Απεργία. Επιχείρηση που έχει αναλάβει τις εργασίες καθαρισμού λεωφορείων της εταιρίας ''Οδικές Συγκοινωνίες Α.Ε.'' - Απεργία εργαζομένων - αιτήματα. Κρίση ότι η εταιρία είναι ιδιωτική επιχείρηση κι ως εκ τούτου η μη τήρηση της τετραήμερης προθεσμίας προειδοποίησης, η μη διάθεση προσωπικού ασφαλείας και η μη κλήση της ενάγουσας σε δημόσιο διάλογο δεν καθιστά την απεργία παράνομη, καθώς οι ανωτέρω διατυπώσεις αφορούν τους φορείς δημόσιας ωφέλειας. Απορρίπτει την αγωγή.
ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΑΡΙΘΜΟΣ 1022/2016
(...) Με την κρινόμενη αγωγή, η ενάγουσα ζητεί να αναγνωρισθεί ότι είναι παράνομη και καταχρηστική η απεργία η οποία έχει κηρυχθεί στις 18-5-2016 από την εναγόμενη συνδικαλιστική οργάνωση, για το χρονικό διάστημα από 11-5-2016 και ώρα 13.30 μέχρι 15-5-2016 και ώρα 15.00 και αφορά τους εργαζομένους της επιχείρησής της που παρέχουν υπηρεσίες καθαρισμού στα αμαξοστάσια της «ΟΔΙΚΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΑΕ», κατόπιν σχετικής συμβάσεως της ενάγουσας με την τελευταία. Επίσης η ενάγουσα ζητεί να υποχρεωθεί η εναγομένη να παραλείπει στο μέλλον την πραγματοποίηση απεργίας με τα ίδια αιτήματα, καθώς και να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή, να επιτραπεί η επίδοση της απόφασης και μετά την ώρα 19.00 και να καταδικασθεί η εναγομένη στη δικαστική δαπάνη της. Η αγωγή αρμοδίως εισάγεται προς συζήτηση στο Δικαστήριο αυτό, κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών (και ειδικότερα εργατικών) διαφορών (αρθρ. 22 παρ. 4 εδ. α´ Ν. 1264/82 και άρθρ. 591, 614, 621, 622 ΚΠολΔ, όπως τα τελευταία αντικ. με το Ν. 4335/15) και είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 23 παρ. 2, 25 παρ. 3 του Συντάγματος, 19 - 22 Ν. 1264/82, 281 ΑΚ, 68, 70, 176, 907, 908 ΚΠολΔ (βλ. ειδικά για τη νομική βασιμότητα του καταψηφιστικού αιτήματος της απαγόρευσης της επανάληψης απεργίας με ίδια αιτήματα στο μέλλον: ΑΠ 543/13 ΝοΒ 2013, 1918, ΑΠ 528/90 ΔΕΝ 1991, 455). Πρέπει, επομένως, η αγωγή να ερευνηθεί και ως προς την ουσιαστική βασιμότητά της.
(...) Αποδεικνύονται τα ακόλουθα: Η εναγομένη δευτεροβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση («ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΑΣ») κοινοποίησε στην ενάγουσα, με τηλεομοιοτυπία, στις 10-5-2016, εξώδικη δήλωση με την οποία της γνωστοποίησε την κήρυξη απεργίας, για το χρονικό διάστημα από 11-5-2016 και ώρα 13.30 μέχρι 15-5-2016 και ώρα 15.00, που αφορά τους εργαζομένους της ενάγουσας που παρέχουν υπηρεσίας στο έργο καθαρισμού χώρων της «ΟΣΥ ΑΕ». Στην προαναφερόμενη δήλωση περιέχονται τα εξής αιτήματα: «Άμεση ανάκληση της απόλυσης της συναδέλφου S.C. από το αμαξοστάσιο του Πειραιά. Άμεση εξόφληση όλων των δεδουλευμένων δώρων και επιδομάτων. Άμεση διακοπή των εκφοβιστικών ενεργειών και των απειλών για απόλυση, που πραγματοποιήθηκαν στα αμαξοστάσια (Ανθούσας και Ελληνικού), λόγω της συμμετοχής των εργαζομένων στη Γενική απεργία της 6-5-2016. Τήρηση της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, της εργατικής νομοθεσίας και όλων των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας». Ειδικότερα, η ενάγουσα (Λ. ΑΕ), δυνάμει της από 1-12-2014 συμβάσεως που έχει καταρτίσει με την ανώνυμη εταιρία «ΟΔΙΚΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΑΕ» («ΟΣΥ ΑΕ»), έχει αναλάβει, ως ανάδοχος, το έργο του καθαρισμού των λεωφορείων και των χώρων των αμαξοστασίων της τελευταίας. Η ενάγουσα είναι ιδιωτική εταιρία που αναλαμβάνει έναντι ανταλλάγματος την παροχή υπηρεσιών καθαρισμού σε επιχειρήσεις και νομικά πρόσωπα του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα. Η ενάγουσα δεν έχει έτσι η ίδια την ιδιότητα του φορέα ή επιχείρησης που περιγράφονται στο άρθρο 19 παρ. 2 Ν. 1264/82 και των οποίων η λειτουργία έχει ζωτική σημασία για την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου, ενώ δεν αρκεί για να της προσδώσει την ιδιότητα αυτή απλώς το γεγονός ότι έχει συμβληθεί και παρέχει υπηρεσίες καθαριότητας σε τέτοια επιχείρηση, όπως είναι η «ΟΣΥ ΑΕ» (μεταφοράς προσώπων). Επομένως, είναι αβάσιμος ο πρώτος και ο δεύτερος λόγος της αγωγής, ότι η παραπάνω απεργία είναι παράνομη επειδή η εναγομένη δεν διέθεσε προσωπικό ασφαλείας για την εξυπηρέτηση των στοιχειωδών αναγκών του κοινωνικού συνόλου, ότι δεν τήρησε την τετραήμερη προθεσμία προειδοποίησης και ότι δεν κάλεσε την ενάγουσα σε δημόσιο διάλογο για τα αιτήματα της απεργίας, αφού οι υποχρεώσεις αυτές (άρθρ. 20 παρ. 2 και 21 παρ. 2 Ν. 1264/82 και 3 παρ. 1α Ν. 2224/94) αφορούν αποκλειστικά τους φορείς και επιχειρήσεις που αναφέρονται στο άρθρο 19 παρ. 2 Ν. 1264/82. Περαιτέρω, αβάσιμος είναι ο πρώτος λόγος και κατά το υπόλοιπο μέρος του, που αφορά τη μη διάθεση προσωπικού ασφαλείας για την ασφάλεια των εγκαταστάσεων της ενάγουσας και την πρόληψη καταστροφών και ατυχημάτων (άρθρ. 21 παρ. 1 Ν. 1264/82), αφού η διάθεση τέτοιου προσωπικού θα ήταν χωρίς αντικείμενο, δεδομένου ότι τα καθήκοντα αυτά δεν προσιδιάζουν στη φύση των παρεχομένων από τους εργαζομένους της ενάγουσας υπηρεσιών καθαρισμού, αλλά ανήκουν στην αρμοδιότητα ειδικού προς τούτο προσωπικού, όπως επιστάτες, φύλακες, κ.λπ. (βλ. ΜΠρΘεσ 13134/15 Αρμ 2015, 1204, ΜΠρΑθ 1861/90 ΕΕΔ 49, 836). Αβάσιμος είναι επίσης ο δεύτερος λόγος της αγωγής κατά το υπόλοιπο μέρος του, που αφορά τη μη τήρηση της 24ωρης προθεσμίας προειδοποίησης, αφού η παρέκκλιση στην τήρηση της προθεσμίας αυτής κατά 35´ και μόνο λεπτά της ώρας ―έπρεπε να γίνει η προειδοποίηση μέχρι ώρα 13.30 της 9-5-2016 και έγινε ώρα 14.05 της ίδιας ημέρας, σύμφωνα με την ένδειξη της σχετικής τηλεομοιοτυπίας που προσκομίζει η ενάγουσα― είναι τελείως ασήμαντη και δεν προκάλεσε οποιοδήποτε αιφνιδιασμό στην ενάγουσα. Τέλος, αβάσιμος είναι και ο τέταρτος λόγος της αγωγής, περί καταχρηστικότητος της απεργίας, αφού δεν αποδείχθηκε ότι η τελευταία υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη και ιδία ο κοινωνικός και ο οικονομικός σκοπός του δικαιώματος των απεργών (άρθρ. 281 ΑΚ). Ειδικότερα, προέκυψε ότι η ενάγουσα έχει πράγματι διαφορές με τους εργαζομένους σ’ αυτή σχετικά με οφειλόμενες σ’ εκείνους αποδοχές, με τις συνθήκες εργασίας τους και με απειλές απόλυσής τους, οι οποίες (διαφορές) έχουν συλλογικό χαρακτήρα που υπερισχύει της νομικής φύσης των διαφορών αυτών και του διευθυντικού δικαιώματος της ενάγουσας και δικαιολογεί την άσκηση του δικαιώματος της επίδικης απεργίας (βλ. και ΑΠ 468/12 ΝοΒ 2012/2020). Δεν αποδείχθηκε επίσης ότι η επίδικη απεργία, με βάση τους λόγους αυτής, τη μορφή και τη διάρκειά της, καθώς και τα συμφέροντα των απεργών, προκαλεί στο κοινωνικό σύνολο ή στην ενάγουσα δυσανάλογη βλάβη, όπως γενικόλογα ισχυρίζεται αυτή, ενώ, τέλος, η επίδικη απεργία δεν καθίσταται καταχρηστική από το γεγονός ότι η εναγομένη είχε κηρύξει και πραγματοποιήσει κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα δύο 48ωρες απεργίες με παρόμοια (της επίδικης) αιτήματα και ειδικότερα από 25-4-2016 (...) και από 9-5-2016 (...) ―τις οποίες μάλιστα δεν προσέβαλε δικαστικώς η ενάγουσα― ούτε από το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι της ενάγουσας είχαν συμμετάσχει στη 48ωρη γενική απεργία που είχε κηρύξει η «Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος» από 6-5-2016 μέχρι 8-5-2016.
Κατόπιν όλων των παραπάνω η αγωγή πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη (...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου