίσιο των φορολογικών διαφορών. Επομένως, όσοι παρακολούθησαν... και παρακολουθούν την διημερίδα αυτή, άκουσαν ήδη και θα ακούσουν πολλά, εξαιρετικά ενδιαφέροντα, από θεωρητικής, ιδίως, απόψεως.-
2.- Στην επιθυμία μου να φανώ πρακτικώς χρήσιμος στους ακροατές μας, προσπάθησα να συγκεντρώσω, κατά το δυνατόν, σχετικώς πρόσφατη και κατά το δυνατόν αδημοσίευτη στο Νομικό Τύπο νομολογία. Η νομολογία αυτή αναφέρεται σε διάφορα πρακτικά, ιδίως, ζητήματα, που αντιμετωπίζουμε σχεδόν όλοι μας, καθημερινώς, σε ποινικές φορολογικές υποθέσεις. Προσπάθησα, επαναλαμβάνω, να συγκεντρώσω, για τα ζητήματα αυτά, νομολογία μάλλον πρωτοποριακή, δηλαδή που δεν ακολουθεί την πεπατημένη.-
3.- Θέλω να ελπίζω ότι δεν "μπήκα στα χωράφια" άλλων συναδέλφων, δηλαδή εισηγητών της διημερίδας μας. Αν τούτο συνέβη, τους ζητώ, προκαταβολικώς ή εκ των υστέρων, συγνώμην, αν και πεποίθησή μου είναι πως όλοι μας αλληλοσυμπληρωνόμαστε, αφού υπηρετούμε έναν κοινό σκοπό. Γενικότερα, πάντως, παρακαλώ όλους τους ακροατές μας να με συγχωρήσουν για την καθυστέρηση περί την παράδοση της εισηγήσεώς μου, που οφείλεται στον εξαιρετικό φόρτο εργασίας, αλλά και στη διάθεσή μου να εισφέρω κάτι πρακτικώς χρήσιμο, επαναλαμβάνω, στη διημερίδα μας.-
4.- Έτσι θα παραθέσω, στις επόμενες παραγράφους, αποφάσεις διαφόρων Δικαστηρίων, που ασχολήθηκαν με πρακτικά ζητήματα, που αντιμετωπίζουμε συχνότατα και έδωσαν τις λύσεις που αναφέρονται πιο κάτω, κατά περίπτωση. Οι λύσεις που δόθηκαν είναι αναμφιβόλως πρωτότυπες και, βεβαίως, ιδιαιτέρως χρήσιμες. Μερικές φορές πρωτοποριακές. Ακόμα και αν οι λύσεις αυτές δεν συνιστούν δεδικασμένο, αποτελούν, πάντως, ενδιαφέρον και, βεβαίως, σημαντικό νομολογιακό προηγούμενο και, ασφαλώς, δίνουν αφορμή για γόνιμο διάλογο: Συζήτηση, βελτίωση, διεύρυνση κλπ.-

«Ο θεσμός του Οικονομικού Εισαγγελέα, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 2§1 του ν. 3943/31-3-2011, που πρόσθεσε στο ν. 2523/1997 το άρθρο 17Α και η αντιμετώπιση των φορολογικών αδικημάτων». [Ελένη Μιχαλοπούλου, Αντεισαγγελέας Πρωτοδικών, Επίκουρη Εισαγγελέας Οικονομικού Εγκλήματος].

1. Το οικονομικό έγκλημα, χωρίς να συνιστά ένα νέο εγκληματικό φαινόμενο, τα τελευταία χρόνια γνωρίζει μία ποσοτική... αύξηση και ποιοτική βελτίωση στη δομή και στη λειτουργία του. Διαχέεται προς όλες τις κατευθύνσεις, καταλαμβάνει όλους τους τομείς της ανθρώπινης δράσης, μεταμορφώνεται, ενδύεται νομιμοφανείς διαδικασίες και επιβιώνει διαρκώς παραλλασσόμενο. Εκτυλίσσεται αστραπιαία, με στόχο την εξαργύρωση της πολιτικής δύναμης σε χρήμα και την εκμετάλλευσης της πολιτισμικής υπεροχής με οικονομικό αντίκρισμα ∙ γιατί τελικά τα πάντα σήμερα μετρώνται με το χρήμα. Στην καθημερινή πρακτική συνειδητοποιούμε ότι δεν υπάρχουν στεγανά ανάμεσα στα εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου, στο οργανωμένο έγκλημα και στο οικονομικό έγκλημα.
Η χώρα μας τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε δεινή οικονομική κατάσταση, που κατέστησε αναγκαία την αντιμετώπιση του οικονομικού εγκλήματος. Υπό αυτές τις συνθήκες ο Νομοθέτης με το άρθρο 2§1 του ν. 3943/2011 εισήγαγε στην ελληνική έννομη τάξη το θεσμό του Οικονομικού Εισαγγελέα.

2. Α. Στο άρθρο 17Α του ν. 2523/1997, αναφέρεται ότι « … Εισαγγελέας Οικονομικού Εγκλήματος ορίζεται με τον αναπληρωτή του, εισαγγελικός λειτουργός με βαθμό αντεισαγγελέα εφετών… και συνεπικουρείται από τρεις, τουλάχιστον, εισαγγελείς ή αντεισαγγελείς πρωτοδικών … Το έργο των αρμοδίων για τα οικονομικά εγκλήματα εισαγγελέων εποπτεύει και συντονίζει Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου…».
Β. Η τοπική αρμοδιότητά του επεκτείνεται σε όλη την Επικράτεια. Στα καθήκοντά του ανήκει η εποπτεία , η καθοδήγηση και ο συντονισμός των ενεργειών των γενικών προανακριτικών υπαλλήλων (άρθρο 33 § 1 α’ του Κ.Π.Δ.) και των ειδικών προανακριτικών υπαλλήλων, του Σ.Δ.Ο.Ε., των Τελωνείων, της Ε.Λ.Υ.Τ. και των φοροελεγκτικών υπηρεσιών του Υπουργείου Οικονομικών, για τη διερεύνηση της τέλεσης ή μη των φορολογικών και οικονομικών αδικημάτων, κατά τη διενέργεια τόσο της προκαταρκτικής εξέτασης ή προανάκρισης, όσο και σε διοικητικό επίπεδο. Σημειώνουμε ότι το επιστημονικό προσωπικό της υπηρεσίας του, από το Νοέμβριο του 2013 διαθέτει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των ανακριτικών υπαλλήλων.
Ο Εισαγγελέας Οικονομικού Εγκλήματος ενημερώνεται για όλες τις καταγγελίες και τις πληροφορίες που περιέχονται στις υπηρεσίες, που εποπτεύει και μπορεί να παραγγέλλει προς αυτές τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης ή προανάκρισης. Η δικογραφία που σχηματίζεται διαβιβάζεται στους κατά τόπο αρμόδιους για την ποινική δίωξη εισαγγελείς πρωτοδικών, με την παραγγελία άμεσης άσκησης ποινικής δίωξης.
Έχει πρόσβαση σε κάθε πληροφορία ή στοιχείο ή αρχείο προσωπικών δεδομένων, μη υποκείμενος στους περιορισμούς της νομοθεσίας περί φορολογικού, τραπεζικού, χρηματιστηριακού και κάθε άλλου είδους απορρήτου. Η άρση του τραπεζικού απορρήτου λαμβάνει χώρα μόνο με Διάταξη των Εισαγγελικών Λειτουργών, χωρίς να χρειάζεται εισαγωγή της υπόθεσης στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών.
Από τη σύσταση του θεσμού, στην αρμοδιότητα του Εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος ανήκαν κάθε είδους φορολογικά και οικονομικά εγκλήματα και οποιαδήποτε άλλα συναφή, εφόσον διαπράττονται σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου, οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, νομικών προσώπων του ευρύτερου δημόσιου τομέα και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή που βλάπτουν σοβαρά την εθνική οικονομία. Μετά την ισχύ του Ν.4022/2011, όπως ισχύει σήμερα, αφαιρέθηκαν από την αρμοδιότητα του Εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος: τα κακουργήματα αρμοδιότητας του τριμελούς εφετείου κακουργημάτων των υπουργών, υφυπουργών, βουλευτών, των δημοσίων λειτουργών και των υπαλλήλων κατά την έννοια των άρθρων 13α και 263Α του Ποινικού Κώδικα και τα κακουργήματα ιδιαίτερα μεγάλου κοινωνικού ενδιαφέροντος ή μείζονος δημοσίου συμφέροντος αρμοδιότητας του τριμελούς εφετείου, που χαρακτηρίζονται ως τέτοια με πράξη του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, που ανήκουν πλέον στην αρμοδιότητα του Εισαγγελέα Διαφθοράς. Πλην όμως με το άρθρο 8 §1.δ. του Ν.4205/2013, για τις εκκρεμούσες δικογραφίες μπορεί ο Εισαγγελέας Οικονομικού Εγκλήματος, ο ίδιος, να ολοκληρώσει την προκαταρκτική εξέταση.

"ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΘΙΓΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ" (Ιούνιος 2014) [του Κων/νου Μενουδάκου, Επίτ. Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας]

Εισαγωγικές παρατηρήσεις[1]

Οι συμπεριφορές της Διοίκησης που παραβιάζουν την περιβαλλοντική και την πολεοδομική νομοθεσία μπορούν να ελεγχθούν από τα διοικητικά δικαστήρια κυρίως μέσω δύο δικονομικών διαδρομώ...ν. Αφενός με την άσκηση αίτησης ακύρωσης κατά της σχετικής πράξης ή παράλειψης των οργάνων της Διοίκησης και αφετέρου με την άσκηση αγωγής με βάση τα άρθρα 105 ή 106 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα (Εισ. Ν. Α. Κ.) για τη διεκδίκηση αποζημίωσης για βλάβη που επήλθε από παράνομη πράξη ή παράλειψη των οργάνων της Διοίκησης ή από παράνομες υλικές ενέργειές της ή παράνομες παραλείψεις υλικών ενεργειών. Η αίτηση ακύρωσης αποβλέπει στην αποκατάσταση της αντικειμενικής νομιμότητας, ενώ η αγωγή έχει ως σκοπό την ικανοποίηση υποκειμενικού δικαιώματος. Τα δύο αυτά ένδικα βοηθήματα μπορούν να ασκηθούν παραλλήλως. Η άσκηση του ενός δεν αποκλείει το άλλο.

Νομικό πλαίσιο

ΑΠ 9/2014: "Συρροή υπεξαίρεσης και φοροδιαφυγής. Υπερισχύει ο ειδικότερος νόμος περί φοροδιαφυγής"

 (...)"Φαινoμένη κατ` ιδέα συρροή ή απλή συρροή νόμων, επί της οποίας δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις του άρθρου 94 Π.Κ. περί συρροής εγκλημάτων, υπάρχει, όταν εμφανίζονται, κατ` αρχήν, για την ίδια ή περισσότερες αξιόποινες πράξεις, περισσότεροι ποινικοί νόμοι, ως εφαρμοστέοι, πλην όμως από τη λογική και... αξιολογική σχέση μεταξύ τους προκύπτει, ότι τελικά ένας από αυτούς είναι εφαρμοστέος, ο οποίος έτσι αποκλείει την εφαρμογή των λοιπών, που φαινομενικά μόνο συρρέουν. Με την έννοια αυτή, φαινομένη κατ` ιδέα συρροή υπάρχει στην περίπτωση, κατά την οποία περισσότεροι ποινικοί νόμοι καλύπτουν την όλη απαξία και υπόσταση (αντικειμενική και υποκειμενική) της αξιόποινης πράξεως και τελούν μεταξύ τους σε σχέση γενικού και ειδικού, οπότε ισχύει η αρχή της ειδικότητας, κατά την οποία ο ειδικός νόμος αποκλείει την εφαρμογή του γενικού, με βάση τον κανόνα "τα ειδικά των γενικών επικρατέστερα".

"Συμμορίες Ανηλίκων στην Ελλάδα" : Πορίσματα από τις αποφάσεις του Δικαστηρίου Ανηλίκων Αθηνών*

Εποπτεία έρευνας και επεξεργασία τελικού κειμένου[1]:
Νέστωρ Κουράκης, Καθηγητής Εγκληματολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών
Επεξεργασία και ανάλυση δεδομένων - σχόλια: Πάρη Ζαγούρα, Νομικός, Εγκληματολόγος, Επιμελήτρια Ανηλίκων -
Μαρία Α. Γαλανού , Νομικός, Διπλωματούχος Μεταπτυχιακού Κύκλου Σπουδών Ποινικώ...ν Επιστημών στη Νομική Σχολή Αθηνών

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΠΟΙΝΙΚΩΝ & ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
i. Σκοπός-Μεθοδολογία
1. Στις αναπτύξεις που ακολουθούν παρουσιάζονται τα πορίσματα έρευνας που διενεργήθηκε τον Μάρτιο του 2002 (και συμπληρωματικά τον Αύγουστο 2003) σε αποφάσεις του Μονομελούς και του Τριμελούς Δικαστηρίου Ανηλίκων Αθηνών. Σκοπός της έρευνας ήταν να μελετήσει την ύπαρξη και την ανάπτυξη παραβατικών ομάδων και “συμμοριών” ανηλίκων στο πλαίσιο του συστήματος ποινικής δικαιοσύνης στη χώρα μας, καθώς και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ανηλίκων που συμμετέχουν σε τέτοιες ομάδες. Για την πραγμάτωση του σκοπού αυτού μελετήθηκαν περιπτώσεις παραβατικών πράξεων που απασχόλησαν το Δικαστήριο Ανηλίκων Αθηνών κατά το έτος 2000 και που είχαν το στοιχείο της «από κοινού» τέλεσης, δηλ. της διάπραξης αδικημάτων από περισσότερους δράστες. Ωστόσο, από τη μελέτη αποκλείσθηκαν ορισμένες κατηγορίες αδικημάτων που, έστω κι αν τελούνται από περισσότερους δράστες, δεν έχουν κατά κανόνα τον χαρακτήρα μιας οργανωμένης αξιόποινης δραστηριότητας, αλλ’ είναι συνήθως μικρής κοινωνικοηθικής απαξίας ή / και αποτελούν το αποτέλεσμα τυχαίων συγκυριών. Έμειναν, έτσι, εκτός έρευνας, οι ακόλουθες αυτοτελείς κατηγορίες αδικημάτων: Παραβάσεις της νομοθεσίας περί αλλοδαπών, τροχαίες παραβάσεις, παραβάσεις του νόμου για τα τυχερά παίγνια, αδικήματα εξ αμελείας, επαιτεία, προμήθεια και κατοχή ναρκωτικών (εκτός αν πρόκειται, στην τελευταία περίπτωση, για διακεκριμένες, κακουργηματικές ενέργειες). Επίσης, δεν ελήφθησαν υπόψη αποφάσεις που απλώς ανέβαλαν την εκδίκαση, προέβησαν σε συγχωνεύσεις ποινών και ακυρώσεις αποφάσεων, κήρυξαν το δικαστήριο αναρμόδιο κ.λπ.