ΔιοικΠρωτΑΘ 3684/22 : ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ - ΕΛ.ΑΣ - ΑΠΟΔΟΧΕΣ- ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΔΩΡΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ

ΔιοικΠρωτΑΘ 3684/22 : ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ - ΕΛ.ΑΣ - ΑΠΟΔΟΧΕΣ- ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΔΩΡΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ - Ν.3845/10, 4093/12, 4472/17. ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΣτΕ. ΑΓΩΓΗ. Με  την κρινόμενη αγωγή οι ενάγοντες, στελέχη της Ελληνικής Αστυνομίας, ζητούν να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγόμενου Δημοσίου να καταβάλει επίδομα Χριστουγέννων έτους 2016 και επιδόματα εορτών και άδειας ετών 2017 και 2018, όπως αυτά είχαν καθοριστεί με τις διατάξεις του ν. 3845/2010 και τα οποία καταργήθηκαν με το Ν. 4093/2012. Έχει ήδη κριθεί ότι η διάταξη της περ. 1 της υποπαρ. Γ.1 της παρ. Γ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012, με την οποία καταργήθηκαν τα δώρα εορτών και το επίδομα άδειας, δεν παραβιάζει τη δίκαιη ισορροπία μεταξύ των απαιτήσεων του γενικού συμφέροντος και της προστασίας των δικαιωμάτων των δημοσίων υπαλλήλων και συνεπώς, δεν αντίκειται στο Σύνταγμα, ούτε και την Ε.Σ.Δ.Α. Απορριπτέα η αγωγή καθ’ ο μέρος ασκείται ως ευθεία ως νόμω αβάσιμη, αλλά και ως προς την επικουρική της βάση που ερείδεται στο άρθρο 155 του ν. 4472/2017 περί προσωπικής διαφοράς, διότι στις 31.12.2016 τα επιδόματα ήταν ήδη καταργημένα, δυνάμει της διάταξης του ν. 4093/2012.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΤΜΗΜΑ 33ο ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ

ΑΡΙΘΜΟΣ Α3684/2022

 

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 19 Ιανουαρίου 2022, με δικαστή τον Δημήτριο Παυλόπουλο, Πρωτοδίκη Δ.Δ., και γραμματέα τη Γιασεμή Δουκέλη, δικαστική υπάλληλο,

για να δικάσει την αγωγή με ημερομηνία κατάθεσης 13.12.2018,

των: 1. ..., 48. ...., οι οποίοι παρέστησαν με δήλωση, κατ’ άρθρο 133 παρ. 2 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (Κ.Δ.Δ.), του δικηγόρου ΧΜ

κατά του Ελληνικού Δημοσίου, που εκπροσωπείται από τον Υπουργό Οικονομικών και παρέστη με δήλωση, κατ’ άρθρο 133 παρ. 2 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (Κ.Δ.Δ.), του Δικαστικού Πληρεξούσιου του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους ΑΠ.

Αφού μελέτησε τη δικογραφία

Σκέφτηκε κατά τον νόμο

1. Επειδή, με την κρινόμενη αγωγή οι ενάγοντες, στελέχη της Ελληνικής Αστυνομίας (ΕΛ.ΑΣ.), ζητούν να αναγνωρισθεί η υποχρέωση του εναγόμενου Ελληνικού Δημοσίου να καταβάλει σε καθέναν από αυτούς, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής έως την εξόφληση, το συνολικό ποσό των 2.500 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί στο επίδομα Χριστουγέννων έτους 2016 και στα επιδόματα εορτών (Χριστουγέννων και Πάσχα) και άδειας ετών 2017 και 2018, όπως αυτά είχαν καθοριστεί με τις διατάξεις του ν. 3845/2010 (Α’ 65), και τα οποία, κατά παράβαση, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους, υπερνομοθετικής ισχύος διατάξεων και αρχών, καταργήθηκαν με τη διάταξη της περ. 1 της υποπαρ. Γ.1 της παρ. Γ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012 (Α’ 222) και παρέμειναν καταργημένα με βάση τις διατάξεις του ν. 4472/2017 (Α’ 74). Το ανωτέρω ποσό ζητείται από τους ενάγοντες ευθέως, σύμφωνα με τις διατάξεις του ως άνω ν. 3845/2010, άλλως, ως προσωπική διαφορά, σύμφωνα με το άρθρο 155 του ως άνω ν. 4472/2017, άλλως, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα [(ΕισΝΑΚ) π.δ. 456/1984 (Α’ 164)], άλλως, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 904 επ. του Αστικού Κώδικα περί αδικαιολόγητου πλουτισμού.

2. Επειδή, το δικόγραφο της κρινόμενης αγωγής υπογράφεται μόνο από τον δικηγόρο ...., στον οποίο επιδόθηκε νομίμως κλήση για τη συζήτηση της υπόθεσης στη δικάσιμο της 19.1.2022 (βλ. το από 3.9.2021 αποδεικτικό επίδοσης κλήσης της επιμελήτριας δικαστηρίων ....). Κατά τη συζήτηση όμως της υπόθεσης στη δικάσιμο αυτή, ο 13ος ενάγων (...) δεν εμφανίσθηκε αυτοπροσώπως προκειμένου να εγκρίνει με προφορική δήλωσή του στο ακροατήριο την άσκηση της αγωγής (βλ. τα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης της 19.1.2022), ούτε, εξάλλου, προσκομίστηκαν από αυτόν στο Δικαστήριο νομιμοποιητικά στοιχεία (συμβολαιογραφική πράξη ή ιδιωτικό έγγραφο με βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής) από τα οποία να προκύπτει η παροχή δικαστικής πληρεξουσιότητας προς τον ως άνω δικηγόρο, ο οποίος υπογράφει την αγωγή και κατέθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου δήλωση, κατ’ άρθρο 133 παρ. 2 του, κυρωθέντος με το άρθρο πρώτο του ν. 2717/1999 (Α’ 97), Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (Κ.Δ.Δ.), για την παράσταση των εναγόντων στην ανωτέρω δικάσιμο. Κατόπιν αυτού, η κρινόμενη αγωγή πρέπει να απορριφθεί ως προς 13ο ενάγοντα ως απαράδεκτη, κατά το άρθρο 28 παρ. 5 σε συνδυασμό με το άρθρο 30 παρ. 1, 2 και 3 του Κ.Δ.Δ., ελλείψει νομιμοποίησης του ως άνω δικηγόρου. Οι δε λοιποί ενάγοντες, οι οποίοι νομιμοποίησαν τον εν λόγω δικηγόρο με ιδιωτικά έγγραφα, που φέρουν βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής τους από δημόσια αρχή, ομοδικούν παραδεκτώς, κατ’ άρθρο 115 του Κ.Δ.Δ., καθώς οι απαιτήσεις τους ερείδονται σε όμοια, κατά τα ουσιώδη στοιχεία, νομική και πραγματική βάση.

3. Επειδή, παροχές επ’ ευκαιρία των εορτών των Χριστουγέννων και του Πάσχα χορηγήθηκαν αρχικώς στον ιδιωτικό τομέα από τους εργοδότες, οικειοθελώς και ως έθιμο, σε είδος ή σε χρήμα (εξ ου και η ονομασία «δώρα»), στη συνέχεια με επαναλαμβανόμενες, κατ’ έτος, υπουργικές αποφάσεις και μετά το ν.δ. 3239/1955 (Α’ 125) με συλλογικές συμβάσεις εργασίας ή διαιτητικές αποφάσεις. Στο Δημόσιο, τα επιδόματα εορτών αναγνωρίσθηκαν υπέρ των δημοσίων υπαλλήλων με τον α.ν. 1502/1950 (Α’ 216), στο άρθρο 9 παρ. 1 του οποίου οριζόταν ότι «εις τους δημοσίους πολιτικούς υπαλλήλους και υπηρέτας, τους στρατιωτικούς και τα όργανα ασφαλείας παρέχεται: α) ο μισθός ενός μηνός επί ταις εορταίς των Χριστουγέννων. β) ο μισθός ενός δεκαπενθημέρου επί ταις εορταίς του Πάσχα». Με το άρθρο 74 παρ. 1 του ν. 1811/1951 (Α’ 141) επαναλήφθηκε η ως άνω παρ. 1 του άρθρου 9 του α.ν. 1502/1950, ενώ με την παρ. 2 του ίδιου άρθρου καθιερώθηκε και το επίδομα άδειας, με τη χορήγηση κανονικής άδειας ή την έναρξη των θερινών διακοπών. Αντίστοιχες ρυθμίσεις περιέλαβε το ν.δ. 4548/1966 (Α’ 188), ο Υπαλληλικός Κώδικας (που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του π.δ. 611/1977, Α’ 198) και ο ν. 1505/1984 περί του μισθολογίου του προσωπικού της Δημόσιας Διοίκησης (Α’ 194), ενώ, χορήγηση των ως άνω επιδομάτων εορτών και άδειας, προβλέφθηκε και στον ν. 2470/1997 «Αναμόρφωση μισθολογίου προσωπικού της Δημόσιας Διοίκησης» (Α’ 40). Ειδικά όσον αφορά τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας, η χορήγηση των εν λόγω επιδομάτων προβλέφθηκε στο άρθρο 2 παρ. 4 του ν. 1643/1986 (Α’ 126), με τον οποίο καθορίσθηκε το μισθολογικό καθεστώς των στελεχών αυτών, και, ακολούθως, με το άρθρο 2 παρ. 7 του ν. 2448/1996 (Α’ 279), ο οποίος επέφερε αλλαγές στο μισθολόγιό τους. Σε συνέχεια των ανωτέρω ρυθμίσεων, με τον ν. 3205/2003 (Α’ 297), περί του μισθολογίου των λειτουργών και υπαλλήλων του Δημοσίου, των Ν.Π.Δ.Δ., των Ο.Τ.Α. και των μόνιμων στελεχών των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας, επίσης, προβλέφθηκε, η χορήγηση επιδομάτων εορτών και άδειας. Συγκεκριμένα, με το άρθρο 9 του εν λόγω νόμου το επίδομα Χριστουγέννων καθορίσθηκε ίσο με τον μηνιαίο βασικό μισθό του μισθολογικού κλιμακίου του υπαλλήλου, τα δε επιδόματα Πάσχα και άδειας καθορίσθηκαν, καθένα εξ αυτών, ίσα προς το ήμισυ των μηνιαίων ποσών του βασικού μισθού του εκάστοτε μισθολογικού κλιμακίου του υπαλλήλου. Αντίστοιχη ρύθμιση υπήρξε, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 31 και 51 παρ. Β5 του νόμου αυτού, και αναφορικά με τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας, καθώς το επίδομα Χριστουγέννων καθορίσθηκε ίσο με τον μηνιαίο βασικό μισθό, μετά των επιδομάτων χρόνου υπηρεσίας και εξομάλυνσης, και τα επιδόματα Πάσχα και άδειας καθορίσθηκαν, καθένα εξ αυτών, ίσα προς το ήμισυ των μηνιαίων ποσών του βασικού μισθού και των επιδομάτων χρόνου υπηρεσίας και εξομάλυνσης.

AIRBNB ΩΣ ΧΡΗΣΗ ΓΗΣ: ΚΑΤΟΙΚΙΑ Ή ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ [ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ, Δικηγόρος – Καθηγητής Ε.Μ.Π.]

 

 Ι. Εισαγωγικές παρατηρήσεις

Το νομοθετικό πλαίσιο για τη βραχυχρόνια μίσθωση αποτυπώνεται στους νόμους 4446/2016 (ΦΕΚ Α΄ 240), 4495/2017 (ΦΕΚ Α΄ 167) και 4472/2017 (ΦΕΚ Α΄ 74). Στις αιτιολογικές εκθέσεις των παραπάνω νόμων αναφέρονται κυρίως οι οικονομικοί λόγοι, ως γενεσιουργός αιτία θέσπισής τους καθώς επίσης και ως βασικό κίνητρο, προκρίνεται μία φορολογική αντιμετώπιση ως μοναδική αντίληψη της βραχυχρόνιας μίσθωσης. Έτσι, πανομοιότυπα, επαναλαμβάνεται  στις εκθέσεις αυτές, ότι με τους παραπάνω νόμους, η Πολιτεία επιδιώκει να αντιμετωπίσει τα φαινόμενα παραοικονομίας που είχαν μέχρι τότε διαπιστωθεί και να ικανοποιήσει την συνταγματική της αποστολή εξασφαλίζοντας τη συνεισφορά των φορολογούμενων στα δημόσια βάρη ανάλογα με την φοροδοτική τους ικανότητα. Η Πολιτεία  προκρίνει με τους νόμους αυτούς: α) να οργανώσει τις δομικές αλλαγές που έχουν λάβει χώρα κυρίως στο χρονικό διάστημα 2010 έως 2015 στην κτηματαγορά ως απόρροια της γενικότερης οικονομικής κρίσης που είχε πλήξει εκείνη τη χρονική περίοδο τη χώρα, β) να καθορίσει το πλαίσιο της βραχυχρόνιας μίσθωσης που συνδέεται αναπόσπαστα με την εδραίωση της οικονομίας του διαμοιρασμού.

Ακρογωνιαίος λίθος της οικονομίας του διαμοιρασμού και ειδικότερα στον τομέα των ακινήτων, είναι οι ψηφιακές πλατφόρμες, όπως  Airbnb, Booking, Homeway κλπ. Οι ψηφιακές αυτές πλατφόρμες δημιουργούν μία παγκόσμια ανοιχτή αγορά με κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμά της την προσωρινή χρήση αγαθών και υπηρεσιών με επίκεντρο το κτίριο ή το διαμέρισμα.

Έτσι, η οικονομία του διαμοιρασμού αποτελεί μια σύγχρονη οικονομική δραστηριότητα στην οποία εμπλέκονται τρεις κατηγορίες παραγόντων:

• Οι πάροχοι  των υπηρεσιών που μπορεί να είναι είτε ιδιώτες που παρέχουν υπηρεσίες ευκαιριακά, είτε επαγγελματίες πάροχοι  υπηρεσιών και χρησιμοποιούν από κοινού περιουσιακά στοιχεία, πόρους, χρόνο ή και δεξιότητες. Ο  διαχειριστής ακινήτου βραχυχρόνιας μίσθωσης μπορεί να είναι φυσικό ή νομικό πρόσωπο η κάθε είδους νομική οντότητα που αναλαμβάνει τη διαδικασία αναρτά το ακίνητο στις ψηφιακές πλατφόρμες με στόχο τη βραχυχρόνια μίσθωση του ακινήτου,
• Οι χρήστες των υπηρεσιών και
• Η διαδικτυακή πλατφόρμα η οποία ουσιαστικά παρέχει το δικαίωμα σε όλους αυτούς που μεσολαβούν να συνδέουν τους παρόχους και τους χρήστες και να διευκολύνουν την απρόσκοπτη μεταξύ τους  ψηφιακή συναλλαγή. Οι ψηφιακές αυτές πλατφόρμες ενεργοποιούνται σε διμερείς ή πολυμερείς ηλεκτρονικές αγορές και στις οποίες δύο ή περισσότερες ομάδες χρηστών επικοινωνούν μέσω διαδικτύου με τη μεσολάβηση του διαχειριστή της πλατφόρμας έτσι ώστε να διευκολυνθεί μία συναλλαγή μεταξύ τους.

Περαιτέρω, βασικές εννοιολογικές αποσαφηνίσεις και αντιμετώπιση της πρωτοποριακής  για την εποχή της οικονομικής δραστηριότητας που επιχειρούνται με το πλέγμα ρυθμίσεων  του ν.4446/2016, όπως ισχύει,  συνοψίζονται στον καθορισμό:  α) του «ακινήτου» που εκλαμβάνεται ως το διαμέρισμα, η μονοκατοικία, οποιαδήποτε άλλη μορφή οικήματος με δομική και λειτουργική αυτοτέλεια και τα δωμάτια εντός διαμερισμάτων ή μονοκατοικιών, β) της «βραχυχρόνιας μίσθωσης» ως της μίσθωσης ακινήτου που η σύναψή της πραγματοποιείται κυρίως μέσω των ψηφιακών πλατφορμών για συγκεκριμένη χρονική διάρκεια, μικρότερη του έτους  και γ) της απαραίτητης υποχρέωσης για την λειτουργία του παραπάνω ακινήτου, υπό το καθεστώς της βραχυχρόνιας μίσθωσης, ο διαχειριστής του ακινήτου να διαθέτει Ειδικό Σήμα Λειτουργίας (ΕΣΛ). Εάν ο διαχειριστής του ακινήτου δε διαθέτει ΕΣΛ, οφείλει να εγγραφεί στο Μητρώο Ακινήτων Βραχυχρόνιας Διαμονής (ΜΑΒΔ) της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ). Ο αριθμός της εγγραφής, είτε στο Ειδικό Σήμα Λειτουργίας είτε στο Μητρώο Ακινήτων Βραχυχρόνιας Διαμονής, πρέπει υποχρεωτικά να συνοδεύει την ανάρτηση του ακινήτου στις ψηφιακές πλατφόρμες και σε κάθε μέσο προβολής και μάλιστα σε εμφανές σημείο και δ) της φορολογικής αντιμετώπισης της βραχυχρόνιας μίσθωσης ακινήτων.

Στη συνέχεια, σύμφωνα με τις διατάξεις αυτές, καθώς επίσης και τη φορολογική νομοθεσία (άρθρο 39Α του ν. 4172/2013), το εισόδημα που αποκτάται από τη βραχυχρόνια μίσθωση ακινήτου της οικονομίας διαμοιρασμού είναι εισόδημα από ακίνητη περιουσία μόνον εφόσον τα ακίνητα εκμισθώνονται επιπλωμένα, χωρίς την παροχή οποιασδήποτε υπηρεσίας πλην της παροχής κλινοσκεπασμάτων. Αντιθέτως, σε περίπτωση που παρέχονται οποιεσδήποτε άλλες υπηρεσίες (όπως καθαριότητα, αλλαγή κλινοσκεπασμάτων και πετσετών, ασφάλεια, πρωινό, διατροφή κλπ.), το εισόδημα αυτό αποτελεί εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα.

Στην συνέχεια, παρέχεται  η δυνατότητα θέσπισης με ΚΥΑ περιορισμών στη διάθεση ακινήτων για βραχυχρόνια μίσθωση, σε συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές, για λόγους που σχετίζονται με την προστασία της κατοικίας. Τέτοιοι περιορισμοί είναι: α) η «βραχυχρόνια μίσθωση» να μην υπερβαίνει τις 90 ημέρες ανά ημερολογιακό έτος και για τα νησιά κάτω των δέκα χιλιάδων (10.000) κατοίκων τις εξήντα (60) ημέρες ανά ημερολογιακό έτος, καθώς και β) περιορισμοί που να αφορούν το μέγιστο αριθμό των ακινήτων που διατίθενται προς βραχυχρόνια μίσθωση (το πολύ 2 ανά ΑΦΜ δικαιούχου εισοδήματος), γ) το εισόδημα από το σύνολο που ο διαχειριστής διαθέτει για μίσθωση ή υπεκμίσθωση (μέχρι 12.000 ευρώ) κατά το οικείο φορολογικό έτος.

ΙΙ. Τα κυρίαρχα προς διερεύνηση γνωρίσματα της διαδικτυακής βραχυχρόνιας μίσθωσης

1. Ο περιορισμένος χρόνος, ως το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα

Σύμφωνα με τη νομοθεσία, όπως έχει ερμηνευτεί από τη νομολογία, τρία είναι τα  γνωρίσματα της διαδικτυακής βραχυχρόνιας μίσθωσης που αποκρυσταλλώνονται: α) στον περιορισμένο χρόνο, ως κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα β) στην ύπαρξη διακριτικού γνωρίσματος μόνιμα αναρτημένο στις σχετικές ιστοσελίδες, όπως και τα   τουριστικά καταλύματα γ) στην εξομοίωση – αντιστοίχιση κατά την τουριστική νομοθεσία των δωματίων, διαμερισμάτων ή κτιρίων με τα ενοικιαζόμενα επιπλωμένα δωμάτια – διαμερίσματα.

Από τη γραμματική προσέγγιση  της βραχυχρόνιας μίσθωσης προκύπτει αναμφίβολα, ότι αυτή συνίσταται στην εκμίσθωση της ιδιοκτησίας για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Το περιορισμένο αυτό χρονικό διάστημα, λαμβανομένων υπόψιν και των περιορισμών που μπορεί να τεθούν από ΚΥΑ, δεν πρέπει να υπερβαίνει  το έτος. Η κινητοποίηση της Πολιτείας για τη θέσπιση ενός ιδιαίτερου αυτόνομου πλαισίου με  παραπομπές αποκλειστικά και μόνο στην τουριστική νομοθεσία, στόχο έχει την ολοκληρωμένη ενσωμάτωση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών γνωρισμάτων της  περιορισμένης χρονικά μίσθωσης. Η ευθεία αντιστοίχιση του νομοθετικού πλαισίου για τη βραχυχρόνια μίσθωση με τον τουρισμό, που συνοψίζεται στην έλλειψη χρονικής συνέχειας κατά την παραμονή σε ένα χώρο, δηλώνει και τη βούληση της Πολιτείας για την πολεοδομική προσέγγισή τους. Αυτό διότι, εάν η βραχυχρόνια μίσθωση ακινήτων δε διέφερε από τις υπόλοιπες περιπτώσεις μακροχρόνιων μισθώσεων διαμερισμάτων, μονοκατοικιών και δωματίων, που εκμισθώνονται προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για μακρό χρόνο ως κατοικία, η ενεργοποίηση της Πολιτείας θα ήταν άνευ αντικειμένου και για αυτό ακριβώς το λόγο θα έπρεπε να καταργηθεί.

Το βραχυχρόνιο των μισθώσεων αυτών συνοδεύεται αναπόφευκτα από την προσωρινότητα της διαμονής των χρηστών των σχετικών υπηρεσιών και τη συχνή και τακτική εναλλαγή των διαμενόντων στα ακίνητα που εκμισθώνονται με αυτόν τον τρόπο, χαρακτηριστικά που αντιδιαστέλλουν τη χρήση που λαμβάνει χώρα στα ακίνητα αυτά προς τη χρήση που λαμβάνει χώρα στα ακίνητα που εκμισθώνονται επί μακρόν, ώστε να αξιοποιηθούν ως κατοικία, που βασικό χαρακτηριστικό της  είναι η μονιμότητα και σταθερότητα.

2. Το ειδικό σήμα μόνιμα στο διαδίκτυο

Ο χαρακτηρισμός της βραχυχρόνιας μίσθωσης ως τουριστικό προϊόν, ενισχύεται περαιτέρω και από το γεγονός ότι, απαραίτητη προϋπόθεση για τη νόμιμη λειτουργία της βραχυχρόνιας  μίσθωσης ενός ακινήτου, είναι η ύπαρξη ειδικού σήματος που έχει αναρτηθεί στο διαδίκτυο, ως ιδιαίτερο πολεοδομικό γνώρισμα του ακινήτου.

Ειδικότερα, το νομοθετικό πλαίσιο για τη βραχυχρόνια μίσθωση ακινήτων, θέσπισε ως απαραίτητη  προϋπόθεση είτε την εγγραφή στο Μητρώο Ακινήτων Βραχυχρόνιας Διαμονής (ΜΑΒΔ) της ΑΑΔΕ, είτε την ύπαρξη Ειδικού Σήματος Λειτουργίας (ΕΣΛ), ρητά παραπέμποντας στο ν. 4276/2014 που αφορά στα τουριστικά καταλύματα (άρθρο 111 του ν. 4446/2016). Σε αυτό το σημείο πρέπει να υπενθυμιστεί, ότι η χορήγηση του ειδικού σήματος λειτουργίας σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση του άρθρου 3 του νόμου 4446/2016 αποσκοπεί στο να διασφαλιστεί η προστασία του δημοσίου συμφέροντος της δημόσιας υγείας και της υψηλής ποιότητας παροχής υπηρεσιών στον χρήστη των τουριστικών καταλυμάτων[1]. Ήδη, αυτή η αναφορά καταδεικνύει την αναγνώριση εκ μέρους του νομοθέτη της σύνδεσης που υπάρχει ανάμεσα στη βραχυχρόνια μίσθωση ακινήτων και στα τουριστικά καταλύματα. Οι δύο αυτές μορφές διαμονής, μάλιστα, ικανοποιούν τον ίδιο ακριβώς σκοπό, δηλαδή την προσωρινή διαμονή τουριστών και την κάλυψη της ζήτησης σε τουριστικά καταλύματα.

3. Η εξομοίωση της βραχυχρόνιας μίσθωσης  με  τα τουριστικά καταλύματα

Ως γνωστόν, τα «τουριστικά καταλύματα», είναι  οι τουριστικές εκείνες επιχειρήσεις που υποδέχονται τουρίστες και παρέχουν σε αυτούς διαμονή και άλλες συναφείς προς τη διαμονή υπηρεσίες, όπως εστίαση, ψυχαγωγία, αναψυχή, άθληση (άρθρα 1, 2 και 5 του ν. 4276/2014 (ΦΕΚ Α΄155/2014). Ρητά δε ορίζεται ότι ακίνητο που εκμισθώνεται για προσωρινή διαμονή του μισθωτή για χρονικό διάστημα μικρότερο των 30 ημερών θεωρείται τουριστικό κατάλυμα. Τα τουριστικά καταλύματα διακρίνονται στα κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα (ξενοδοχεία, οργανωμένες τουριστικές κατασκηνώσεις, ξενώνες φιλοξενίας νέων, σύνθετα τουριστικά καταλύματα, ξενοδοχεία συνιδιοκτησίας και μεικτά τουριστικά καταλύματα μικρής κλίμακας) και στα μη κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα (αυτοεξυπηρετούμενα καταλύματα – τουριστικές επιπλωμένες επαύλεις, δηλαδή βίλες τουλάχιστον 80,00 τ.μ, αυτοεξυπηρετούμενα καταλύματα – τουριστικές επιπλωμένες κατοικίες, δηλαδή μεμονωμένες ή σε συγκρότημα μονοκατοικίες τουλάχιστον 40,00 τ.μ και ενοικιαζόμενα επιπλωμένα δωμάτια – διαμερίσματα, δηλαδή εγκαταστάσεις διαμονής που διαθέτουν χώρους διανυκτέρευσης σε δωμάτια ή και σε διαμερίσματα ενός ή δύο ή περισσότερων χώρων με λουτρό). Τα τουριστικά καταλύματα κατατάσσονται σε κατηγορίες και, συγκεκριμένα, τα ξενοδοχεία κατατάσσονται σε 5 κατηγορίες αστέρων, σύμφωνα με την ΥΑ 216/2015 (ΦΕΚ Β΄10/09.01.2015), όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει, ενώ τα ενοικιαζόμενα επιπλωμένα δωμάτια και διαμερίσματα κατατάσσονται σε 5 κατηγορίες κλειδιών, σύμφωνα με την ΥΑ 12868/2018 (ΦΕΚ Β΄3119/31.07.2018). Απαραίτητη προϋπόθεση για τη λειτουργία όλων των παραπάνω τουριστικών καταλυμάτων είναι η προηγούμενη χορήγηση Ειδικού Σήματος Λειτουργίας (ΕΣΛ).

Στην κατηγορία αυτή των πέντε κλειδιών η ανώτερη είναι η πέμπτη και η κατώτερη είναι η πρώτη. Η κατηγοριοποίηση αυτή γίνεται με βάση υποχρεωτικές τεχνικές και λειτουργικές προδιαγραφές τις οποίες πρέπει να πληροί το κάθε ενοικιαζόμενο επιπλωμένο δωμάτιο και διαμέρισμα και με βαθμολογούμενα κριτήρια[2].

Ειδικότερα, η κατηγοριοποίηση αυτή για κάθε κλειδί, περιλαμβάνει:

• Τα ελάχιστα τετραγωνικά μέτρα που πρέπει να πληροί κάθε δωμάτιο, υπνοδωμάτιο, καθιστικό και λουτρό,
• Χαρακτηριστικά κτιρίου – επιχείρησης, όπως για παράδειγμα, κεντρικός συναγερμός ιδιωτικός συνιστώμενος χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων,
• Χαρακτηριστικά δωματίου,  όπως air condition, θέρμανση, ψύξη, σίτες, τζάκι,
• Εξοπλισμός δωματίου διαμερίσματος όπως κρεμάστρες ντουλάπας, πληροφορίες για ιατρική βοήθεια, φώτα ασφαλείας στο δωμάτιο κρεβάτι με σύγχρονο καλοδιατηρημένο στρώμα πίνακα με ανάγλυφες οδηγίες διαφυγής στα δωμάτια ΑΜΕΑ πετσέτες πισίνας η θαλάσσης, πρόσβασης στο διαδίκτυο, δορυφορική τηλεόραση, συνδρομητική, καλύμματα υγιεινής προστασίας για στρώματα ,μαξιλάρια, διαστάσεις κρεβατιών, πλυντήριο ρούχων,
• Παρεχόμενες υπηρεσίες, όπως η συχνότητα αλλαγής των πετσετών και των σεντονιών, ο καθαρισμός των δωματίων ,η ύπαρξη κοινόχρηστου χώρου με το σχετικό εξοπλισμό ,όπως είναι πλυντήριο στεγνωτήριο, σίδερο εξοπλισμός για το μωρό ,όπως κρεβατάκι, καθισματάκι, διαθεσιμότητα μπροσούρας, χάρτης με επικαιροποιημένη τουριστική πληροφόρηση για τον περιβάλλοντα τόπο η οποία έχει μεταφραστεί τουλάχιστον σε μία ξένη γλώσσα,
• Εξοπλισμός μπάνιου,
• Εξοπλισμός κουζίνας διαμερίσματος κ.λπ.

Από τις παραπάνω ρυθμίσεις είναι σαφής η πρόθεση του νομοθέτη να συμπεριλάβει στην έννοια των τουριστικών καταλυμάτων τα ακίνητα που εκμισθώνονται προσωρινά και βραχυπρόθεσμα, για διάστημα μικρότερο των 30 ημερών, ενώ τα τουριστικά καταλύματα, όπως και τα ακίνητα που εκμισθώνονται με βραχυχρόνια μίσθωση στο πλαίσιο της οικονομίας του διαμοιρασμού διαθέτουν Ειδικό Σήμα Λειτουργίας.

Συνακόλουθα, τα ακίνητα που εκμισθώνονται με βραχυχρόνια μίσθωση, σύμφωνα με τις προβλέψεις του ν.4446/2016, όπως έχει τροποποιηθεί με το άρθρο 111 παρ.1  του νόμου 4472/2017 είναι: διαμέρισμα, μονοκατοικία, οποιαδήποτε άλλη μορφή οικήματος με δομική και λειτουργική αυτοτέλεια και ακόμα τα δωμάτια εντός διαμερισμάτων ή μονοκατοικιών. Αντίστοιχα,  σύμφωνα με το άρθρο 1 της Υπουργικής Απόφασης 12868/2019 τα ενοικιαζόμενα επιπλωμένα δωμάτια διαμερίσματα, νοούνται ως εγκαταστάσεις διαμονής που διαθέτουν χώρους διανυκτέρευσης σε δωμάτια ή σε διαμερίσματα ενός ή περισσοτέρων χωρών με λουτρό και αποτελούν μη κυρία ξενοδοχειακά καταλύματα της υποπερίπτωσης γγ’ της περίπτωσης β’ της παραγράφου 2 του άρθρου 1 του ν. 4276/2014.
Από τις παραπάνω σκέψεις προκύπτει  ότι,  τόσο από την μορφολογία  του οικήματος όσο πιο από τις παρεχόμενες υπηρεσίες προς τους χρήστες του, υφίσταται μία συγγενής νομοθετική  θεώρηση  των κτιρίων που εκμισθώνονται με βραχυχρόνια μίσθωση στο πλαίσιο της οικονομίας του διαμοιρασμού  με το οίκημα  των μη κυριών ξενοδοχειακών καταλυμάτων. Θα πρέπει να υπενθυμιστεί ότι, σύμφωνα με το άρθρο 2 της υπουργικής απόφασης της 12868/2019, τα ενοικιαζόμενα επιπλωμένα δωμάτια – διαμερίσματα «ανεγείρονται με όρους δόμησης κατοικίας σύμφωνα με επιτρεπόμενες χρήσεις τις ισχύουσες για την περιοχή γενικές και ειδικές πολεοδομικές και κτιριοδομικές διατάξεις σε οικόπεδα/γήπεδα».

Μάλιστα, η νομολογία, έχει πρόσφατα επαναλάβει τη θέση ότι, την υποχρέωση  ελέγχου των χρήσεων γης  αναλαμβάνει το Υπουργείο Τουρισμού, το οποίο είναι αρμόδιο για την έκδοση των ειδικών σημάτων λειτουργίας, με βάση το οποίο επιτρέπεται στον  ενδιαφερόμενο επιχειρηματία η εκμετάλλευση του τουριστικού καταλύματος[3]. Η υποχρέωση αυτή, ελέγχου των πολεοδομικών όρων και προϋποθέσεων,  κατά τη νομολογία,  είναι ανεξάρτητη από άλλες υποχρεώσεις, όπως είναι η λειτουργική αυτονομία και ανεξάρτητη εξωτερική πρόσβαση εισόδου στα ενοικιαζόμενα επιπλωμένα δωμάτια – διαμερίσματα[4].

Η χρήση που πραγματοποιείται στα ακίνητα που εκμισθώνονται με βραχυχρόνια μίσθωση στο πλαίσιο της οικονομίας του διαμοιρασμού προσιδιάζει στη χρήση των τουριστικών καταλυμάτων, στη χρήση τουρισμού – αναψυχής. Με δύο λόγια το Airbnb αποτελεί τη μετεξέλιξη των ενοικιαζόμενών επιπλωμένων δωματίων και αποτελεί υποκατηγορία της γενικής πολεοδομικής λειτουργίας του τουρισμού και αναψυχής .

ΜΠρΠατρών 469/2022: Ακύρωση εκούσιας αναγνώρισης τέκνου

Συμβολαιογραφική πράξη εκούσιας αναγνώρισης της πατρότητας ανήλικου τέκνου, η οποία δεν ανταποκρίνεται στη βιολογική αλήθεια, αφού ο ανήλικος δεν είναι πραγματικό βιολογικό τέκνο του αναγνωρίσαντος. Βάσιμη αγωγή του ανήλικου ενάγοντος, νομίμως εκπροσωπουμένου από την ειδική επίτροπό του, με την οποία ζητεί την ακύρωση της εκούσιας αναγνώρισης της πατρότητας αυτού.

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

ΑΠΟΦΑΣΗ 469/2022

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ,

ΤΟ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΜΒΙΩΣΗ

Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Βάιο Τσιανάβα, Πρωτοδίκη, τον οποίο όρισε η Διευθύνουσα το Πρωτοδικείο Πατρών Πρόεδρος Πρωτοδικών, και από τη γραμματέα Χρυσούλα Κατσαΐτη.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στην Πάτρα την 11η Φεβρουαρίου 2022, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

Του ενάγοντος: Άρρενος αβάπτιστου ανήλικου, γεννηθέντος την 27.3.2017, τέκνου της ......, και του ........., το οποίο φέρει το επώνυμο ...., νομίμως εκπροσωπούμενο στην παρούσα δίκη από τη διορισθείσα δυνάμει της με αριθμό 212/2021, εκδοθείσας κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, απόφασης του δικαστηρίου τούτου, ειδική επίτροπο του .........., κάτοικο Πατρών, επί της οδού ...., με Α.Φ.Μ. ..., η οποία παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου της ΧΤ (AM ΔΣ Πατρών: ...).

Των εναγομένων: α) ..., κατοίκου Πατρών, επί της οδού ..., με Α.Φ.Μ. ... και β) ...., πρώην κατοίκου Πατρών, επί της οδού ... και ήδη αγνώστου διαμονής, οι οποίοι δεν εμφανίστηκαν, ούτε εκπροσωπήθηκαν από πληρεξούσιο δικηγόρο στο ακροατήριο.

Το ενάγον, άρρεν αβάπτιστο ανήλικο τέκνο, ζητεί να γίνει δεκτή η από 25.10.2021 αγωγή του, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με αριθμό έκθεσης κατάθεσης .../27.10.2021, προσδιορίστηκε για να συζητηθεί στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, και γράφτηκε στο οικείο πινάκιο με αριθμό 18, οπότε εκφωνήθηκε και συζητήθηκε με την σειρά της από το πινάκιο.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, η πληρεξούσια δικηγόρος του ενάγοντος ανέπτυξε τους ισχυρισμούς του και ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις που κατέθεσε επί της έδρας.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Από την νομίμως προσκομιζόμενη μετ' επικλήσεως από το ενάγον τέκνο, νομίμως εκπροσωπούμενο στην παρούσα δίκη από την ειδική επίτροπό του, υπ' αριθμόν .../10.11.2021 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας της περιφέρειας του Εφετείου Πατρών, με έδρα το Πρωτοδικείο Πατρών, ..., αποδεικνύεται ότι ακριβές αντίγραφο της υπό κρίση αγωγής με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας επιδόθηκε νομίμως και εμπροθέσμως στην πρώτη εναγομένη (άρθρα 122, 123, 124 και 128 ΚΠολΔ). Επιπλέον, από την νομίμως προσκομιζόμενη μετ' επικλήσεως από το ενάγον ανήλικο τέκνο, υπ' αριθμόν .../10.11.2021 έκθεση επίδοσης της ίδιας ως άνω δικαστικής επιμελήτριας, σε συνδυασμό με τα φύλλα των ημερήσιων εφημερίδων «Η ΓΝΩΜΗ» και «Ο ΛΟΓΟΣ», με ημερομηνία κυκλοφορίας του πρώτου εξ αυτών τη 12.11.2021 και του δεύτερου εξ αυτών τη 13.11.2021, που ομοίως προσκομίζει και επικαλείται το ενάγον ανήλικο τέκνο, αποδεικνύεται ότι ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο της υπό κρίση αγωγής, με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, επιδόθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα στην Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πατρών για λογαριασμό του ήδη αγνώστου διαμονής δεύτερου εναγομένου, ενώ, περαιτέρω, περίληψη της αγωγής, ύστερα από υπόδειξη της Εισαγγελέως, δημοσιεύθηκε στις ανωτέρω εφημερίδες (άρθρα 134 παρ. 1, 135 παρ. 1 και 136 παρ. 1 ΚΠολΔ). Επομένως, αμφότεροι οι εναγόμενοι, οι οποίοι δεν παραστάθηκαν κατά την παρούσα δικάσιμο, όταν εκφωνήθηκε και συζητήθηκε η υπόθεση με τη σειρά εγγραφής της στο οικείο πινάκιο (όπως προκύπτει από τα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης), πρέπει να δικαστούν ερήμην, πλην όμως η διαδικασία απαιτείται, να προχωρήσει σαν να ήταν παρόντες όλοι οι διάδικοι (άρθρο 595 ΚΠολΔ).

Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρο 1475 παρ. 1 ΑΚ, ο πατέρας μπορεί να αναγνωρίσει ο)ς δικό του το τέκνο που γεννήθηκε χωρίς γάμο, εφόσον συναινεί σ’ αυτό και η μητέρα. Αν η μητέρα έχει πεθάνει ή δεν έχει δικαιοπρακτική ικανότητα, η αναγνώριση γίνεται με μόνη τη δήλωση του πατέρα. Σύμφωνα δε με το άρθρο 1476 ΑΚ, η αναγνώριση από τον πατέρα ή τους γονείς του γίνεται με δήλωση ενώπιον συμβολαιογράφου ή με διαθήκη. Η συναίνεση της μητέρας, σύμφωνα με το προηγούμενο άρθρο, παρέχεται με δήλωση ενώπιον συμβολαιογράφου. Οι δηλώσεις της αναγνώρισης και της συναίνεσης γίνονται αυτοπροσώπως και χωρίς αίρεση ή προθεσμία. Ανάκληση των δηλώσεων είναι ανίσχυρη. Περαιτέρω, στις διατάξεις του άρθρου 1477 ΑΚ ορίζεται ότι: «Το τέκνο και, σε περίπτωση θανάτου του, οι κατιόντες του δικαιούνται να προσβάλουν την εκούσια αναγνώριση για το λόγο ότι αυτός που δηλώθηκε ως πατέρας δεν είναι πραγματικά πατέρας. Το δικαίωμα αυτό ανήκει επίσης, στην περίπτωση όπου η μητέρα κατά την αναγνώριση είχε πεθάνει ή δεν είχε δικαιοπρακτική ικανότητα, στον καθένα από τους γονείς της και, στην περίπτωση της δεύτερης παραγράφου του άρθρου 1475, στον παππού ή τη γιαγιά που δεν είχε προβεί στην αναγνώριση». Με τις διατάξεις αυτές εισάγεται μία ειδική δυνατότητα προσβολής της εκούσιας αναγνώρισης εκ μέρους ορισμένων προσώπων, ήτοι του τέκνου και υπό προϋποθέσεις των κατιόντων αυτού, του παππού ή της γιαγιάς της μητρικής ή, σε άλλη περίπτωση, της πατρικής γραμμής, εναντίον εκείνων που συνέπραξαν στην εκούσια αναγνώριση ή των κληρονόμων τους, με την οποία επιδιώκεται η ανατροπή της αναγνώρισης μόνον για το λόγο ότι αυτός που δηλώθηκε ως πατέρας δεν είναι πραγματικά πατέρας και όχι για άλλο λόγο (π.χ. διότι αυτή δεν ανταποκρίνεται προς το περιουσιακό ή ηθικό συμφέρον του τέκνου). Η δυνατότητα αυτή αποτελεί δικαίωμα που ασκείται με αγωγή μέσα στις ειδικές προθεσμίες της διάταξης του άρθρου 1478 ΑΚ και δη εφόσον πρόκειται για προσβολή από τέκνο που κατά την αναγνώριση ήταν ανήλικο, δύο χρόνια από την ενηλικίωση του (ΕφΝαυπλίου 63/2007 ΑΡΜ 2008.891, ΜΠρΚω 316/2016 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).

ΠΠρΠατρών 340/2022 : Επίδειξη πραγμάτων - Έννομο συμφέρον - Προσβολή προσωπικότητας λόγω μήνυσης για ρευματοκλοπή - Διορισμός πραγματογνωμόνων

Προϋπόθεση για την επίδειξη πράγματος κατά τη διάταξη του άρθρου 901 ΑΚ αποτελεί μεταξύ άλλων η ύπαρξη αξίωσης σε σχέση με το πράγμα, η οποία πρέπει να αφορά το πράγμα είτε αμέσως είτε εμμέσως. Η αξίωση των εναγόντων για χρηματική ικανοποίηση για αποκατάσταση της ηθικής τους βλάβης λόγω της προσβολής της προσωπικότητας που υπέστησαν από μήνυση για ρευματοκλοπή που υπέβαλε η εναγομένη εναντίον τους δεν συνδέεται ούτε αμέσως ούτε εμμέσως με τα πράγματα (μετρητές) των οποίων ζητούν την επίδειξη. Απόρριψη αιτήματος των εναγόντων περί επίδειξης των επίδικων μετρητών με σκοπό τον διορισμό εκ μέρους τους πραγματογνώμονα απορρίπτεται. Οι πραγματογνώμονες διορίζονται από το δικαστήριο και όχι από τους διαδίκους.

 

ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Αριθμός αποφάσεως 340/2022 (Αρ. εκθ. καταθ. αγωγής: .../15-09-2021)

 

ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές Αμαλία Καραμήτρου, Πρόεδρο Πρωτοδικών, Αθανάσιο Τζιούμη, Πρωτοδίκη, Ευθαλία Τσιρόγλου, Πρωτοδίκη -Εισηγήτρια και τη Γραμματέα Ευφροσύνη Λιαρομμάτη.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του την 10η Μαΐου 2022 για να δικάσει την υπόθεση:

ΤΩΝ ΕΝΑΓΟΝΤΩΝ: 1) ..., με ΑΦΜ ......και 2) ....., με ΑΦΜ ..., αμφοτέρων κατοίκων Ελεκίστρας Πατρών, επί της οδού ..., για τους οποίους προκατέθεσε νομότυπα και εμπρόθεσμα προτάσεις ο πληρεξούσιος δικηγόρος τους ΑΑ (Α.Μ.Δ.Σ Πατρ ....), δυνάμει των από 17-12-2021 εξουσιοδοτήσεων με θεωρημένο το γνήσιο της υπογραφής τους, κατ' άρθρο 96 ΚΠολΔ, ο οποίος προσκόμισε το υπ' αριθμ..... γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών και δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο.

ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ: Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία «Διαχειριστής Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας Α.Ε.» και το διακριτικό τίτλο «ΔΕΔΔΗΕ», που εδρεύει στην Αθήνα, επί της οδού Περραιβού αρ. 20 & Καλλιρρόης αρ. 6 και εκπροσωπείται νόμιμα, με ΑΦΜ ..., για την οποία προκατέθεσε νομότυπα και εμπρόθεσμα προτάσεις ο πληρεξούσιος δικηγόρος της Ανδρέας Παπαδόπουλος (Α.Μ./Δ.Σ.ΠΑΤΡ ..), δυνάμει του υπ' αριθμ. ..../31-07-2020 συμβολαιογραφικού πληρεξουσίου του Διευθύνοντος Συμβούλου της εναγομένης προς το δικηγόρο Αθηνών Απόστολο Νέλλα (Α.Μ./Δ.Σ.Α.  12042) σε συνδυασμό με το από  14-10-2021 πληρεξούσιο εκπροσώπησης του τελευταίου, με θεωρημένο το γνήσιο της υπογραφής του, κατ' άρθρο 96 ΚΠολΔ, ο οποίος προσκόμισε το υπ' αριθμ. ..../23-12-2021 γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών και δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο.

Οι ενάγοντες ζητούν να γίνει δεκτή η από 15-09-2021 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης .../15-09-2021 αγωγή τους, τηρηθείσης της προδικασίας που ορίζει η διάταξη του άρθρου 237 παρ. 1 ΚΠολΔ, με τη νομότυπη και εμπρόθεσμη επίδοση αυτής στην εναγόμενη ανώνυμη εταιρεία, εντός της προθεσμίας των τριάντα (30) ημερών από την κατάθεση της, κατά το άρθρο 215 παρ. 2 ΚΠολΔ, με τη νομότυπη και εμπρόθεσμη κατάθεση των προτάσεων των διαδίκων, των αποδεικτικών και διαδικαστικών τους εγγράφων, του αποδεικτικού επίδοσης της αγωγής, καθώς και των πληρεξουσίων εγγράφων προς τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους κατά το άρθρο 96 ΚΠολΔ, και προσδιορίστηκε, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 237 παρ. 4 ΚΠολΔ, να συζητηθεί κατά τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας με την υπ' αριθμ. ..../15-02-2022 πράξη της Προέδρου Πρωτοδικών Πατρών, εγγραφείσα στο οικείο πινάκιο.

 

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Τα άρθρα 901-903 του ΑΚ ρυθμίζουν την επίδειξη πραγμάτων και εγγράφων και καθορίζουν τους όρους με τους οποίους μπορεί να ζητηθεί και να πραγματοποιηθεί η επίδειξη αυτή. Η υποχρέωση για την επίδειξη πραγμάτων και εγγράφων, στα οποία περιλαμβάνονται και τα έγγραφα με ευρεία έννοια (δημόσια, ιδιωτικά, πρακτικά και αποφάσεις δικαστηρίων, εμπορικά βιβλία, μαγνητοταινίες κ.λπ.), αποτελεί ειδική εκδήλωση που απορρέει από το γενικό κανόνα για την παροχή πληροφοριών και αποσκοπεί στην ορθή απονομή της δικαιοσύνης. Αποτελεί μορφή επέμβασης σε ξένα ιδιωτικά συμφέροντα και γι' αυτό επιτρέπεται μόνο μετά από δικαστική βεβαίωση της ύπαρξης των προϋποθέσεων που ορίζει περιοριστικά ο νόμος. Τα ζητήματα για την επίδειξη εγγράφων και τη χορήγηση αντιγράφων ρυθμίζουν και τα άρθρα 450 επ. ΚΠολΔ. Βεβαίως, βασικό δικονομικό αξίωμα είναι ότι κανείς δεν υποχρεούται να δίνει στον αντίδικο του αποδεικτικά στοιχεία για να τα χρησιμοποιήσει εναντίον του. Πλην, όμως, σε ορισμένες περιπτώσεις, που προβλέπονται από τις παραπάνω διατάξεις, τόσο ο διάδικος όσο και ο τρίτος υποχρεούνται να επιδείξουν έγγραφα τα οποία κατέχουν, ακριβώς γιατί από αυτά μπορεί να εξαρτηθεί η ορθή απονομή της δικαιοσύνης. Από τις παραπάνω αναφερόμενες διατάξεις, η διάταξη του άρθρου 901 ΑΚ έχει εφαρμογή όταν δεν υπάρχει εκκρεμής δίκη στην οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ειδικά το ζητούμενο έγγραφο, ενώ οι διατάξεις των άρθρων 450 επ. ΚΠολΔ ρυθμίζουν αποκλειστικά την υποχρέωση των διαδίκων ή τρίτων προς επίδειξη εγγράφου κατά τη διάρκεια εκκρεμούς δίκης, στην οποία το επιδεικτέο έγγραφο πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ως αποδεικτικό στοιχείο (ΕφΘεσ 1150/2001 ΕλλΔνη 2003. 524). Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 901 ΑΚ ορίζεται ότι όποιος έχει σχετικά με κάποιο πράγμα αξίωση εναντίον του κατόχου του, έχει δικαίωμα να απαιτήσει απ' αυτόν να επιδείξει το πράγμα, αν η επίδειξη είναι αναγκαία για την άσκηση της αξίωσης. Κατά την εν λόγω διάταξη προϋποθέσεις, υπό τις οποίες μπορεί να ζητηθεί η επίδειξη πράγματος, είναι οι ακόλουθες: 1) Ύπαρξη αξίωσης αυτού που ζητά την επίδειξη εναντίον του κατόχου του πράγματος. Η προβαλλόμενη αξίωση σε σχέση με το πράγμα μπορεί να είναι εμπράγματη, ενοχική, κληρονομική ή άλλης φύσης. Από τη διατύπωση της διάταξης προκύπτει ότι η αξίωση πρέπει να αφορά στο πράγμα είτε αμέσως ή και εμμέσως, θα πρέπει, ωστόσο, να είναι ενεργή ως προς το πράγμα κατά το χρόνο υποβολής του σχετικού αιτήματος. Επισημαίνεται, όμως, ότι αφού προϋπόθεση της απόδειξης αποτελεί η ύπαρξη αξίωσης αυτού που τη ζητά, δεν είναι δυνατή η αίτηση επίδειξης προς διαπίστωση της ύπαρξης της σχετικής προς τούτο αξίωσης (β. Βαθρακοκοίλης, ΕρΝομΑΚ, τόμος Γ, Ημίτομος Γ, 2006, υπό άρθρο 901, αριθ. 3 επ., Νικολόπουλος, σε Γεωργιάδη/Σταθόπουλο ΑΚ, Τόμος Δ, σ. 548, § 9), 2) Η αξίωση πρέπει να αναφέρεται σε ορισμένο πράγμα, η έννοια του οποίου καθορίζεται στην ΑΚ 947, δηλαδή οποιοδήποτε ενσώματο, κινητό ή ακίνητο, φυσικές δυνάμεις και ενέργειες, εφόσον είναι δεκτικές εξουσίασης, 3) Η αξίωση για επίδειξη να στρέφεται κατά του κατόχου του πράγματος, δηλαδή η προσβαλλόμενη αναφορικά με το πράγμα αξίωση να στρέφεται κατά του κατόχου αυτού, κατά το χρόνο υποβολής της προς τούτο αίτησης, ο οποίος άλλωστε έχει και τη δυνατότητα επίδειξης του, και 4) Η επίδειξη να είναι αναγκαία για την άσκηση της αξίωσης του αιτούντος, δηλαδή να υπάρχει έννομο συμφέρον για την ανάγκη διαπίστωσης της κατάστασης ή των ιδιοτήτων ή, ακόμα, και της ταυτότητας του πράγματος, εφόσον αμφιβολία δημιουργείται για την προς τούτο αξίωση (Β. Βαθρακοκοίλη, ό.π. και ΠΠρΑΘ 3686/2013 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Η αξίωση επίδειξης πράγματος ή εγγράφου μπορεί να ζητηθεί με αγωγή ή ανταγωγή, η οποία δικάζεται κατά την τακτική διαδικασία, καθ' ύλην δε αρμόδιο Δικαστήριο είναι το Πολυμελές Πρωτοδικείο, αφού η αξίωση αυτή δεν είναι αποτιμητή σε χρήμα (αρ. 18 ΚΠολΔ). Περαιτέρω, στη διάταξη του άρθρου 57 ΑΚ προβλέπεται ότι όποιος προσβάλλεται παράνομα στην προσωπικότητα του έχει δικαίωμα να απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μην επαναληφθεί στο μέλλον, επιπλέον δε, κατά το άρθρο 59 ΑΚ, το δικαστήριο με την απόφαση του, ύστερα από αίτηση αυτού που έχει προσβληθεί και αφού λάβει υπόψη το είδος της προσβολής, μπορεί να καταδικάσει τον υπαίτιο και σε ικανοποίηση της ηθικής βλάβης του προσβληθέντος, και ειδικότερα να υποχρεώσει τον υπαίτιο σε πληρωμή χρηματικού ποσού, σε δημοσίευμα ή σε ο,τιδήποτε άλλο επιβάλλεται από τις περιστάσεις. Αξίωση αποζημίωσης, κατά τις περί αδικοπραξιών διατάξεις [άρθρα 914 επ. ΑΚ), δεν αποκλείεται, ύστερα από αίτηση του προσβληθέντος, δοθέντος ότι ο σεβασμός της αξίας του ανθρώπου, περιεχόμενο του οποίου αποτελεί και η προστασία της προσωπικότητας του, προστατεύεται και από το ίδιο το Σύνταγμα (άρθρα 2 παρ. 1 και 5 παρ. 1 και 2 αυτού). Με τη διάταξη αυτή η προστασία του δικαίου εκτείνεται και στους συντελεστές εκείνους οι οποίοι αφορούν στην ατομικότητα του προσώπου είτε αυτοί αναφέρονται στην φυσική του υπόσταση (ζωή σωματική ακεραιότητα, υγεία) είτε στην πνευματική, ηθική ή κοινωνική του ατομικότητα (βλ. Παπαντωνίου, Γενικές Αρχές, σελ-125). Ο νόμος δεν ορίζει την έννοια της προσωπικότητας παρέχοντας έτσι το πλεονέκτημα στον εφαρμοστή του δικαίου να καλύψει και προσβολές οι οποίες δεν μπορούσαν να προβλεφθούν από το νομοθέτη. Έτσι γίνεται δεκτό ότι στην έννοια της προσωπικότητας περιέχονται όλες εκείνες οι αστάθμητες αξίες οι οποίες απαρτίζουν την ουσία του ανθρώπου (βλ. Γεωργιάδη, Γενικές Αρχές, σελ. 147) και η προσωπικότητα προστατεύεται (άρθρο 57 ΑΚ) σε όλα τα αγαθά που τη συγκροτούν, ήτοι, μεταξύ άλλων, α) στοιχεία αναφορικά με τη ζωή, σωματική ακεραιότητα και την υγεία του προσώπου (σωματικά αγαθά), β) στοιχεία αναγόμενα στον ψυχικό και συναισθηματικό κόσμο του ανθρώπου (ψυχικά αγαθά), γ) στοιχεία σχετικά με την ελευθερία προς ανάπτυξη της προσωπικότητας, δ) στοιχεία συνδεόμενα με την τιμή του προσώπου, ε) στοιχεία του ιδιωτικού βίου και της σφαίρας του απορρήτου (βλ Γεωργιάδη ο.π.,). Στην έννοια του δικαιώματος επί της προσωπικότητας περιλαμβάνονται όλα τα άυλα αγαθά, τα οποία είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα με το πρόσωπο και ανήκουν σ' αυτό, όπως είναι και η κοινωνική ατομικότητα του ανθρώπου (ΕφΔωδ 192/2009 και ΠΠρΙωανν 31/2022 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).