«Πώς σχετίζονται το Άσυλο και η Μετανάστευση;»
Η θέσπιση ενός συστήματος ασύλου «δίκαιου και αποτελεσματικού» αποτελεί αναπόσπαστο μέρος μιας σύγχρονης και ολοκληρωμένης πολιτικής της διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών. Η δίκαιη αλλά ταχεία διαδικασία του ασύλου, όπως αυτή που εφαρμόζεται τώρα στην Ελλάδα, εξασφαλίζει ότι οι αμιγώς οικονομικοί μετανάστες δεν έχουν λόγο να καταφύγουν στο σύστημα ασύλου, εφόσον γνωρίζουν πως η απόρριψη της αίτησής τους θα γίνει σύντομα, ενώ οι πραγματικοί πρόσφυγες λαμβάνουν τα ευεργετήματα που προβλέπονται από τις διεθνείς συμβάσεις και την εθνική νομοθεσία σε εύλογο χρόνο.
«Ποιος είναι πρόσφυγας;» [1]
Πρόσφυγας είναι το άτομο, το οποίο βρίσκεται έξω από την πατρίδα του, και το οποίο διατρέχει βάσιμο φόβο δίωξης, λόγω της φυλής, της θρησκείας, της εθνικότητας, της συμμετοχής του σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα ή των πολιτικών του πεποιθήσεων, και λόγω αυτού του φόβου δεν μπορεί να γυρίσει εκεί. Με την έννοια «δίωξη» νοείται η παραβίαση θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου, όπως τα βασανιστήρια, η αυθαίρετη κράτηση, η διακριτική μεταχείριση που θέτει σε κίνδυνο την επιβίωση του διωκόμενου κοκ.
«Ποια είναι η διαφορά πρόσφυγα και οικονομικού μετανάστη;»
Οικονομικοί μετανάστες είναι τα πρόσωπα που εγκαταλείπουν τη χώρα τους προσβλέποντας σε καλύτερες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης, στις χώρες τελικού προορισμού τους. Πρόσφυγες, αντίθετα, είναι εκείνοι που φοβούνται για τη ζωή τους λόγω της φυλής, της θρησκείας, των πολιτικών τους πεποιθήσεων κλπ. Οι οικονομικοί μετανάστες έχουν καταρχήν τη δυνατότητα να επιστρέψουν στην πατρίδα τους όποτε το θελήσουν, σε αντίθεση με τους πρόσφυγες, που δεν μπορούν να επιστρέψουν μέχρι να αλλάξει εκεί η κατάσταση, έτσι ώστε να μπορούν να γυρίσουν και να είναι ασφαλείς. Αυτό επιτάσσει η διεθνής Σύμβαση της Γενεύης για το Καθεστώς των Προσφύγων, άλλα διεθνή και ευρωπαϊκά κείμενα και η εθνική νομοθεσία. [2] Με άλλα λόγια, μόνο εάν κάποιος δεν είναι πρόσφυγας, τότε μπορεί να επιστραφεί στη χώρα του.
«Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα δεν πραγματοποιεί απελάσεις, ακόμη και όσων δεν είναι πρόσφυγες, με αποτέλεσμα όλοι οι αλλοδαποί, που έρχονται χωρίς τις νόμιμες προϋποθέσεις, να παραμένουν εδώ;»
Η Ελληνική Αστυνομία υλοποιεί προγράμματα εθελοντικών και αναγκαστικών επιστροφών, σχετικές δε πληροφορίες αναρτώνται στην ιστοσελίδα της (http://www.astynomia.gr). Ωστόσο, αρκετές χώρες δεν αναγνωρίζουν τους υπηκόους τους ως τέτοιους ή δεν συνεργάζονται επαρκώς για την έκδοση ταξιδιωτικών εγγράφων, που είναι αναγκαία για την επιστροφή τους. Μπορεί ορισμένες χώρες να μην εκπροσωπούνται καν στην Ελλάδα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να καθυστερεί η διαδικασία επιστροφών.
«Μπορεί η Ελλάδα να επιστρέψει στη χώρα τους αυτούς, των οποίων το αίτημα ασύλου έχει απορριφθεί, και βρίσκονται παράνομα εδώ, έστω και χωρίς την επίσημη συγκατάθεση της χώρας αυτής;»
Η συνεργασία των χωρών καταγωγής είναι απολύτως αναγκαία. Σε διαφορετική περίπτωση υπάρχει παραβίαση των διεθνών κανόνων.
Το Άσυλο στην Ελλάδα
«Γιατί πρέπει να υπάρχει στην Ελλάδα μια διαδικασία για τη χορήγηση ασύλου ('διεθνούς προστασίας');»
Στην Ευρώπη, αλλά και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου (Β. Αμερική, Ν. Αφρική, Μέση Ανατολή κλπ.), καταφθάνουν πολλοί υπήκοοι άλλων χωρών με πρόθεση να παραμείνουν για κάποιο χρονικό διάστημα, έχοντας αφήσει τη χώρα τους είτε επειδή εκεί κινδυνεύει η ζωή τους, η σωματική τους ακεραιότητα ή ασφάλειά τους, είτε επειδή θέλουν να βελτιώσουν την οικονομική τους κατάσταση και εν γένει τις συνθήκες της διαβίωσής τους. Στην πρώτη περίπτωση οι χώρες στις οποίες φθάνουν, εφόσον έχουν υπογράψει τις σχετικές διεθνείς συνθήκες, έχουν συγκεκριμένες υποχρεώσεις να τους παράσχουν «διεθνή προστασία», ενώ στη δεύτερη δεν έχουν συνήθως την υποχρέωση να τους δεχθούν. Οι υποχρεώσεις παροχής διεθνούς προστασίας πηγάζουν από διεθνείς συμβάσεις, το ευρωπαϊκό δίκαιο αλλά και εθνικούς κανόνες, [3] που με τη σειρά τους αποτυπώνουν και ενσωματώνουν πανάρχαιες αξίες για την προστασία του «ξένου» από τον κίνδυνο. Η Ελλάδα αποτέλεσε χώρα προέλευσης προσφύγων και μεταναστών για πολλές δεκαετίες. Τα τελευταία είκοσι χρόνια μετατράπηκε, όπως ήταν φυσιολογικό, σε χώρα προορισμού αλλά και εισόδου στην Ε.Ε., τόσο λόγω της πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας, όσο και λόγω της γεωγραφικής της θέσης, η οποία την καθιστά φυσικό σταυροδρόμι μεταξύ των χωρών της βόρειας και κεντρικής Ευρώπης και των χωρών της Ασίας και της Αφρικής. Άρα η ύπαρξη μιας αξιόπιστης διαδικασίας ασύλου ως μέρους ενός συνολικού συστήματος διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών, που να εξασφαλίζει τόσο τον πρόσφυγα από τους κινδύνους στη χώρα καταγωγής του, όσο και τη χώρα μας από τυχόν κατάχρηση της διαδικασίας αυτής από πρόσωπα που δεν δικαιούνται προστασία, είναι σημαντική.
«Ποιος είναι ο αριθμός των ατόμων που έχουν αναγνωρισθεί ως πρόσφυγες στην Ελλάδα το 2013;»
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat το 2013, στην Ελλάδα εξετάστηκαν 13.080 αιτήσεις ασύλου και εγκρίθηκαν 430, εκ των οποίων 255 με καθεστώς πρόσφυγα, 175 με επικουρική προστασία και 70 για ανθρωπιστικούς λόγους.
«Τι δικαιώματα αποκτά ένας αναγνωρισμένος πρόσφυγας;»
Όσοι λαμβάνουν καθεστώς διεθνούς προστασίας έχουν δικαίωμα παραμονής στη χώρα για τρία χρόνια. Έχουν πρόσβαση στην παιδεία, τις υπηρεσίες υγείας, την αγορά εργασίας και την κοινωνική ασφάλιση. Στους αναγνωρισμένους πρόσφυγες οι αρμόδιες αρχές εκδίδουν ταξιδιωτικά έγγραφα, ενώ στους δικαιούχους επικουρικής προστασίας μπορούν να εκδοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα εφόσον αυτοί αδυνατούν να εξασφαλίσουν εθνικό διαβατήριο, εκτός αν συντρέχουν επιτακτικοί λόγοι εθνικής ασφάλειας ή δημόσιας τάξης.
«Μπορεί να ανακληθεί το καθεστώς διεθνούς προστασίας που έχει χορηγηθεί σε κάποιο άτομο;»
Το καθεστώς διεθνούς προστασίας μπορεί να ανακληθεί όταν οι συνθήκες στη χώρα καταγωγής αλλάξουν, και ο δικαιούχος διεθνούς προστασίας μπορεί να επιστρέψει σε αυτήν με ασφάλεια.
«Μπορεί μια χώρα να αρνηθεί να δεχθεί πρόσφυγες, επειδή έχει πολλούς οικονομικούς μετανάστες;»
Στην περίπτωση των προσφύγων δεν ισχύει «ποσόστωση» (δηλαδή κάποιος ανώτατος αριθμός προσφύγων, πέραν του οποίου μια χώρα δεν υποχρεούται πλέον να δεχτεί πρόσφυγες).
«Τι γίνεται με τον μεγάλο αριθμό αλλοδαπών που έχουν ζητήσει άσυλο στην Ελλάδα; Δικαιούνται να παραμένουν στην Ελλάδα, και για πόσο χρονικό διάστημα;»
Όσο εκκρεμεί η εξέταση της αίτησής τους, δεν επιτρέπεται να απομακρυνθούν από τη χώρα, ακριβώς γιατί ενδέχεται να είναι πρόσωπα που δικαιούνται διεθνή προστασία. Ωστόσο, από την Πολιτεία εξαρτάται πόσο γρήγορα θα εξετάσει τις αιτήσεις διεθνούς προστασίας. Συνήθως, μερικοί μήνες αρκούν για να εξετασθεί μία αίτηση - άρα η υποβολή μίας αίτησης, από μόνη της, δεν έχει ως αποτέλεσμα απαραίτητα ότι ο αιτών παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα νόμιμα στη χώρα.
«Όλοι οι μη νόμιμοι μετανάστες ζητούν άσυλο; Ποιος τους υποδεικνύει να το κάνουν, αν και δεν είναι πρόσφυγες, δηλαδή να υποβάλουν αίτηση ασύλου καταχρηστικά;»
Η αλήθεια είναι ότι δεν ζητούν όλοι άσυλο. Η διεθνής εμπειρία καταδεικνύει ότι όσο καλύτερη και επαρκέστερη είναι η επίσημη ενημέρωση των αλλοδαπών αναφορικά με το νομικό καθεστώς που διέπει τη «διεθνή προστασία», τον Κανονισμό «Δουβλίνο ΙΙΙ» κλπ., και κυρίως όσο ταχύτερη είναι η διεκπεραίωση των αιτήσεων για διεθνή προστασία, τόσο λιγότεροι μη-πρόσφυγες θα κάνουν αίτηση ασύλου. Αντίθετα, όταν η κύρια πηγή ενημέρωσης των αλλοδαπών είναι, για παράδειγμα, τα κυκλώματα λαθροδιακίνησης και εκμετάλλευσης των αλλοδαπών, τότε παρατηρείται αύξηση των καταχρηστικών αιτήσεων για διεθνή προστασία.
«Είναι υποχρεωμένη η Ελλάδα να δίνει ένα ορισμένο ποσοστό διεθνούς προστασίας σε αλλοδαπούς;»
Η Ελλάδα οφείλει να χορηγεί διεθνή προστασία (άσυλο ή επικουρική προστασία) σε όποιον τη δικαιούται σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος.
«Αν η Ελλάδα χορηγεί διεθνή προστασία σε πολλούς αιτούντες, αυτό δε θα ήταν κίνητρο να αυξηθούν ακόμη περισσότερο οι μεταναστευτικές ροές προς τη χώρα μας;»
Μια χώρα προσελκύει περισσότερους μη νόμιμους μετανάστες όταν δεν διαθέτει ολοκληρωμένη πολιτική διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών, δίνει την εικόνα ότι δεν φυλάσσει επαρκώς τα σύνορά της και ανέχεται την παράνομη μετανάστευση. Η διεθνής προστασία που χορηγείται γρήγορα, αλλά μόνο σε όσους τη δικαιούνται, αποπνέει δίκαιη κρίση, ευταξία και νομιμότητα, που γίνεται αντιληπτή τόσο από το μετανάστη και όποιον προσπαθεί τυχόν να εκμεταλλευθεί την ευάλωτη κατάσταση στην οποία βρίσκεται, όσο και από τον πολίτη.
Ένας αλλοδαπός που ζητά διεθνή προστασία, δεν κρατείται μόνο για το λόγο ότι εισήλθε και παραμένει παράνομα στη χώρα. Σε περίπτωση που η αίτηση υποβληθεί ενόσω κρατείται, παραμένει υπό κράτηση εφόσον η κράτησή του νομιμοποιείται από άλλες διατάξεις της νομοθεσίας (για παράδειγμα για λόγους δημόσιας τάξης). Οι συνθήκες κράτησης πρέπει να εξασφαλίζουν την αξιοπρέπεια του αιτούντος.
Διεθνής Προστασία: Άσυλο και Επικουρική Προστασία
«Τι είναι 'διεθνής προστασία' και σε ποιους χορηγείται; Τι είναι το (πολιτικό) άσυλο;»
Διεθνής προστασία, σύμφωνα με το νόμο, είναι το καθεστώς πρόσφυγα (δηλαδή η χορήγηση ασύλου) και το καθεστώς επικουρικής προστασίας. Το άσυλο είναι η προστασία που δίνεται από ένα κράτος σε άτομα που φεύγουν από τη χώρα τους, ή φοβούνται να επιστρέψουν σε αυτήν διότι διώκονται.
Οι προϋποθέσεις χορήγησης ασύλου διέπονται, κατ' αρχήν, από τη Διεθνή Σύμβαση της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων. Αίτηση για άσυλο μπορεί να κάνει κάποιος ο οποίος έχει φύγει από τη χώρα του και δεν μπορεί να γυρίσει, επειδή φοβάται βάσιμα ότι θα υποστεί δίωξη για λόγους:
- φυλής
- θρησκείας
- εθνικότητας
- συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα
- πολιτικών πεποιθήσεων
Προκειμένου να χορηγηθεί άσυλο σε έναν αιτούντα, θα πρέπει να πληροί τις παραπάνω προϋποθέσεις και τουλάχιστον έναν λόγο δίωξης.
Η Ελληνική νομοθεσία υιοθετεί τη Σύμβαση της Γενεύης για το Καθεστώς των Προσφύγων, όπως κάνουν και οι συναφείς Κανονισμοί και οι Οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που επίσης αποτελούν νόμο για την Ελλάδα. Η χορήγηση ασύλου δεν αποτελεί πράξη φιλανθρωπίας αλλά υποχρέωση της χώρας με βάση τις διεθνείς συνθήκες και την ελληνική νομοθεσία.
«Τι είναι το καθεστώς επικουρικής προστασίας;»
Οι προϋποθέσεις χορήγησης του καθεστώτος αυτού διέπονται από την εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία. Το καθεστώς επικουρικής προστασίας χορηγείται σε πρόσωπα που κινδυνεύουν να υποστούν σοβαρή βλάβη στη χώρα καταγωγής τους.
Η σοβαρή βλάβη, σύμφωνα με το νόμο, συνίσταται σε:
α) θανατική ποινή ή εκτέλεση, ή
β) βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία
ή γ) σοβαρή προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου λόγω βίας ασκούμενης αδιακρίτως σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης.
Το άσυλο και η επικουρική προστασία είναι πολύ παρεμφερή καθεστώτα, συμπεριλαμβάνονται δε στον ενιαίο όρο 'καθεστώς διεθνούς προστασίας', που σημαίνει ότι ένα άτομο απολαμβάνει προστασία από τη διεθνή κοινότητα / ένα άλλο κράτος, επειδή η δική του χώρα δεν μπορεί ή αρνείται να τον προστατεύσει (δηλαδή να του εξασφαλίσει τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματά του).
«Πώς γίνεται η διάκριση μεταξύ οικονομικών μεταναστών και προσφύγων;»
Η διάκριση μεταξύ των δύο είναι μια διαδικασία σύνθετη. Οι μεταναστευτικές ροές προς την Ελλάδα είναι «μικτές», αφού τόσο οι πρόσφυγες όσο και οι οικονομικοί μετανάστες χρησιμοποιούν τους ίδιους δρόμους διέλευσης και εισόδου στη χώρα. Συχνά αμφότεροι στερούνται νομιμοποιητικών εγγράφων (π.χ. άδεια θεώρησης εισόδου) ή εγγράφων ταυτοποίησης (ταυτότητας, διαβατηρίου κλπ.) και καταφεύγουν σε «κυκλώματα» διακινητών ώστε να αποφύγουν τους συνοριακούς ελέγχους, με αποτέλεσμα η ταυτότητα και η εξακρίβωση της χώρας προέλευσης και της ανάγκης για διεθνή προστασία να καθίσταται δύσκολη. Η πρώτη καταγραφή γίνεται, στην περίπτωση σύλληψης, στα κέντρα πρώτης υποδοχής και κράτησης. Στην περίπτωση αυτών που ζητούν άσυλο οι χειριστές των υποθέσεων μπορούν, με τη χρήση ορισμένων μεθόδων και «εργαλείων», να καταλάβουν από ποια χώρα προέρχονται, και μέσω της διαδικασίας ασύλου να καταλήξουν στο ποιοι είναι πρόσφυγες. Επικοινωνία με διπλωματικές αντιπροσωπείες για τη διακρίβωση στοιχείων επιτρέπεται μόνο εφόσον δεν πρόκειται για αιτούντες άσυλο ή για δικαιούχους διεθνούς προστασίας.
Δίκαιη και Αποτελεσματική Διαδικασία Ασύλου
«Ποια χαρακτηριστικά καθιστούν ένα σύστημα ασύλου 'δίκαιο και αποτελεσματικό';»
Ένα σύστημα χαρακτηρίζεται δίκαιο και αποτελεσματικό, όταν παρέχει όλες εκείνες τις αναγκαίες εγγυήσεις και προϋποθέσεις, ώστε να χορηγείται άσυλο ή επικουρική προστασία σε όλους όσοι το δικαιούνται πραγματικά, σε σύντομο χρονικό διάστημα.
«Πώς είναι δυνατό να ξέρουμε ότι αυτά που ισχυρίζεται ο αιτών σχετικά με το φόβο δίωξης στη χώρα του είναι αληθινά;»
Ο μόνος τρόπος είναι να καλέσουμε τον αιτούντα να μας εκθέσει τους ισχυρισμούς του. Μέσω μιας πλήρους συνέντευξης μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα κατά πόσο ο φόβος που επικαλείται ο αιτών είναι πραγματικός, λαμβάνοντας υπόψη και τις συνθήκες που επικρατούν στη χώρα καταγωγής του. Απαιτείται άρτια εκπαίδευση του προσωπικού για το σκοπό αυτό σχετικά με το νομικό πλαίσιο που καλείται να εφαρμόσει, τις τεχνικές συνέντευξης προκειμένου να μπορεί να εκτιμήσει την αξιοπιστία του αιτούντος, και την κατάσταση στις χώρες καταγωγής.
«Ένα τέτοιο σύστημα μοιάζει εκ πρώτης όψεως υποχρεωτικά χρονοβόρο. Πώς είναι δυνατό να διεκπεραιώνονται τα αιτήματα σε σύντομο χρόνο;»
Είναι απόλυτα δυνατό, υπό τις εξής προϋποθέσεις: επαρκής στελέχωση με προσωπικό που έχει λάβει την κατάλληλη εκπαίδευση, επαρκείς υποδομές (κτιριακές, πληροφοριακών συστημάτων και βάσης δεδομένων κλπ), τεκμηριωμένες διαδικασίες και εξαιρετικά περιορισμένη γραφειοκρατία.
«Και αν αυτές οι προϋποθέσεις δεν υπάρχουν;»
Τότε η διαδικασία του ασύλου θα είναι χρονοβόρα και θα γίνεται πόλος έλξης καταχρηστικών αιτήσεων ασύλου και αλλοδαπών που δεν έχουν τις νόμιμες προϋποθέσεις να εισέρχονται ή να παραμένουν στη χώρα.
«Τι συμβαίνει με αυτούς των οποίων το αίτημα απορρίπτεται;»
Στις περιπτώσεις που ένας αιτών διεθνή προστασία κριθεί πως δεν πληροί τις σχετικές προϋποθέσεις, η αίτησή του απορρίπτεται και, εφόσον βρίσκεται παράνομα στην Ελλάδα, ξεκινά ή συνεχίζεται η διαδικασία για την επιστροφή του.
Η Ευρωπαϊκή Διάσταση του Ασύλου: "Δουβλίνο Ι I Ι" και Σένγκεν
«Τι προβλέπεται από τον κανονισμό 'Δουβλίνο ΙΙΙ';»
Βάσει του Κανονισμού ΕΚ 604/2013 (ονομαζόμενου και «Δουβλίνο ΙΙΙ»), η πρώτη χώρα εισόδου ενός αλλοδαπού στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει συνήθως την υποχρέωση να εξετάσει και να αποφανθεί για την αίτηση ασύλου του. Αυτό σημαίνει ότι όσοι εισήλθαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχοντας ως πρώτη χώρα εισόδου την Ελλάδα, ακόμη κι αν καταθέσουν αίτηση ασύλου σε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα, θα επιστραφούν στην Ελλάδα για να εξεταστεί η αίτησή τους. Εάν η αίτησή τους έχει ήδη απορριφθεί στην Ελλάδα, δεν εξετάζεται ξανά.
«Η Ελλάδα, καθώς και άλλες χώρες στην περιφέρεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ζητούν να αλλάξει ο Κανονισμός Δουβλίνο ΙΙΙ. Γιατί;»
Τόσο η Ελλάδα όσο και άλλες χώρες της νότιας Ευρώπης, καθώς και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και πολλές μη-κυβερνητικές οργανώσεις, έχουν καταγγείλει το «Δουβλίνο ΙΙΙ» ως ένα σύστημα άδικο και πρακτικά ανεφάρμοστο και κοστοβόρο. Ωστόσο, για άλλες χώρες, που αποτελούν και τις χώρες «πρώτης προτίμησης» των αλλοδαπών, και που καταγράφουν μεγαλύτερους αριθμούς αιτούντων άσυλο από ό,τι η Ελλάδα, το «Δουβλίνο ΙΙΙ» δεν είναι υπό διαπραγμάτευση.
Η κατοχύρωση ενός δίκαιου και αποτελεσματικού συστήματος ασύλου και η τήρηση των διεθνών μας υποχρεώσεων σε ό,τι αφορά στην προστασία των προσφύγων, ενισχύει σημαντικά τη διαπραγματευτική θέση της χώρας στην προσπάθεια διεκδίκησης αλλαγών στην ευρωπαϊκή πολιτική, όπως την αναθεώρηση του Κανονισμού Δουβλίνο ΙΙΙ, την έμπρακτη αλληλεγγύη προς τα κράτη που δέχονται τις κύριες πιέσεις μικτών μεταναστευτικών ροών και την αναδιανομή των αιτούντων άσυλο και των αναγνωρισμένων προσφύγων στο εσωτερικό της Ε.Ε. Οπωσδήποτε, διευρύνεται και το περιθώριο συνεργασίας με χώρες όπως η Κύπρος, η Βουλγαρία, η Μάλτα και η Ιταλία πάνω στα ζητήματα αυτά.
«Γιατί έχουν οι χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης περισσότερους αιτούντες απ' ότι η Ελλάδα;»
Για πολλούς αιτούντες άσυλο, αυτές οι χώρες αποτελούν ευθύς εξαρχής τον τελικό προορισμό τους, είτε επειδή έχουν εκεί συγγενείς και φίλους που μπορούν να τους στηρίξουν, είτε λόγω των κοινωνικών παροχών, είτε λόγω μεγαλύτερων αποδοχών, είτε επειδή θεωρούν ότι εκεί έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να τους δοθεί διεθνής προστασία κλπ. Παρά τους συνεχείς και επίμονους ελέγχους, κάποιοι καταφέρνουν να φτάσουν σε χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης και να υποβάλουν αιτήσεις ασύλου εκεί, χωρίς να εντοπισθούν σε χώρες των εξωτερικών συνόρων της EE .
«Γιατί υπάρχει αναστολή των επιστροφών των αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα από τις άλλες χώρες;»
Τα τελευταία δύο χρόνια, λόγω ενός αριθμού καταδικαστικών αποφάσεων κατά της Ελλάδας σε ζητήματα μεταχείρισης αιτούντων άσυλο, σχεδόν όλες οι χώρες της ΕΕ έχουν αναστείλει την επιστροφή αιτούντων άσυλο κατ' εφαρμογή του «Δουβλίνου I ΙΙ». Οι αποφάσεις αυτές έκριναν ότι η Ελλάδα δεν εφάρμοζε ένα «δίκαιο και αποτελεσματικό σύστημα ασύλου», με συνέπεια μακρόχρονη αβεβαιότητα για τους αιτούντες άσυλο, και ότι οι συνθήκες διαβίωσης και κράτησης των αιτούντων άσυλο ήταν ανεπαρκείς. [4]
«Γιατί απειλούμασταν πριν από μερικά χρόνια από τους Ευρωπαίους εταίρους μας ότι θα επαναφέρουν τους συνοριακούς ελέγχους εντός Schengen ;»
Ένας λόγος είναι η αντικειμενική δυσκολία που έχει η χώρα να ελέγξει με απόλυτο τρόπο τα σύνορά της. Καμία χώρα δεν μπορεί να σφραγίσει τα σύνορά της χωρίς να καταφύγει σε ανεπίτρεπτα μέτρα (ναρκοθέτηση, χρήση όπλων προς αποτροπή παράνομα εισερχομένων, παράνομες επαναπροωθήσεις κλπ.), πολύ δε περισσότερο μια χώρα, όπως η δική μας, με τα δεκαοκτώ χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμής και τις ιδιαίτερα αυξημένες μεταναστευτικές πιέσεις. Ένας άλλος λόγος ενδέχεται να είναι ότι οι επιστροφές αιτούντων άσυλο στη χώρα μας σύμφωνα με το «Δουβλίνο I ΙΙ» έχουν ανασταλεί, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να παραμένει μια πολύ «ελκυστική» χώρα διέλευσης μη νόμιμων μεταναστών. Για την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων, η Ελλάδα έχει εκπονήσει ένα λεπτομερές Σχέδιο Δράσης για τη Διαχείριση της Μετανάστευσης και του Ασύλου, η εφαρμογή του οποίου είναι η μόνη προοπτική για την ορθολογική διαχείριση των μεταναστευτικών ροών προς τη χώρα μας (δηλαδή όλο το πλέγμα της εθνικής πολιτικής για τον έλεγχο των συνόρων, το σύστημα ασύλου και υποδοχής, τις επιστροφές των μεταναστών στις χώρες τους, οικειοθελείς και αναγκαστικές, κλπ.).
«Γιατί δεν εφοδιάζουμε τους αιτούντες άσυλο με ταξιδιωτικά έγγραφα προκειμένου να πάνε στις χώρες της ΕΕ που αποτελούν και τελικό προορισμό τους; Γιατί τους 'εμποδίζουμε' να φύγουν;»
Διότι αυτό θα ισοδυναμούσε με κατάχρηση από Ελληνικής πλευράς της έλλειψης συνοριακών ελέγχων εντός Schengen και θα ενίσχυε τα επιχειρήματα όσων απαιτούν την επαναφορά τους ή και ακόμα και την αναστολή της συμμετοχής της Ελλάδας από τη Schengen (με αποτέλεσμα την εκ νέου εισαγωγή διαβατηριακών ελέγχων για όσους, ημεδαπούς και αλλοδαπούς, προέρχονται από την Ελλάδα).
«Πόσοι είναι οι αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες;»
Το 2013, στα 28 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υποβλήθηκαν συνολικά 435.000 αιτήματα ασύλου. Ενδεικτικά αναφέρεται ο αριθμός των αιτημάτων σε ορισμένες χώρες στον κατωτέρω πίνακα:
| Γερμανία | 126.705 |
| Γαλλία | 64.760 |
| Σουηδία | 54.270 |
| Αγγλία | 29.875 |
| Ιταλία | 27.930 |
| Βέλγιο | 21.030 |
| Ουγγαρία | 18.895 |
| Αυστρία | 17.500 |
| Ολλανδία | 17.160 |
| Ελλάδα | 8.225 |
Οι κυριότερες χώρες καταγωγής αιτούντων άσυλο στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν: Συρία, Ρωσία, Αφγανιστάν, Σερβία, Πακιστάν, Κόσοβο.
Η Νέα Υπηρεσία Ασύλου και η Αρχή Προσφυγών
«Ποιες είναι η αποστολή και οι αρμοδιότητες της Υπηρεσίας Ασύλου;»
Η Υπηρεσία Ασύλου είναι μια υπηρεσία, που ιδρύθηκε με το νόμο 3907/2011 [5] και αποτελεί την πρώτη αυτόνομη δομή της χώρας που ασχολείται με την εξέταση των αιτημάτων διεθνούς προστασίας και υπάγεται στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη. Η λειτουργία της ξεκίνησε στις 07/06/2013.
Η Υπηρεσία Ασύλου, στο πλαίσιο της αποστολής της, είναι αρμόδια για:
- την υποστήριξη του σχεδιασμού και της χάραξης της πολιτικής της χώρας όσον αφορά στη χορήγηση ασύλου ή άλλων μορφών διεθνούς προστασίας, καθώς και την παρακολούθηση και αξιολόγηση της υλοποίησης αυτής,
- την παραλαβή, εξέταση και απόφαση επί αιτημάτων διεθνούς προστασίας σε πρώτο βαθμό,
- την ενημέρωση των αιτούντων διεθνή προστασία για τη διαδικασία εξέτασης των αιτημάτων, καθώς και για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους στο πλαίσιο αυτής,
- τη συγκέντρωση και αξιολόγηση πληροφοριών σχετικά με την οικονομική, κοινωνική και πολιτική κατάσταση που επικρατεί στις χώρες προέλευσης των αλλοδαπών και τη διαρκή παρακολούθηση των εξελίξεων στις χώρες αυτές, σε συνεργασία με αρμόδιες για το σκοπό αυτό άλλες ελληνικές ή ξένες αρχές, ιδίως στο πλαίσιο σχετικών διεθνών συμφωνιών,
- τον εφοδιασμό των αιτούντων διεθνή προστασία αλλοδαπών, καθώς και των δικαιούχων διεθνούς προστασίας με τα προβλεπόμενα από την κείμενη νομοθεσία νομιμοποιητικά και ταξιδιωτικά έγγραφα,
- τη διεκπεραίωση των αιτήσεων οικογενειακής επανένωσης προσφύγων,
- τη διευκόλυνση των αιτούντων σε ό,τι αφορά στις υλικές συνθήκες υποδοχής σε συνεργασία με άλλους συναρμόδιους φορείς,
- την προετοιμασία νομοθετικών κειμένων και διοικητικών πράξεων σε θέματα αρμοδιότητάς της και
- τη συνεργασία με κρατικούς φορείς, ανεξάρτητες αρχές και μη κυβερνητικές οργανώσεις, όργανα και οργανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και διεθνείς οργανισμούς για την αποτελεσματικότερη εκπλήρωση της αποστολής της.
Τέλος, η Υπηρεσία Ασύλου παρέχει διοικητική υποστήριξη στην Αρχή Προσφυγών που επίσης ιδρύθηκε με το νόμο 3907/2011.
«Ποια είναι η δομή της Υπηρεσίας Ασύλου;»
Η Υπηρεσία Ασύλου συγκροτείται από την Κεντρική Υπηρεσία, που εδρεύει στην Αθήνα, και Περιφερειακά Γραφεία και Κλιμάκια Ασύλου που τίθενται σταδιακά σε λειτουργία.
«Ποια Περιφερειακά Γραφεία Ασύλου έχουν αρχίσει να λειτουργούν;»
Στις 11 Ιουλίου 2013 ξεκίνησε την παραλαβή αιτήσεων ασύλου το Περιφερειακό Γραφείο Βορείου Έβρου στο Φυλάκιο. Στις 29 Ιουλίου 2013 άρχισε να λειτουργεί το Περιφερειακό Γραφείο Νοτίου Έβρου και συγκεκριμένα το κλιμάκιο που λειτουργεί εντός του Τμήματος Συνοριακής Φύλαξης Ιάσμου Κομοτηνής, ενώ άλλο ένα Περιφερειακό Γραφείο ξεκίνησε τη λειτουργία του στο νησί της Λέσβου στο Κέντρο Ταυτοποίησης Αλλοδαπών στη Μόρια στις 15 Οκτωβρίου 2013. Επίσης ξεκίνησε να λειτουργεί αυτοτελές κλιμάκιο στον Ειδικό Χώρο Παραμονής Αλλοδαπών της Αμυγδαλέζας. Τον Ιανουάριο του 2014 ξεκίνησαν να λειτουργούν το Περιφερειακό Γραφείο της Ρόδου και ένα αυτοτελές κλιμάκιο στη Θεσσαλονίκη, ενώ μέσα στο 2014 θα ανοίξουν τα Περιφερειακά Γραφεία ή Κλιμάκια Ασύλου Σάμου, Χίου, Ηρακλείου και Πάτρας.
«Πώς στελεχώνεται η Υπηρεσία Ασύλου;»
Της Υπηρεσίας Ασύλου προΐσταται Διευθυντής, ο οποίος διορίζεται με απόφαση του Υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, είναι προσωπικότητα εγνωσμένου κύρους, πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, με διοικητική ικανότητα. Η Υπηρεσία Ασύλου στελεχώνεται από δημόσιους πολιτικούς υπαλλήλους, οι οποίοι μετατάσσονται, μεταφέρονται ή αποσπώνται από υπηρεσίες του δημοσίου, του ευρύτερου δημόσιου τομέα ή Ν.Π.Δ.Δ. ή από πρόσωπα που προσλαμβάνονται ως μόνιμοι ή με σύμβαση εργασίας, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις.
«Τι είναι η Αρχή Προσφυγών;»
Οι αιτούντες άσυλο, των οποίων οι αιτήσεις έχουν απορριφθεί σε πρώτο βαθμό, έχουν δικαίωμα, σύμφωνα με το νόμο, να προσφύγουν κατά της απόφασης που απέρριψε την αίτησή τους εντός συγκεκριμένης προθεσμίας. Στην Αρχή λειτουργούν τριμελείς ανεξάρτητες Επιτροπές Προσφυγών, που απαρτίζονται από ένα πρόσωπο εγνωσμένου κύρους, με εξειδίκευση ή εμπειρία στο προσφυγικό δίκαιο ή στο δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή στο διεθνές δίκαιο, ως πρόεδρο, έναν Έλληνα υπήκοο που υποδεικνύεται από την Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες και έναν πτυχιούχο Α.Ε.Ι. με τίτλο σπουδών νομικών, πολιτικών ή κοινωνικών επιστημών, με εξειδικευμένες γνώσεις στα ζητήματα διεθνούς προστασίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ως μέλη, με τους αναπληρωτές τους. Οι Επιτροπές υποστηρίζονται από Εισηγητές και Γραμματεία, της οποίας προΐσταται Διευθυντής. Οι Επιτροπές Προσφυγών επίσης εξετάζουν τις προσφυγές κατά των αποφάσεων που ανακαλούν το καθεστώς διεθνούς προστασίας που έχει χορηγηθεί.
«Τι εκπαίδευση παρέχεται στο προσωπικό της Υπηρεσίας Ασύλου και της Αρχής Προσφυγών;»
Μεγάλη έμφαση δίνεται στην άρτια εκπαίδευση του προσωπικού της Υπηρεσίας Ασύλου τόσο σε σχέση με το νομικό πλαίσιο που διέπει την παροχή διεθνούς προστασίας, όσο και σε σχέση με περισσότερο τεχνικά ζητήματα (τεχνικές συνέντευξης, διακρίβωση αποδεικτικών στοιχείων, συγκέντρωση και αξιολόγηση πληροφοριών για τα κράτη προέλευσης των αιτούντων διεθνούς προστασίας, χειρισμός περιπτώσεων ευάλωτων προσώπων, ασυνόδευτων ανηλίκων κ.ά.).
Η εκπαίδευση παρέχεται από το Ευρωπαϊκό Γραφείο Ασύλου ( EASO ) μέσω της εκπαιδευτικής πλατφόρμας του EAC ( European Asylum Curriculum ), στόχος του οποίου είναι η κατά το δυνατόν παροχή ομοιόμορφης εκπαίδευσης των υπαλλήλων των κρατών μελών της ΕΕ σε θέματα ασύλου. Παράλληλα, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες συνδράμει το έργο της εκπαίδευσης του προσωπικού μέσω της διοργάνωσης εκπαιδευτικών σεμιναρίων και ημερίδων και παροχής έντυπου εκπαιδευτικού υλικού. Η σωστή εκπαίδευση του προσωπικού κρίνεται ως σημείο κεντρικής σημασίας, καθώς αποτελεί θεμελιώδη εγγύηση για τη δίκαιη και αποτελεσματική διαδικασία διεθνούς προστασίας.
«Τι γίνεται με τις παλαιότερες αιτήσεις ασύλου;»
Η νέα Υπηρεσία Ασύλου αναλαμβάνει μόνο την εξέταση των νέων αιτημάτων ασύλου που κατατίθενται στην Υπηρεσία από την ημέρα έναρξης της λειτουργίας της και εφεξής. Οι προγενέστερες αιτήσεις παραμένουν στην αρμοδιότητα των υπηρεσιών της Ελληνικής Αστυνομίας.
«Πώς καλύπτεται ο προϋπολογισμός της Υπηρεσίας Ασύλου;»
Τα 2/3 του ετήσιου προϋπολογισμού της Υπηρεσίας Ασύλου καλύπτονται από κρατικά κονδύλια, ενώ για τα υπόλοιπα η Υπηρεσία Ασύλου αιτείται χρηματοδότησης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο και μεμονωμένα κράτη μέλη. Το 2013 η Υπηρεσία Ασύλου δέχτηκε χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.
Απρίλιος 2014
1 Στην Ελλάδα το «άσυλο» αναφέρεται συχνά και ως πολιτικό άσυλο. Στο κείμενο αυτό χρησιμοποιείται ο όρος «άσυλο». Επίσης, στο παρόν κείμενο ο όρος «πρόσφυγας» χρησιμοποιείται ως συνώνυμος του όρου «δικαιούχος διεθνούς προστασίας», ως πιο δόκιμος και γνώριμος στο Ελληνικό κοινό. Για τον ίδιο λόγο, ο όρος 'αιτών άσυλο' χρησιμοποιείται εδώ ως συνώνυμος του όρου «αιτών διεθνή προστασία». Στην Ευρωπαϊκή νομοθεσία ο όρος «δικαιούχος διεθνούς προστασίας» καλύπτει τους αναγνωρισμένους πρόσφυγες (αυτούς στους οποίους έχει χορηγηθεί πολιτικό άσυλο) και τους δικαιούχους επικουρικής προστασίας.
2 Για τα βασικά νομικά κείμενα επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη (http://www.mopocp.gov.gr), του Συνηγόρου του Πολίτη (http://www.synigoros.gr/?i=foreigner.el) και της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (http://www.unhcr.gr/).
3 Για τα βασικά νομοθετικά κείμενα επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της Υπηρεσίας Ασύλου (www.asylo.gov.gr) και του Συνηγόρου του Πολίτη (http://www.synigoros.gr/?i=foreigner.el.prosfiges-nomo8esia ) .
4 Δύο είναι οι σημαντικότερες αποφάσεις: Η Μ. S . S . κατά Βελγίου και Ελλάδας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (απόφαση 30696/09, ECHR 2011 - 21.1.11) και η NS κατά Ηνωμένου Βασιλείου του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (C - 411/10).
5 Νόμος N.3907/2011 ΦΕΚ Α-7/26.01.2011 με τίτλο: "Ίδρυση Υπηρεσίας Ασύλου και Υπηρεσίας Πρώτης Υποδοχής, προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας προς τις διατάξεις της Οδηγίας 2008/115/ΕΚ «σχετικά με τους κοινούς κανόνες και διαδικασίες στα κράτη - μέλη για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών» και λοιπές διατάξεις".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου