Απαγορεύεται και είναι απόλυτα άκυρη η καταγγελία της σύμβασης ή σχέσης εργασίας εργαζόμενης από τον εργοδότη της, τόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της όσο και για το χρονικό διάστημα δεκαοκτώ (18) μηνών μετά τον τοκετό ή κατά την απουσία της για μεγαλύτερο χρόνο, λόγω ασθένειας που οφείλεται στην κύηση ή τον τοκετό, εκτός εάν υπάρχει σπουδαίος λόγος για καταγγελία. Η προστασία από την καταγγελία της σύμβασης ή σχέσης εργασίας ισχύει τόσο έναντι του εργοδότη, στον οποίο η τεκούσα προσλαμβάνεται, χωρίς να έχει προηγουμένως απασχοληθεί αλλού, πριν συμπληρώσει δεκαοκτώ (18) μήνες από τον τοκετό ή το μεγαλύτερο χρόνο που προβλέπεται στην παρούσα, όσο και έναντι του νέου εργοδότη, στον οποίο η τεκούσα προσλαμβάνεται και μέχρι τη συμπλήρωση των ανωτέρω χρόνων.
Ως σπουδαίος λόγος δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί ενδεχόμενη μείωση της απόδοσης στην εργασία της εγκύου που οφείλεται στην εγκυμοσύνη.
Η απαγόρευση της καταγγελίας ισχύει ανεξάρτητα της γνώσεως του εργοδότη περί της εγκυμοσύνης (Α.Π. 1291/1988) και ανεξάρτητα της γνώσεως ακόμα και της ίδιας της εγκύου (Μον. Πρωτ. Θηβών 117/1993).
Απαγορεύεται και είναι άκυρη η καταγγελία σύμβασης εργαζόμενης από τον εργοδότη τόσο κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης όσο και για χρονικό διάστημα δεκαοκτώ μηνών (18) μετά τον τοκετό, παράγραφος 1 του άρθρου 15 του Ν.1483/1984 όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 36 του Ν.3996/2011, εκτός αν υπάρχει σπουδαίος λόγος για καταγγελία σύμβασης. Δεν υπάρχει διάταξη που να καθορίζει ποιοι θεωρούνται ως σπουδαίοι λόγοι. Η τελική κρίση ανήκει στο δικαστήριο. Σύμφωνα όμως, με το άρθρο 672 του Α.Κ το οποίο αναφέρει: «Καταγγελία για σοβαρό λόγο. Καθένα από τα μέρη έχει δικαίωμα σε κάθε περίπτωση να καταγγείλει οποτεδήποτε τη σύμβαση για σπουδαίο λόγο, χωρίς να τηρήσει προθεσμία.
Το δικαίωμα αυτό δεν μπορεί να αποκλειστεί με συμφωνία.», ως σπουδαίοι λόγοι για καταγγελία της σύμβασης θεωρούνται:
α) Η αντισυμβατική συμπεριφορά της εργαζόμενης. Άρθρο 652 του Α.Κ.: Υποχρεώσεις του εργαζόμενου. Ο εργαζόμενος οφείλει να εκτελέσει με επιμέλεια την εργασία που ανέλαβε και ευθύνεται για τη ζημία που προξενείτε στον εργοδότη από δόλο ή από αμέλεια του.
Ο βαθμός της επιμέλειας, για την οποία ευθύνεται ο εργαζόμενος κρίνεται με βάση τη σύμβαση, ενόψει της μόρφωσής του ή των ειδικών γνώσεων που απαιτούνται για την εργασία, καθώς και των ικανοτήτων και των ιδιοτήτων του εργαζόμενου που ο εργοδότης γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει. (Α.Π. 1006/75)
β) Η διάπραξη αξιόποινης πράξης και εν προκειμένω η εξύβριση πελάτη της επιχείρησης. (Α.Π. 8/2007, Εφ. Αθηνών 4571/1973)
γ) Η παράβαση καθηκόντων της μισθωτού, ή η πλημμελής ή η μη προσήκουσα εκτέλεση των καθηκόντων της. (Α.Π. 865/2003, Α.Π. 1051/1988, Εφετ. Αθηνών 340/1997, Εφετ. Αθηνών 6523/1989, Εφετ. Αθηνών 3354/1988, Εφετ. Αθηνών 1758/1970, Α.Π.522/1979)
δ) Η μη συμμόρφωση της προς τις οδηγίες του εργοδότη ή η αμελής εκτέλεση και η επανειλημμένη εγκατάλειψη της θέσης εργασίας της. (ΑΠ 865/2003)
ε) Η διακοπή της λειτουργίας του υποκαταστήματος της επιχείρησης που λειτουργούσε σε άλλη πόλη. (Εφετ. Θες/νίκης 47/1991)
Κατόπιν των ανωτέρω ο εργοδότης για να καταγγείλει τη σύμβαση εργαζόμενης τόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της, όσο και κατά το χρονικό διάστημα δεκαοκτώ μηνών (18), μετά τον τοκετό ή κατά την απουσία της για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα λόγω ασθένειας που οφείλεται στην κύηση ή τοκετό, θα πρέπει να υπάρχει σπουδαίος λόγος.
Αντιθέτως η άρνηση της εργαζόμενης που επανήλθε από άδεια κυοφορίας-λοχείας ή της ειδικής άδειας του άρθρου 142 του Νόμου 3655/2008, να εργαστεί με άλλη ειδικότητα και σε διαφορετικό τόπο εργασίας με όχι λιγότερο ευνοϊκούς επαγγελματικούς όρους και συνθήκες, λόγω πληρώσεως της θέσεως της στον προηγούμενο τόπο απασχόλησης κατά την διάρκεια της παραπάνω άδειάς της, παρά τις σχετικές διευκολύνσεις, από απόψεως μειωμένου ωραρίου απασχόλησης και μετακινήσεως, τις οποίες προσέφερε ο εργοδότης, συνιστά σιωπηρή καταγγελία της συμβάσεως εργασίας εκ μέρους της εργαζόμενης. (Α.Π. 998/1995).
πηγή : taxheaven.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου