Tο Δικαστήριο Ε.Ε. επιτρέπει το embedding σε video χωρίς άδεια του δικαιούχου

[πηγή : http://elawyer.blogspot.gr/]

Η εταιρία BestWater International κατασκευάζει και εμπορεύεται συστήματα φίλτρων νερού και έχει τα δικαιώματα εκμετάλλευσης ενός video διάρκειας δύο λεπτών, το οποίο αφορούσε το θέμα της ρύπανσης των υδάτων  και το οποίο παρήγαγε για διαφημιστικούς σκοπούς. Το video αυτό αναρτήθηκε στο YouTube χωρίς την συγκατάθεση της BestWater, όπως η ίδια ισχυρίστηκε.

Kάποιοι ανταγωνιστές της BestWater ενέθεσαν το video από το YouTube σε δική τους ιστοσελίδα (embedding). Tότε, η BestWater θεωρώντας ότι οι ανταγωνιστές παρουσίασαν το video στο κοινό, χωρίς την άδεια που προβλέπεται από το δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας, στράφηκε δικαστικά εναντίον τους, για να σταματήσουν την χρήση του video και ζήτησε και αποζημίωση. Η υπόθεση έφτασε στο ανώτατο δικαστήριο, το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Γερμανίας, το οποίο  υπέβαλε ένα προδικαστικό ερώτημα για την ορθή ερμηνεία του ενωσιακού δικαίου σχετικά με την ένθεση (embedding) οπτικοακουαστικού υλικού (video) που βρίσκεται αναρτημένο σε τρίτη ιστοσελίδα. To ερώτημα υποβλήθηκε στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο εξέδωσε την απόφασή του για το θέμα αυτό την 21.10.2014. Το ερώτημα ήταν ουσιαστικά: αποτελεί "παρουσίαση στο κοινό" (για την οποία απαιτείται άδεια) το embedding του video ή όχι; Δηλαδή, παραβιάστηκε η πνευματική ιδιοκτησία με το embedding χωρίς άδεια ή όχι;

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με διάταξη της 21ης Οκτβωρίου 2014 έκρινε ότι το θέμα ταυτίζεται με την απόφαση που είχε λάβει στην υπόθεση Svesnsson, η οποία αφορούσε link σε νόμιμα δημοσιευμένα άρθρα και όχι embedding προς video που δεν είχε αναρτηθεί με την συγκατάθεση του δικαιούχου των δικαιωμάτων. Γι' αυτό το ΔΕΕ δεν εξέδωσε εκ νέου "απόφαση", αλλά "διάταξη", καθώς η νομοθεσία προβλέπει την δυνατότητα αυτή, όταν το νομικό θέμα έχει ήδη κριθεί σε προηγούμενη απόφαση.  To Δικαστήριο έκρινε ότι αφού το κοινό μπορούσε ήδη να δει ελεύθερα το video στο YouTube, η ένθεσή του με την μέθοδο του embedding σε μια άλλη ιστοσελίδα δεν συνιστά προβολή σε άλλο κοινό. 

Επομένως, το embedding ενός video που ήδη κυκλοφορεί ελεύθερο στο Διαδίκτυο δεν αποτελεί "παρουσίασή του σε νέο κοινό", ώστε να χρειάζεται την άδεια από τον κάτοχο των πνευματικών δικαιωμάτων. 

Κατά τη γνώμη μου, με την διάταξή του αυτή, το Δικαστήριο κατέστησε σαφές ότι ισχύουν οι ίδιες νομικές σκέψεις τόσο για την περίπτωση που κάποιος τοποθετεί links προς έργα τα οποία έχουν νόμιμα αναρτηθεί σε τρίτη ιστοσελίδα, όσο και για την περίπτωση κατά την οποία με άλλο αντίστοιχο τεχνικό μέσο, ο επισκέπτης παραπέμπεται σε έργο το οποίο ήταν ελεύθερα προσβάσιμο, ανεξάρτητα από το αν αυτή η ελεύθερη πρόσβαση ήταν με την συγκατάθεση του δημιουργού ή όχι. Το Δικαστήριο της ΕΕ καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα στις δύο αποφάσεις (Svensson και BestWater), ότι δηλαδή δεν είναι "νέα παρουσίαση στο κοινό" κάτι που βρίσκεται ήδη ελεύθερα διαθέσιμο στο Διαδίκτυο, καθιστώντας νομικά αδιάφορο για την ευθύνη του παραπέμποντος την νομιμότητα ή μη της αρχικής ανάρτησης.