Τραυματισμός που έλαβε χώρα σε χώρο εκδηλώσεων αθλητικού σωματείου σε πίστα προορισμένη για ψυχαγωγία με βενζινοκίνητα αυτοκινητίδια ανοιχτού τύπου (καρτ), η οποία λειτουργούσε χωρίς την απαιτούμενη άδεια. Αποκλειστική υπαιτιότητα του αθλητικού σωματείου και του προστηθέντος αυτού διευθυντή-υπευθύνου λειτουργίας της πίστας. Δεν αποδείχθηκαν στοιχεία που να θεμελιώνουν συνυπαιτιότητα του ενάγοντα.
ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ
ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 243/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από την Δικαστή Αναστασία Παρούση, Εφέτη, που όρισε η Πρόεδρος Εφετών και τη Γραμματέα Αφροδίτη Γεωργίου.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια και στο ακροατήριο του στις 12 Νοεμβρίου 2020, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΟΥ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: ..., κατοίκου Πατρών, οδός ... με ΑΦΜ ., ο οποίος εμφανίσθηκε στο Δικαστήριο μετά του πληρεξούσιου δικηγόρου του, ΑΡ που κατέθεσε έγγραφες προτάσεις.
ΤΩΝ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) ., κατοίκου Ρίου Πατρών, οδός . με ΑΦΜ . και 2) Αθλητικού σωματείου με το διακριτικό τίτλο «Α.Σ. .», με έδρα την Πάτρα επί της οδού ., παραπλεύρως ., Προάστιο Ρίου, νομίμως εκπροσωπουμένου, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν αμφότεροι στο Δικαστήριο από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους, ΓΚ, παριστάμενος δια δηλώσεως, κατ' άρθρον 242 παρ.2 ΚΠολΔ, ο οποίος προκατέθεσε έγγραφες προτάσεις.
Ο ενάγων και ήδη εκκαλών με την από 8/10/2013 (αριθ. εκθ. καταθ../8-10-2013) αγωγή του προς το Μονομελές Πρωτοδικείο Πατρών, στρεφόμενη κατά των εναγομένων και ήδη εφεσίβλητων, ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται σε αυτήν.
Το ως άνω πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εξέδωσε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία, την υπ' αριθ. 534/2017 οριστική απόφαση του, με την οποία απέρριψε την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσβάλλει ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, ο ανωτέρω εκκαλών με την από 13-9-2018 (αριθ. εκθ. καταθ. ./13-9-2018) έφεση του, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε, στο παρόν Δικαστήριο με την υπ' αριθ. ./18-9-2018 πράξη της Γραμματέως του Δικαστηρίου αυτού για την αρχική δικάσιμο της 9/1/2020 και κατόπιν αναβολής για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, με αύξοντα αριθμό πινακίου -.-, ζητώντας να γίνει δεκτή για τους λόγους που αναφέρονται σε αυτήν.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο, κατά την οποία η υπόθεση εκφωνήθηκε νόμιμα με τη σειρά της από το σχετικό πινάκιο οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως αναφέρεται ανωτέρω και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους ζήτησαν να γίνουν δεκτές οι προτάσεις που κατέθεσαν.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση έφεση του ηττηθέντος ενάγοντος, που κατατέθηκε στην Γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου με αριθμ. έκθ. κατάθ. δικογρ. έφεσης ./13-9-2018 και προσδιορίστηκε στο παρόν Δικαστήριο με αριθμ. κατάθ. δικογρ. προσδ. ./18-9-2018 κατά της υπ' αριθμ. ./31-8-2017 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών, η οποία εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την τακτική διαδικασία, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, εφόσον δεν επικαλείται κάποιος διάδικος την επίδοση της εκκαλουμένης απόφασης, ούτε προκύπτει αυτή από κάποιο στοιχείο της δικογραφίας και από τη δημοσίευση της [31/8/2017] μέχρι την άσκηση της ένδικης εφέσεως [13/9/2018] δεν έχει παρέλθει διετία [άρθρα 19, 495 παρ. 1, 511, 513 παρ. 1 περ. β', 516 παρ. 1, 517, 518 παρ. 2 του ΚΠολΔ, όπως τα άρθρα 495 και 518 ισχύουν, λόγω του χρόνου άσκησης της, μετά την αντικατάσταση τους με το άρθρο τρίτο και τέταρτο του άρθρου 1 σε συνδ. με άρθρο 1 του ένατου άρθρου παρ. 4 του Ν. 4335/2015] και έχει κατατεθεί το νόμιμο παράβολο (βλ. το υπ' αριθ. ... ηλεκτρονικό παράβολο Δημοσίου και την απόδειξη πληρωμής της Εθνικής Τράπεζας) σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3 Α περ. β του ΚΠολΔ {όπως το άρθρο αυτό ισχύει μετά την αντικατάσταση του α) από το άρθρο 1 άρθρο τρίτο του Ν. 4335/2015 (ΦΕΚ Α 87/23-7-2015), που εφαρμόζεται για τα κατατεθειμένα από την 1-1-2016 ένδικα μέσα και β) από τα άρθρα 35 παρ. 2 και 45 του Ν. 4446/2016, ΦΕΚ Α' 240/22-12-2016, με έναρξη ισχύος από 23/1/2017, που εφαρμόζονται εν προκειμένω ενόψει του χρόνου ασκήσεως της ενδίκου εφέσεως (13-9-2018)}. Παραδεκτώς δε, φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος αρμοδίου Δικαστηρίου (άρθρο 19 του ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/2011). Πρέπει, επομένως, η έφεση αυτή να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια ως άνω τακτική διαδικασία ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 του ΚΠολΔ).
Με την από 8/10/2013 και με αριθμό κατάθεσης ./8.10.2013 αγωγή του, απευθυνόμενη στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πατρών, ο ενάγων και ήδη εκκαλών εξέθεσε ότι στην Πάτρα στις 12/10/2008 εντός χωμάτινης πίστας μηχανοκίνητου αθλητισμού, την οποία λειτουργούσε το δεύτερο εναγόμενο αθλητικό σωματείο, δια του προστηθέντος από αυτό ως υπεύθυνου λειτουργίας πρώτου εναγόμενου, από αποκλειστική υπαιτιότητα (αμέλεια) των εναγομένων, οι οποίοι δεν είχαν λάβει τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας λειτουργίας του χώρου έλαβε χώρα ατύχημα, υπό τις περιγραφόμενες στην αγωγή συνθήκες, με αποτέλεσμα αυτός ως οδηγός μηχανοκίνητου οχήματος να υποστεί τις εκτιθέμενες σωματικές βλάβες. Κατόπιν τούτων, ζήτησε ο ενάγων μετά από παραδεκτή τροπή του αιτήματος της αγωγής σε έντοκο αναγνωριστικό να αναγνωρισθεί η υποχρέωση των εναγομένων να του καταβάλουν εις ολόκληρον ο καθένας, κατά τα ειδικώς αναφερόμενα στην αγωγή κονδύλια, το συνολικά ποσό των 63.530€ ως αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της τέλεσης της αδικοπραξίας άλλως από την επίδοση της αγωγής μέχρις ολοσχερούς εξοφλήσεως και να καταδικαστούν αυτοί στην καταβολή των δικαστικών του εξόδων.
Επί της αγωγής αυτής, εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων η εκκαλουμένη, με αριθμό 534/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών, κατά την τακτική διαδικασία, με την οποία το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, αφού έκρινε νόμιμη την αγωγή, πλην του παρεπόμενου αιτήματος περί επιδικάσεως τόκων από την ημέρα πρόκλησης του ατυχήματος, εν συνεχεία την απέρριψε ως ουσιαστικά αβάσιμη. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ήδη ο εκκαλών με την κρινόμενη έφεση του και με τους διαλαμβανόμενους σε αυτήν λόγους, οι οποίοι ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη, προκειμένου γίνει δεκτή η αγωγή του, καθώς και να καταδικαστούν οι εφεσίβλητοι στα δικαστικά του έξοδα και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας.
Από την επανεκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων (ένας για κάθε πλευρά), οι οποίες περιέχονται στα προσκομιζόμενα με επίκληση ταυτάριθμα με την υπ' αριθ. 534/2017 εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά συνεδριάσεως του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, εκτιμώμενες και σταθμιζόμενες ανάλογα με το λόγο της γνώσης και το βαθμό της αξιοπιστίας καθενός από αυτούς και από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα τα οποία νομίμως επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, για να ληφθούν υπόψη προς άμεση απόδειξη και για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και τα έγγραφα της σχηματισθείσας ποινικής δικογραφίας, τα οποία εκτιμώνται ελεύθερα στην παρούσα δίκη ως δικαστικά τεκμήρια (ΑΠ 1428/2000, ΕλλΔικ 2001, 678-ΕΛαμ. 22/2010 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕΑΘ 781/2009, ΕπΑΔ 2009, 453, ΕφΔωδ 130/2007, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), χωρίς όμως η ρητή αναφορά ορισμένων εκ των ανωτέρω εγγράφων να προσδίδει σ' αυτά αυξημένη αποδεικτική δύναμη σε σχέση με τα λοιπά επικαλούμενα και προσκομιζόμενα από τους διαδίκους έγγραφα, για τα οποία δεν γίνεται ειδική για το καθένα μνεία, που είναι όμως ισοδύναμα και όλα ανεξαιρέτως συνεκτιμώνται για την ουσιαστική διάγνωση της ένδικης διαφοράς (ΑΠ 1628/2003 ΕλλΔνη 2004.723), από τις φωτογραφίες των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 παρ. 3, 448 παρ. 2 και 457 παρ. 4 του ΚΠολΔ), καθώς και από τα διδάγματα της κοινής πείρας που λαμβάνονται υπόψη αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο (άρθρο 336 παρ. 4 του ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Το έτος 2008 σε χώρο, επί της οδού . στη θέση «Μ» του Δήμου Πατρών, που είχε παραχωρηθεί από το Ελληνικό Δημόσιο προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για διάφορες εκδηλώσεις, το δεύτερο εναγόμενο, αθλητικό σωματείο με την επωνυμία «Α Σ .», λειτουργούσε, ως ιδιοκτήτης, πίστα προορισμένη για ψυχαγωγία με βενζινοκίνητα αυτοκινητίδια ανοικτού τύπου (κάρτ). Συγκεκριμένα στο χώρο αυτό το δεύτερο εναγόμενο δια του προστηθέντος του, πρώτου εναγομένου, διαμόρφωσε πίστα με ανώμαλο έδαφος και στροφές χωρίς ωστόσο να αιτηθεί και να λάβει την απαιτούμενη κατ' άρθρο 81 του Ν. 3463/2006 σε συνδυασμό με το ΠΔ 12/2005 (ΦΕΚ 10.18.1.2005 Τεύχος Α) άδεια από τον οικείο Δήμο για τη νόμιμη λειτουργία της, ώστε να πιστοποιείται η καταλληλότητα της διαμόρφωσης της πίστας αυτής και να εξασφαλίζεται η ασφάλεια των χρηστών της. Όρισε δε εν τοις πράγμασι υπεύθυνο για τη λειτουργία της πίστας και διευθυντή αυτής, τον υπ' αυτού προστηθέντα πρώτο εναγόμενο.
Στις 12/10/2008 ο ενάγων επισκέφθηκε μαζί με τους φίλους του ., . και . την εν λόγω πίστα για να ψυχαγωγηθούν και να αθληθούν. Αφού ο ενάγων πλήρωσε το αντίτιμο των 10 ευρώ για δεκάλεπτη χρήση της πίστας και προμηθεύθηκε από τον υπάλληλο .. το προστατευτικό κράνος, εισήλθε στην πίστα και ξεκίνησε τη διαδρομή. Μετά τη δεύτερη στροφή κι ενώ είχε διανύσει περί τα 70 μέτρα κινούμενος με ταχύτητα 20-30χλμ/ώρα εισερχόμενος σε αριστερή διαμορφωμένη στροφή, χωρίς ο ίδιος να κάνει κάποια ιδιαίτερη ενέργεια, παρά μόνο στροφή του τιμονιού και μείωση ταχύτητας αφήνοντας το γκάζι, εξαιτίας της κακής κατασκευής του χωμάτινου οδοστρώματος, στο οποίο πλησίον των στροφών υπήρχαν χωμάτινα αναχώματα, το όχημα του σηκώθηκε στις δύο δεξιές ρόδες και ανατράπηκε με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του ενάγοντος. Με τα δεδομένα αυτά, αποκλειστικά υπαίτιοι για το ατύχημα είναι το δεύτερο εναγόμενο σωματείο, στο οποίο ανήκε η εν λόγω πίστα, η οποία λειτουργούσε χωρίς νόμιμη άδεια και ο υπ' αυτού προστηθείς πρώτος εναγόμενος, ως υπεύθυνος λειτουργίας της πίστας και διευθυντής της. Ειδικότερα η υπαιτιότητα τους συνίσταται στο ότι το δεύτερο εναγόμενο σωματείο ως ιδιοκτήτης της πίστας, λειτουργούσε την πίστα, την οποία διέθετε στο κοινό, χωρίς την κατ' άρθρο 81 Ν. 3463/2006 σε συνδυασμό με το ΠΔ 12/2005 (ΦΕΚ 10.18.1.2005 Τεύχος Α) απαιτούμενη άδεια, η οποία προϋποθέτει τον προηγούμενο έλεγχο κι έγκριση της ορθής και σύννομης λειτουργίας της εγκατάστασης, ο δε πρώτος εναγόμενος προστηθείς από το δεύτερο εναγόμενο σωματείο, έχοντας της ιδιότητα του διευθυντή-υπευθύνου λειτουργίας της πίστας, στον οποίο είχαν ανατεθεί καθήκοντα σχετικά με τη διαμόρφωση, επίβλεψη και την ευθύνη λειτουργίας της, δεν έλαβε κανένα προστατευτικό μέτρο ασφάλειας για τους κινούμενους με οχήματα στην πίστα πελάτες. Συγκεκριμένα δεν είχε διαμορφώσει το χωμάτινο οδόστρωμα της πίστας κατά τρόπο ασφαλή κι ομοιόμορφο αλλά αντιθέτως είχε τοποθετήσει πλησίον των στροφών εδαφικά μικρά αναχώματα, τα οποία μπορούσαν να προκαλέσουν ατύχημα επιπλέον δε αν και γνώριζε ότι το δεύτερο εναγόμενο σωματείο δεν είχε εφοδιασθεί με την απαιτούμενη άδεια λειτουργίας, έθεσε σε λειτουργία την ανωτέρω εγκατάσταση κι επέτρεψε στο κοινό να τη χρησιμοποιεί, ενώ έπρεπε να αρνηθεί να εκτελέσει την εντολή του δεύτερου εναγόμενου και να μην επιτρέπει τη χρήση της πίστας μέχρι να ληφθεί η απαιτούμενη νόμιμη άδεια για την ασφαλή χρήση της. Σημειώνεται δε ότι όπως προκύπτει από την από 19/5/2010 αναφορά του Αστυνόμου Α' . προς το Α' Αστυνομικό Τμήμα Πατρών κατόπιν επιτόπιου ελέγχου, που διενεργήθηκε στις 14/5/2010 στην ανωτέρω χωμάτινη πίστα, αυτή δεν λειτουργούσε, ενώ τα υλικά της ήταν υπό απομάκρυνση από εταιρεία ανακύκλωσης, λόγω αδυναμίας εκδόσεως σχετικής άδειας για πίστα κάρτ, ένεκα ελλείψεων. Συνεπώς άπαντες οι εναγόμενοι ευθύνονται εις ολόκληρον ένεκα των παράνομων πράξεων και παραλείψεων τους, που είχαν ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό του ενάγοντος. Στοιχεία που να θεμελιώνουν συνυπαιτιότητα του ενάγοντος στην πρόκληση του ένδικου συμβάντος δεν αποδείχθηκαν, καθώς ο τελευταίος κινείτο στην πίστα με κανονική ταχύτητα, έχοντας διανύσει μόλις εβδομήντα μέτρα πορείας, η δε ανατροπή του οχήματος του και ο εξ αυτής τραυματισμός του, προήλθε αποκλειστικά και μόνο από την κακή διαμόρφωση του χωμάτινου οδοστρώματος της πίστας, απορριπτόμενων των σχετικών ισχυρισμών των εναγομένων ως αβάσιμων. Περαιτέρω, οι εναγόμενοι ισχυρίσθηκαν ότι κατά το χρόνο του ατυχήματος υπεύθυνος του δεύτερου εναγομένου αθλητικού σωματείου και γενικότερα του χώρου που αυτό στεγαζόταν και κατ' επέκταση και της πίστας αυτοκινητιδίων, ήταν ο πρόεδρος του σωματείου . μη διάδικος. Ο ισχυρισμός αυτός ελέγχεται ως αβάσιμος. Πράγματι, κατά την κρίσιμη χρονική περίοδο πρόεδρος του εναγόμενου αθλητικού σωματείου ήταν ο προαναφερόμενος, ωστόσο η ιδιότητα του αυτή δεν ταυτίζεται με την ιδιότητα του υπευθύνου της εν λόγω πίστας, της οποίας εν τοις πράγμασι, ελλείψει σχετικής άδειας λειτουργίας αυτής, υπεύθυνος και διευθυντής της ήταν ο πρώτος εναγόμενος. Ο τελευταίος, στα πλαίσια της διεξαγωγής προκαταρκτικής εξέτασης για το συγκεκριμένο ατύχημα, στις από 9/11/2009 έγγραφες εξηγήσεις του στην Πταισματοδίκη του Α' Τμήματος Πατρών δεν αρνήθηκε την ιδιότητα του υπευθύνου λειτουργίας της πίστας, ούτε υπέδειξε οποιονδήποτε άλλο ως αρμόδιο και υπεύθυνο αν και ευχερώς θα μπορούσε να το πράξει αλλά αντίθετα έκανε αναλυτική περιγραφή της διαμόρφωσης της πίστας, του τύπου και των προδιαγραφών των αυτοκινητιδίων (καρτ) «BUGGY» και «ATV» καθώς και των οδηγιών που παρέχονταν στο κοινό για την ασφαλή χρήση της πίστας. Ακολούθως, για το επίδικο συμβάν ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βάρος του πρώτου εναγομένου για την πράξη της σωματικής βλάβης από αμέλεια παρ' υπόχρεου με παθόντα τον ενάγοντα. Για την πράξη αυτή ο πρώτος εναγόμενος με την υπ' αριθμ. 4926/2014 απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πατρών και κατόπιν άσκησης έφεσης εκ μέρους του ως κατηγορούμενου, με την ήδη αμετάκλητη υπ' αριθμ. 1581/2015 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πατρών κρίθηκε ένοχος και καταδικάσθηκε σε ποινή φυλάκισης πέντε μηνών με αναστολή. Να σημειωθεί ότι οι ανωτέρω αποφάσεις των ποινικών Δικαστηρίων σαφώς και δεν δημιουργούν δεδικασμένο στην προκείμενη πολιτική δίκη αλλά εκτιμώνται ελεύθερα, ως τεκμήρια (ΟλΑΠ 4/2020 δημοσιευμένη στη ΝΟΜΟΣ). Επιπροσθέτως, η ανωτέρω ιδιότητα του πρώτου εναγομένου, ως εν τοις πράγμασι υπεύθυνου της πίστας, δεν αναιρείται από την κατάθεση του … ενώπιον των ως άνω ποινικών Δικαστηρίων, ο οποίος, εξεταζόμενος ως μάρτυρας υπεράσπισης του ενάγοντος κι εκεί κατηγορουμένου, εντελώς όψιμα ανέλαβε ο ίδιος για πρώτη φορά, μετά την παρέλευση της πενταετίας από το ατύχημα, την ευθύνη της λειτουργίας της πίστας υπό την ιδιότητα του ως προέδρου του αθλητικού σωματείου, στο οποίο ανήκε κατά τα προαναφερόμενα η εκμετάλλευση του χώρου της. Επίσης, όσον αφορά τον υπάλληλο . αποδείχθηκε ότι ο τελευταίος είχε προσληφθεί ως υπάλληλος της καντίνας που λειτουργούσε στο χώρο ενώ παράλληλα εισέπραττε το αντίτιμο από τους χρήστες της πίστας κι επιμελείτο να χρησιμοποιούν οι τελευταίοι το προστατευτικό κράνος και τη ζώνη ασφαλείας χωρίς όμως τα ανωτέρω του καθήκοντα να τον καθιστούν υπεύθυνο της λειτουργίας της. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι αμέσως μετά το ατύχημα ο ενάγων διακομίσθηκε στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών, στην ορθοπεδική κλινική, όπου οι θεράποντες ιατροί διαπίστωσαν ότι υπέστη κάταγμα διαφύσεως κερκίδας ωλένης (ΔΕ) αντιβραχίου, το οποίο αντιμετωπίσθηκε με χειρουργική επέμβαση εσωτερικής οστεοσύνθεσης. Ο ενάγων παρέμεινε νοσηλευόμενος στο ανωτέρω νοσοκομείο έως τις 15/10/2008, ενώ κρίθηκε ανίκανος για εργασία επί δίμηνο (βλ. το με αριθμ. πρωτ. ./15.10.2008 πιστοποιητικό από το Διευθυντή της ορθοπεδικής κλινικής του ανωτέρω Νοσοκομείου). Ακολούθως, αποδείχθηκε ότι κατά το χρονικό διάστημα της νοσηλείας του από 12/10/2008 έως 15/10/2008 στο ανωτέρω νοσοκομείο, ήτοι για 3 ημέρες ο ενάγων δεχόταν τις περιποιήσεις της μητέρας του για την ικανοποίηση των βασικών αναγκών του. Αν προς τούτο είχε προσλάβει υποκατάστατη δύναμη, θα δαπανούσε το ποσό που θα αναλογούσε στην πλασματική αμοιβή της τελευταίας για παροχή εργασίας σε μία οκτάωρη βάρδια ανά ημέρα, ύψους κατά την κρίση του δικαστηρίου 40 ευρώ ημερησίως και συνολικά για τις τρεις ημέρες νοσηλείας του το ποσό των 120 Ευρώ (3ημέρες Χ 40€). Το ποσό αυτό κρίνεται δικαιολογημένο τόσο ως προς την αναγκαιότητα της δαπάνης όσο και ως προς το ύψος του και ο ενάγων το δικαιούται (βλ. και Εφ.ΑΘ 5163/96, ΕλλΔ 38,650), καθώς οι ως άνω ανάγκες του καλύφθηκαν από υπερένταση των προσπαθειών της μητέρας του, το είδος δε και το μέγεθος των παροχών της, ενόψει της κατάστασης της υγείας του ενάγοντος, υπερέβαινε κατά πολύ το μέτρο της συνεισφοράς της προς αυτόν λόγω του οικογενειακού τους δεσμού, απορριπτόμενων ως αβασίμων των περί του αντιθέτου ισχυρισμών των εναγομένων (βλ. και Κρητικό «Αποζημίωση από Τροχαία αυτοκινητικά ατυχήματα», έκδοση 1998, παρ. 224-5 και 437 και συμπλήρωμα 2002 παρ. 224α-225α και εκεί παραπομπές σε θεωρία και νομολογία). Μετά την έξοδο του από το νοσοκομείο και για χρονικό διάστημα δύο μηνών, ήτοι από 15/10/2008 έως 15/12/2008, ο ενάγων λόγω της κατάστασης της υγείας του δεν μπορούσε να αυτοεξυπηρετηθεί, έχοντας συνεχώς ανάγκη της συνδρομής της μητέρας του, δικαιούμενος του ποσού των 600 ευρώ μηνιαίως, το οποίο κατ' ελάχιστον θα κατέβαλλε αν για την ικανοποίηση των ίδιων αναγκών είχε προσλάβει υποκατάστατη δύναμη, σύμφωνα με τα προλεχθέντα, λαμβανομένου υπόψη ότι όταν πρόκειται για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο του μηνός η αμοιβή τρίτου προσώπου υπολογίζεται σε μηνιαία βάση. Επομένως από την ανωτέρω αιτία ο ενάγων δικαιούται το ποσό των 1.200€ (2 Χ600) και συνολικά αναφορικά με το κονδύλιο δαπάνης για απασχόληση τρίτου προσώπου το συνολικό ποσό των 1.3206. Αντίθετα δεν αποδείχθηκε ότι για την αποθεραπεία του ενάγοντος απαιτήθηκε η λήψη βελτιωμένης, πέραν της συνήθους, διατροφής, και μάλιστα για χρονικό διάστημα δύο μηνών και συνεπώς το αίτημα περί επιδικάσεως του ποσού των 930€ για την αιτία αυτή είναι απορριπτέο ως κατ' ουσίαν αβάσιμο, καθόσον δεν προέκυψε ότι οποιαδήποτε τυχόν βελτίωση της διατροφής του ενάγοντος έγινε κατόπιν υποδείξεως των θεραπόντων ιατρών του αφού καμία σχετική περί αυτού απόδειξη (ιατρική γνωμάτευση, βεβαίωση κ.λπ.) δεν προσκομίζεται, ενόψει μάλιστα του ότι η βελτιωμένη διατροφή δεν χορηγείται σε κάθε σωματική κάκωση, αλλά μόνο όταν αυτή επιβάλλεται για ιατρικούς λόγους στη συγκεκριμένη περίπτωση. Τέλος, το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έλαβε χώρα το ένδικο ατύχημα που περιγράφηκαν παραπάνω, την αποκλειστική υπαιτιότητα των εναγομένων, το είδος και την έκταση της σωματικής βλάβης του ενάγοντος και των επιγενομένων συνεπειών της στην προσωπική και κοινωνική ζωή του, του σωματικού πόνου που υπέστη και της ψυχικής και σωματικής ταλαιπωρίας του λόγω της χειρουργικής επέμβασης στην οποία υποβλήθηκε σε συνδυασμό με το άγχος του για τις πιθανές επιπλοκές στην υγεία του, την ηλικία του (20 ετών κατά το χρόνο του ατυχήματος), την οικονομική και κοινωνική κατάσταση των διαδίκων και επίσης λαμβάνοντας υπόψη και την αρχή της αναλογικότητας, κρίνει ότι η εύλογη χρηματική ικανοποίηση, λόγω ηθικής βλάβης που δικαιούται ο ενάγων ανέρχεται στο ποσό των 6.000 ευρώ. Συνεπώς, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο έκρινε ότι οι εναγόμενοι δεν είναι οι κατά νόμο υπεύθυνοι για τον τραυματισμό του ενάγοντος κι εν συνεχεία απέρριψε την αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη, εσφαλμένα εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις, δεκτού γενομένου του σχετικού λόγου έφεσης ως ουσιαστικά βάσιμου.. Επομένως, πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη έφεση ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν, να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση, παρελκομένης της εξέτασης του σχετικού λόγου της εφέσεως, με τον οποίο ο εκκαλών παραπονείται για το ύψος της επιδικασθείσας, με την ως άνω εκκαλουμένη απόφαση, δικαστικής δαπάνης, η οποία θα καθορισθεί εξαρχής (ΑΠ 192/1998 δημοσιευμένη στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 748/1984 ΕλΔ 26, 642, Εφ Πειρ. 4/2014, ΕφΔωδ 305/2005 δημοσιευμένες στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 716/2011 ΕΝΑΥΤΔ 2012/107) και ακολούθως, να κρατηθεί η υπόθεση από το Δικαστήριο τούτο για ουσιαστική εκδίκαση (άρθρο 535 παρ. 1 ΚΠολΔ) να γίνει εν μέρει δεκτή η κρινόμενη από 8/10/2013 και υπ' αριθ. έκθεσης κατάθεσης 2946/2013 αγωγή και να αναγνωριστεί η υποχρέωση των εναγομένων να καταβάλουν εις ολόκληρον ο καθένας στον ενάγοντα ως αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση, λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη, το συνολικό ποσό των επτά χιλιάδων τριακοσίων είκοσι ευρώ ( 7.3206), με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και μέχρι την εξόφληση. Τέλος, μέρος των δικαστικών εξόδων του εκκαλούντος (ενάγοντος) και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθούν σε βάρος των ηττηθέντων εφεσίβλητων (εναγομένων) λόγω της ήττας τους σύμφωνα με τα άρθρα 183 ημιπ. α' περ. α' και 191 § 2 ΚΠολΔ, όπως ειδικότερα ορίζονται στο διατακτικό και να επιστραφεί στον εκκαλούντα κατ' εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 495παρ.3 ΚΠολΔ το κατατεθέν από αυτόν παράβολο.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ' ουσίαν την έφεση.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την υπ. αρ. 534/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών (τακτικής διαδικασίας).
ΚΡΑΤΕΙ και ΔΙΚΑΖΕΙ κατ' ουσίαν την υπόθεση.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ότι κρίθηκε απορριπτέο.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την από 8/10/2013 και υπ' αριθ. έκθεσης κατάθεσης ./2013 αγωγή.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ την υποχρέωση των εναγομένων να καταβάλουν εις ολόκληρον ο καθένας στον ενάγοντα το ποσό των επτά χιλιάδων τριακοσίων είκοσι ευρώ (7.320€), με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και μέχρι την εξόφληση.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τους εναγόμενους να καταβάλουν μέρος της δικαστικής δαπάνης του ενάγοντος και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, ήτοι το ποσό των χιλίων τετρακοσίων ευρώ (1.4006).
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την απόδοση στον εκκαλούντα του παραβόλου υπέρ Δημοσίου, που μνημονεύεται στο σκεπτικό.
Κρίθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του στην Πάτρα, χωρίς να παρευρίσκονται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους, στις 14-4-2021.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου