Νομιμοποιούνται παθητικά οι εταίροι συνδιαχειριστές ως εναγόμενοι για τη ζημία, που προκάλεσαν στον αποχωρούντα εταίρο. Στη δικηγορική εταιρεία θεμελιώνεται απεριόριστη και εις ολόκληρον ευθύνη των εταίρων για τα χρέη της εταιρείας, βάσει των διατάξεων του ν. 4072/2012, εφόσον δεν υπάρχει αντίθετη διάταξη στην κώδικα δικηγόρων, που να τους απαλλάσσει. Μειοψηφία ενός διαιτητή, κατά την οποία δεν υφίσταται εις ολόκληρον ευθύνη των εταίρων, επειδή η δικηγορική εταιρεία δεν είναι προσωπική εταιρεία του εμπορικού δικαίου, ο δε διαχειριστής ευθύνεται μόνο αδικοπρακτικά. Κρίση ότι η αγωγή ασκήθηκε εντός της τρίμηνης αποσβεστικής προθεσμίας με μειοψηφία ενός διαιτητή. Απόρριψη κατά πλειοψηφία ένστασης καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος ως αόριστης και επειδή ούτε η εταιρεία, ούτε οι καθ ων έχουν υποστεί ζημία από την αποχώρηση του αιτούντος. Κρίση ότι η αποχώρηση του αιτούντος από την εταιρεία ήταν αδικαιολόγητη και άτακτη. Επιδίκαση στον αιτούντα των κεφαλαίων, που είχε πράγματι καταθέσει στην εταιρεία και είχαν αναλωθεί σε πάγιες λειτουργίες και δαπάνες της. Απόρριψη αιτήματος εταίρου για καταβολή αμοιβής λόγω χειρισμού συγκεκριμένης υπόθεσης, επειδή οι εταίροι δεν εισπράττουν αμοιβές για υποθέσεις, που χειρίζονται. Παραίτηση του επιδιαιτητή και των διαιτητών από το δικαίωμά τους για λήψη αμοιβής και ορισμός αμοιβής για τη γραμματέα.
ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
ΑΡ. 12/2021
Το κατά το άρθρο 14 του Καταστατικού της Δικηγορικής Εταιρείας με την επωνυμία «..... και Συνεργάτες Δικηγορική Εταιρεία» και ήδη «..... και Συνεργάτες Δικηγορική Εταιρεία» και το άρθρο 54 παρ. 7 του Ν. 4194/2013 (Κώδικας Δικηγόρων), Διαιτητικό Δικαστήριο αποτελούμενο από τους: 1) Μάριο Α. Μπαχά, Δικηγόρο Αθηνών, κάτοικο Αθηνών, οδός …. αριθμός …, ως Eπιδιαιτητή, ο οποίος ορίσθηκε με την υπ’ αριθμόν ./28-11-2019 Πράξη Διορισμού Επιδιαιτητή, του Εντεταλμένου από το Δ.Σ. του Δ.Σ.Α. Συμβούλου κ. … και των παρακάτω αναφερόμενων Διαιτητών. 2) Γιώργο Αλεξανδρόπουλο, Δικηγόρο Αθηνών, κάτοικο Αθηνών, οδός ….. αριθμός….. ο οποίος ορίστηκε Διαιτητής από τον … (εφεξής ο «Αιτών») με την από με την από 29.09.2015 εξώδικη Πρόσκληση- Δήλωση και 3) Ιωάννη Δρυλλεράκη, Δικηγόρο Αθηνών, κάτοικο Αθηνών, οδός …., αριθμός… ο οποίος ορίσθηκε Διαιτητής από τους καθ’ ων η Αγωγή, ήτοι τους ……………. και την δικηγορική εταιρεία με την επωνυμία «… και Συνεργάτες Δικηγορική Εταιρεία» και ήδη «…. και Συνεργάτες Δικηγορική Εταιρεία» (εφεξής οι «Καθ' ων»), με την από 07.10.2015 εξώδικη Πρόσκληση - Δήλωση του …. και με την από 25.11.2015 εξώδικη Πρόσκληση-Δήλωση της …., όπως συγκροτήθηκε νόμιμα σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 4194/2013 (Κώδικας Δικηγόρων) και ενώπιον του οποίοι» επαναφέρεται προς συζήτηση (σύμφωνα με το υπ' αρ. ./14.01.2020 Πρακτικό του Διαιτητικού Δικαστηρίου) η από 27/04/2015 με αρ. πρωτ. ./28-04-2015 Αίτηση/Αγωγή του ανωτέρω αναφερόμενου Αιτούντα κατά των Καθ' ων η οποία είχε υπαχθεί στη Μόνιμη Διαιτησία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών σύμφωνα με τις διατάξεις σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 39 του ΠΔ 81/2005, του άρθρου 8 του ν. 1330/1983, του ΠΔ 168/1983 περί Σύστασης Μόνιμης Διαιτησίας του ΔΣΑ, συνεδρίασε παρουσία και της γραμματέως της Μαρίας Θερμογιάννη, δικηγόρου Αθηνών, κατοίκου Αθηνών, οδός ….. αριθμός …. η οποία ορίσθηκε δυνάμει του αρ. .-14.01.2020 πρακτικού του Διαιτητικού Δικαστηρίου, στην Αθήνα στις 14.01.2020, 26.02.2020. 20.03,2020. 11.06.2020. στο επί της οδού …. αρ…. γραφείο του επιδιαιτητή Μάριου Μπαχά, στις 21.10.2020 και με αυτοπρόσωπη παρουσία και εξέταση των διαδίκων όπου και επιχειρήθηκε προσπάθεια εξωδίκου συμβιβασμού των διαδίκων, η οποία δεν ευοδώθηκε, και στις 21.01.2021 και 18.02.2021 μέσω τηλεδιάσκεψης
και συζήτησε την από 27/04/2015 με αρ. πρωτ. ./28-04-2015 Αίτηση Αγωγή (εφεξής η «Αγωγή») του ανωτέρω αναφερόμενου Αιτούντα κατά των Καθ' ων. αφού μελέτησε τις νομίμως και εμπροθέσμους κατατεθειμένες Προτάσεις, Προσθήκες-Αντικρούσεις και τα προσκομισθέντα έγγραφα των διαδίκων.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Α. Η Συμφωνία Διαιτησίας
Β. Ιστορικό και Διαδικασία
Βασικοί ισχυρισμοί και αιτήματα των διάδικων μερών
I. Βασικοί ισχυρισμοί και αιτήματα των Αιτούντων
ΙΙ. Βασικοί ισχυρισμοί και αιτήματα των Καθ' ων
Δ. Η κρίση του Διαιτητικού Δικαστηρίου
Α. Η Συμφωνία Διαιτησίας
1. Το άρθρο 14 του από 16.2.2010 Καταστατικού της Δικηγορικής Εταιρείας με την επωνυμία «……………. και Συνεργάτες Δικηγορική Εταιρεία» και ήδη «…. και Συνεργάτες Δικηγορική Εταιρεία» (εφεξής η «Δικηγορική Εταιρεία ή η «Εταιρεία»), προβλέπει τα εξής: «14.1 Διαφορές μεταξύ των Εταίρων ή μεταξύ των Εταίρων και της Εταιρείας ή/ και των Συνεργατών επιλύονται με συνδιαλλαγή από τον αρχαιότερο σε έτη δικηγορίας Εταίρο. Αν η διαφορά αφορά αυτόν, η συνδιαλλαγή γίνεται από τον αμέσως επόμενο σε έτη δικηγορίας Εταίρο κ.ο.κ. 14.2 Σε περίπτωση που αποτύχει η συνδιαλλαγή της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου, οι διαφορές αυτές άγονται προς επίλυση με συνδιαλλαγή στην Συνέλευση των Εταίρων. 14.3 Εφόσον και η συνδιαλλαγή της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου αποτύχει, οι διαφορές επιλύονται διαιτητικά με την διαδικασία της Διαιτησίας από τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθήνας. 14.4 Κατά την επίλυση των διαφορών λαμβάνεται υπόψη πρωτίστως το συμφέρον της Εταιρείας.»
3. Ακολούθως, δυνάμει του άρθρου 54 παρ. 7 του ν. 4104/2013 (Κώδικας Δικηγόρων) ορίζεται ότι: «Κάθε διαφορά που προκύπτει από την ερμηνεία και εφαρμογή των διατάξεων του Καταστατικού της Εταιρείας είτε μεταξύ αυτών και της Εταιρείας, επιλύεται από τη διαιτησία του οικείου Δικηγορικού Συλλόγου μετά από προσφυγή εκείνου ή εκείνων που έχουν έννομο συμφέρον, μέσα σε αποσβεστική προθεσμία τριών (3) μηνών από τη γέννηση της διαφοράς. Οι διαιτητές ορίζονται για τρία (3) χρόνια από το Διοικητικό Συμβούλιο του οικείου Δικηγορικού Συλλόγου. Συνεχίζουν πάντως την άσκηση των καθηκόντων τους για όσες υποθέσεις έχουν αναλάβει κατά τη διάρκεια της θητείας τους.».
4. Ακολούθως, δυνάμει του άρθρου 131 του ν. 4194/2013 (Κώδικας Δικηγόρων) ορίζεται ότι: «Λ Στους Δικηγορικούς Συλλόγους της χώρας μπορούν, μετά τη γνωμοδότηση του Διοικητικού Συμβουλίου κάθε συλλόγου, να οργανώνονται μόνιμες διαιτησίες. Ομοίως, μόνιμη διαιτησία μπορεί να οργανωθεί σε επίπεδο εφετείου, μετά τη γνωμοδότηση των διοικητικών συμβουλίων των οικείων δικηγορικών συλλόγων. 2. Με προεδρικά διατάγματα, τα οποία εκδίδονται ύστερα από πρόταση τον Υπουργού Δικαιοσύνης, καθορίζονται οι λεπτομέρειες οργάνωσης της διαιτησίας σε κάθε δικηγορικό σύλλογο.3. Με τα προεδρικά διατάγματα της προηγούμενης παραγράφου μπορεί να προβλέπεται και παρέκκλιση από τις ισχύουσες διατάξεις τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. με τις ακόλουθες προσαρμογές, όπως: α) Στις περιπτώσεις των άρθρων 878, 880 παρ. 2 και 884 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αποφαίνεται, αντί του ειρηνοδικείου, ο πρόεδρος ή το Διοικητικό Συμβούλιο τον οικείου δικηγορικού συλλόγου ή επιτροπή αποτελούμενη από συμβούλους αυτού, β) Η υποχρέωση επιλογής των διαιτητών και του επιδιαιτητή από κατάλογο διαιτητών που συντάσσεται κατά ορισμένα χρονικά διαστήματα από τον οικείο δικηγορικό σύλλογο και περιλαμβάνει μόνο δικηγόρους μέλη του ίδιου συλλόγου. γ) Η διαιτητική διαδικασία, τηρουμένων των διατάξεων του άρθρου 886 παρ. 2 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, καθώς και ο τρόπος προσδιορισμού της δαπάνης της διαιτησίας και της αμοιβής των διαιτητών, δ) Το εφαρμοστέο από τον επιδιαιτητή και τους διαιτητές ουσιαστικό δίκαιο, ε) Τα. στοιχεία, που πρέπει να περιέχει η διαιτητική απόφαση, τηρουμένων των διατάξεων του άρθρου 892 παρ. 2 τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.»
5. Στο επόμενο άρθρο 132 του ιδίου ως άνω νόμου ορίζεται ότι: “1. Στη διαιτησία κάθε δικηγορικού συλλόγου μπορούν να υπαχθούν όλες οι διαφορές ιδιωτικού δικαίου, οι οποίες μπορούν να υπαχθούν σε διαιτησία, σύμφωνα με τις ισχύουσες γενικές διατάξεις. 2. Στις διαιτησίες των Δικηγορικών Συλλόγων εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 867 έως 900 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, με την επιφύλαξη των διαταγμάτων που θα εκδοθούν.”
Β. Ιστορικό και διαδικασία
6. Σύμφωνα με το άρθρο 5.3 του Καταστατικού της Εταιρείας προβλέπεται ότι: «κάθε εταίρος δύναται να εξέλθει από την Εταιρεία, εφόσον υποβάλλει έγγραφη δήλωση παραίτησης προς τον ή τους Διαχειριστές της Εταιρείας».
Κατά την υποπαράγραφο 1 της παραγράφου 3 του ιδίου ως άνω άρθρου (5.3.1) του Καταστατικού της Εταιρείας προβλέπεται ότι: «(1) Είδη Δηλώσεως Παραιτήσεως: α) Παραίτηση με προειδοποίηση: Δήλωση παραίτησης που υποβλήθηκε εντός του πρώτου δεκαπενθημέρου οποιουδήποτε μήνα προκειμένου να ισχύσει μετά από ένα (1) έτος από την ημέρα από την οποία υποβλήθηκε (ελάχιστη προειδοποίηση) λογίζεται υποχρεωτικά ως δικαιολογημένη και επιφέρει για τον παραιτηθέντα Εταίρο όλες τις συνέπειες της δικαιολογημένης παραίτησης, όπως αυτές ορίζονται στην υποπαράγραφο (2) (α) της παρούσης παραγράφου 5.3. β) Παραίτηση χωρίς προειδοποίηση: Δήλωση παραίτησης, που υποβλήθηκε χωρίς την τήρηση της ελάχιστης προθεσμίας προειδοποίησης, θεωρείται ως αδικαιολόγητη και επιφέρει για τον παραιτηθέντα Εταίρο όλες τις συνέπειες που ορίζονται στην υποπαράγραφο (2)(β) της παρούσας παραγράφου 5.3.»
Κατά δε την υποπαράγραφο 2 της παραγράφου 3 του ιδίου ως άνω άρθρου (5.3.2) του Καταστατικού της Εταιρείας προβλέπεται ότι: «Συνέπειες Δηλώσεως Παραιτήσεως: Οι συνέπειες υποβολής δηλώσεως παραιτήσεως για. τον παραιτηθέντα Εταίρο είναι οι ακόλουθες: α) Δικαιολογημένη Παραίτηση. Σε περίπτωση δικαιολογημένης παραίτησης ο παραιτηθείς Εταίρος δικαιούται να λάβει από την Εταιρεία τα ακόλουθα: i) Κάθε ποσό που έχει τυχόν συνεισφέρει στην Εταιρεία ως κεφάλαιο. ii. Το ποσό που αντιστοιχεί στη μερίδα συμμετοχής του στην Εταιρεία από μη διανεμηθέντα κέρδη, από το αποθεματικό κεφάλαιο αυτής μέχρι την ημερομηνία έναρξης ισχύος της παραιτήσεώς του. iii. Τα εισφερθέντα κατά χρήση περιουσιακά στοιχεία των οποίων τη χρήση έχει εισφέρει ή, αποτιμώμενα σε χρήμα, τα αντίστοιχα χρηματικά ποσά. iv. Τις λοιπές κατά χρήση εισφορές του. v. Οποιαδήποτε άλλα ποσά τον οφείλονται από οποιαδήποτε άλλη αιτία (π.χ. δάνειο, έκτακτες αμοιβές τον όπως προβλέπονται στην παράγραφο 6 τον παρόντος). Τα ποσά των πιο πάνω εδαφίων (i), (ii), (iii) και (iv) αποτελούν την συμφωνούμενη αξία της μερίδας συμμετοχής τον οικειοθελώς παραιτούμενου Εταίρου στην Εταιρία, αποκλειόμενης κάθε περαιτέρω αξίωσης του Εταίρου κατά της Εταιρείας που απορρέει από την παραίτησή του. β) Αδικαιολόγητη Παραίτηση: Σε περίπτωση αδικαιολόγητης παραίτησης, ο παραιτούμενος Εταίρος, λαμβάνει τα ποσά που ορίζονται ανωτέρω υπό 5.3(2) (a)(i) και (ν) και η απώλεια των ποσών που ορίζονται στις πιο πάνω υπό (ii), (iii) και (iv) υποπαραγράφους θεωρείται συμφωνημένη από τώρα εύλογη ποινική ρήτρα».
7. Σύμφωνα με το άρθρο 5 του ιδίου ως άνω Καταστατικού σε σχέση με την κτήση και Απώλεια της Εταιρικής ιδιότητας, μεταξύ άλλων στην παράγραφο 5.3 περίπτωση (2) α) προβλέπεται ότι: «Σε περίπτωση δικαιολογημένης παραίτησης ο παραιτηθείς Εταίρος δικαιούται να λάβει από την Εταιρεία τα ακόλουθα: i. Κάθε ποσό που έχει τυχόν συνεισφέρει στην Εταιρεία ως κεφάλαιο, ii. To ποσό που αντιστοιχεί στη μερίδα, συμμετοχής του στην Εταιρεία από μη διανεμηθέντα κέρδη, από το αποθεματικό κεφάλαιο αυτής μέχρι την ημερομηνία έναρξης ισχύος της παραιτήσεώς του. iii) Τα εισφερθέντα κατά χρήση περιουσιακά στοιχεία των οποίων τη χρήση έχει εισφέρει ή αποτιμώμενα σε χρήμα, τα αντίστοιχα χρηματικά ποσά. iv. Τις λοιπές κατάχρηση εισφορές του. ν. Οποιαδήποτε άλλα ποσά που οφείλονται από οποιαδήποτε άλλη αιτία (π.χ. δάνειο, έκτακτες αμοιβές του όπως προβλέπονται στην παράγραφο 9.6 του παρόντος).
8. Σύμφωνα με το άρθρο 6 του από 16.2.2010 Καταστατικού της Δικηγορικής Εταιρείας, το οποίο εγκρίθηκε με την από 24.2.2010 απόφαση του Δ.Σ, του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και δημοσιεύθηκε νόμιμα, σε σχέση με τον Σχηματισμό Κεφαλαίου, τις Εισφορές Εταίρων και τις Εταιρικές Μερίδες ορίστηκε, μεταξύ άλλων στην παράγραφο 1, ότι το κεφάλαιο της Εταιρείας ανέρχεται σε ευρώ δέκα οχτώ χιλιάδες (€18.000) και στην παράγραφο 3 περίπτωση (ΣΤ) ορίστηκαν οι μονάδες βάσης των ιδρυτών εταίρων και τα αντίστοιχα εκατοστιαία ποσοστά αυτών και ειδικότερα η συμμετοχή στο κεφάλαιο της εταιρείας, (α) του πρώτου των καθ' ών σε ποσοστό 38.89% (700 μονάδες βάσης επί συνόλου 1800), (β) της δεύτερης των καθ' ών σε ποσοστό 27,78% (500 μονάδες βάσης επί συνόλου 1800) και (γ) του Αιτούντα σε ποσοστό 33.33% (600 μονάδες βάσης επί συνόλου 1800).
Κατά την σύσταση της Εταιρείας και για τις ανάγκες στέγασης γραφείων και λειτουργίας της, αποφασίστηκε η μίσθωση οριζόντιας ιδιοκτησίας, που βρίσκεται στον ενδέκατο όροφο της επί της οδού … πολυώροφης οικοδομής, η οποία (ιδιοκτησία) ανήκει στην κυριότητα της δεύτερης των καθ' ών - κόρης του πρώτου εξ αυτών. Προκειμένου να λειτουργήσει ως χώρος γραφείων και συνεδριάσεων, αποφασίστηκε και υλοποιήθηκε η ανακατασκευή της και ο εξοπλισμός (με τα απαραίτητα μηχανήματα, υπολογιστές, προγράμματα κ.λπ.). Για την αντιμετώπιση των παραπάνω δαπανών, καθέναν εκ των εταίρων κατέβαλε το ποσό, που αναλογούσε σ' αυτόν, κατά τον λόγο συμμετοχής του στο κεφάλαιο της εταιρείας. Περί μήνα Απρίλιο 2013 ο Αιτών, γνωστοποίησε όπως ισχυρίζεται, νόμιμα προς τους καθ' ών, σε σχετική συνάντησή τους, την απόφασή του να αποχωρήσει από την Εταιρεία. Στη συνέχεια και μετά από επανειλημμένες συζητήσεις μεταξύ των διαδίκων, παρεδόθη στον Αιτούντα, από τον πρώτο των καθ' ών ενεργούντα και για λογαριασμό της δεύτερης των καθ' ών, όπως ο ίδιος είχε δηλώσει στον Αιτούντα, το από 27.2.2015 σχέδιο πρακτικών της Τακτικής Γενικής Συνέλευσης της Εταιρείας. στο οποίο περιλαμβάνονται τόσο τα θέματα της Τακτικής Γενικής Συνέλευσης των εταίρων της χρήσης ΕΙ .2014 έως 31.12.2014 (αποτελέσματα χρήσεως, διανομή κερδών κλπ) όσο και το θέμα της έγκρισης της αποχώρησης του Αιτούντα και των σχετικών όρων και συμφωνιών, το οποίο ο Αιτών δεν αποδέχθηκε, και με την από 7.4.2015 εξώδικη διαμαρτυρία - πρόσκληση - δήλωση του, κάλεσε τους καθ' ών να συμπράξουν άμεσα στην υλοποίηση της αποχώρησης του από την εταιρεία, να υπογράψουν, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στην ανωτέρω εξώδικη διαμαρτυρία - πρόσκληση - δήλωση, τα πρακτικά της γενικής συνέλευσης και την επιβαλλόμενη τροποποίηση του καταστατικού της εταιρείας και να του καταβάλουν τα ειδικότερα εκτιθέμενα στην ανωτέρω εξώδικη διαμαρτυρία - πρόσκληση - δήλωση ποσά. Στην παραπάνω εξώδικη διαμαρτυρία απάντησε ο πρώτος των καθ' ών, μη αποδεχόμενος την αποχώρηση του Αιτούντα από την Εταιρεία και αποδεχόμενος την καταβολή μέρους των αιτούμενων ποσών.
9. Κατόπιν των ανωτέρω, δεν διαφαινόταν καμία δυνατότητα φιλικού διακανονισμού της διαφοράς μεταξύ των δύο πλευρών. Σύμφωνα δε με το άρθρο 14.3. του καταστατικού της εταιρίας σε τέτοια περίπτωση, η διαφορά επιλύεται διαιτητικά με τη διαδικασία της Διαιτησίας από τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών. Δεδομένου ότι με το από 16.2.2010 καταστατικό της Εταιρείας δεν είχαν προταθεί Διαιτητές και Επιδιαιτητής, ο Αιτών άσκησε ενώπιον της Διαιτησίας του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (εφεξής «ΔΣΑ») την από 28.04.2015 με αριθμ. πρωτ. ./2015 Αίτηση-Αγωγή του. και στη συνέχεια, με την από 29.09.2015 Εξώδικη Δήλωση Πρόσκληση του προς τους καθ’ ών, όρισε, σύμφωνα με τα οριζόμενα στα άρθρα 54 παρ. 7 του ν. 4194/2013 και 873 ΚΠολΔ, από τον σχετικό κατάλογο που ορίσθηκε από το Δ.Σ. του Δ.Σ.Α. ως Διαιτητή για την επίλυση της διαφοράς τον Γιώργο Αλεξανδρόπουλο, Δικηγόρο Αθηνών (Α.Μ ΔΣΑ .), καλώντας τους Καθ' ων να ορίσουν τον δικό τους Διαιτητή. Οι Καθ' ων όρισαν ως Διαιτητή τον Ιωάννη Δρυλλεράκη, Δικηγόρο Αθηνών (A.M. ΔΣΑ .). με την από 07.10.2015 δήλωσή του ο πρώτος των καθ’ ών κοινοποιούμενη στον Πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και με από 25.1 1.2015 δήλωσή της η δεύτερη των καθ’ ών, κοινοποιούμενη ομοίως στον Πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.
Κατόπιν τούτων, οι Διαιτητές συνήλθαν στα γραφεία του ΔΣΑ προκειμένου να διορίσουν Επιδιαιτητή και συμφώνησαν να απευθυνθούν στον Επαμεινώνδα Λαμπαδάριο, Δικηγόρο Αθηνών, AM ΔΣΑ ., ο οποίος απεδέχθη την πρόταση και τον διορισμό του ως Επιδιαιτητή την 15.12.2015 και συγκροτήθηκε το Διαιτητικό Δικαστήριο. Εν συνεχεία, το Διαιτητικό Δικαστήριο, με την από 19.01.2016 συνεδρίασή του, αποφάσισε την παράταση της προθεσμίας υποβολής προτάσεων μετά τριήμερο από τη λήξη αποχής των δικηγόρων, η οποία εμπόδιζε την υποβολή τους. Ακολούθως, την 21.01.2019 ο Επιδιαιτητής Επαμεινώνδας Λαμπαδάριος υπέβαλε, στον Πρόεδρο του ΔΣΑ όπως προβλέπεται κατά το άρθρο 875 ΚΠολΔ, την με αρ. πρωτ. ./2019 αίτηση παραιτήσεως του από Επιδιαιτητής στην υπό κρίση διαιτησία του ΔΣΑ.
10. Στην συνέχεια, ο Αιτών με την από 26.09.2019 εξώδικη Πρόσκλησή του, νομίμως κοινοποιούμενη στους αναφερόμενους ανωτέρω Διαιτητές στις 30.09.20219, κάλεσε αυτούς να ορίσουν εντός της νόμιμης προθεσμίας Επιδιαιτητή της υπό κρίση Διαιτησίας, δεδομένου ότι ο ορισθείς Επιδιαιτητής Επαμεινώνδας Λαμπαδάριος είχε παραιτηθεί και να το ανακοινώσουν στους διαδίκους. Κατόπιν παρελεύσεως απράκτου της κατά τα ανωτέρω ταχθείσας προθεσμίας, ορίσθηκε Επιδιαιτητής για την επίλυση της υπό κρίση διαφοράς μεταξύ των διαδίκων, με την υπ’ αριθμόν 17173/28-11-2019 Πράξη Διορισμού Επιδιαιτητή του Εντεταλμένου από το Δ.Σ. του Δ.Σ.Α. Συμβούλου κ. …. ο δικηγόρος …, (ΑΜ/ΔΣΑ .), ο οποίος περιλαμβάνεται στον κατάλογο των Διαιτητών για διαφορές εταίρων δικηγορικών εταιρειών που εγκρίθηκε με την από 18.02.2019 απόφαση του Δ.Δ. του ΑΣΑ. Ο τελευταίος, απεδέχθη τον διορισμό του ως Επιδιαιτητή με την από 06.12.2019 και με. αρ.πρωτ. ./2019 δήλωσή του προς το ΔΣΑ και κάλεσε σύμφωνα με την από 09.12.2019 επιστολή του τους Διαιτητές να προσέλθουν στα γραφεία της έδρας της Δικηγορικής του εταιρείας «……………… & ΣΥΝΕΤΑΙΡΟΙ» για την συγκρότηση σε Σώμα του Διαιτητικού Δικαστηρίου. Ορισμό τόπου διεξαγωγής της Διαιτησίας, τον ορισμό αμοιβών Διαιτητών και Επιδιαιτητή, κατ' άρθρο 882 Κ.Πολ.Δικ. και τρόπου καταβολής των, τον ορισμό Γραμματέα του Διαιτητικού Δικαστηρίου, τον ορισμό της αμοιβής του και τρόπου καταβολής της και τον ορισμό της διαδικασίας της Διαιτητικής Δίκης και των προθεσμιών, μέχρις εκδόσεως και δημοσιεύσεως της Διαιτητικής Αποφάσεως.
11. Ακολούθως, την 14η Ιανουαρίου 2020 συγκροτήθηκε εκ νέου το Διαιτητικό Δικαστήριο, μετά την παραίτηση με αρ.πρωτ. …/21.01.2019 του Επιδιαιτητή Επαμεινώνδα Λαμπαδάριου, και σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 39 του ΠΔ 81/2005, του άρθρου 54 παρ. 7 του Κώδικα Δικηγόρων (ν. 4194/2013) καθώς και τα άρθρα 867-903 περί Διαιτησίας του ΚΠολΔ και συντίθεται από τους Μάριο Μπαχά, δικηγόρο Αθηνών, ως Επιδιαιτητή, Γιώργο Αλεξανδρόπουλο, δικηγόρο Αθηνών, ως Διαιτητή ο οποίος διορίσθηκε από τον Αιτούντα και Ιωάννη Δρυλλεράκη, δικηγόρο Αθηνών ως Διαιτητή, ο οποίος διορίσθηκε από τους καθ' ών, για την επίλυση της διαφοράς μεταξύ αφενός του Αιτούντα … και αφετέρου των καθ' ών: α) ….., β ……, ατομικά και ως εταίρων διαχειριστών της Δικηγορικής Εταιρίας με την επωνυμία «…. & Συνεργάτες Δικηγορική Εταιρεία» και γ) της Δικηγορικής Εταιρείας με την επωνυμία, αρχικά «……… & Συνεργάτες Δικηγορική Εταιρεία» και ήδη «….. & Συνεργάτες Δικηγορική Εταιρεία·».
12. Το Διαιτητικό Δικαστήριο, μετά την ανωτέρω συγκρότησή του σε Σώμα, την 14.01.2020 στα γραφεία της έδρας της Δικηγορικής εταιρείας «…. & ΣΥΝΕΤΑΙΡΟΙ», αποφάσισε, ως προκύπτει από το υπ’ αριθμ. …/14.01.2020 Πρακτικό του, τον διορισμό της Μαρίας Ι. Θερμογιάννη, δικηγόρου Αθηνών. (αρ. Μητρώου ΔΣΑ …), ως Γραμματέα του Διαιτητικού Δικαστηρίου, όρισε, ως τόπο συνεδριάσεων τα γραφεία της Δικηγορικής Εταιρείας «….. & ΣΥΝΕΤΑΙΡΟΙ», στην οδό … και επιφυλάχθηκε για τις αμοιβές του Επιδιαιτητή, των Διαιτητών και τα έξοδα της Διαιτησίας. Περαιτέρω, αποφάσισε, να κληθούν τα διάδικα μέρη όπως μέχρι 28.02.20210 υποβάλλουν στη Γραμματέα του Διαιτητικού Δικαστηρίου τις επικαιροποιημένες προτάσεις τους με τυχόν ενστάσεις και αιτήματα πλήρως αιτιολογημένα. Στη συνέχεια, το Διαιτητικό Δικαστήριο, συνήλθε την 26.02.2020 και κατόπιν συζητήσεως επί του από 26.02.2020 αιτήματος αναβολής των …. και ….. το οποίο υποβλήθηκε με ηλεκτρονική αλληλογραφία (e-mail) από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους …, της προθεσμίας υποβολής ενώπιον του Διαιτητικού Δικαστηρίου των εκατέρωθεν επικαιροποιημένων προτάσεων των μερών με. τυχόν ενστάσεις και αιτήματα και αποφάσισε, ως προκύπτει από το υπ’ αριθμ. …26.02.2020 Πρακτικό του, την παράταση της ανωτέρω προθεσμίας της 28ης Φεβρουαρίου 2020 μέχρι την 20η Μαρτίου 2020. Στη συνέχεια, το Διαιτητικό Δικαστήριο συνήλθε την 20.03.2020. βεβαίωσε ότι τα διάδικα μέρη κατέθεσαν εμπρόθεσμα τις προτάσεις τους και αποφάσισε, ως προκύπτει από το υπ’ αρ. ./20.02.2020 Πρακτικό του, να χορηγήσει στα διάδικα μέρη προθεσμία για υποβολή Υπομνημάτων Προσθήκης-Αντίκρουσης μέχρι τις 03.04.2020. Ακολούθως, το Διαιτητικό Δικαστήριο συνήλθε την 11.06.2020, βεβαίωσε ότι τα διάδικα μέρη κατέθεσαν εμπρόθεσμα τα Υπομνήματα Προσθήκης-Αντίκρουσης και όρισε, ως προκύπτει από το υπ’ αρ. ./11.06.2020 Πρακτικό του, ως ημέρα ακροαματικής διαδικασίας με την αυτοπρόσωπη παρουσία των μερών, την 25.06.2020, προκειμένου τα διάδικα μέρη να εκθέσουν τις απόψεις τους. Στη συνέχεια, το Διαιτητικό Δικαστήριο, συνήλθε την 24.06.2020 και κατόπιν συζητήσεως επί του από 23.06.2020 αιτήματος αναβολής των …….,. το οποίο υποβλήθηκε με ηλεκτρονική αλληλογραφία (e-mail) από την …… . σχετικά με την αυτοπρόσωπη παράσταση των διαδίκων ενώπιον του Διαιτητικού Δικαστηρίου την 35.06.2020, ως προκύπτει από το υπ' αριθμ. ./24.06.2020 Πρακτικό του. αποφάσισε την αναβολή της αυτοπρόσωπης παράσταση: των διαδίκων ενώπιον του και τον ορισμό νέας ακρόασης των διαδίκων στις 24.09.2020. Το Διαιτητικό Δικαστήριο. συνήλθε εκ νέου την 22.09.2020, ως προκύπτει από το υπ' αριθμ. ./22.09.2020 Πρακτικό του και κατόπιν συζητήσεως επί της αύξηση των κρουσμάτων του κορωνοιού στην Αττική και της λήψης όλων των αναγκαίων προληπτικών και προστατευτικών μέτρων για την αποτροπή διάδοσης του. αποφάσισε, την αναβολή της αυτοπρόσωπης παράστασης των διαδίκων ενώπιόν του και τον ορισμό νέας ακρόασης των διαδίκων στις 21.10.2020.
13. Στη συνεδρίαση της 21.10.2020 παρέστησαν τα διάδικα μέρη, οι οποίοι αναγνώρισαν ρητά και ανεπιφύλακτα τη νόμιμη σύνθεση και συγκρότηση του Διαιτητικού Δικαστηρίου και δεν υπέβαλαν αντιρρήσεις ούτε εξέφρασαν επιφυλάξεις σχετικά με τη διαδικασία της διαιτησίας. Περαιτέρω. το Διαιτητικό Δικαστήριο προσδιόρισε τον χαρακτήρα της διαιτησίας ως εθνικής, ερειδόμενης επί του άρθρου 54 παρ. 7 του ν. 4194/2013 και διεπόμενης από τα άρθρα 867επ. Κ.ΠολΔ, όπερ αναγνωρίσθηκε ρητά και ανεπιφύλακτα από τα διάδικα μέρη, με εφαρμοστέο ουσιαστικό δίκαιο το Ελληνικό.
14. Ακολούθως, το Διαιτητικό Δικαστήριο, διασκέφθηκε μέσω τηλεδιάσκεψης στις 21.01.2021 και στις 18.02.2021 (υπ' αρ. ./21.01.2021 και υπ' αρ. ./21.01.2021 Πρακτικά) και προέβη στην έκδοση της παρούσας απόφασης.
Γ. Βασικοί ισχυρισμοί και αιτήματα των διάδικων μερών
15. Τα διάδικα μέρη προέβαλαν τους εξής ισχυρισμούς και αιτήματα:
Ι. Βασικοί ισχυρισμοί και αιτήματα του Αιτούντος
16. Ο Αιτών με την Αγωγή και το Υπομνήματά του (Προτάσεων και Προσθήκης-Αντίκρουσης) προβάλλει τους παρακάτω βασικούς ισχυρισμούς και αιτήματα:
17. Ο Αιτών ισχυρίζεται ότι από το κείμενο των πρακτικών (Τακτικής Συνέλευσης και Εκτάκτων Συνελεύσεων των εταίρων) αποδεικνύεται πλήρως ότι οι καθ’ ών ήδη από τον Απρίλιο του 2013 (όπως και οι ίδιοι συνομολογούν, εμμέσως πλην σαφώς, στο δικόγραφο των από 23.6.2016 προτάσεών τους.), αλλά και σε κάθε περίπτωση πολύ πριν από τον Ιούλιο 2014 είχαν σαφή και πλήρη γνώση της δεδηλωμένης πρόθεσής του να αποχωρήσει από την Εταιρεία, η οποία είχε δηλωθεί/γνωστοποιηθεί προς αυτούς ήδη από τον Απρίλιο 2013. Ως εκ τούτου, ζητά να αναγνωρισθεί ως νόμιμη και δικαιολογημένη, κατά τις σχετικές διατάςεις του καταστατικού και του νόμου, η αποχώρησή του από την Εταιρεία.
18. Ο Αιτών ισχυρίζεται ότι, κατά την σύσταση της Εταιρείας και για τις ανάγκες στέγασης των γραφείων και λειτουργίας της. αποφασίστηκε, η μίσθωση, οριζόντιας ιδιοκτησίας, που βρίσκεται στον .° όροφο της επί της οδού …. πολυώροφης οικοδομής, η οποία (ιδιοκτησία) ανήκει στην κυριότητα της δεύτερης των καθ' ών. Περαιτέρω, αποφασίστηκε η ανακατασκευή του ως άνω μισθίου χώρου και ο πλήρης εξοπλισμός της. ώστε να λειτουργήσει άρτια ως χώρος γραφείων. Για την αντιμετώπιση των παραπάνω πάγιων λειτουργικών αναγκών της πρώτης εγκατάστασης της Εταιρείας, καθένας εκ των εταίρων κατέβαλε το ποσό, που αναλογούσε σ' αυτόν, ανάλογα με το ποσοστό συμμετοχής του στο κεφάλαιο της Εταιρείας, όπως αυτό προβλέπεται στο καταστατικό της. Ως εκ τούτου, ο Αιτών ισχυρίζεται, προσάγοντας σχετικά αποδεικτικά έγγραφα, ότι κατέβαλε τμηματικά στο ταμείο της Εταιρείας, το ποσό των Ευρώ τριάντα τριών χιλιάδων εξακοσίων και ενενήντα εννέα λεπτών (€33.600,99) για πάγιες λειτουργικές ανάγκες της πρώτης εγκατάστασης της Εταιρείας και ζητά την επιστροφή του σε αυτόν.
19. Ακολούθως, ο Αιτών επικαλείται ότι από τα αντίγραφα σελίδων του βιβλίου εσόδων - εξόδων της Εταιρείας, αποδεικνύεται ότι έχουν διενεργηθεί, κατά τη διάρκεια της πενταετίας από της συστάσεως της Εταιρείας μέχρι την 21.12.2014, αποσβέσεις δαπανών παγίων της εταιρείας, που είχαν καταχωρηθεί συνολικού ποσού Ευρώ 68.611,74. Το ποσό αυτό (ανεξάρτητα από τη λογιστική και φορολογική του αντιμετώπιση) προήλθε, κατά τους ισχυρισμούς του Αιτούντα, από καταβολές σε μετρητά από καθένα των εταίρων ανά χρήση (αφαίρεση από τα προς διανομή προς καθένα κέρδη) κατά το ποσοστό συμμετοχής εκάστου στο κεφάλαιο της εταιρείας. Επομένως, για το λόγο αυτό, ισχυρίζεται ότι έχει καταβάλει μέχρι την 31.12.2014 το συνολικό ποσό των Ευρώ είκοσι δύο χιλιάδων οκτακοσίων εξήντα οκτώ (€22.868,00) (ήτοι 68.611,74 χ 33,33%) ποσοστό συμμετοχής του). Το ως άνω ποσό “των αποσβέσεων” (68.611,74), κατά τους ισχυρισμούς του Αιτούντα, δεν έχει διανεμηθεί στους εταίρους και πάντως δεν έχει διανεμηθεί η αναλογία του προς εκείνον, και ζητά την καταβολή του σε αυτόν.
20. Στη συνέχεια, ο Αιτών ζητάει να του καταβληθεί ποσό Ευρώ τριών χιλιάδων (€3.000.00). που αφορά την ελάχιστη αμοιβή του, σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 63 επ. του Κώδικα Δικηγόρων, για τον μέχρι 31.12.2014 χειρισμό της υπόθεσης “….. & Σια EE κατά …».
21. Επιπλέον, ο Αιτών στην αγωγή του ζητάει: α) ποσό Ευρώ δέκα χιλιάδων εκατόν ενενήντα επτά και πενήντα τριών λεπτών (€10.197,53), που αφορά ποσοστό 33,33% του οφειλόμενου από το Ελληνικό Δημόσιο προς την Εταιρεία, φόρου (πιστωτικού ποσού φόρου προς επιστροφή, συνολικού ποσού Ευρώ 30.592,58) των οικονομικών ετών 2011, 2012, 2013 και 2014, αίτημα το οποίο δεν υφίσταται πλέον αφού ο ίδιος ομολογεί στις Προτάσεις του ότι το έχει ήδη εισπράξει, β) να αναλάβει το σύνολο των εισφερθέντων στην Εταιρεία, κατά χρήση, κινητών του περιλαμβανομένης της υπ' αριθμ. 210-….. τηλεφωνικής συνδέσεως (σύμφωνα με τα όσα ορίζονται στο άρθρο 5.3. (2) του Καταστατικού της Εταιρείας), αίτημα το οποίο δεν υφίσταται πλέον, αφού ο ίδιος ομολογεί στις Προτάσεις του ότι τα έχει όλα αναλάβει, γ) οι απομείναντες εταίροι της Δικηγορικής Εταιρείας, εφόσον αποδέχθηκαν, κατά τα αναφερόμενα στην αγωγή του, την αποχώρησή του ως εταίρου, να τροποποιήσουν αναλόγως το Καταστατικό της Εταιρείας τους, όπως ο Νόμος (Κώδικας Δικηγόρων) και το Καταστατικό αυτής ορίζει, ώστε να παύσει αυτός να εμφαίνεται ως εταίρος της και να διαγράψουν το ονοματεπώνυμο του από την επωνυμία, τον διακριτικό τίτλο, τα έντυπα, τις πινακίδες, την ιστοσελίδα και τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της. αίτημα το οποίο δεν υφίσταται πλέον, αφού ο ίδιος ομολογεί στις Προτάσεις του, ότι μεταγενέστερα όλα τα ανωτέρω έχουν συντελεστεί.
22. Τέλος, ο Αιτών ζητάει να καταδικασθούν οι καθ' ών στην καταβολή του συνόλου των δαπανών και των αμοιβών της διαιτησίας.
ΙΙ. Βασικοί ισχυρισμοί και αιτήματα των Καθ’ ων
23. Οι Καθ' ων με τα Υπομνήματά τους (Προτάσεις και Προσθήκη -Αντίκρουση) προβάλλουν τις παρακάτω ενστάσεις και τους εξής βασικούς ισχυρισμούς:
24. Οι Καθ' ων προβάλλουν κατ' αρχάς ένσταση αοριστίας της αγωγής και ειδικότερα προβάλλουν ότι η κρινόμενη αγωγή του Αιτούντα είναι απορριπτέα προέχοντος ως αόριστη συγκεκριμένα ότι: (α) Είναι απορριπτέο προεχόντως ως αόριστο το πρώτο αίτημα της αγωγής του Αιτούντα (επί του οποίου ερείδεται και η νομική βασιμότητα των υπολοίπων αιτημάτων του), με το οποίο ζητά να αναγνωρισθεί ως νόμιμη και δικαιολογημένη, κατά τις σχετικές διατάξεις του καταστατικού και του νόμου, η αποχώρηση του από την Εταιρεία, γιατί δεν αναφέρει αν και πότε υπέβαλε στην Εταιρεία έγγραφη δήλωση παραίτησης (αποχώρησης) του, σύμφωνα με τις διατάξεις του καταστατικού της Εταιρείας και του νόμου και ποιο είναι το περιεχόμενο αυτής, ώστε να είναι δυνατόν να αξιολογηθεί αν αυτή είναι δικαιολογημένη ή αδικαιολόγητη η υπό κρίση παραίτηση του. Η αοριστία αυτή δεν μπορεί να θεραπευθεί ούτε με τις προτάσεις του ούτε με παραπομπή σε νέα έγγραφα, ούτε να συμπληρωθεί η αγωγή με την εκτίμηση των αποδείξεων και ότι: (β) είναι απορριπτέο προεχόντως ως αόριστο το δεύτερο αίτημα της αγωγής του Αιτούντα, με το οποίο, επικαλούμενος δικαιολογημένη αποχώρησή του από την Εταιρεία, ζητά να του καταβάλλουμε το συνολικό ποσό των € 56.468.99 δεδομένου ότι, εκτός της αοριστίας του ως προς την υποβολή «δικαιολογημένης» παραίτησης, είναι, επίσης, αόριστο, καθώς, ο Αιτών δεν προσδιορίζει στην αγωγή του ποιο ποσό από το συνολικό κονδύλιο αντιστοιχεί στο εκ μέρους του καταβληθέν κεφάλαιο της εταιρείας και ποιο στις καταβληθείσες από αυτόν ειδικές εισφορές που απαιτήθηκαν για την διαμόρφωση των χώρων και τον εξοπλισμό του γραφείου στο οπού) επρόκειτο να εγκατασταθεί η εταιρία.
2?·. Οι Καθ’ ων προβάλουν ένσταση παρελκυσης της τρίμηνης αποσβεστικής προθεσμίας του ά. 54 παρ. 7 ν. 4194/2013 και του α. 39 του Π.Δ. 81/2005.
26. Οι καθ’ ων ισχυρίζονται ότι παρέλκει η συζήτηση επί της ουσίας της υποθέσεως, διότι «έχουν ικανοποιηθεί όλα τα αιτήματα του αιτούντος, πλην του οικονομικού».
27. Περαιτέρω, οι καθ' ών ισχυρίζονται ότι προβάλλονται αλυσιτελώς. καθώς ο ενάγων δεν φαίνεται να συνδέει κάποιο από τα αιτήματα του με αυτούς, και είναι απορριπτέοι ως νομικά και ουσιαστικά αβάσιμοι οι προβαλλόμενοι ισχυρισμοί του Αιτούντα ότι (α) «το μίσθιο, κατά το χρόνο της μίσθωσης, βρισκόταν «σε άθλια κατάσταση» και ότι «το μίσθωμα ήταν υπέρογκο», (β) ότι «Έτσι, υπέγραψα όταν χρειαζόταν, ουσιαστικά εν λευκώ, είτε αυτό αφορούσε τους όρους τον καταστατικού της εταιρείας, είτε τους όρους της σύμβασης μίσθωσης από την εταιρεία της χρήσης οριζόντιας ιδιοκτησίας» και ότι (γ) ότι «ο πρώτος εξ ημών ανέλαβε, αποκλειστικά αυτός, δεδομένης και της σχετικής γνώσης και της προηγούμενης εμπειρίας του, τη διαχείριση των οικονομικών της εταιρείας και μεταξύ άλλων τον χειρισμό των λογιστικών θεμάτων της, την τήρηση των βιβλίων, τραπεζικών λογαριασμών της, των όποιων συναλλαγών της. την λογιστική αποτύπωση αυτών..» και ισχυρίζονται ότι σε κάθε περίπτωση, οι ισχυρισμοί αυτοί του αντιδίκου είναι προφανώς αβάσιμοι.
28. Ως προς πρώτο αίτημα της αγωγής του, δυνάμει του οποίου ο Αιτών ζητά να αναγνωρισθεί ως νόμιμη και δικαιολογημένη, κατά τις σχετικές διατάξεις του καταστατικού και του νόμου, η αποχώρηση του από την εταιρεία, οι καθ’ ών ισχυρίζονται ότι είναι απορριπτέο προεχόντως ως αόριστο, όπως προαναφέρθηκε ανωτέρω, και σε κάθε περίπτωση ως νομικά και ουσιαστικά αβάσιμο. Ειδικότερα, προβάλλουν ότι ουδέποτε υπέβαλε προς την εταιρεία έγγραφη δήλωση παραίτησης του από αυτήν κατά το άρθρο 53 του Καταστατικού της και συνεπώς, ουδέποτε άρχισε να τρέχει η ενιαύσια προθεσμία μετά την πάροδο της οποίας θα μπορούσε να θεωρηθεί ως δικαιολογημένη η τυχόν υποβληθείσα παραίτησή του. Επίσης, σε κανένα σημείο της κρινόμενης Αγωγής του δεν μνημονεύει ότι υπέβαλε παραίτηση από την εταιρεία κατά το άρθρο 51 του Κώδικα Δικηγόρων και το άρθρο 43 του ΠΔ 81/2005. Επιπλέον, ότι υπήρξε ομολογία εκ μέρους του περί μη υποβολής έγγραφης παραίτησής του όπως αναλυτικά εκθέτουν στις Προτάσεις τους. Περαιτέρω. ισχυρίζονται ότι η κρινόμενη αγωγή ασκήθηκε στις 28/04/2015, δηλαδή 20 ημέρες μετά την αποστολή της από 07/04/2015 εξώδικης δήλωσής του και συνεπώς ακόμη και αν. η εν λόγω εξώδικη δήλωση εκληφθεί «ως έγγραφη παραίτηση» δεν μπορεί να θεωρηθεί ως «δικαιολογημένη δήλωση παραίτησης» δεδομένου ότι, κατά το χρόνο ασκήσεως της αγωγής του, δεν είχε παρέλθει έτος (ή σε κάθε περίπτωση εξάμηνο) από την υποβολή της. Τέλος, ισχυρίζονται ότι ουδέποτε η συνέλευση των εταίρων ούτε οι καθ' ών προσωπικώς ενέκριναν ως έγκυρη και δικαιολογημένη την αποχώρησή του από την Εταιρεία.
Οι καθ’ ων ισχυρίζονται ότι όλες οι αναφερόμενες στο ΙΣΤΟΡΙΚΟ τους συμπεριφορές του Αιτούντος «στερούν από αυτόν το ηθικό αλλά και το οποιοδήποτε συμβατικό ή εκ του Νόμου δικαίωμα προς διεκδίκηση χρηματικών απαιτήσεων του κατά της Εταιρείας και/ή των υπολοίπων συνεταίρων του».
Ως εκ τούτου, οι καθ' ών ισχυρίζονται ότι η Αγωγή πρέπει να κριθεί στο σύνολό της ως απαράδεκτη, αναιτιολόγητη, άκυρη και απορριπτέα, διότι ο Αιτών δεν υπέβαλε έγγραφες δηλώσεις παραίτησης, όπως απαιτούσε το Καταστατικό της Εταιρείας τους. ούτε προέβαλε κανένα λόγο αιτιολογιών την αποχώρησή του.
29. Ως προς δεύτερο αίτημα της αγωγής του, δυνάμει του οποίου ο Αιτών ζητά επικαλούμενος δικαιολογημένη αποχώρηση του από την Εταιρεία, ζητά να του καταβάλουν το συνολικό ποσό των € 56.468.99, οι καθ’ ών ισχυρίζονται ότι κατά τον χρόνο ασκήσεως της κρινόμενης αγωγής του Αιτούντος δεν υφίστατο, δεν είχε υποβληθεί «δικαιολογημένη παραίτησή του», (κατά τους όρους του καταστατικού και του νόμου) επί της οποίας ερείδονται οι ένδικες οικονομικές αξιώσεις του και συνεπώς, κατά το μέρος που αυτές στηρίζονται σε δικαιολογημένη «παραίτηση (αποχώρησή) του», πρέπει να απορριφθούν ως νομικά, άλλως, ουσιαστικά, αβάσιμες. Ειδικότερα, προβάλλουν, αντικρούοντας τους ισχυρισμούς του Αιτούντος, και τα εξής:
30. Ο Αιτών, λόγω της αδικαιολόγητης παραίτησής του, εδικαιούτο να λάβει μόνον το ποσό που έχει συνεισφέρει στην Εταιρεία ως κεφάλαιο και όχι τις αναλογικές ειδικές εισφορές του στις δαπάνες για την διαμόρφωση των χώρων του γραφείου και την αγορά εξοπλισμού, και ότι προσπαθεί στην κρινόμενη αγωγή του, να δημιουργήσει σύγχυση ως προς τις έννοιες «κεφάλαιο» και «ειδικές εισφορές». Και σε κάθε περίπτωση, τόσο το εταιρικό κεφάλαιο, όσο και οι «ειδικές εισφορές», δεν υφίστανται ως περιουσιακό στοιχείο της εταιρείας δεδομένου ότι τόσο το σύνολο των ειδικών εισφορών όσο και του κεφαλαίου της Εταιρείας, χρησιμοποιήθηκαν με κοινή απόφαση και συμφωνία όλων των εταίρων (συμπεριλαμβανομένου και του Αιτούντα) για την ανακαίνιση του γραφείου και τον εξοπλισμό του για τις ανάγκες στέγασης των γραφείων και λειτουργίας της Εταιρείας και αναλώθηκαν πλήρως. Δεν υφίστανται δε ως περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας ούτε τα πράγματα τα οποία αποκτήθηκαν με την χρησιμοποίηση του κεφαλαίου και των ειδικών εισφορών. Σε κάθε περίπτωση, οι καθ’ ων ισχυρίζονται άτι από ποσό των Ευρώ τριάντα τριών χιλιάδων εξακοσίων και ενενήντα εννέα λεπτών (€33.600.99) το οποίο κατέθεσε σταδιακά στο ταμείο της Εταιρείας και δαπανήθηκαν για πάγιες λειτουργικές της ανάγκες πρώτης εγκατάστασης, ο αιτών δικαιούται μόνο το ποσό των €6.000, το οποίο εμφαίνεται ως καταβολή του στο κεφάλαιο της Εταιρείας.
31. Περαιτέρω, οι καθ’ ων ισχυρίζονται ότι οι αποσβέσεις των παγίων της εταιρείας ήταν νόμιμες καθώς έγιναν βάσει των σχετικών φορολογικών διατάξεων (βλ. Ν. 2238/1994, Ν. 4172/2013 περί φορολογίας εισοδήματος), μετά από συμφωνία όλων των εταίρων και καταχωρήθηκαν νόμιμα στα λογιστικά βιβλία της Εταιρείας. Αποτελούσαν δε δαπάνες της Εταιρείας που ενσωματώθηκαν στο λειτουργικό της κόστος και εκπίπτονταν σταδιακά κάθε χρόνο από τα ακαθάριστα έσοδα αυτής. Με αυτόν τον τρόπο, η Εταιρεία και κατ’ επέκταση οι εταίροι αυτής επωφελούνταν φορολογικά κάθε χρόνο, καθώς μειώνονταν η φορολογική επιβάρυνση της Εταιρείας. Επίσης, απεικονίζουν την. κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και της απλής λογικής, μείωση της πραγματικής αξίας των εν λόγω παγίων περιουσιακών στοιχείων είτε λόγω της παρόδου του χρόνου (χρονική φθορά) ή της χρήσεως (λειτουργική φθορά), είτε λόγω της προόδου των επιστημονικών και τεχνικών ανακαλύψεων (τεχνολογική απαξίωση), η οποία, μετά την πάροδο ορισμένου χρόνου οδηγεί στην μεγάλη μείωση της αξίας των μέχρι και στην πλήρη απαξίωση των, δηλαδή, στην πλήρη απομείωση της αξίας των. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, ισχυρίζονται ότι το εν λόγω αίτημα του Αιτούντος είναι απορριπτέο και ως ουσιαστικά αβάσιμο δεδομένου ότι η αξία των εν λόγω περιουσιακών στοιχείων απαξιώθηκε στο σύνολό της από την χρήση τους από τα μέλη της Εταιρείας για τους σκοπούς της Εταιρείας.
32. Επιπροσθέτως, ισχυρίζονται ότι οι διενεργηθείσες, βάσει των σχετικών φορολογικών διατάξεων, αποσβέσεις των παγίων περιουσιακών στοιχείων της Εταιρείας, ενσωματώθηκαν στο λειτουργικό της κόστος, μειώνοντας τη φορολογική επιβάρυνση της Εταιρείας λόγω της αυξήσεως των κατ’ έτος (φορολογικών) δαπανών της. Δηλαδή, το οποιοδήποτε φορολογικό κέρδος από την εν λόγω μείωση, διανεμήθηκε ήδη στους εταίρους και συνεπώς, δεν υφίσταται τέτοια αξίωση του Αιτούντα. Προβάλλουν δε ως νόμω και ουσία αβάσιμο τον ισχυρισμό του Αιτούντα ότι το ποσό των αποσβέσεων σκοπεί στην «ανασύσταση» του κεφαλαίου της εταιρείας, ώστε καθένας των εταίρων να «αναλάβει το ποσό της επένδυσής του» και ότι τα ποσά των αποσβέσεων οφείλουν να βρίσκονται κατατεθειμένα σε μετρητά σε λογαριασμό της εταιρείας.
33.Τέλος, οι καθ’ ών ισχυρίζονται ότι το αίτημα του Αιτούντος μειώσεως της ποινικής ρήτρας σε μηδενικό ποσό, σε περίπτωση που η αποχώρηση του κριθεί αδικαιολόγητη. είναι απορριπτέο προεχόντως ως απαράδεκτο (αόριστο) και σε κάθε περίπτωση ως νομικά και ουσιαστικά αβάσιμο.
34. Τέλος και επικουρικώς προς τις λοιπές ενστάσεις και τα επιχειρήματα που προβάλλονται από τους καθ' ων, οι τελευταίοι προβάλλουν ένσταση καταχρήσεως δικαιώματος (κατ ά. 281 ΑΚ), εκ μέρους του Αιτούντος.
35. Με βάση τα παραπάνω οι καθ’ ών ζητούν να απορριφθεί στο σύνολό της η διαιτητική Αγωγή.
Δ. Η κρίση του Διαιτητικού Δικαστηρίου
36. Το Διαιτητικό Δικαστήριο, αφού έλαβε υπόψη όλους τους ισχυρισμούς και τα αιτήματα των διαδίκων, καθώς και όλα τα προσκομισθέντα από τους διαδίκους κατά την αποδεικτική διαδικασία έγγραφα και τα λοιπά αποδεικτικά στοιχεία, αποφαίνεται ως εξής:
Πριν εισέλθει στην εξέταση της νομικής βασιμότητας και της ουσίας της υπό κρίση υπόθεσης, δέον όπως προηγηθεί η εξέταση του παραδεκτού.
37. Επομένως, προηγείται το ζήτημα της εξέτασης της παθητικής νομιμοποίησης.
Κατά τη γνώμη του Διαιτητή κ. Αλεξανδρόπουλου, με την οποία συντάσσεται και ο Επιδιαιτητής:
Η υπό κρίση Αγωγή έχει στραφεί κατά της Εταιρείας και κατά των δύο εταίρων της ατομικά και ως εταίρων και διαχειριστών της Δικηγορικής Εταιρείας. Κατά τον επίδικο χρόνο ίσχυε το πρώτα Καταστατικό της Δικηγορικής Εταιρεία και Διαχειριστές ήταν και οι τρεις τότε Εταίροι. Κατά τα άρθρα 53-54 Κώδικα Δικηγόρων, ο/οι Διαχειριστής/ές ευθύνονται εις ολόκληροι για τη ζημιά που προκαλούν σε τρίτους, αλλά και σε άλλον εταίρο της Δικηγορικής Εταιρείας (άρθρο 53 παρ. 8). συνεπώς και για τη ζημιά που οι καθ’ ων προκάλεσαν στον Αιτούντα, αφού αυτοί είχαν την επιμέλεια της τήρησης των βιβλίων και στοιχείων της Δικηγορικής Εταιρείας και όφειλαν να συμπεριλάβουν τις εισφορές των εταίρων για τα έξοδα πρώτης εγκατάστασης ως «κεφάλαιο» της Εταιρείας.
Όχι δε μόνο δεν το έπραξαν, αλλά οι ίδιοι σήμερα προς τη Διαιτησία ισχυρίζονται, λανθασμένα, ότι οι εν λόγω εισφορές δεν είναι κεφάλαιο επιστρεπτέο. Συνεπώς ευθύνονται, αμφότερα τα φυσικά πρόσωπα (τότε συνδιαχειριστές). έναντι του Αιτούντος, εις ολόκληρον. Και γι’ αυτόν τον λόγο νομιμοποιούνται παθητικά.
Περαιτέρω κρίνεται ότι θεμελιώνεται εις ολόκληρον ευθύνη και της Εταιρείας μετά των διαχειριστών της, φυσικών προσώπων, εξ ου και η δική της παθητική νομιμοποίηση και τούτο διότι: Η Δικηγορική Εταιρεία συγκεντρώνει όλα τα εννοιολογικά στοιχεία της αστικής εταιρείας κατά την έννοια των άρθρων άρθρου 741 ΑΚ μέχρι 784 ΑΚ και ήδη του άρθρου 270 & 1 του ν. 4072/2012. Σε αυτήν, εφαρμόζονται συμπληρωματικά, με την επιφύλαξη των ειδικών διατάξεων του Κώδικα Δικηγόρων, οι διατάξεις των άρθρων 741-784 ΑΚ με εξαίρεση τα άρθρα 758 και 761 και των άρθρων 61 επ. ΑΚ. Ειδικότερα, σύμφωνα με το άρθρο 270 & 1 του ν. 4072/2012, οι διατάξεις του κεφαλαίου αυτού, με εξαίρεση εκείνη της παραγράφου 3 του άρθρου 251, εφαρμόζονται αναλόγως και στην αστική εταιρεία με νομική προσωπικότητα. Κατά δε την εφαρμοστέα, και στις αστικές δικηγορικές εταιρίες διάταξη του άρθρου 258 του ν. 4072/2012, συμφωνία για περιορισμό ή αποκλεισμό της ευθύνης των εταίρων κατά την παράγραφο 1 του άρθρου 249 δεν ισχύει έναντι των τρίτων.
Σύμφωνα λοιπόν με τις προαναφερόμενες διατάξεις, θεμελιώνεται και στη δικηγορική εταιρεία, ευθύνη των εταίρων, απεριόριστη και εις ολόκληρον για τα χρέη του νομικού προσώπου, για τα οποία, το νομικό πρόσωπο της Εταιρείας, είναι κατ’ αρχήν υπέγγυο. Τούτο δε. δεδομένου ότι στον Κώδικα των Δικηγόρων δεν διαλαμβάνεται ειδική αντίθετη διάταξη που να απαλλάσσει τους εταίρους.
Σχετικώς μειοψήφησε ο Διαιτητής Ιωάννης Δρυλλεράκης με το ακόλουθο σκεπτικό:
Η υπό κρίση Αγωγή στρέφεται τόσο κατά της Δικηγορικής Εταιρείας όσο και κατά των πρώην εταίρων ατομικά. Φερόμενος οφειλέτης των προβαλλομένων δι’ αυτής αξιώσεων είναι αποκλειστικά το νομικό πρόσωπο της εταιρείας και δεν νομιμοποιούνται παθητικώς οι δυο πρώτοι των καθ’ ών. Ενομιμοποιούντο παθητικώς μόνο ως προς το -άνευ αντικειμένου πλέον- αίτημα του Αιτούντος να υποχρεωθούν, υπό την ιδιότητα των ως εταίρων, να συμπράξουν- στη λήψη της απόφασης περί αποχώρησής του, και ως προς το συγκεκριμένο αυτό -και μόνον- αίτημα στρέφεται και κατ’ αυτών η ένδικη αγωγή.
Η δικηγορική εταιρεία δεν είναι προσωπική εταιρεία του εμπορικού δικαίου αλλά ιδιόμορφη εταιρεία του Κώδικα Δικηγόρων και η εφαρμογή της εις ολόκληρον ευθύνης των εταίρων δεν προβλέπεται από οποιαδήποτε διάταξη, αλλά και ως αρχή δεν προβλέπεται ούτε σε εταιρεία αστικού δικαίου. Ο διαχειριστής ευθύνεται έναντι της εταιρείας και των εταίρων μόνον αδικοπρακτικώς και όχι εκ της ιδιότητας του, οπότε και τίθεται θέμα αφαιρέσεως της δικαιοδοσίας του φυσικού δικαστή. Ο Κώδικας Δικηγόρων ουδέν νομικό έρεισμα παρέχει για τη θεμελίωση της εις ολόκληρον ευθύνης των εταίρων δικηγορικής εταιρείας, η οποία δεν επιτρέπεται να εμφανίζεται ως αυτονόητη αρχή.
Με το ανωτέρω σκεπτικό, το Διαιτητικό Δικαστήριο κρίνει κατά πλειοψηφία ότι ενομιμοποιούντο παθητικώς το νομικό πρόσωπο της Εταιρείας και οι δυο πρώτοι των καθ’ ών ως προς όλα τα αιτήματα του Αιτούντος.
38. Περαιτέρω. έπεται το ζήτημα της εξέτασης της παρέλευσης ή μη της τρίμηνης προθεσμίας του ά. 54 παρ. 7 ν. 4194/2013 και του ά. 39 του ΠΔ 81/2005.
Κατά τη γνώμη του Διαιτητή κ. Αλεξανδρόπουλου, με την οποία συντάσσεται και ο Επιδιαιτητής:
Η ένσταση που προβάλλουν οι καθ’ ων ότι η Αγωγή πρέπει να κριθεί στο σύνολό της ως απαράδεκτη, αναιτιολόγητη, άκυρη και απορριπτέα, διότι ο αιτών δεν υπέβαλε έγγραφες δηλώσεις παραίτησης, όπως απαιτούσε το Καταστατικό της Εταιρείας τους και εντός της προβλεπόμενης αποσβεστικής προθεσμίας, ούτε προέβαλε κανένα λόγο αιτιολογών την αποχώρησή του. θα πρέπει να απορριφθεί, καθόσον, ανεξαρτήτως τηρήσεως των ανωτέρω προϋποθέσεων από τον Αιτούντα, για την δικαιολογημένη έξοδο από την εταιρεία, οι λοιποί συνεταίροι ενέκριναν και απεδέχθη σαν ανεπιφυλάκτως την αποχώρηση του (ίδετε το ΙΣΤΟΡΙΚΟ της από 23.06.2015 Απάντησης - Ανταγωγής · Προτάσεων των καθ’ ων και ιδίως την παράγραφο 16, όπου γνωστοποιείται στον αιτούντα ότι «δεν υπήρχε αντίρρηση για την αποχώρηση του από την Εταιρεία»). Κατά τη γνώμη δε του Διαιτητή κ. Αλεξανδρόπουλου, ανεξαρτήτως των ανωτέρω παραδοχών και σε κάθε περίπτωση, η αγωγή ασκήθηκε εντός της τρίμηνης προθεσμίας του άρθρου 5. Παρ. 7 Ν. 4194/2013. διότι η ανάγκη προσφυγής στη Διαιτησία του ΔΣΑ προέκυψε όταν ο ενάγων δεν απεδέχθη το τελευταίο σχέδιο πρακτικών Εθνικής Συνέλευσης των εταίρων της Δικηγορικής Εταιρείας της 27-2-2015 και κατέθεσε την υπό κρίση αγωγή του στις 27-4-2015, ενώ την κοινοποίησε στις 8-5-2015.
Σχετικώς μειοψήφησε ο Διαιτητής Ιωάννης Δρυλλεράκης ο οποίος θεωρεί ότι η τρίμηνη αποσβεστική προθεσμία για την άσκηση της υπό κρίση αγωγής έχει παρέλθει, με το ακόλουθο σκεπτικό:
Υπάρχει θέμα παραδεκτού της αξιώσεως λόγω απώλειας τις τρίμηνης αποσβεστικής προθεσμίας που καθιερώνεται με τη διάταξη του άρθρου 54 παρ. 7 του Κώδικα Δικηγορών (Ν. 4194/2013). αυτεπαγγέλτως εξεταστέο κατ’ άρθρο ΑΚ 280 (σε κάθε δε περίπτωση έχει προβληθεί κατ’ ένταση από τους εναγομένους ιδ. σελ. 22-23 των από 20.03.2020 προτάσεών τους). Οι εκατέρωθεν αντιτιθέμενες ειδικές δηλώσεις βούλησης, που εκφράστηκαν με την άρνηση υπογραφής των σχεδίων πρακτικών της Γενικής Συνέλευσης κατά τον Ιούλιο του 2014 αποτυπώνουν την ήδη από τότε υφιστάμενη διαφωνία και αμφισβήτηση ως προς τα εκατέρωθεν δικαιώματα και υποχρεώσεις που συνέχονται με, τους όρους αποχώρησης του Αιτούντος. Τούτο επιβεβαιώνεται από τον αιτούντα, ο οποίος ισχυρίζεται στην Προσθήκη-Ανπκρουση του ότι «οι θέσεις/απόψεις/δηλώσεις των καθ’ ων, που περιείχοντο τα προαναφερθέντα έγγραφα και στα συνημμένα α' αυτά πρακτικά, αποτελούσαν την πλήρη, ειδική, οριστική, τελειωμένη και ολοκληρωμένη δήλωση βούλησης». Όπως γίνεται δεκτό, η αμφισβήτηση πάντοτε προκαλεί διάφορα, και αν δεν αποτελεί αναγκαίο στοιχείο της (Ν. Νίκας. «Εγχειρίδιο Πολιτικής Δικονομίας», Εκδόσεις Σάκκουλα Αθήνα-Θεσσαλονίκη. 2012. σελ. 41. παρ. 5). Ήδη από τον Ιούλιο του 2014 επομένως αποδεικνύεται διατάραξη των επίδικων εννόμων εταιρικών σχέσεων και κατ’ επέκταση γέννηση διαφοράς, η οποία μάλιστα δεν υπήρχε περιθώριο να αποκατασταθεί, όπως συνομολογεί και ο ενάγων (ιδ. τις από 20.03.20 προτάσεις του (σελ. 7) ομολόγων ότι οι όποιες προσθήκες/τροποποιήσεις τυχόν ζητούσε από τους καθ' ων, «ούτε έγιναν ούτε επρόκειτο να γίνουν αποδεκτές»). Κατά το χρονικό σημείο άσκησης της υπό κρίση αιτήσεως είχε επομένως παρέλθει η τρίμηνη αποσβεστική προθεσμία του άρθρου 54 παρ. 7 του Ν. 4194/2013 και η Αγωγή δέον να απορριφθεί ως απαράδεκτη. Τούτο καθίσταται σαφέστερο από το γεγονός ότι ο Αιτών από την πρώιμη απόφαση του να αποσυρθεί από την Εταιρεία έπαυσε κατ’ ουσία να λειτουργεί ως εταίρος.
39. Ακολούθως, το Διαιτητικό Δικαστήριο έκρινε με τις ψήφους του Διαιτητή κ. Γιώργου Αλεξανδρόπουλου και του Επιδιαιτητή κ. Μάριου Μπαχά ότι η ένσταση των καθ' ών περί καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος του Αιτούντος είναι απορριπτέα, καθόσον: α) είναι όλως αόριστη, όπως εκτίθεται σε μια μόνο παράγραφο, χωρίς καμιά επ’ αυτής αιτιολογία και β) σε κάθε περίπτωση οι καθ’ ων δεν έχουν υποστεί, ούτε οι ίδιοι ούτε η Εταιρεία τους. ζημιά εκ της αποχωρήσεως του αιτούντος. Σχετικώς μειοψήφησε ο Διαιτητής Ιωάννης Δρυλλεράκης ο οποίος θεωρεί ότι πρέπει εν προκειμένω να θεωρηθεί καταχρηστική η άσκηση του δικαιώματος του Αιτούντος, διότι όχι μόνο δεν τήρησε καμία από τις καταστατικές προϋποθέσεις, αλλά επιπλέον παρέβη και τους κανόνες εταιρικής δεοντολογίας που ρητά προβλέπονται από τον Κώδικα Δικηγόρων όπως λ.χ. αφαίρεση φακέλων και παρακράτησή τους, άσκηση ατομικής δικηγορίας κλπ. (ιδ. και ΟλΑΠ33/2005, ΑΠ 249/2012, σύμφωνα με τις οποίες το ΑΚ 281, που έχει έντονο τον χαρακτήρα δημοσίας τάξεως, εφαρμόζεται και επί δικαιωμάτων που απορρέουν από άλλες, επίσης δημοσίας τάξεις διατάξεις, όπως οι διατάξεις του Κώδικα Δικηγόρων).
40. Περαιτέρω, το Διαιτητικό Δικαστήριο έκρινε με τις ψήφους του Διαιτητή κ. Γιώργου Αλεξανδρόπουλου και του Επιδιαιτητή κ. Μάριου Μπαχά ότι ο ισχυρισμός των καθ’ ών ότι όλες οι αναφερόμενες στο ΙΣΤΟΡΙΚΟ τους συμπεριφορές του Αιτούντος «στερούν από αυτόν το ηθικό αλλά και το οποιοδήποτε συμβατικό ή εκ του Νόμου δικαίωμα προς διεκδίκηση χρηματικών απαιτήσεων τον κατά της Εταιρείας και/ή των υπολοίπων συνεταίρων του», πρέπει να απορριφθεί, καθόσον το δικαίωμα να αιτηθεί αποζημιώσεως ο Αιτών είναι αναφαίρετο, ανεξαρτήτως της επ’ αυτού τελικής κρίσεως του Διαιτητικού Δικαστηρίου. Σύμφωνα με τη γνώμη όμως του Διαιτητή Ιωάννη Δρυλλεράκη, δεν πρόκειται περί αυτοτελούς ισχυρισμού, αλλά αποτελεί τμήμα του ισχυρισμού των περί καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος του αιτούντος.
41. Στη συνέχεια, το Διαιτητικό Δικαστήριο έκρινε με τις ψήφους του Διαιτητή κ. Γιώργου Αλεξανδρόπουλου και του Επιδιαιτητή κ. Μάριου Μπαχά ότι ο ισχυρισμός των καθ’ ών ότι παρέλκει η συζήτηση επί της ουσίας της υποθέσεως, διότι «έχουν ικανοποιηθεί όλα τα αιτήματα του αιτούντος, πλην του οικονομικού», το Δικαστήριο δεν είναι, ορθός καθ’ όσον. όπως και οι εναγόμενοι παραδέχονται, ο Λιτών στην Αγωγή του περιλαμβάνει και αίτημα αποζημίωσής του, για αιτίες που συνέχονται με την ιστορική ουσία της υποθέσεως. Σύμφωνα με τη γνώμη του Διαιτητή Ιωάννη Δρυλλεράκη. ο ισχυρισμός είναι απόλυτα ορθός, διότι πράγματι είχαν ικανοποιηθεί όλα τα αιτήματα του αιτούντος και μάλιστα χωρίς την σύμπραξή του. πλην του οικονομικού, που ορθώς ήχθη προς επίλυση ενώπιον του Διαιτητικού Δικαστηρίου.
42. Μετά ταύτα, το Διαιτητικό Δικαστήριο έκρινε ότι η υπό κρίση Αγωγή του Αιτούντος πρέπει να εξετασθεί κατ’ ουσίαν επί όλων ίων αιτημάτων της. και προχώρησε στην κρίση του ως προς τον «δικαιολογημένο» ή «αδικαιολόγητο» χαρακτήρα της αποχωρήσεως, ως βασικό στοιχείο των αξιώσεων του αποχωρούντος δικηγόρου-Αιτούντα, κατά το νόμο και το Καταστατικό της Εταιρείας, και έκρινε κατά πλειοψηφία, του Διαιτητή κ. Αλεξανδρόπουλου και του Επιδιαιτητή κ. Μπαχά, σύμφωνα με τη σκέψη 39 ανωτέρω, ότι θα πρέπει να απορριφθεί, καθόσον, ανεξαρτήτως τηρήσεως των ανωτέρω προϋποθέσεων από τον Αιτούντα, για την δικαιολογημένη έξοδο από την εταιρεία, οι λοιποί συνεταίροι ενέκριναν και απεδέχθη σαν ανεπιφυλάκτως την αποχώρησή του.
Σχετικώς μειοψήφησε ο Διαιτητής Ιωάννης Δρυλλεράκης με το ακόλουθο σκεπτικό:
Ο Κώδικας Δικηγόρων δεν ρυθμίζει ειδικά τις τυχόν αξιώσεις του αποχωρούντος από δικηγορική εταιρεία εταίρου, αλλά μόνο τις διατυπώσεις της αποχώρησης του, απαιτώντας προς τούτο ειδοποίηση αφενός έγγραφη και αφ' ετέρου υπό προθεσμία, ήτοι τουλάχιστον προ εξαμήνου (άρθρο 51 παρ. 2 Ν.4194/2013), επαφιεμένου του Καταστατικού να προσδιορίσει αυξημένη προειδοποίηση.
Εν προκειμένω το Καταστατικό θεσπίζει ενιαύσια ελάχιστη προθεσμία εγγράφου προειδοποίησης, άλλως η αποχώρηση λογίζεται «αδικαιολόγητη». Η εν λόγω ετήσια προθεσμία αποσκοπεί στην διασφάλιση της ομαλής εξόδου και την μη διαταραχή της λειτουργίας της Εταιρείας, η δε επί ένα τουλάχιστον έτος ουσιαστική παραμονή και εργασία του αποχωρούντος εταίρου εγγυάται τα ανωτέρω και προστατεύει τα δικαιώματα της Εταιρείας και των λοιπών εταίρων.
Τόσο ο έγγραφος τύπος όσο και η προθεσμία γνωστοποιήσεων είναι εγγυητές της ομαλής αποχωρήσεως, την οποία και εκφράζουν οι σχετικές ρυθμίσεις. Εν προκειμένω, ωστόσο, αποδείχθηκε ότι η αποχώρηση του Αιτούντος, δεν ήταν απλώς αδικαιολόγητη, κατά την έννοια του Καταστατικού, αλλά άτακτη, κατάληξη εξαρχής ανώμαλης σχέσεως του Αιτούντος με την Εταιρεία. Ο Αιτών, αντίθετα προς τον Κώδικα Δικηγόρων (άρθρο 49 παρ.2 Ν. 4194/2013) και το βασικό καθήκον εκ του νόμου του εταίρου να ασκεί τη δικηγορία μέσω της δικηγορικής Εταιρείας και μόνο. παρουσιαζόταν σε εντολείς του ως ασκών ατομική δραστηριότητα και όχι ως μέλος της δικηγορικής Εταιρείας, ενώ παρακρατούσε φακέλους υποθέσεων πελατών της Εταιρείας, όπως αναφέρει η πρώτη των καθ' ών και δεν αμφισβητεί ο Αιτών. Αντικειμενικά δε όχι μόνο δεν προσέφερε την εργασία του επί ένα χρόνο μετά την εκφρασθείσα βούληση αποχώρησης του, αλλά απείχε από την εταιρική εργασία του ακόμη και πριν από την εκδήλωση αυτή. Η «ομόφωνη και επιθυμητή από όλους» λήψη της αποφάσεως αποχωρήσεως από τους δύο εναπομείναντες εταίρους, δεν αποτελεί αποδοχή και έκφραση συναινέσεως ή παραιτήσεως από τις καταστατικές διαδικασίες. Άλλωστε για το λόγο αυτό αρχικώς αντικείμενο της δίκης υπήρξε και η νομιμοποίηση της αποχωρήσεως με τροποποίηση του Καταστατικού.
Η υποχρέωση υποβολής εγγράφου και έγκαιρης παραιτήσεως αποτελεί καταστατική υποχρέωση και δεν έχει σχέση με την ανάγκη πρόωρης αποχωρήσεως του. Άλλωστε, κατόπιν της ασκήσεως της αγωγής, η αποχώρηση ήταν μονόδρομος για όλα τα μέρη, σε κάθε δε περίπτωση, ο Αιτών ούτε καν παρέστη στην ΕΕΣ της 14.12.2015 ώστε να διευκολύνει την έγκριση της τροποποίησης του καταστατικού και να συμπράξει στην ομαλή αποχώρησή του. Η Εταιρεία δεν μπορούσε παρά να απαλλαγεί από τη νομική παρουσία του ενάγοντος ως εταίρου, που είχε αποκοπεί ιδία βουλήσει από τον εταιρικό κορμό. Επί τη βάσει των ανωτέρω, η τροποποίηση του Καταστατικού προς αποβολή του ενάγοντος σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι χαρακτηρίζει την αποβολή του ως αποχώρηση και μάλιστα «δικαιολογημένη».
43. Ακολούθως, το Διαιτητικό Δικαστήριο ως προς το «κεφάλαιο» της δικηγορικής εταιρείας και τις εταιρικές εισφορές, σε σχέση με το αίτημα του Αιτούντος να του καταβληθεί το ποσό των 33.600,99 το οποίο κατέθεσε σταδιακά στο ταμείο της Εταιρείας και δαπανήθηκαν για πάγιες λειτουργικές της ανάγκες πρώτης εγκατάστασης {εγκαταστάσεων, εξοπλισμού κ.λπ.) για «κεφάλαιο» και το ποσό των €22.868 λόγω αποσβέσεων, ως συμμετοχή του (33.33%) στο κεφάλαιο της Εταιρείας, λαμβάνοντας υπόψη τον ισχυρισμό των καθ’ ών ότι από το συνολικό αυτό ποσό ο αιτών δικαιούται μόνο το ποσό των 66.000. το οποίο εμφαίνεται ως καταβολή του στο κεφάλαιο της Εταιρείας. κρίνει κατά πλειοψηφία, του Διαιτητή κ. Αλεξανδρόπουλου και του Επιδιαιτητή κ. Μπαχά, ότι ο ισχυρισμός των καθ’ ων δεν είναι ορθός. Καθόσον και οι καθ’ ων παραδέχονται ότι κατεβλήθησαν στο ταμείο της Εταιρείας το σύνολο των ποσών που ισχυρίζεται ο Αιτών και τα οποία συμποσούνται στο ποσό που αιτείται να του καταβληθεί λόγω αποχωρήσεώς του. Η ορθή ερμηνεία της αντίστοιχης υποχρέωσης της Εταιρείας, είναι ότι ο αποχωρών εταίρος δικαιούται να παίρνει όσα κεφάλαια έχει πράγματι καταθέσει και έχουν αναλωθεί σε πάγιες λειτουργικές δαπάνες, οι οποίες παραμένουν σε όφελος της Εταιρείας και μετά την αποχώρησή του, υφιστάμενες τις αντίστοιχες αποσβέσεις, περί ων κατωτέρω, είτε τα ποσά αυτά έχουν περιληφθεί με λογιστική εγγραφή στο «κεφάλαιο» της εταιρείας είτε όχι και αποτελούν καταβολές έναντι λειτουργικών αναγκών.
Με το ανωτέρω σκεπτικό, το Διαιτητικό Δικαστήριο κρίνει κατά πλειοψηφία ότι ο Αιτών δικαιούται το σύνολο του ποσού των €33.600,99 και όχι μόνο €6.000.
Σχετικώς μειοψήφησε ο Διαιτητής Ιωάννης Δρυλλεράκης με το ακόλουθο σκεπτικό:
Η αποχώρηση του Αιτούντος χαρακτηρίζεται από το νόμο και το Καταστατικό «αδικαιολόγητη» και ο αποχωρών εταίρος δεν δικαιούται να λάβει τις κατά χρήση εισφορές του. παρά μονάχα «κάθε ποσό που έχει τυχόν συνεισφέρει στην εταιρεία ως κεφάλαιο». καθώς και «οποιαδήποτε άλλα ποσά του οφείλονται από οποιαδήποτε άλλη αιτία (π.χ. δάνειο, έκτακτες αμοιβές του όπως, προβλέπονται στην παράγραφο 9.6. του παρόντος». Η διάκριση σε «εταιρικό κεφάλαιο» και «ειδικές εισφορές» αποτελεί καταστατική πρόβλεψη και όχι ερμηνευτική προσέγγιση της νομικής έννοιας «εταιρικό κεφάλαιο», ο δε διακριτός χαρακτηρισμός των σχετικών ποσών στα βιβλία της Εταιρείας γίνεται όχι αυθαιρέτως ούτε με ταυτόσημη έννοια αλλά σύμφωνα με τη ρητή πρόβλεψη του το Καταστατικού και με αποδοχή του Αιτούντος, έχει σε έννομες συνέπειες κατά την αποχώρηση εταίρου, δεδομένου ότι δεν αποτελεί επιστρεπτέα περιουσία κατά το Καταστατικό, το οποίο δημιουργεί τον συμβατικό δεσμό μεταξύ Εταιρείας και εταίρου. Η επιστροφή των εισφορών του Αιτούντος, προβλεπόμενων από το Καταστατικό και χαρακτηριζομένων ως εισφορών από τα βιβλία της Εταιρείας και τις οικονομικές της καταστάσεις εν γνώσει και αποδοχή του Αιτούντος, πέραν του ότι αντιβαίνει στις ως άνω ρητές διατάξεις του Καταστατικού, σε κάθε περίπτωση δεν συνάδει και προς τη φύση των γενόμενων δαπανών και το χαρακτήρα της δικηγορικής εταιρείας.
Η δικηγορική εταιρεία, ειδικότερα, δεν έχει κατά νόμον κεφαλαιουχικό χαρακτήρα (άρθρο 50 παρ.1 εδάφιο β) Ν.4194/2013), τούτο δε δεν αίρεται οστό τη δυνατότητα (άρθρο 52 παρ.1 Ν.4194/2013) των εταίρων να συμφωνήσουν σε εταιρικές εισφορές, οι οποίες αποτιμώνται από τους εταίρους (άρθρο 52 παρ.1 Ν.4194/2013) και ανήκουν στη δικηγορική εταιρεία (άρθρο 52 παρ.2 Ν.4194/2013. Έπεται ότι οι εισφορές αυτές δεν αποτελούν παράγοντα προσδιοριστικό της διαμορφώσεως των δικαιωμάτων του εταίρου. Το υπό κρίση κονδύλιο των €27.600,99 δαπανήθηκε για την ανακατασκευή και τον πλήρη εξοπλισμό των γραφείων, αντιστοιχεί δε σε λειτουργικές δαπάνες πρώτης εγκατάστασης (λ.χ. κλιματισμός, έπιπλα μπάνιου, είδη υγιεινής), χωρίς μόνιμο χαρακτήρα, την ωφέλεια των οποίων αξιοποίησε και απήλαυσε και ο ίδιος ο ενάγων, για όσο διάστημα ήταν εταίρος της εταιρείας. Κατά τούτο, ο εννοιολογικός διαχωρισμός σε «εταιρικό-καταστατικό κεφάλαιο» και «κατά χρήση εισφορές», πέραν του ότι αποτελεί καταστατική πρόβλεψη και διάκριση, δεν στερείται σημασίας· αποδίδει ακριβώς τη συνεισφορά σε κοινές δαπάνες που. όχι μόνο εγγενώς στερούνται παγίου χαρακτήρα, αλλά και υπηρετούν τη λειτουργία της εταιρείας. Η ταύτιση των εν λόγω εισφορών με το «κεφάλαιο» της εταιρείας αντιστρατεύεται επομένως και τη φύση τους. τούτο δε κατά μείζονα λόγο. στις δικηγορικές εταιρείες, όπου το ίδιο το εφαρμοστέο νομικό πλαίσιο υπαγορεύει το μη κεφαλαιουχικό τους χαρακτήρα, μπορεί δε εν τοις πράγμασι να αποτελέσει βρόγχο για τις μικρομεσαίες δικηγορικές εταιρείες. Διεύρυνση των επιστρεπτέων ποσών θα μπορούσε ερμηνευτικώς να γίνει αποδεκτή σε περίπτωση δικαιολογημένης αποχώρησης εταίρου και πάντως όχι σε περίπτωση άκαιρης και ανώμαλης αποβολής από την εταιρεία.
Ακολούθως, ως προς το ποσό των 22.868 ευρώ λόγω αποσβέσεων, ως συμμετοχή του (33,33%) στο κεφάλαιο της Εταιρείας το οποίο ο Λιτών ζητάει να του καταβληθούν, το Διαιτητικό Δικαστήριο κρίνει κατά πλειοψηφία, του Διαιτητή κ. Δρυλλεράκη και του Επιδιαιτητή κ. Μπαχά, ότι το κονδύλιο αυτό δεν δικαιούται ο Αιτών, καθόσον οι αποσβέσεις, όπως ορθώς ισχυρίζονται και οι καθ’ ών, θεωρούνται ως πραγματική δαπάνη και διενεργούνται για να αντικαθίστανται απαξιούμενα πάγια στοιχεία της Εταιρείας. Εφόσον, λοιπόν, ο αιτών δικαιούται ως ανωτέρω, τα ποσά που αρχικώς κατέθεσε για τα λειτουργικά πάγια της Εταιρείας, δεν δικαιούται αυτονόητος και τις επ’ αυτών αποσβέσεως, για τους λόγους που ανωτέρω εκτέθηκαν. Σχετικώς μειοψήφησε ο Διαιτητής κ. Αλεξανδρόπουλος με το ακόλουθο σκεπτικό: Το ποσό των ευρώ 22.868 λόγω αποσβέσεων, ως συμμετοχή του αιτούντος στο κεφάλαιο της Εταιρείας σε ποσοστό 33,33%, το οποίο ο Αιτών ζητάει να του καταβληθεί, αφορά χρηματικά ποσά τα οποία παρέμεναν στα ταμεία της εταιρείας, αφού αφαιρούνταν από τα προς διανομή εταιρικά κέρδη, τα οποία και μειώνονταν ισόποσα. Στη πραγματικότητα το χρηματικό αυτό ποσό αποτελεί αποθεματικό της εταιρείας δεδομένου ότι μείωνε τα διανεμητέα κέρδη προς τους εταίρους. Κατά συνέπεια, ο Αιτών δικαιούται το αγωγικό αυτό κονδύλιο των 22.868 ευρώ ως συμμετοχή του (33.33%) στο κεφάλαιο της Εταιρείας διότι το ποσό αυτό συνιστά στην πραγματικότητα τη μερίδα συμμετοχής του σε αδιανέμητα κέρδη, τα οποία φυλάσσονταν για να διατεθούν σε μελλοντικά έξοδα.
44. Ακολούθως, το Διαιτητικό Δικαστήριο ως προς αίτημα του Αιτούντος να του καταβληθώ από τους καθ’ ών το ποσό των €3.000, ως αμοιβή του για συγκεκριμένη υπόθεση της Εταιρείας που χειρίστηκε, κρίνει ομοφώνως ότι δεν το δικαιούται, καθόσον οι εταίροι δεν εισπράττουν τις αμοιβές των υποθέσεων που χειρίζονται. Οι αμοιβές αυτές καταβάλλονται και ανήκουν στην Εταιρεία, ως έσοδο. Μάνο δε εάν και εφόσον η Εταιρεία διανείμει μερίσματα (κέρδη) οι εταίροι μετέχουν στην διανομή τους. κατά το ποσοστό συμμετοχής τους στο κεφάλαιο της Εταιρείας.
45. Περαιτέρω, ως προς το αίτημα του Αιτούντος να του καταβληθεί επιπλέον, ποσό €10.197,53, παρέλκει η εξέτασή του από το Διαιτητικό Δικαστήριο δεδομένου ότι όπως ομολογεί στις Προτάσεις του. το έχει ήδη εισπράξει πριν από την αποχώρησή του.
46. Επιπλέον, ως προς το αίτημα του Αιτούντος να αναλάβει το σύνολο των εισφερθέντων στην Εταιρεία, κατά χρήση, κινητών του περιλαμβανομένης της υπ' αριθμ. 210-….τηλεφωνικής συνδέσεως, παρέλκει επίσης η εξέταση του από το Διαιτητικό Δικαστήριο, δεδομένου ότι όπως ομολογεί στις Προτάσεις του τα έχει όλα αναλάβει.
47. Επιπλέον, ως προς το αίτημα του Αιτούντος οι απομείναντες εταίροι της Δικηγορικής Εταιρείας, εφόσον αποδέχθηκαν την αποχώρηση του Αιτούντα, οφείλουν, να τροποποιήσουν αναλόγως το Καταστατικό της Εταιρείας τους, όπως ο Νόμος (Κώδικας Δικηγόρων) και το Καταστατικό αυτής ορίζει, ώστε να παύσει αυτός να εμφαίνεται ως εταίρος της και να διαγράψουν το ονοματεπώνυμό του από την επωνυμία, τον διακριτικό τίτλο, τα έντυπα, τις πινακίδες, την ιστοσελίδα και τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της, παρέλκει η εξέταση του από το Διαιτητικό Δικαστήριο δεδομένου ότι όπως ομολογείται από όλους τους διαδίκους όλα αυτά έχουν συντελεστεί.
48. Επιπλέον, ως προς το αίτημα του Αιτούντος να κρατήσει φακέλους πελατών που έχει εισφέρει στην Εταιρεία, καθ’ όσον αυτό δεν προβλέπεται στο Καταστατικό της, κατ’ άρθρο 5.3. (2). παρέλκει η εξέταση του από το Διαιτητικό Δικαστήριο δεδομένου ότι όπως ομολογείται από όλους τους διαδίκους, ο Αιτών τους έχει ήδη επιστρέψει στην Εταιρία.
49. Τέλος, το Διαιτητικό Δικαστήριο, όρισε το ποσό των €3.000 (ευρώ) ως αμοιβή της Γραμματέως, ενώ ο Επιδιαιτητής και οι Διαιτητές παραιτήθηκαν του δικαιώματος τους για λήψη αμοιβής. Περαιτέρω. το Διαιτητικό Δικαστήριο έκρινε ότι το ανωτέρω ποσό της αμοιβής της Γραμματέως πρέπει να καταβληθεί από κάθε διάδικη πλευρά εξ ημισείας, λόγω της εν μέρει νίκης και εν μέρει ήττας τους. Και συνεπώς έκαστο των αντιδίκων μερών οφείλει να καταβάλει το συνολικό ποσό των (€ 3.000:2......) € 1.500, στον τραπεζικό λογαριασμό της Γραμματέως: Τράπεζα Alpha Bank (Άλφα Τράπεζα Α.Ε.), ΕΒΑΝ GR……………., εντός προθεσμίας τριάντα (30) ημερών από την κατάθεση της παρούσας στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου Αθηνών.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΤΟ ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Δικάζει την από 27/04/2015 με αρ. πρωτ. ./28-04-2015 Αγωγή, κατ’ άρθρο 54 παρ. 7 του Ν. 4194/2013 (Κώδικας Δικηγόρων).
Δέχεται εν μέρει την Αγωγή.
Αναγνωρίζει την υποχρέωση των καθ’ ων να καταβάλλουν στον Αιτούντα το συνολικό ποσό των τριάντα τριών χιλιάδων εξακοσίων και ενενήντα εννέα λεπτών (33.600, για καταθέσεις του έναντι λειτουργικών δαπανών κατά το στάδιο της ίδρυσης και έναρξης της λειτουργίας της Εταιρείας νομιμοτόκως από την επομένη ημέρα της επίδοσης της Αγωγής του, ευθυνόμενων εις ολόκληρο ν για την καταβολή του και εισπραττομένου δια παντός νομίμου μέσου και δι’ εκτελέσεως της παρούσας απόφασης.
Επιβάλλει τη δικαστική δαπάνη των Ευρώ τριών χιλιάδων (3.000) κατ' ίσα μέρη σε κάθε διάδικη πλευρά εντός προθεσμίας τριάντα (30) ημερών από την κατάθεση της παρούσας στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου Αθηνών, οφειλομένων μετά ταύτα νομίμων τόκων, των καθ’ ων ευθυνόμενων για την καταβολή του εις ολόκληρο, εισπραττόμενου δια παντός νόμιμα μέσου και δι’ εκτελέσεως της παρούσας απόφασης.
Ο Επιδιαιτητής δια της Γραμματέως Μαρίας Θερμογιάννη, η οποία εξουσιοδοτείται, προς τούτο, θα καταθέσει στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου Αθηνών το πρωτότυπο της παρούσας απόφασης και θα επιδώσει στους διαδίκους αντίγραφο της παρούσας.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 29/6/2021 και υπογράφεται σύμφωνα με το άρθρο 892 ΚΠολΔ ως ακολούθως.
Ο Επιδιαιτητής Οι Διαιτητές
Η Γραμματέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου