«Υπέρβαση εξουσίας» - ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ

• ΑΠ Ολ 2/2012 Αποδοχή έφεσης ασκηθείσας από µη δικαιούµενο προς τούτο πρόσωπο (ΝΟΜΟΣ)

Παράσταση πολιτικής αγωγής για χρηµατική ικανοποίηση, λόγω ηθικής βλάβης, από το σύνδικο. Προσωποπαγές δικαίωµα η αξίωση χρηµατικής ικανοποίησης, λόγω ηθικής βλάβης, η οποία και δεν υπάγεται στην πτωχευτική περιουσία και δεν µπορεί να ασκηθεί από τους δανειστές. Νοµιµοποίηση µόνο της παθούσας πτωχευσάσης ανώνυµης εταιρείας, και όχι του συνδίκου, ο οποίος και νοµιµοποιείται για άσκηση πολιτικής αγωγής µόνο για διεκδίκηση αποζηµίωσης. Άσκηση εφέσεως εκ µέρους του συνδίκου. Απαράδεκτο εφέσεως. Αναίρεση. Λόγοι. Υπέρβαση εξουσίας. Αιτίαση περί υπέρβασης εξουσίας, λόγω αποδοχής της έφεσης του πολιτικώς ενάγοντος συνδίκου, καίτοι δεν δικαιούτο να δηλώσει παράσταση πολιτικής αγωγής για χρηµατική ικανοποίηση, λόγω ηθικής βλάβης. Απαράδεκτη η έφεση του συνδίκου. Δέχεται την αναίρεση. Αναιρεί το προσβαλλόµενο βούλευµα. Απορρίπτει την έφεση του συνδίκου ως απαράδεκτη. Παραπέµφθηκε στην Ολοµέλεια µε την υπ` αριθµ. 1518/2011 απόφαση του Στ` Ποινικού Τµήµατος.

• ΑΠ Ολ 3/2009 Πρόσωπα ιδιάζουσας δωσιδικίας – περάτωση προανάκρισης (ΠΟΙΝΔ/ΝΗ 2009/885)

Ποινική Δικονοµία. Αναίρεση υπέρ του νόµου. Λόγος. Υπέρβαση εξουσίας. Πρόσωπα ιδιάζουσας δωσιδικίας. Δήµαρχος. Περάτωση της προανάκρισης επί πληµµεληµάτων όσον αφορά στα ως άνω πρόσωπα. Εισαγωγή της υποθέσεως στο Δικαστικό Συµβούλιο, ακόµη κι αν η πράξη υπάγεται στην αρµοδιότητα του Μονοµελούς Πληµµελειοδικείου. Αναιρεί το υπ΄αριθµ. 2266/2008 βούλευµα του Συµβουλίου Πληµµελειοδικών Αθηνών για τον ως άνω λόγο, αφού κρίθηκε αναρµόδιο να περατώσει την προανάκριση επί του πληµµελήµατος της αυθαίρετης δόµησης, τελεσθείσα από Δήµαρχο, επειδή η υπόθεση υπάγεται στο Μονοµελές Πληµµελειοδικείο, καίτοι ο Δήµαρχος αποτελεί πρόσωπο ιδιάζουσας δωσιδικίας και ως εκ τούτου η υπόθεση υπάγεται στην εξαιρετική αρµoδιότητα του Τριµελούς Πληµµελειοδικείου.

• ΟΛΑΠ 2/2009 Υπέρβαση εξουσίας από την οριστική παύση της δίωξης λόγω παραγραφής (ΠΟΙΝΔ/ΝΗ 2009/546)

Ποινική Δικονοµία. Αναίρεση. Λόγοι. Εσφαλµένη εφαρµογή και ερµηνεία ουσιαστικής ποινικής διάταξης. Υπέρβαση εξουσίας. Αναιρεί διότι το Δικαστήριο δέχθηκε ότι το αδίκηµα, που τέλεσαν τα µέλη του ΔΣ της Κτηµατολόγιο ΑΕ, φέρει το χαρακτήρα της κοινής απιστίας και όχι της απιστίας της σχετικής µε την υπηρεσία µε τη σκέψη ότι η ελάττωση της δηµόσιας δεν συνδέεται µε τον προσδιορισµό, την είσπραξη ή τη διαχείριση των δηµόσιων εσόδων. Η παύση της ποινικής δίωξης λόγω παραγραφής της κοινής απιστίας συνιστά υπέρβαση εξουσίας, εφόσον η πράξη συνιστά το αδίκηµα της κακουργηµατικής απιστίας σχετικά µε την υπηρεσία και ως εκ τούτου δεν έχει παραγραφεί. Με µειοψηφία 15 µελών.

• ΟΛΑΠ 9/2008 Παραβίαση διατάξεων για την έναρξη της ποινικής δίωξης (Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ, ΠΟΙΝΔ/ΝΗ 2008/1144)

Ποινική δικονοµία. Άσκηση ποινικής δίωξης. Έγκυρη η απορριπτική διάταξη του Εισαγγελέα Πληµµελειοδικών επί µηνύσεως έστω κι αν θεωρήθηκε αυτή ως έγκληση (αντί της αρχειοθετήσεως), αφού οι λόγοι απορρίψεως και το ελεγκτικό όργανο είναι τα ίδια, αλλά και για οικονοµία δικαστικών ενεργειών. Δυνατότητα επανεξέτασής της δια της προσφυγής στον Εισαγγελέα Εφετών. Απιστία σχετική µε την υπηρεσία. Θετική υπέρβαση εξουσίας του Συµβουλίου Πληµµελειοδικών λόγω ακύρωσης εισαγγελικής διατάξεως χωρίς να έχει αρµοδιότητα και αρνητική λόγω άρνησης να αποφασίσει επί της ουσίας. (Αναιρείται το 1663/2007 βούλευµα του Συµβ.Πληµ.Αθηνών).

• ΟΛΑΠ 1/2008 Επανάληψη άκυρης ανακριτικής πράξης-ακυρότητα παραποµπής στο ακροατήριο (Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ, ΠΟΙΝΧΡ 2008/305, ΠΟΙΝΔ/ΝΗ 2008/275, ΑΡΜ 2008/617, ΔΙΚΗ 2008/563, ΠΟΙΝΛΟΓ 2008/21)

Ποινική δικονοµία. Ακυρότητα πράξεων προδικασίας. Αρµοδιότητα του Δικαστικού Συµβουλίου για την κήρυξή τους. Οι ακυρότητες αυτές προτείνονται µέχρι την αµετάκλητη παραποµπή του κατηγορουµένου στο ακροατήριο, διαφορετικά καλύπτονται, µε αποτέλεσµα να µη µπορούν να ληφθούν υπόψη ούτε αυτεπαγγέλτως, αν δε προτάθηκαν και απορρίφθηκαν από το δικαστικό συµβούλιο δεν µπορούν να επαναφερθούν και να προταθούν και πάλι ενώπιον του δικαστηρίου που αναλαµβάνει την εκδίκαση της κατηγορίας. Κλητήριο θέσπισµα. Περιπτώσεις ακυρότητας. Δεν αποτελούν λόγο ακυρότητας του κλητηρίου θεσπίσµατος οι ακυρότητες της προδικασίας. Δύναται όµως τέτοια ακυρότητα, εφόσον δεν προτάθηκε ενώπιον του δικαστικού συµβουλίου, να προταθεί µε την κατ` άρθρο 322 ΚΠοινΔ προσφυγή ενώπιον του Εισαγγελέα Εφετών, εφόσον συνάπτεται µε τη βασιµότητα της παραποµπής του κατηγορουµένου στο ακροατήριο. Το δικαστήριο δεν µπορεί να κηρύξει την ακυρότητα της παραποµπής και να παραπέµψει και πάλι την υπόθεση στην ανάκριση, προκειµένου να επαναληφθεί ακύρως διενεργηθείσα ανακριτική πράξη (απολογία). Αναίρεση υπέρ του νόµου για αρνητική υπέρβαση εξουσίας. Με παρατηρήσεις Νάντιας Λαγού στην ΠοινΔ/νη.

• ΟΛΑΠ 8/2006 Κατηγορούµενος ωσεί παρών (ΠΟΙΝΔ/ΝΗ 2006/1116)

Ποινική δικονοµία. Απόρριψη ασκηθείσας έφεσης ως ανυποστήρικτης, λόγω απουσίας του εκκαλούντος στη µετ` αναβολή δικάσιµο, παρά το γεγονός ότι ο εκκαλών εµφανίστηκε κατά την έναρξη της διαδικασίας της κατ` έφεση δίκης. Αναίρεση προσβαλλοµένης απόφασης, λόγω υπέρβασης εξουσίας, εφόσον το δικαστήριο όφειλε κατά τη µετ` αναβολή δικάσιµο να θεωρήσει παρόντα τον εκκαλούντα και να δικάσει την υπόθεση κατ` ουσίαν.

• ΟΛΑΠ 10/2005 Αρνητική υπέρβαση εξουσίας από την κήρυξη αναρµοδιότητας (ΠΟΙΝΔ/ΝΗ 2006/132, ΠΟΙΝΧΡ 2006/120, ΝΟΒ 2006/453, ΠΟΙΝΛΟΓ 2005/1895, ΔΙΚΗ 2006/440).

Ποινική δικονοµία. Αναίρεση απόφασης πενταµελούς εφετείου για υπέρβαση εξουσίας, εφόσον έκρινε ότι το ίδιο είναι αναρµόδιο και παρέπεµψε την υπόθεση προς εκδίκαση σε πρώτο βαθµό ενώπιον του τριµελούς δικαστηρίου ανηλίκων. Άσκηση έφεσης και εισαγωγή αυτής προς εκδίκαση µετά την ισχύ του Ν. 3189/2003 που αύξησε το όριο ανηλικότητας από το 17ο στο 18ο έτος της ηλικίας. Θεµελίωση αρµοδιότητας δευτεροβαθµίου δικαστηρίου µόνο στο γεγονός ότι η υπόθεση εισήχθη πρωτοδίκως στο κατά την εισαγωγή της αρµόδιο δικαστήριο, ανεξαρτήτως µεταγενέστερης απόκτησης από τον κατηγορούµενο, κατά νοµοθετικό χαρακτηρισµό ή επαγγελµατική εξέλιξη, ορισµένης ιδιότητας ή διαφορετικού χαρακτηρισµού της πράξης από το νοµοθέτη. Αναιρεί υπέρ του νόµου την 357/2005 απόφαση του Πενταµελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.

• ΟΛΑΠ 9/2005 Ειδική αιτιολογία εισαγγελικής έφεσης (Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ, ΠΟΙΝΔ/ΝΗ 2006/13, ΠΟΙΝΧΡ 2006/117, ΠΟΙΝΛΟΓ 2005/1137, ΝΟΒ 2006/447)

Ποινική δικονοµία. Έφεση Εισαγγελέα κατά αθωωτικής απόφασης. Προϋποθέσεις παραδεκτού. Ειδική αιτιολογία των λόγων εφέσεως. Απόρριψη του ενδίκου µέσου που δεν περιέχει την απαιτούµενη αιτιολογία δεν ιδρύει λόγο αναιρέσεως για αρνητική υπέρβαση εξουσίας. Δικαίωµα παροχής έννοµης προστασίας και δίκαιης δίκης κατά το Σύνταγµα και την ΕΣΔΑ. Δεν αντίκειται στις σχετικές διατάξεις η διάταξη του άρθρου 486 παρ. 3.

• ΟΛΑΠ 3/2005 Αρνητική υπέρβαση εξουσίας από την παράλειψη συγχώνευσης ποινών (ΝΟΒ 2005/1323, ΑΡΜ 2005/931, ΠΟΙΝΧΡ 2005/785, Δ/ΝΗ 2005/1560, ΠΟΙΝΛΟΓ 2005/53, ΠΟΙΝΔ/ΝΗ 2005/657)

Ποινική δικονοµία. Υπέρβαση εξουσίας ως λόγος αναιρέσεως. Καθορισµός συνολικής ποινής. Εισαγωγή της υπόθεσης αυτεπαγγέλτως στο αρµόδιο δικαστήριο και παράλληλη σχετική αίτηση του καταδικασθέντος από την οποία αυτός στη συνέχεια παραιτήθηκε. Το δικαστήριο υπερέβη την εξουσία του µε το να απορρίψει την αίτηση ως απαράδεκτη και να παραλείψει να προβεί στη συγχώνευση των ποινών εφόσον η υπόθεση είχε εισαχθεί αυτεπαγγέλτως και η παραίτηση του καταδικασθέντος δεν είχε καµία νοµική σηµασία έστω και αν δεν προέκυπτε ότι οι υπό συγχώνευση αποφάσεις είχαν καταστεί αµετάκλητες. Με µειοψηφία δύο µελών. Σύµφωνη αγόρευση του Αντεισαγγελέως κ. Α. Ζύγουρα.

• ΑΠ 193/2015 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ

Απόσπασµα

Χειροτέρευση της θέσης του κατηγορουµένου δια της επιβολής, πλην της στερητικής της ελευθερίας, και χρηµατικής ποινής Κατά τη διάταξη του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Η` του ΚΠοινΔ, λόγο αναιρέσεως της καταδικαστικής αποφάσεως ιδρύει και η υπέρβαση εξουσίας εκ µέρους του εκδώσαντος αυτήν δικαστηρίου, η οποία συντρέχει όταν το δικαστήριο άσκησε εξουσία που δεν του παρέχεται από το νόµο, αυτό δε συµβαίνει και όταν το επί της εφέσεως του καταδικασθέντος δικάσαν δικαστήριο χειροτέρευσε, παρά την απαγόρευση του άρθρου 470 του ΚΠοινΔ, τη θέση του εκκαλέσαντος καταδικασθέντος, τέτοια δε χειροτέρευση της θέσεως του τελευταίου επέρχεται και όταν το δευτεροβάθµιο δικαστήριο του επέβαλε, πλην της στερητικής της ελευθερίας ποινής, και χρηµατική ποινή, την οποία δεν του είχε επιβάλλει το πρωτοβάθµιο δικαστήριο.

• ΑΠ 91/2015 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ

Απόσπασµα

“…Τέλος, υπέρβαση εξουσίας, η οποία ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Η` του ΚΠοινΔ λόγο αναιρέσεως, υπάρχει όταν το δικαστήριο άσκησε δικαιοδοσία που δεν του δίνει ο νόµος. Η υπέρβαση εξουσίας απαντάται είτε ως θετική είτε ως αρνητική. Θετική υπέρβαση υπάρχει όταν το δικαστήριο αποφάσισε για ζήτηµα που δεν υπαγόταν στη δικαιοδοσία του, ενώ αρνητική όταν παρέλειψε να αποφασίσει για ζήτηµα που είχε υποχρέωση στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του, όπως, π.χ., όταν, ενώ το κλητήριο θέσπισµα ήταν άκυρο γιατί έλειπε από αυτό κάποιο από τα στοιχεία που αναφέρονται στην παρ. 1 του άρθρου 321 του ΚΠοινΔ, αντί να κηρύξει την ποινική δίωξη απαράδεκτη, προχώρησε στην εκδίκαση της ουσίας της υποθέσεως και στην καταδίκη του κατηγορουµένου….”

• ΑΠ 40/2014 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ

Απόσπασµα

“…Εξάλλου, η απόρριψη από το Δικαστήριο, ως εκπροθέσµου, του ένδικου µέσου, που ασκήθηκε εµπροθέσµως, ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Η` Κ.Ποιν.Δ. λόγο αναιρέσεως, για (αρνητική) υπέρβαση εξουσίας…”

• ΑΠ 1381/2010 Υπέρβαση αρµοδιότητας συµβουλίου (Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ)

Ποινική Δικονοµία. Αναίρεση βουλεύµατος. Λόγοι. Υπέρβαση εξουσίας. Υπέρβαση αρµοδιότητας Συµβουλίου. Άσκηση εφέσεως κατά βουλεύµατος. Διενέργεια περαιτέρω ανακρίσεως. Μετά την περάτωση της περαιτέρω κυρίας ανακρίσεως η υπόθεση, αντί να επιστρέψει στο Συµβούλιο Εφετών, το οποίο και θα αποφαινόταν για την ουσία της υποθέσεως, εισήχθη µε πρόταση του Εισαγγελέως Πληµµελειοδικών στο Συµβούλιο Πληµµελειοδικών Ρόδου. Αναιρεί το υπ΄ αριθµ. 93/2009 βούλευµα του Συµβ. Πληµµ. Ρόδου για τον ως άνω λόγο.

• ΑΠ 214/2008 Παρά το νόµο απόρριψη της έφεσης ως ανυποστήρικτης (Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ)

Δικονοµία ποινική. Κατ΄ έφεση δίκη. Συνέπειες ερηµοδικίας εκκαλούντος, αναλόγως, αν αυτός κλητεύθηκε νόµιµα ή όχι. Προθεσµία κλητεύσεως του κατηγορουµένου, όπως παραστεί στην κατ΄ έφεσιν δίκη. Επίδοση στον αντίκλητο. Αναιρείται η προσβαλλόµενη απόφαση, γιατί απέρριψε την έφεση ως ανυποστήρικτη, ενώ θα έπρεπε να κηρύξει τη συζήτησή της απαράδεκτη, επειδή δεν τηρήθηκε η νόµιµη προθεσµία από την επίδοση στον αντίκλητο µέχρι τη δικάσιµο της εφέσεως. (Αναιρεί την 87467/2003 ΤριµΠληµΑθ).

• ΑΠ 8/2008 Μη υπογραφή έκθεσης άσκησης έφεσης από το γραµµατέα (Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ, ΠΟΙΝΧΡ 2008/511, ΑΡΜ 2008/622, ΠΟΙΝΛΟΓ 2008/39, ΠΟΙΝΔ/ΝΗ 2008/1180)

Ποινική δικονοµία. Άσκηση έφεσης, χωρίς οι επισυναπτόµενοι στην έκθεση λόγοι έφεσης να φέρουν την υπογραφή της γραµµατέως. Απαράδεκτη άσκηση αυτής, εφόσον δε θεωρείται ότι υπάρχουν λόγοι έφεσης και άρα δεν µπορεί να ερευνηθεί το εκπρόθεσµο αυτής. Αναίρεση απόφασης λόγω υπέρβασης εξουσίας, εφόσον µε την ως άνω απόρριψη το εφετείο υπέβαλε τον αναιρεσείοντα σε δυσανάλογο εµπόδιο στο δικαίωµα πρόσβασης στο δικαστήριο κατά παράβαση του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ. Με σηµείωµα Α.Κ.Ζ. στον ΑΡΜΕΝΟΠΟΥΛΟ.

• ΑΠ 142/2007 Χορήγηση εντολής από Α.Ε. σε τρίτο πρόσωπο για την υποβολή έγκλησης (Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ, ΠΟΙΝΔ/ΝΗ 2007/432)

Ποινική δικονοµία. Μη επέλευση απόλυτης ακυρότητας από την παράνοµη παράσταση του πολιτικώς ενάγοντος κατά την προδικασία. Δεν ελέγχεται αναιρετικώς η κρίση του δικαστηρίου για την αξία υπεξαιρεθέντος πράγµατος, ως ιδιαίτερα µεγάλης. Αναίρεση παραπεµπτικού βουλεύµατος για έκδοση ακάλυπτης επιταγής, κατ` εξακολούθηση, λόγω υπέρβασης εξουσίας, εφόσον το εξουσιοδοτικό έγγραφο περί υποβολής έγκλησης (από Διευθυντή Υποκαταστήµατος της ΑΕ) που υποβλήθηκε µε την έγκληση, έφερε τις υπογραφές όλων των µελών του διοικητικού συµβουλίου της εταιρείας, όχι όµως και βεβαίωση της γνησιότητας της υπογραφής τους από αρχή ή δικηγόρο. Κήρυξη ποινικής δίωξης απαράδεκτης.

---------------------------------------------------------------------------------

- ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1) Ν. Ανδρουλάκης, Θεµελιώδεις έννοιες της ποινικής δίκης, 4η έκδοση, 2012, σελ. 506 επ.

2) Ι.Ζώης, Αναιρετικός έλεγχος ποινικών αποφάσεων, 2007, σελ. 331-336.

3) Α. Καρράς, Η Αναίρεση στην Ποινική Δίκη, Β΄έκδοση 2013, σελ. 288-294, 433.

4) Α. Καρράς, Ποινικό Δικονοµικό Δίκαιο, 4η έκδοση, 2011, σελ. 920- 926, 968-974. 5) Α.Κωνσταντινίδης, Ποινικό Δικονοµικό Δίκαιο - Β’ έκδοση, Βασικές Έννοιες, 2015, Κεφάλαιο Τρίτο, παρ. 4 - η.

6) Λ. Μαργαρίτης, Ποινική Δικονοµία, Ένδικα Μέσα, Τόµος II, Έφεση και αναίρεση κατά βουλευµάτων, σελ. 507-525.

7) Λ.Μαργαρίτης-Β.Αδάµπας, Απαγόρευση χειροτερεύσεως θέσης κατηγορουµένου, 2011, σελ. 692 επ.

8) Χ. Νάιντος, Αποδεικτικές απαγορεύσεις στην ποινική δίκη, 2011, σελ. 630.

9) Α.Παπαδαµάκης, Ποινική Δικονοµία, Θεωρία-Πράξη-Νοµολογία, ΣΤ΄ έκδοση, σελ. 717 επ. 1

10) Ι. Φαρσεδάκης, Χρ. Σατλάνης, Ποινική Δικονοµία, Βασικές Έννοιες & Θεµελιώδεις Αρχές, 2014, σελ. 464 επ. –

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΚΠΔ

I.        Φ. Ανδρέου, Κώδικας Ποινικής Δικονοµίας Κατ’ άρθρο Ερµηνεία- Νοµολογία- Βιβλιογραφία, 2005.

II.     N. Ανδρουλάκης , Θ. Δαλακούρας , Ι. Γιαννίδης , Η λ . Αναγνωστόπουλος, Κώδικας Ποινικής Δικονοµίας – Νοµολογία κατ’ άρθρο, 2015

III.  Θ. Δαλακούρας, Α. Κωνσταντινίδης, Κώδικας ποινικής δικονοµίας - ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΚΑΤ’ ΑΡΘΡΟ ΣΧΕΤΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΣ, 2011

IV.        Δ. Ζηµιανίτης, Κώδικας Ποινικής Δικονοµίας (Ερµηνεία κατ’ άρθρο), 4η έκδοση, 2011

V.           Α. Καρράς, Κώδικας Ποινικής Δικονοµίας (Ερµηνεία κατ’ άρθρο), 12η έκδοση, 2011

VI.         Α.Καρράς, Επίτοµη Ερµηνεία του Κώδικα Ποινικής Δικονοµίας, 2η έκδοση, 2005

VII.   Α. Κονταξής, Κώδικας Ποινικής Δικονοµίας, Συνδυασµός θεωρίας και πράξης, 4η έκδoση, 2006

VIII.      Μ. Μαργαρίτης, Ερµηνεία Κώδικα Ποινικής Δικονοµίας, 2008

IX.       Κ.Φράγκος, Κώδικας Ποινικής Δικονοµίας – Ερµηνεία & πρόσφατη νοµολογία Αρείου Πάγου κατ’ άρθρο & Συµπλήρωµα, 2011 2 –

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΣΤΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ

1) Η. Αναγνωστόπουλος, Παρατηρήσεις στην ΑΠ 887/2001, ΠοινΧρον 2001, σελ. 1071

2) Α. Καρράς, Η υπέρβασις εξουσίας εν τω ποινικώ δικονοµικώ δικαίω, 1972

3) Ν. Λαγού, Παρατηρήσεις στην ΟλΑΠ 1/2008, ΠοινΔικ 2008, σελ. 275

4) Ι. Μανωλεδάκης, Παρατηρήσεις στην ΑΠ 1110/2002, ΠοινΔικ 2002, σελ. 730

5) Λ. Μαργαρίτης, Παρατηρήσεις στην ΑΠ 2007/2003, ΠοινΔικ 2004, σελ. 161

6) Λ. Μαργαρίτης, Παρατηρήσεις στην ΑΠ 2134/2003, ΠοινΔικ 2004, σελ. 283

7) Λ. Μαργαρίτης, Παρατηρήσεις στην ΟλΑΠ 4/1994, Υπερ 1994, σελ. 819

8) Α. Μπαλτάς, Παρατηρήσεις στην ΑΠ 1620/2007, ΠοινΧρον 2007, σελ. 984

9) Σ. Παύλου, Παρατηρήσεις στην ΑΠ 99/2001, ΠοινΧρον 2000, σελ. 369

10) Γ. Πυροµµάλης, Παρατηρήσεις στην ΟλΑΠ 4/2006, ΠοινΧρον 2006, σελ. 402 10) Θ. Σάµιος, Ενηµερωτικό σηµείωµα στην ΑΠ 319/2001, ΠοινΧρον 2001, σελ. 980

11) Θ. Σάµιος, Ενηµερωτικό σηµείωµα στην ΑΠ 1487/2000, ΠοινΧρον 2001, σελ. 544 -

Τομέας Ποινικών & Εγκληματολογικών Επιστημών Νομικής Σχολής ΔΠΘ