Πρόεδρος Γ. Σπηλιωτόπουλος
Μέλη Α. Κακολύρης (Εισηγητής), Π. Πασσίση
Εισαγγελέας Γ. Μπισμπίκης, Αντεισαγγελέας
Διατάξεις: άρθρα 525 [παρ. 1], 527 [παρ. 1, 3] ΚΠΔ
Απορρίπτεται ως ουσιαστικά αβάσιμη η κρινόμενη αίτηση επανάληψης της διαδικασίας κατά της απόφασης με την οποία ο αιτών καταδικάσθηκε αμετακλήτως για έκδοση εικονικών τιμολογίων. Εν προκειμένω, ο αιτών δεν επικαλείται νέα και άγνωστα γεγονότα και αποδείξεις που δεν ήταν γνωστά στο προηγούμενο δικαστήριο, ούτε βεβαίως προέκυψε κάποιου είδους προσφορότητα των όσων στοιχείων διαλαμβάνονταν στην απαλλακτική για τον λήπτη των τιμολογίων απόφαση να καταστήσουν πρόδηλη την περί τα πράγματα σφαλερή για τον αιτούντα καταδικαστική κρίση του προηγούμενου δικαστηρίου. Και βεβαίως δεν συνιστά περίπτωση αθωωτικού για τον αιτούντα δεδικασμένου η μεταγενέστερη απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου, όπως εσφαλμένα επικαλείται τούτο ως λόγο επαναλήψεως της διαδικασίας ο αιτών, διότι δεν επρόκειτο για αθώωση δική του, αλλά για τοιαύτη του λήπτη των τιμολογίων.
Η γενομένη δεκτή εισαγγελική πρόταση έχει ως εξής:
Κατά τη διάταξη του άρθρου 525 παρ. 1 ΚΠΔ η ποινική διαδικασία που περατώθηκε με αμετάκλητη απόφαση επαναλαμβάνεται προς το συμφέρον του καταδικασμένου για κακούργημα ή πλημμέλημα στις εξής περιπτώσεις: 1) αν δύο άνθρωποι καταδικάστηκαν για την ίδια πράξη με διαφορετικές αποφάσεις και γίνεται αναμφισβήτητα φανερό από τη σύγκρισή τους ότι ο ένας από τους δύο είναι αθώος, 2) αν, ύστερα από την καταδίκη κάποιου, αποκαλύφθηκαν νέα –άγνωστα στους δικαστές που τον καταδίκασαν –γεγονότα ή αποδείξεις, τα οποία μόνα τους ή σε συνδυασμό με εκείνα που είχαν προσκομισθεί προηγουμένως κάνουν φανερό ότι αυτός που καταδικάστηκε είναι αθώος ή καταδικάστηκε άδικα για έγκλημα βαρύτερο από εκείνο που πραγματικά τέλεσε, 3) αν βεβαιωθεί ότι άσκησαν ουσιώδη επιρροή στην καταδίκη του κατηγορουμένου ψευδείς καταθέσεις μαρτύρων ή γνωμοδοτήσεις πραγματογνωμόνων ή πλαστά αποδεικτικά έγγραφα ή πειστήρια, τα οποία είχαν προσαχθεί ή ληφθεί υπόψη στη διαδικασία του ακροατηρίου, ή δωροληψία ή άλλη από πρόθεση παράβαση καθήκοντος του δικαστή ή του ενόρκου που μετείχε στο δικαστήριο που απάγγειλε την καταδίκη, 4) αν μετά την αμετάκλητη καταδίκη αποδείχθηκε ότι ο καταδικασμένος αθωώθηκε με άλλη αμετάκλητη απόφαση ή βούλευμα και 5) αν με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου διαπιστώνεται παραβίαση δικαιώματος που αφορά το δίκαιο χαρακτήρα της διαδικασίας που τηρήθηκε ή την ουσιαστική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Περαιτέρω, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 527 παρ. 1, 3 ΚΠΔ η αίτηση επαναλήψεως της διαδικασίας υποβάλλεται στον Εισαγγελέα Εφετών και πρέπει να περιέχει τους λόγους επί τους οποίους ερείδεται, καθώς και τα στοιχεία που τους βεβαιώνουν, άλλως είναι απαράδεκτη. Κατά το σημείο αυτό η δογματική συστοιχία της ανωτέρω διατάξεως με αυτή του άρθρου 474 παρ. 2 ΚΠΔ είναι προφανής (βλ. ΑΠ 866/2003 ΠοινΔικ 2003, 1153 και Λ. Μαργαρίτη, ΠοινΔικ 2003, 660 επ.). Αρμόδιο τέλος, για την αξιολόγηση τέτοιας αιτήσεως από τον καταδικασθέντα για πλημμέλημα από πλημμελειοδικείο είναι σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 527 παρ. 3 ΚΠΔ, το Συμβούλιο Εφετών, στην περιφέρεια του οποίου υπάγεται το δικαστήριο που εξέδωσε την καταδικαστική απόφαση.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως συνάγεται από την ανάγνωση του περιεχομένου της κρισιολογούμενης αιτήσεως περί επαναλήψεως της διαδικασίας, ο αιτών, ο οποίος είναι νόμιμος εκπρόσωπος της ανώνυμης τεχνικής εταιρίας με την επωνυμία «…», καταδικάστηκε αμετακλήτως με την προαναφερόμενη δικαστική απόφαση, διότι στο … Κεφαλονιάς, κατά τον μήνα Νοέμβριο του 2004, προέβη στην έκδοση των αριθμ. 190/10.12.2004 και 191/10.12.2004 εικονικών τιμολογίων πωλήσεως αγαθών, αξίας 42.210 ευρώ, πλέον ΦΠΑ ποσού 7.597,80, ευρώ το πρώτο και 42.259,72 ευρώ, πλέον ΦΠΑ ποσού 7.606,75 ευρώ, το δεύτερο με αποδέκτη τον Ι.Κ., αρχιτέκτονα, ομοίως κάτοικο Αργοστολίου. Κατά τα διαλαμβανόμενα δε στο αιτιολογικό της προσβαλλομένης αποφάσεως, η εικονικότητα των ανωτέρω εκδοθέντων από τον αιτούντα τιμολογίων, τα οποία είχε καταχωρήσει στα φορολογικά του βιβλία, απεδείχθη, καθώς σε έρευνα που διεξήγαγαν υπάλληλοι της αρμόδιας οικονομικής υπηρεσία (ΥΠΕΕ) της περιφερειακής διευθύνσεως δυτικής Ελλάδος διαπίστωσαν ότι τα επίμαχα ως άνω τιμολόγια δεν αντιπροσώπευαν πραγματικές συναλλαγές, δεδομένου ότι αναφέρονταν σε τιμολόγια αγοράς διαφόρων υλικών, η διακίνηση των οποίων δεν αποδεικνυόταν για τις περιοχές … και … Κεφαλονιάς, όπου δραστηριοποιούταν επιχειρηματικά ο λήπτης των τιμολογίων, Ι.Κ. και σε οίκημα του οποίου υποτίθεται ότι θα γίνονταν εργασίες ανακαίνισης. Ακολούθως για την αξιόποινη πράξη της αποδοχής των αυτών ως άνω εικονικών τιμολογίων, για την οποία είχε επίσης ασκηθεί ποινική δίωξη σε βάρος του ανωτέρω λήπτη αυτών, εκδόθηκε η αριθμ. 834/21.11.2012 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Κεφαλονιάς, με την οποία κηρύχθηκε αθώος ο τελευταίος, διότι, κατά το αιτιολογικό της απόφασης αυτής, δεν προέκυψε από κάποιο στοιχείο της δικογραφίας ότι τα επίμαχα τιμολόγια ήταν εικονικά. Και αυτή δε η απόφαση κατέστη αμετάκλητη ως προκύπτει τούτο από το συνημμένο στη δικογραφία πιστοποιητικό του πρωτοδικείου Κεφαλονιάς. Ο αιτών την τελευταία αυτή δικαστική απόφαση ήδη επικαλείται με την κρισιολογούμενη αίτησή του ως γεγονός νέο και άγνωστο στο δικαστήριο, που εξέδωσε προηγουμένως τη σε βάρος του καταδικαστική απόφαση. Θεωρεί δε ότι, εφόσον το μεταγενεστέρως εκδικάσαν τη σε βάρος του Ι.Κ. αξιόποινη πράξη της αποδοχής των επίμαχων τιμολογίων διέλαβε στο αιτιολογικό του ότι από κανένα στοιχείο της δικογραφίας προέκυψε ότι τα φορολογικά στοιχεία, για τα οποία αυτός όμως ήδη είχε καταδικαστεί, ήταν εικονικά και για τον λόγο αυτό απήλλαξε της κατηγορίας τον λήπτη αυτών, Ι.Κ., αυτόχρημα το γεγονός τούτο, που είναι αντικειμενικό, σηματοδοτεί και τη δική του αθωότητα, την οποία επίσης θα πετύχαινε, αν δικαζόταν μαζί με τον λήπτη των τιμολογίων από το ίδιο ως ανωτέρω δικαστήριο. Από την ανάγνωση όμως αμφοτέρων των αποφάσεων και των πρακτικών αυτών που κατέληξαν σε διαφορετική κρίση όσον αφορά στο ζήτημα της εικονικότητος των τιμολογίων προέκυψε ότι αυτές στηρίχτηκαν, προκειμένου να διαμορφώσουν την κρίση τους επί του ζητήματος της ύπαρξης ή μη των συναλλαγών που βάσει των εκδοθέντων από τον αιτούντα τιμολογίων φέρονταν ως πραγματοποιηθείσες, στα ίδια αποδεικτικά μέσα, ήτοι στις καταθέσεις των υπαλλήλων που ενήργησαν τον έλεγχο και οι οποίοι ουδόλως διαφοροποιήθηκαν καταθέτοντας σχετικά με το κρίσιμο αυτό ζήτημα, για το οποίο εισέφεραν προς κρίση των δικαστηρίων ως στοιχεία αποδεικτικά της εικονικότητας των τιμολογίων την αδυναμία του αιτούντος να επιδείξει τα ζητηθέντα από αυτούς φορολογικά στοιχεία των προμηθευτών ή παραστατικά διακίνησης των υλικών στην περιοχή όπου εκτελούνταν οι εργασίες ανακαίνισης σε κτίριο, ιδιοκτησίας του Ι.Κ. ή κατάσταση του προσωπικού που εργάστηκε στις εργασίες αυτές, καθώς και στα ίδια έγγραφα. Πέραν δε των στοιχείων αυτών δεν φαίνεται ότι το κηρύξαν αθώο τον λήπτη των τιμολογίων δικαστήριο είχε στη διάθεσή του κάποιο νεώτερο στοιχείο που δεν είχε εμφανίσει ο αιτών στο δικαστήριο που τον καταδίκασε για την έκδοση των εικονικών τιμολογίων. Η αναφερόμενη στο αιτιολογικό της αθωωτικής απόφασης υπ' αριθμ. … δίγραμμη επιταγή με την οποία ο λήπτης των τιμολογίων φαίνεται ότι πλήρωσε τον εκδότη-αιτούντα για τα υλικά που του παρέδωσε με βάση το αριθμ. …/2004 τιμολόγιο ως στοιχείο αποδεικτικό μιας υπαρκτής συναλλαγής μεταξύ τους βεβαίως και δεν καλύπτει την εικονικότητα του ετέρου τιμολογίου, εξ ου και η μετέωρη πραγματολογικής βάσης και στοιχείων ως άνω αιτιολογία του δικαστηρίου αυτού για έλλειψη εικονικότητας και για το έτερο τιμολόγιο, αφού δεν υπήρχε αναφορά σε συγκεκριμένο στοιχείο που να ανατρέπει τους τεκμηριωμένους ως ανωτέρω ισχυρισμούς των υπαλλήλων για την ύπαρξη εικονικότητας των συναλλαγών, τουλάχιστον, και του τιμολογίου αυτού.
Ενόψει των ανωτέρω, φρονούμε, ότι, στην πραγματικότητα, ο αιτών δεν επικαλείται νέα και άγνωστα γεγονότα και αποδείξεις που δεν ήταν γνωστά στο προηγούμενο δικαστήριο, ούτε βεβαίως προέκυψε κάποιου είδους προσφορότητα των όσων στοιχείων διαλαμβάνονταν στην απαλλακτική για τον λήπτη των τιμολογίων απόφαση να καταστήσουν πρόδηλη την περί τα πράγματα σφαλερή για τον αιτούντα καταδικαστική κρίση του προηγουμένου δικαστηρίου. Και βεβαίως δεν συνιστά περίπτωση αθωωτικού για τον αιτούντα δεδικασμένου η μεταγενέστερη υπ' αριθμ. 834/2012 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Κεφαλονιάς, όπως εσφαλμένα επικαλείται τούτο ως λόγο επαναλήψεως της διαδικασίας ο αιτών, διότι δεν επρόκειτο για αθώωση δική του, αλλά για τοιαύτη του λήπτη των τιμολογίων. Κατόπιν των ανωτέρω η υπό κρίσιν αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη και να επιβληθούν σε βάρος του αιτούντος τα δικαστικά έξοδα, ποσού 250 ευρώ λόγω απορρίψεως της αιτήσεώς του, ως σχετικώς ορίζεται τούτο στη διάταξη του άρθρου 583 παρ. 1 ΚΠΔ, το άρθρο 3 παρ. 3 του Ν 663/1977, το άρθρο 5 παρ. 12 του Ν 1738/1987 και την υπ' αριθμ. 123827/23.12.2010 ΚΥΑ των Υπουργών Οικονομικών και Δικαιοσύνης.
[...]
Μέλη Α. Κακολύρης (Εισηγητής), Π. Πασσίση
Εισαγγελέας Γ. Μπισμπίκης, Αντεισαγγελέας
Διατάξεις: άρθρα 525 [παρ. 1], 527 [παρ. 1, 3] ΚΠΔ
| Απόρριψη αίτησης για επανάληψη διαδικασίας, Νέα γεγονότα ή αποδείξεις, Έκδοση και αποδοχή εικονικών τιμολογίων |
Η γενομένη δεκτή εισαγγελική πρόταση έχει ως εξής:
Κατά τη διάταξη του άρθρου 525 παρ. 1 ΚΠΔ η ποινική διαδικασία που περατώθηκε με αμετάκλητη απόφαση επαναλαμβάνεται προς το συμφέρον του καταδικασμένου για κακούργημα ή πλημμέλημα στις εξής περιπτώσεις: 1) αν δύο άνθρωποι καταδικάστηκαν για την ίδια πράξη με διαφορετικές αποφάσεις και γίνεται αναμφισβήτητα φανερό από τη σύγκρισή τους ότι ο ένας από τους δύο είναι αθώος, 2) αν, ύστερα από την καταδίκη κάποιου, αποκαλύφθηκαν νέα –άγνωστα στους δικαστές που τον καταδίκασαν –γεγονότα ή αποδείξεις, τα οποία μόνα τους ή σε συνδυασμό με εκείνα που είχαν προσκομισθεί προηγουμένως κάνουν φανερό ότι αυτός που καταδικάστηκε είναι αθώος ή καταδικάστηκε άδικα για έγκλημα βαρύτερο από εκείνο που πραγματικά τέλεσε, 3) αν βεβαιωθεί ότι άσκησαν ουσιώδη επιρροή στην καταδίκη του κατηγορουμένου ψευδείς καταθέσεις μαρτύρων ή γνωμοδοτήσεις πραγματογνωμόνων ή πλαστά αποδεικτικά έγγραφα ή πειστήρια, τα οποία είχαν προσαχθεί ή ληφθεί υπόψη στη διαδικασία του ακροατηρίου, ή δωροληψία ή άλλη από πρόθεση παράβαση καθήκοντος του δικαστή ή του ενόρκου που μετείχε στο δικαστήριο που απάγγειλε την καταδίκη, 4) αν μετά την αμετάκλητη καταδίκη αποδείχθηκε ότι ο καταδικασμένος αθωώθηκε με άλλη αμετάκλητη απόφαση ή βούλευμα και 5) αν με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου διαπιστώνεται παραβίαση δικαιώματος που αφορά το δίκαιο χαρακτήρα της διαδικασίας που τηρήθηκε ή την ουσιαστική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Περαιτέρω, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 527 παρ. 1, 3 ΚΠΔ η αίτηση επαναλήψεως της διαδικασίας υποβάλλεται στον Εισαγγελέα Εφετών και πρέπει να περιέχει τους λόγους επί τους οποίους ερείδεται, καθώς και τα στοιχεία που τους βεβαιώνουν, άλλως είναι απαράδεκτη. Κατά το σημείο αυτό η δογματική συστοιχία της ανωτέρω διατάξεως με αυτή του άρθρου 474 παρ. 2 ΚΠΔ είναι προφανής (βλ. ΑΠ 866/2003 ΠοινΔικ 2003, 1153 και Λ. Μαργαρίτη, ΠοινΔικ 2003, 660 επ.). Αρμόδιο τέλος, για την αξιολόγηση τέτοιας αιτήσεως από τον καταδικασθέντα για πλημμέλημα από πλημμελειοδικείο είναι σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 527 παρ. 3 ΚΠΔ, το Συμβούλιο Εφετών, στην περιφέρεια του οποίου υπάγεται το δικαστήριο που εξέδωσε την καταδικαστική απόφαση.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως συνάγεται από την ανάγνωση του περιεχομένου της κρισιολογούμενης αιτήσεως περί επαναλήψεως της διαδικασίας, ο αιτών, ο οποίος είναι νόμιμος εκπρόσωπος της ανώνυμης τεχνικής εταιρίας με την επωνυμία «…», καταδικάστηκε αμετακλήτως με την προαναφερόμενη δικαστική απόφαση, διότι στο … Κεφαλονιάς, κατά τον μήνα Νοέμβριο του 2004, προέβη στην έκδοση των αριθμ. 190/10.12.2004 και 191/10.12.2004 εικονικών τιμολογίων πωλήσεως αγαθών, αξίας 42.210 ευρώ, πλέον ΦΠΑ ποσού 7.597,80, ευρώ το πρώτο και 42.259,72 ευρώ, πλέον ΦΠΑ ποσού 7.606,75 ευρώ, το δεύτερο με αποδέκτη τον Ι.Κ., αρχιτέκτονα, ομοίως κάτοικο Αργοστολίου. Κατά τα διαλαμβανόμενα δε στο αιτιολογικό της προσβαλλομένης αποφάσεως, η εικονικότητα των ανωτέρω εκδοθέντων από τον αιτούντα τιμολογίων, τα οποία είχε καταχωρήσει στα φορολογικά του βιβλία, απεδείχθη, καθώς σε έρευνα που διεξήγαγαν υπάλληλοι της αρμόδιας οικονομικής υπηρεσία (ΥΠΕΕ) της περιφερειακής διευθύνσεως δυτικής Ελλάδος διαπίστωσαν ότι τα επίμαχα ως άνω τιμολόγια δεν αντιπροσώπευαν πραγματικές συναλλαγές, δεδομένου ότι αναφέρονταν σε τιμολόγια αγοράς διαφόρων υλικών, η διακίνηση των οποίων δεν αποδεικνυόταν για τις περιοχές … και … Κεφαλονιάς, όπου δραστηριοποιούταν επιχειρηματικά ο λήπτης των τιμολογίων, Ι.Κ. και σε οίκημα του οποίου υποτίθεται ότι θα γίνονταν εργασίες ανακαίνισης. Ακολούθως για την αξιόποινη πράξη της αποδοχής των αυτών ως άνω εικονικών τιμολογίων, για την οποία είχε επίσης ασκηθεί ποινική δίωξη σε βάρος του ανωτέρω λήπτη αυτών, εκδόθηκε η αριθμ. 834/21.11.2012 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Κεφαλονιάς, με την οποία κηρύχθηκε αθώος ο τελευταίος, διότι, κατά το αιτιολογικό της απόφασης αυτής, δεν προέκυψε από κάποιο στοιχείο της δικογραφίας ότι τα επίμαχα τιμολόγια ήταν εικονικά. Και αυτή δε η απόφαση κατέστη αμετάκλητη ως προκύπτει τούτο από το συνημμένο στη δικογραφία πιστοποιητικό του πρωτοδικείου Κεφαλονιάς. Ο αιτών την τελευταία αυτή δικαστική απόφαση ήδη επικαλείται με την κρισιολογούμενη αίτησή του ως γεγονός νέο και άγνωστο στο δικαστήριο, που εξέδωσε προηγουμένως τη σε βάρος του καταδικαστική απόφαση. Θεωρεί δε ότι, εφόσον το μεταγενεστέρως εκδικάσαν τη σε βάρος του Ι.Κ. αξιόποινη πράξη της αποδοχής των επίμαχων τιμολογίων διέλαβε στο αιτιολογικό του ότι από κανένα στοιχείο της δικογραφίας προέκυψε ότι τα φορολογικά στοιχεία, για τα οποία αυτός όμως ήδη είχε καταδικαστεί, ήταν εικονικά και για τον λόγο αυτό απήλλαξε της κατηγορίας τον λήπτη αυτών, Ι.Κ., αυτόχρημα το γεγονός τούτο, που είναι αντικειμενικό, σηματοδοτεί και τη δική του αθωότητα, την οποία επίσης θα πετύχαινε, αν δικαζόταν μαζί με τον λήπτη των τιμολογίων από το ίδιο ως ανωτέρω δικαστήριο. Από την ανάγνωση όμως αμφοτέρων των αποφάσεων και των πρακτικών αυτών που κατέληξαν σε διαφορετική κρίση όσον αφορά στο ζήτημα της εικονικότητος των τιμολογίων προέκυψε ότι αυτές στηρίχτηκαν, προκειμένου να διαμορφώσουν την κρίση τους επί του ζητήματος της ύπαρξης ή μη των συναλλαγών που βάσει των εκδοθέντων από τον αιτούντα τιμολογίων φέρονταν ως πραγματοποιηθείσες, στα ίδια αποδεικτικά μέσα, ήτοι στις καταθέσεις των υπαλλήλων που ενήργησαν τον έλεγχο και οι οποίοι ουδόλως διαφοροποιήθηκαν καταθέτοντας σχετικά με το κρίσιμο αυτό ζήτημα, για το οποίο εισέφεραν προς κρίση των δικαστηρίων ως στοιχεία αποδεικτικά της εικονικότητας των τιμολογίων την αδυναμία του αιτούντος να επιδείξει τα ζητηθέντα από αυτούς φορολογικά στοιχεία των προμηθευτών ή παραστατικά διακίνησης των υλικών στην περιοχή όπου εκτελούνταν οι εργασίες ανακαίνισης σε κτίριο, ιδιοκτησίας του Ι.Κ. ή κατάσταση του προσωπικού που εργάστηκε στις εργασίες αυτές, καθώς και στα ίδια έγγραφα. Πέραν δε των στοιχείων αυτών δεν φαίνεται ότι το κηρύξαν αθώο τον λήπτη των τιμολογίων δικαστήριο είχε στη διάθεσή του κάποιο νεώτερο στοιχείο που δεν είχε εμφανίσει ο αιτών στο δικαστήριο που τον καταδίκασε για την έκδοση των εικονικών τιμολογίων. Η αναφερόμενη στο αιτιολογικό της αθωωτικής απόφασης υπ' αριθμ. … δίγραμμη επιταγή με την οποία ο λήπτης των τιμολογίων φαίνεται ότι πλήρωσε τον εκδότη-αιτούντα για τα υλικά που του παρέδωσε με βάση το αριθμ. …/2004 τιμολόγιο ως στοιχείο αποδεικτικό μιας υπαρκτής συναλλαγής μεταξύ τους βεβαίως και δεν καλύπτει την εικονικότητα του ετέρου τιμολογίου, εξ ου και η μετέωρη πραγματολογικής βάσης και στοιχείων ως άνω αιτιολογία του δικαστηρίου αυτού για έλλειψη εικονικότητας και για το έτερο τιμολόγιο, αφού δεν υπήρχε αναφορά σε συγκεκριμένο στοιχείο που να ανατρέπει τους τεκμηριωμένους ως ανωτέρω ισχυρισμούς των υπαλλήλων για την ύπαρξη εικονικότητας των συναλλαγών, τουλάχιστον, και του τιμολογίου αυτού.
Ενόψει των ανωτέρω, φρονούμε, ότι, στην πραγματικότητα, ο αιτών δεν επικαλείται νέα και άγνωστα γεγονότα και αποδείξεις που δεν ήταν γνωστά στο προηγούμενο δικαστήριο, ούτε βεβαίως προέκυψε κάποιου είδους προσφορότητα των όσων στοιχείων διαλαμβάνονταν στην απαλλακτική για τον λήπτη των τιμολογίων απόφαση να καταστήσουν πρόδηλη την περί τα πράγματα σφαλερή για τον αιτούντα καταδικαστική κρίση του προηγουμένου δικαστηρίου. Και βεβαίως δεν συνιστά περίπτωση αθωωτικού για τον αιτούντα δεδικασμένου η μεταγενέστερη υπ' αριθμ. 834/2012 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Κεφαλονιάς, όπως εσφαλμένα επικαλείται τούτο ως λόγο επαναλήψεως της διαδικασίας ο αιτών, διότι δεν επρόκειτο για αθώωση δική του, αλλά για τοιαύτη του λήπτη των τιμολογίων. Κατόπιν των ανωτέρω η υπό κρίσιν αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη και να επιβληθούν σε βάρος του αιτούντος τα δικαστικά έξοδα, ποσού 250 ευρώ λόγω απορρίψεως της αιτήσεώς του, ως σχετικώς ορίζεται τούτο στη διάταξη του άρθρου 583 παρ. 1 ΚΠΔ, το άρθρο 3 παρ. 3 του Ν 663/1977, το άρθρο 5 παρ. 12 του Ν 1738/1987 και την υπ' αριθμ. 123827/23.12.2010 ΚΥΑ των Υπουργών Οικονομικών και Δικαιοσύνης.
[...]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου