Η προσωρινή προστασία ανέκαθεν αποτελούσε πεδίο πραγματισμού για τη δικαστική πρακτική. Ο συγγραφέας στη μελέτη αυτή προτείνει μία ελαστικότερη ερμηνεία της έννοιας της πρόδηλης βασιμότητας σε περιπτώσεις μη υφιστάμενης νομολογίας στις οποίες η χορήγηση αναστολής δεν μπορεί να θεμελιωθεί στην ύπαρξη ανεπανόρθωτης βλάβης, προκειμένου κατηγορίες διαδίκων να μην στερούνται, για καθαρά συγκυριακούς λόγους, προσωρινής δικαστικής προστασίας. Εναλλακτικά, και ως πιο τολμηρό βήμα προτείνεται η ανάγνωση της διαζευκτικής διατύπωσης των δικονομικών διατάξεων ως σύστημα, με την εκφορά όχι γραμμικής κρίσης αυτοτελώς και διαδοχικά για κάθε έναν από τους λόγους που μπορούν να δικαιολογήσουν τη χορήγηση αναστολής, αλλά με τη διάστρωση ενός ενιαίου ολιστικού συλλογισμού, στον οποίον θα συνεκτιμάται τόσο η βαρύτητα της βλάβης όσο και η πιθανότητα τελεσφόρησης του κύριου ένδικου βοηθήματος.
Αναδημοσίευση από το ΔιΔικ 4/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου