ΑΠ 705/2015: Στοιχεία εγκλήματος υπεξαίρεσης (375 ΠΚ). Κακουργηματική μορφή. Ευμενέστερος νόμος

Βασικά νομικά ζητήματα:

Στα νομικά πρόσωπα που αναφέρονται στο άρθρο 263 Α ΠΚ περιλαμβάνονταν, (υπό δ) τα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου στα οποία κατά τις κείμενες διατάξεις μπορούν να διατεθούν από το Δημόσιο, από νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου ή από τις Τράπεζες που εδρεύουν στην ημεδαπή κατά το νόμο ή το καταστατικό τους επιχορηγήσεις ή χρηματοδοτήσεις. Η διάταξη αυτή καταργήθηκε με την υποπαράγραφο ΙΕ.12 του άρθρου πρώτου του ν. 4254/2014, που ισχύει από 7.4.2014, και επανανομοθετήθηκε με το άρθρο 50 του ν. 4262/2014, που ισχύει από 10.5.2014, όπως είχε προ της καταργήσεώς της, ως περίπτωση ε στο άρθρο 263Α ΠΚ. Την ημέρα που απαγγέλθηκε η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, κατ’ άρθρ. 2 παρ. 2 του ΠΚ, δεν είχαν εφαρμογή στην περίπτωση του κατηγορουμένου ούτε η επιβαρυντική περίσταση του άρθρου 1 παρ. 1 του ν. 1608/1950, ούτε και η προϋποθέτουσα αυτήν διάταξη του άρθρου 16 παρ. 2 του ΝΔ 2476/1953, διότι είχε καταργηθεί η άνω περίπτωση δ του άρθρου 263 Α του ΠΚ. Όμως, κατά τη μειοψηφούσα γνώμη ενός μέλος του Δικαστηρίου, κατ’ άρθρο 93 παρ.4 του Συντάγματος, θα έπρεπε να μην εφαρμοστεί ο επιεικέστερος ν. 4254/7-4-2014, υποπαρ. ΙΕ-12, με τον οποίο απαλείφθηκε η μέχρι τότε υφισταμένη και ισχύουσα περ. δ’ του άρθρου 263 Α του ΠΚ, γιατί το περιεχόμενο της παραπάνω διάταξης είναι αντίθετο προς τις διατάξεις των άρθρων 47 παρ. 3, 4 και 26 του Συντάγματος. Και αυτό, επειδή εισήχθη νόμος που περιέχει συγκαλυμμένη αμνηστία, έπαυσε την ποινική ευθύνη και κατ’ αποτέλεσμα παρέσχε νομοθετικά άφεση ποινικής ευθύνης αμνηστεύοντας σοβαρές κακουργηματικές πράξεις, κυρίως διαφθοράς υπαλλήλων νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου, ενέργεια που ανήκει στη δικαστική λειτουργία, και ασκείται αποκλειστικά από τα δικαστήρια και όχι από τη νομοθετική εξουσία.

(...) Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 375 παρ. 1 εδαφ. α του ΠΚ, όποιος ιδιοποιείται παρανόμως ξένο (ολικά ή εν μέρει) κινητό πράγμα που περιήλθε στην κατοχή του με οποιονδήποτε τρόπο, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών και αν το αντικείμενο της υπεξαιρέσεως είναι ιδιαίτερα μεγάλης αξίας, με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι για την στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της υπεξαιρέσεως απαιτούνται: α) ξένο εν όλω ή εν μέρει κινητό πράγμα, ως τέτοιο δε θεωρείται το πράγμα που βρίσκεται σε ξένη αναφορικά με τον δράστη κυριότητα, όπως αυτή νοείται στο αστικό δίκαιο. Η αξία του αντικειμένου της υπεξαιρέσεως, δεν αποτελεί στοιχείο της αντικειμενικής υποστάσεως του εγκλήματος αυτού, είναι όμως αναγκαίος ο προσδιορισμός της, όταν η υπεξαίρεση χαρακτηρίζεται ότι έχει αντικείμενο ιδιαίτερα μεγάλης αξίας, περί του οποίου, ως ζητήματος περί τα πράγματα, κρίνει ανελέγκτως το δικαστήριο της ουσίας. β) το ξένο πράγμα να περιήλθε στον δράστη με οποιονδήποτε τρόπο και να ήταν κατά τον χρόνο της πράξεως στην κατοχή του, γ) ο δράστης να το ιδιοποιήθηκε παράνομα, δηλαδή να το ενσωμάτωσε στην περιουσία του χωρίς την συναίνεση του ιδιοκτήτη, ή χωρίς άλλο δικαίωμα που του παρέχει ο νόμος, δ) δολία προαίρεση του δράστη, περιλαμβάνουσα την συνείδηση ότι το πράγμα είναι ξένο και την θέληση να το ιδιοποιηθεί παράνομα, η οποία εκδηλώνεται με την κατακράτηση ή την άρνηση αποδόσεώς του στον ιδιοκτήτη. 

Ιδιοποίηση (στο έγκλημα της υπεξαιρέσεως, το οποίο είναι στιγμιαίο) σημαίνει εξωτερίκευση ενεργείας ή παραλείψεως η οποία εμφαίνει τη θέληση του υπαιτίου να ενσωματώσει το ξένο κινητό πράγμα στην περιουσία του, όπως με την άρνηση αποδόσεως του πράγματος στον ιδιοκτήμονα, χρόνος δε τελέσεως του εγκλήματος, που κρίνεται αναιρετικώς ανελέγκτως, είναι, κατά τις διατάξεις του άρθρου 375 σε συνδυασμό με εκείνη του άρθρου 17 του ΠΚ, ο χρόνος της τοιαύτης ενεργείας, δηλαδή ο χρόνος κατά τον οποίο ο δράστης εκδήλωσε την πρόθεσή του για παράνομη ιδιοποίηση του πράγματος. Κατά την παράγραφο 2 του ιδίου άρθρου, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 1 παρ. 9 του νόμου 2408/1996, "αν πρόκειται για αντικείμενο ιδιαίτερα μεγάλης αξίας, που το έχουν εμπιστευθεί στον υπαίτιο λόγω ανάγκης ή λόγω της ιδιότητας του ως εντολοδόχου, επιτρόπου ή κηδεμόνα του παθόντος, η ως μεσεγγυούχου ή διαχειριστή ξένης περιουσίας, ο υπαίτιος τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών". Περαιτέρω, με το άρθρο 14 παρ. 3 του νόμου 2721/1999, στην μεν παράγραφο 1 του άνω άρθρου 375 προστέθηκε εδάφιο, κατά το οποίο "αν η συνολική αξία της πράξης υπερβαίνει το ποσό των είκοσι πέντε εκατομμυρίων δρχ. (ήδη 73.000 ευρώ), ο υπαίτιος τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών", στη δε παράγραφο 2 του ιδίου άρθρου εδάφιο κατά το οποίο "αν το συνολικό αντικείμενο της πράξης του προηγουμένου εδαφίου υπερβαίνει σε ποσό τα είκοσι πέντε εκατομμύρια δραχμές, (ήδη 73.000 ευρώ), τούτο συνιστά επιβαρυντική περίπτωση". Τα αρχικά ποσά των 73.000 ευρώ της παρ. 1 και του δευτέρου εδαφίου της παρ. 2 αναπροσαρμόσθηκαν σε 120.000 ευρώ με την παρ.1 περ. ιγ’ του άρθρου 24 του ν. 4055/2012. Εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 98 του Ποινικού Κώδικα, όπως ίσχυε πριν την προσθήκη σ’ αυτή δεύτερης παραγράφου με το άρθρο 14 παρ. 11 του Νόμου 2721/1999 "αν περισσότερες πράξεις του ίδιου προσώπου συνιστούν εξακολούθηση του ίδιου εγκλήματος, το δικαστήριο μπορεί αντί να εφαρμόσει την διάταξη του άρθρου 94 παρ. 1 να επιβάλει μία και μόνο ποινή". Για την επιμέτρηση της το δικαστήριο λαμβάνει υπόψη το όλο περιεχόμενο των μερικότερων πράξεων. Τέλος με την παράγραφο 11 του άρθρου 14 του Νόμου 2721/1999 προστέθηκε δεύτερη παράγραφος στο άρθρο 98 του Ποινικού Κώδικα, που έχει ως εξής: "Η αξία του αντικειμένου της πράξεως και η περιουσιακή βλάβη ή το περιουσιακό όφελος που προκύπτουν από την κατ’ εξακολούθηση τέλεση του εγκλήματος λαμβάνονται συνολικά υπόψη, αν ο δράστης απέβλεπε με τις μερικότερες πράξεις του στο αποτέλεσμα αυτό. Στις περιπτώσεις αυτές, ο ποινικός χαρακτήρας της πράξεως προσδιορίζεται με βάση τη συνολική αξία του αντικειμένου και τη συνολική περιουσιακή βλάβη ή το συνολικό περιουσιακό όφελος που ανάλογα με το έγκλημα επήλθε ή σκοπήθηκε". Από τις άνω διατάξεις συνάγεται ότι το έγκλημα της υπεξαιρέσεως πραγματώνεται αντικειμενικά με την από το δράστη παράνομη, χωρίς δηλαδή τη συναίνεση του ιδιοκτήτη ή χωρίς άλλο δικαίωμα που παρέχεται σ’ αυτόν από το νόμο, ιδιοποίηση ξένου εν όλω ή εν μέρει κινητού πράγματος, που περιήλθε ή βρίσκεται με οποιοδήποτε τρόπο στην κατοχή του, υποκειμενικά δε με τη γνώση ότι το πράγμα είναι ξένο, δηλαδή δεν ανήκει στην κυριότητα του δράστη κατά την έννοια του ΑΚ και τη θέληση αυτού να το ενσωματώσει στην περιουσία του χωρίς νόμιμο δικαιολογητικό λόγο. Για την κακουργηματική μορφή της υπεξαιρέσεως απαιτείται επί πλέον το αντικείμενο αυτής να είναι ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας και να το έχουν εμπιστευθεί στον υπαίτιο λόγω ανάγκης ή λόγω των, περιοριστικά αναφερομένων στην παρ. 2 του άρθρου 375 του ΠΚ, όπως η παράγραφος αυτή αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 παρ. 9 του ν. 2408/1996, ιδιοτήτων αυτού, μεταξύ των οποίων είναι και εκείνη του εντολοδόχου και του διαχειριστή ξένης περιουσίας. Περαιτέρω από τις αυτές διατάξεις προκύπτουν και τα εξής: α) Για το χαρακτηρισμό κατ’ εξακολούθηση εγκλήματος, που τελέσθηκε μετά την ισχύ του ν. 2408/1996 (4.6.1996) και πριν από την ισχύ του ν. 2721/1999 (3-6-1999), ως κακουργήματος ή πλημμελήματος, αναλόγως της αξίας του αντικειμένου του λαμβάνεται υπόψη κάθε μία από τις μερικότερες πράξεις και όχι το άθροισμα του συνόλου των μερικοτέρων πράξεων, β) Κάθε μία από τις μερικότερες πράξεις, που συγκροτούν το κατ’ εξακολούθηση έγκλημα, διατηρεί την αυτοτέλειά της ως προς την παραγραφή και το χαρακτηρισμό της ως πλημμελήματος ή κακουργήματος, αναλόγως της αξίας του αντικειμένου, γ) Οι νεότερες διατάξεις του ν. 2721/1999 δεν μπορούν να εφαρμοσθούν στα εγκλήματα της υπεξαιρέσεως που τελέσθηκαν πριν την ισχύ του νόμου αυτού, διότι είναι δυσμενέστερες για τον κατηγορούμενο από τις προγενέστερες, δ) Σε περίπτωση κατ’ εξακολούθηση υπεξαιρέσεως, αν οι μερικότερες πράξεις τελέσθηκαν πριν από τις 3 Ιουνίου 1999, που άρχισε να ισχύει ο ν. 2721/1999, η κρίση για το αν το αντικείμενο τους είναι ιδιαίτερα μεγάλης αξίας θα γίνει με βάση το αντικείμενο της κάθε μερικότερης πράξεως, διότι οι νέες ρυθμίσεις του ν. 2721/1999 είναι δυσμενέστερες (ΟλΑΠ 5/2002). Επομένως, στην περίπτωση αυτή, για να χαρακτηρισθεί η κατ’ εξακολούθηση υπεξαίρεση ως κακούργημα, κατά τις διατάξεις του άρθρου 375 παρ. 2 του ΠΚ, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 9 του ν. 2408/1996 και του άρθρου 98 του ιδίου Κώδικα, όπως αυτό ίσχυε αρχικώς, απαιτείται, αφενός μεν ο, κατά χρόνο και ποσόν, προσδιορισμός όλων των μερικοτέρων πράξεων και αφετέρου η συνδρομή του προσθέτου στοιχείου της ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας του αντικειμένου κάθε επί μέρους πράξεως. Ως διαχειριστής νοείται αυτός που ενεργεί όχι απλώς υλικές, αλλά και νομικές πράξεις επί περιουσιακών στοιχείων του εντολέα, με εξουσία αντιπροσωπεύσεως τούτου, την οποία μπορεί να έχει από το νόμο ή από σύμβαση, χωρίς να αποκλείεται και η άσκηση διαχειρίσεως "εν τοις πράγμασι". Υπό την έννοια αυτή, αν η πράξη τελέσθηκε από εντολοδόχο και διαχειριστή ξένης περιουσίας στο ίδιο πεδίο δράσεως η εντολή εμπεριέχεται στη διαχείριση και ο εντολοδόχος μπορεί να είναι και διαχειριστής, εάν έχει διακριτική ευχέρεια κατά την εκτέλεση της εντολής. Η προσθήκη του εντολοδόχου στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του άρθρου 375 του ΠΚ, θεωρήθηκε αναγκαία, διότι θα αποκλειόταν εκ του νόμου η στοιχειοθέτηση κακουργηματικής υπεξαιρέσεως σε κάθε περίπτωση εντολής, όμως η συμπερίληψή της στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 συνεπάγεται την τιμώρηση της πράξεως σε βαθμό κακουργήματος, μόνον εάν συντρέχει και το στοιχείο της εμπιστεύσεως. Κατοχή, κατά την έννοια του άρθρου 375 παρ. 1 του ΠΚ, η οποία διαφέρει στην προκειμένη περίπτωση της αντιστοίχου εννοίας του άρθρου 974 ΑΚ, δεν είναι μόνο η σχέση φυσικής εξουσιάσεως του πράγματος από τον κατέχοντα αυτό κατά τη βούλησή του, αλλά και η πραγματική σχέση που καθιστά δυνατή, κατά τις αντιλήψεις των συναλλαγών, την εξουσίαση του πράγματος από το δράστη κατά τη βούλησή του. Επί υπεξαιρέσεως ο προσδιορισμός της αξίας ενός αντικειμένου είναι αναγκαίος, όταν αυτό χαρακτηρίζεται ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας, ο προσδιορισμός δε αυτός, ως μεγάλης ή μικρής, αποτελεί ζήτημα πραγματικό, το οποίο έχει βάση τις συνθήκες της αγοράς κατά το χρόνο τελέσεως του εγκλήματος, από τις οποίες διαμορφώνεται κάθε φορά η αντικειμενική αξία των πραγμάτων, από τη συναλλακτική σύγκριση των οποίων συνάγεται περαιτέρω η ουσιαστική κρίση, αν αυτή είναι ή όχι ιδιαιτέρως μεγάλη ή ευτελής. Κατά το άρθρο 1 παρ. 1 του ν. 1608/1950, περί αυξήσεως των προβλεπομένων για τους καταχραστές του Δημοσίου ποινών, όπως ίσχυε μετά το ν. 1738/1987, στον ένοχο των αδικημάτων που προβλέπονται στα αναγραφόμενα εκεί άρθρα του Ποινικού Κώδικα, μεταξύ των οποίων και του άρθρου 375 ΠΚ, για υπεξαίρεση, εφόσον αυτά στρέφονται κατά του Δημοσίου, ή των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, ή κατά άλλου νομικού προσώπου από εκείνα που αναφέρονται στο άρθρο 263Α ΠΚ και το όφελος που πέτυχε ή επιδίωξε ο δράστης, ή η ζημία που προξενήθηκε ή οπωσδήποτε απειλήθηκε στο Δημόσιο ή στα πιο πάνω νομικά πρόσωπα υπερβαίνει το ποσό των πέντε εκατομμυρίων δραχμών, (ποσό το οποίο μετά το άρθρο 4 παρ. 3 του Ν. 2408/1996 αυξήθηκε σε 50.000.000 δραχμές), επιβάλλεται η ποινή της καθείρξεως και, αν συντρέχουν ιδιαζόντως επιβαρυντικές περιστάσεις, ιδία δε όταν ο ένοχος εξακολούθησε επί μακρό χρόνο την τέλεση του εγκλήματος ή το αντικείμενο αυτού είναι ιδιαίτερα μεγάλης αξίας, επιβάλλεται η ποινή της ισοβίου καθείρξεως. Με τη διάταξη του άρθρου 5 περ. 7 του ν. 2943/2001, με την οποία προβλέπεται, (μετά την εισαγωγή του ευρώ), η μετατροπή των δραχμών σε ευρώ και κατά την οποία το ποσό σε ευρώ, που προκύπτει από τη μετατροπή των δραχμών σε ευρώ, αναπροσαρμόζεται, αν το ποσό που προκύπτει σε ευρώ, είναι μεγαλύτερο των 100.000 και μικρότερο των 1.000.000 ευρώ, στην πλησιέστερη ανώτερη ή κατώτερη δεκάκις χιλιάδα ευρώ, αναλόγως του αν τα τέσσαρα τελευταία ακέραια ψηφία του προκύπτοντος ποσού σε ευρώ, είναι μεγαλύτερα ή μικρότερα του αριθμού 5.000, το ποσό των 50.000.000 δρχ. αναπροσαρμόσθηκε σε 150.000 Ευρώ, αφού το ακριβές ποσό από τη μετατροπή είναι 146.735 Ευρώ και η αναπροσαρμογή γίνεται στην πλησιέστερη δεκάκις χιλιάδα. Στην περίπτωση αυτή, αρκεί επιδίωξη οφέλους ή απειλή ζημίας, χωρίς να είναι αναγκαία και η επίτευξη τους και ο υπαίτιος τιμωρείται με (πρόσκαιρη) κάθειρξη, το ανώτατο όριο της οποίας είναι είκοσι έτη, με τη συνδρομή δε επιβαρυντικής περιστάσεως, με ισόβια κάθειρξη. Περαιτέρω, στο άρθρο 16 παρ. 2 του ΝΔ 2476/1953, ορίζεται ότι "οσάκις εις τας περιπτώσεις του άρθρου 1 παρ. 1 του Ν. 1608/1950 το έγκλημα επράχθη κατ’ εξακολούθηση δια πολλών μερικωτέρων πράξεων, δια τον κατά το αυτό άρθρον προσδιορισμόν του επιτευχθέντος ή επιδιωχθέντος οφέλους του πράξαντος ή της προσγενομένης ή οπωσδήποτε απειληθείσης ζημίας, καθώς επίσης και δια τον προσδιορισμόν του αντικειμένου του εγκλήματος ως ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας, λαμβάνεται υπόψιν το όλον περιεχόμενον των μερικωτέρων πράξεων". Στα νομικά πρόσωπα που αναφέρονται στο άρθρο 263 Α ΠΚ περιλαμβάνοντο, (υπό δ) τα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου στα οποία κατά τις κείμενες διατάξεις μπορούν να διατεθούν από το Δημόσιο, από νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου ή από τις πιο πάνω τράπεζες (δηλαδή τις Τράπεζες που εδρεύουν στην ημεδαπή κατά το νόμο ή το καταστατικό τους της περιπτώσεως β του άνω άρθρου) επιχορηγήσεις ή χρηματοδοτήσεις. Η διάταξη αυτή αντικαταστάθηκε (καταργήθηκε) με την υποπαράγραφο ΙΕ.12 του άρθρου πρώτου του ν. 4254/2014, που ισχύει από 7.4.2014, και επανανομοθετήθηκε με το άρθρο 50 του ν. 4262/2014, που ισχύει από 10.5.2014, όπως είχε προ της καταργήσεώς της, ως περίπτωση ε στο άρθρο 263Α ΠΚ. Κατά τη διάταξη του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Η’ ΚΠοινΔ, υπέρβαση εξουσίας υπάρχει, όταν το δικαστήριο άσκησε δικαιοδοσία που δεν του δίνει ο νόμος. Η υπέρβαση εξουσίας απαντάται είτε ως θετική είτε ως αρνητική. Θετική υπέρβαση εξουσίας υπάρχει, όταν το δικαστήριο αποφάσισε για ζήτημα που δεν υπαγόταν στη δικαιοδοσία του, ενώ αρνητική, όταν παρέλειψε να αποφασίσει για ζήτημα που είχε υποχρέωση να απαντήσει στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του. Η διάταξη ενδεικτικά αναφέρει μερικές μόνο περιπτώσεις υπέρβασης εξουσίας, όπως, όταν, α) το δικαστήριο αποφάσισε για υπόθεση που δεν υπάγεται στη δικαιοδοσία του, β) έλυσε προκαταρκτικό ζήτημα που υπάγεται σύμφωνα με ρητή διάταξη του νόμου στην αποκλειστική δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων, γ) έκρινε για την πολιτική αγωγή, δ) καταδίκασε για έγκλημα, για το οποίο δεν υποβλήθηκε η απαιτούμενη αίτηση ή έγκληση ή για το οποίο δε δόθηκε η άδεια διώξεως ή για το οποίο δεν έχει ρητά επιτραπεί η έκδοση. Στην υπέρβαση εξουσίας υπάγεται και η περίπτωση όπου το Δικαστήριο της ουσίας, παρά την επελθούσα παραγραφή του αξιοποίνου, αντί να παύσει οριστικά την ποινική δίωξη, έχει εκδώσει απόφαση επί της ουσίας (ΑΠ 696/2010).

Επίσης λόγο αναιρέσεως της αποφάσεως κατά το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Ε’ του ΚΠοινΔ συνιστά και η εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως. Εσφαλμένη ερμηνεία τέτοιας διατάξεως υπάρχει όταν το Δικαστήριο αποδίδει σ’ αυτή διαφορετική έννοια από εκείνη που πραγματικά έχει, ενώ εσφαλμένη εφαρμογή συντρέχει όταν το Δικαστήριο της ουσίας δεν υπήγαγε σωστά τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν στη διάταξη που εφαρμόσθηκε.

Εξ άλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 511 του ΚΠοινΔ, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 50 παρ. 5 του ν. 3160/2003, "αν κριθεί παραδεκτή η αίτηση αναίρεσης και εμφανιστεί εκείνος που την άσκησε (άρθρο 515), ο Άρειος Πάγος εξετάζει αυτεπαγγέλτως, αν και δεν προτάθηκαν, τους λόγους της αναιρέσεως που αναφέρονται στα στοιχεία Α, Γ, Δ, Ε, ΣΤ και Η της παραγράφου 1 του άρθρου 510". Τέλος από τις διατάξεις των άρθρων 94 παρ. 1 και 98 ΠΚ συνάγεται ότι οι μερικότερες πράξεις που συνιστούν το κατ’ εξακολούθηση έγκλημα διατηρούν την αυτοτέλειά τους και ως προς την παραγραφή από τον χρόνο τελέσεως κάθε επιμέρους πράξεως και από την αξία κάθε μερικότερης πράξεως θα κριθεί η παραγραφή κάθε μιας από αυτές, που αρχίζει από την ημέρα που τελέσθηκε κατά το άρθρο 112 ΠΚ. Σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 111 παρ. 1, 2 και 3 και 112 ΠΚ, το αξιόποινο εξαλείφεται με παραγραφή, η οποία για τα κακουργήματα, που τιμωρούνται με ποινή ηπιότερη της ισόβιας, είναι δεκαπέντε έτη και αρχίζει σε κάθε περίπτωση από την ημέρα, που τελέσθηκε η πράξη. Επίσης, κατά την παρ. 3 του άρθρου 113 η προθεσμία της παραγραφής αναστέλλεται, εφόσον χρόνο διαρκεί η κυρία διαδικασία και μέχρι του αμετακλήτου της καταδικαστικής αποφάσεως, όχι, όμως, πέραν των πέντε ετών για τα κακουργήματα. Στην προκειμένη περίπτωση, το Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, ως δευτεροβάθμιο δικαστήριο, με την αναιρεσιβαλλομένη υπ’ αριθ. 1103-1104/2014, απόφασή του, που απαγγέλθηκε στις 30.4.2014, επιληφθέν ως δικαστήριο παραπομπής, μετά από αναίρεση της υπ’ αριθ. 1962-1963/2012 αποφάσεώς του με την υπ’ αριθμ. 1253/2013 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου, κήρυξε τον αναιρεσείοντα Π. Π. ένοχο κατ’ εξακολούθηση κακουργηματικής υπεξαιρέσεως, εις βάρος της "Ευξείνου Λέσχης", για το συνολικό ποσό των 129.413.291 δραχμών (και ήδη 379.789,60 ευρώ), που, κατά το διατακτικό της, τελέσθηκε κατά το χρονικό διάστημα από 1-1-92 έως 17-3-2000, δηλαδή παραβάσεως των άρθρων 1, 12, 14, 16, 17, 18, 26 παρ. 1 α’ , 27, 51, 52, 53, 59, 60, 61, 79, 83, 84 παρ. 2 α’ , δ’ και ε’ , 98, 263Α και 375 παρ. 1 και 2 του ΠΚ όπως ισχύει σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 1 του ν. 1608/1950 και 16 του Ν. 2576/1953 με την ανέλεγκτη παραδοχή ότι ενήργησε ως διαχειριστής ξένης περιουσίας, με την ιδιότητα του προέδρου του σωματείου "Εύξεινος Λέσχη", που είναι νομικό πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, στο οποίο κατά τις κείμενες διατάξεις διατέθηκαν από το Δημόσιο και από Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου επιχορηγήσεις και χρηματοδοτήσεις και, με τη συνδρομή ελαφρυντικών περιστάσεων τον κατεδίκασε σε ποινή φυλακίσεως δύο (2) ετών, την οποία ανέστειλε. Το Δικαστήριο της ουσίας τον κήρυξε ένοχο της άνω πράξεως, καθ’ όσον δέχθηκε ότι το αντικείμενό της υπεξαιρέσεως είναι ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας ως στοιχείο του κακουργήματος του άρθρου 375 παρ. 1 και 2 του ΠΚ, προσδιόρισε δε τούτο στο συνολικό ποσό των 129.413.291 δραχμών (και ήδη 379.789,60 ευρώ) βάσει του αθροίσματος των επί μέρους πράξεων κατ’ άρθρ. 16 παρ. 2 του ΝΔ 2476/1953. Όμως στις 30.4.2014 που απαγγέλθηκε η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, κατ’ άρθρ. 2 παρ. 2 του ΠΚ, δεν είχαν εφαρμογή στην περίπτωση του κατηγορουμένου, ούτε η επιβαρυντική περίσταση του άρθρου 1 παρ. 1 του ν. 1608/1950, ούτε και η προϋποθέτουσα αυτήν διάταξη του άρθρου 16 παρ. 2 του ΝΔ 2476/1953, οι οποίες εσφαλμένως εφαρμόσθηκαν διότι είχε καταργηθεί η άνω περίπτωση δ του άρθρου 263 Α του ΠΚ. Έτσι όμως εσφαλμένα εφάρμοσε τις ουσιαστικού δικαίου διατάξεις αυτές (των άρθρ. 1 παρ. 1 του ν. 1608/1950 και 16 παρ. 2 του ΝΔ 2476/1953).

Κατά τη μειοψηφούσα γνώμη ενός μέλος του Δικαστηρίου, του Αρεοπαγίτη Κωνσταντίνου Φράγκου, ο Άρειος Πάγος , κατ’ άρθρο 93 παρ.4 του Συντάγματος, θάπρεπε να μην εφαρμόσει, σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ. 1 του ΠΚ και 511 του ΚΠΔ αυτεπάγγελτα τον επιεικέστερο ν. 4254/7-4-2014, υποπαρ. ΙΕ-12, με τον οποίο απαλείφθηκε η μέχρι τότε υφισταμένη και ισχύουσα περ.δ’ του άρθρου 263 Α του ΠΚ, περί ποινικής ευθύνης υπαλλήλων νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου στα οποία, κατά τις κείμενες διατάξεις, μπορούν να διατεθούν από το Δημόσιο, από νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου ή από τράπεζες επιχορηγήσεις ή χρηματοδοτήσεις, για ποινικά αδικήματα των άρθρων 235, 236, 239, 241, 242, 243, 245, 246, 252, 253, 255, 256, 257, 258, 259, 261, 262 και 263 ΠΚ, γιατί το περιεχόμενο του εν λόγω ν. 4254/7-4-2014, υποπαρ. ΙΕ-12, είναι αντίθετο προς τις διατάξεις των άρθρων 47 παρ. 3, 4 και 26 του Συντάγματος, διότι εισήχθη νόμος που περιέχει συγκαλυμμένη αμνηστεία και έπαυσε την ποινική ευθύνη και κατ’ αποτέλεσμα παρέσχε νομοθετικά άφεση ποινικής ευθύνης και δη αμνήστευσε σοβαρές κακουργηματικές πράξεις, κυρίως διαφθοράς υπαλλήλων νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου, ενέργεια που ανήκει στη δικαστική λειτουργία, που ασκείται αποκλειστικά από τα δικαστήρια και όχι από τη νομοθετική εξουσία, σύμφωνα με τις παρακάτω ειδικότερες σκέψεις:

Κατά τις διατάξεις του άρθρου 26 του Συντάγματος, εισάγεται η θεμελιώδης αρχή της διάκρισης των κρατικών λειτουργιών και ορίζεται ότι "1. Η νομοθετική λειτουργία ασκείται από τη Βουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. 2. Η εκτελεστική λειτουργία ασκείται από Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Κυβέρνηση. 3. Η δικαστική λειτουργία ασκείται από τα δικαστήρια, οι αποφάσεις τους εκτελούνται στο όνομα του Ελληνικού λαού".

Στις διατάξεις των παρ. 3 και 4 του άρθρου 47 του Συντάγματος, καθορίζονται οι προϋποθέσεις και ο τρόπος παροχής της αμνησίας. Η αμνηστία είναι πάντοτε μεταγενέστερη της αξιόποινης πράξης την οποία αφορά και κατά την καθιερωμένη έννοιά της ανατρέχει αναδρομικά στην τέλεση της πράξης, επιφέρει οριστική αναστολή της εφαρμογής του ποινικού νόμου ως προς τη συγκεκριμένη αυτή πράξη και εκμηδενίζει το έγκλημα που τελέσθηκε. Με αυτήν ο νομοθέτης επιδιώκει τον κατευνασμό των παθών και την αποκατάσταση της πολιτικής ομαλότητας και της κοινωνικής γαλήνης. Γιαυτό αμνηστία προβλέπεται μόνο για τα πολιτικά εγκλήματα. Ένα από τα αποτελέσματά της είναι ότι αίρεται αναδρομικά το αξιόποινο της πράξης και καταργούνται όλες οι τυχόν άλλες συνέπειές της από τον ποινικό νόμο, άγεται δε εν τέλει η ασκηθείσα ποινική δίωξη σε οριστική παύση (άρθρα 310 παρ. 1, 370 ΚΠΔ). Δεν αίρεται όμως ο άδικος χαρακτήρας της πράξης που αμνηστεύεται. Παραλλήλως η αμνηστία εκτείνεται και επί της καταδικαστικής απόφασης που εκδόθηκε πριν από αυτήν και συνεπάγεται την αναδρομική εξαφάνισή της, καθώς και την εξάλειψη όλων των άμεσων ή έμμεσων αποτελεσμάτων της. Περαιτέρω, εκτός από την προβλεπόμενη γενική παραγραφή του ΠΚ, θεσπίζονται μεν και επιμέρους παραγραφές, για συγκεκριμένα εγκλήματα ή για ορισμένες κατηγορίες εγκλημάτων, μακρύτερες ή συντομότερες της συνήθους παραγραφής (όπως για τα εγκλήματα του τύπου), ενώ στη νομοθετική πρακτική γίνεται πολλές φορές χρήση του θεσμού της ειδικής παραγραφής που και αυτή αναγνωρίζεται ως θεσμός του ποινικού δικαίου. Η εν λόγω ειδική παραγραφή αξιοποίνων πράξεων, θεσπίζεται όταν οι κοινωνικές περιστάσεις κατά την κρίση του νομοθέτη έχουν, στη συγκεκριμένη περίπτωση, αποδυναμώσει τους σκοπούς που θα εκπλήρωνε η επιβολή μιας ποινής. Το κοινό χαρακτηριστικό αμνηστίας και παραγραφής, η εξάλειψη δηλαδή του αξιοποίνου, αυτό και μόνο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι οι δύο λόγοι αυτοί εξάλειψης του αξιοποίνου ταυτίζονται εννοιολογικά μεταξύ τους ή στη διαπίστωση ότι ο ένας αποτελεί "κεκαλυμμένη" έκφραση του άλλου. Η από μέρους του νομοθέτη επιλογή του ενός από τα δύο αυτά μέσα κυβερνητικής αντεγκληματικής πολιτικής, της αμνηστίας (μόνο επί των πολιτικών εγκλημάτων) ή της ειδικής παραγραφής (επί όλων γενικά των εγκλημάτων), εναπόκειται στην αποκλειστική του κρίση που βασίζεται στη στάθμιση στοιχείων μη νομικών, κυρίως πολιτικών, και δεν μπορεί να υπόκειται στον έλεγχο του δικαστή. Κατά τις διατάξεις του άρθρου 93 παρ. 4 του Συντάγματος, "τα δικαστήρια υποχρεούνται να μην εφαρμόζουν νόμο που το περιεχόμενό του είναι αντίθετο προς το Σύνταγμα", ήτοι ο δικαστής έχει την εξουσία και την υποχρέωση να μη εφαρμόζει νόμο που το περιεχόμενό του είναι αντίθετο προς το Σύνταγμα, αν υπό τη συγκεκριμένη γραμματική διατύπωση ορισμένου νόμου υποκρύπτεται άλλου είδους ρύθμιση, και συγκεκριμένα αν διάταξη νόμου σαφώς θεσπίζει αδικαιολόγητα παύση της ποινικής ευθύνης ορισμένης κατηγορίας προσώπων για μη πολιτικά εγκλήματα.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, με την υποπαρ. ΙΕ-12 του ν. 4254/7-4-2014, απαλείφθηκε από το άρθρο 263 Α του ΠΚ, το εδάφιο δ’ , το οποίο όριζε ότι "για την εφαρμογή των άρθρων 235, 236, 239, 241, 242, 243, 245, 246, 252, 253, 255, 256, 257, 258, 259, 261, 262 και 263 ΠΚ, υπάλληλοι θεωρούνται . . . και όσοι υπηρετούν μόνιμα ή πρόσκαιρα και με οποιαδήποτε ιδιότητα σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου στα οποία, κατά τις κείμενες διατάξεις , μπορούν να διατεθούν από το Δημόσιο, από νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου ή από τράπεζες επιχορηγήσεις ή χρηματοδοτήσεις". Κατά την εισηγητική έκθεση της άνω υποπαρ. ΙΕ-12 του ν. 4254/7-4-2014, ορίζεται ότι "η προτεινόμενη τροποποίηση του άρθρου 263 Α ΠΚ, αποσκοπεί κατά κύριο λόγο στην ενσωμάτωση στον ΠΚ των διάσπαρτων σήμερα σε μία σειρά αλληλεπικαλυπτόμενων ειδικών ποινικών νόμων αδικημάτων δωροδοκίας αλλοδαπών δημοσίων υπαλλήλων και αξιωματούχων. . κ. ά", ενώ τίποτε δεν αναφέρεται που να δικαιολογεί την εν λόγω απάλειψη του εδαφίου δ’ και την κατάργηση της ποινικής ευθύνης, σε εκκρεμείς δικογραφίες, μίας τέτοιας κατηγορίας δημοσίων υπαλλήλων για αρκετά σοβαρά αδικήματα κυρίως διαφθοράς, ως μέτρο έστω κάποιας κυβερνητικής αντεγκληματικής πολιτικής ή αποσυμφόρησης των φυλακών της Χώρας. Επί πλέον ο νομοθέτης, μετ’ ολίγες ημέρες, με την ψήφιση, με την μορφή τροπολογίας σε σχέδιο νόμου του Υπουργείου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, του νεότερου ν. 4262/10-5-2014 και με το άρθρο 50 αυτού, προσέθεσε και επανέφερε στο άνω άρθρο 263 Α του ΠΚ, ως περ.ε’ , την ως άνω απαλειφθείσα με το ν. 4254/7-4-2014 περ. δ’ ιδία διάταξη ακριβώς, και ήδη υπάρχει, όπως και πριν της 7-4-2014, ιδία αυξημένη ποινική ευθύνη των άνω προσώπων, για το μέλλον όμως, για πράξεις τελούμενες μετά την 10-5-2014. Στην αιτιολογική έκθεση της άνω νεότερης τροπολογίας, ο νομοθέτης αναφέρει ότι "επαναφέρεται σε ισχύ η περ. δ’ του άρθρου 263 Α του ΠΚ, η οποία από παραδρομή παραλείφθηκε κατά τη μεταφορά του άρθρου αυτού, όπως τροποποιείτο, στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Οικονομικών". Από όλα τα παραπάνω εκτεθέντα, κατά τη μειοψηφούσα γνώμη, συμπεραίνεται, ότι η εν λόγω απάλειψη της περ. δ’ του άρθρου 263 Α του ΠΚ, που έχει ως αποτέλεσμα αναδρομικά την άρση του αξιοποίνου και την οριστική παύση της ποινικής ευθύνης, μίας ειδικής κατηγορίας κρατικών λειτουργών - υπαλλήλων ΝΠΙΔ, για σοβαρές εκκρεμείς σε οποιοδήποτε στάδιο κακουργηματικές πράξεις, αφού δεν δικαιολογείται από το νομοθέτη, ως μέτρο αντεγκληματικής πολιτικής λόγω κοινωνικοπολιτικών συνθηκών, δικαιολογείται δε με την νεότερη επαναφορά της διάταξης και του αξιοποίνου, ως απλή "παραδρομή" του νομοθέτη, ισοδυναμεί με θέσπιση αμνηστίας, κατά τρόπο συγκαλυμμένο, ώστε να αρθεί η ποινική ευθύνη προσώπων της άνω ειδικής κατηγορίας της περ. δ. του άρθρου 263 Α του ΠΚ, κατά των οποίων υπάρχει εκκρεμής ποινική κατηγορία στη δικαιοσύνη ή και καταδίκη, γιαυτό και θάπρεπε η εν λόγω διάταξη, κατά το άρθρο 93 παρ.4 του Συντάγματος, να μην εφαρμοσθεί, ως αντισυνταγματική, ως αντιβαίνουσα στις διατάξεις των άρθρων 47 παρ. 3 και 26 του Συντάγματος, διότι ο άνω νόμος στην ουσία και κατ’ αποτέλεσμα παρέσχε νομοθετικά χωρίς καμία δικαιολόγηση άφεση ποινικής ευθύνης ορισμένης κατηγορίας κατηγορουμένων και καταδικασμένων προσώπων, συγκεκριμένου κύκλου περιπτώσεων, και δη αμνήστευσε σοβαρές κακουργηματικές πράξεις, κυρίως διαφθοράς υπαλλήλων νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση του νυν αναιρεσείοντος, προέδρου της Ευξείνου Λέσχης, καταδικασθέντος με την προσβαλλόμενη με αρ. 1103-1104/2014 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης σε ποινή φυλακίσεως δύο (2) ετών, για υπεξαίρεση ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας από διαχειριστή κατ’ εξακολούθηση, αντικειμένου αξίας άνω των 150.000 ευρώ, ενέργεια όμως και κρίση, που ανήκει στη δικαστική λειτουργία, που ασκείται αποκλειστικά από τα δικαστήρια και όχι από τη νομοθετική εξουσία και δεν πρέπει να εφαρμοστεί το άρθρο 2 του ΠΚ, αφού με την επαναφορά της ίδιας ακριβώς ουσιαστικής ποινικής διάταξης, μέσα σε λίγες ημέρες, ο νομοθέτης επιβεβαίωσε την αρχική του θέση για την αναγκαιότητα ύπαρξης της άνω ποινικής ευθύνης και αυστηρότερης τιμωρίας, λόγω διασπάθισης στην ουσία δημοσίου χρήματος, και της συγκεκριμένης κατηγορίας προσώπων ΝΠΙΔ και εκλείπει ο λόγος της επιεικέστερης μεταχείρισης των δραστών αυτών.

Τέλος, όπως προκύπτει από την επισκόπηση της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, αυτή απαγγέλθηκε στις 30.4.2014 και συνεπώς, λόγω παρόδου εικοσαετίας, έχουν υποπέσει σε παραγραφή οι πράξεις που, κατά τις παραδοχές της αναιρεσιβαλλομένης, τελέσθηκαν είκοσι έτη πριν από αυτήν. Το Δικαστήριο της ουσίας, παρ’ ότι διέλαβε σχετική σκέψη στο σκεπτικό, αντί να παύσει οριστικά την ποινική δίωξη για όλες αυτές, έπαυσε οριστικά την ποινική δίωξη λόγω παραγραφής για μερικές, ρητώς αναφερόμενες στο διατακτικό της αναιρεσιβαλλομένης, (διάφορες των αμέσως κατωτέρω), ενώ κήρυξε τον κατηγορούμενο ένοχο και για τις κατωτέρω πράξεις υπεξαιρέσεως των κατωτέρω ποσών, τα οποία, κατά τις παραδοχές της αναιρεσιβαλλομένης, τελέσθηκαν στους παρατιθεμένους χρόνους, οι οποίοι περιλαμβάνονται στο διάστημα από 31.1.1992 έως και 27.4.1994 και οι οποίες περιγράφονται επί λέξει ως εξής: "1) Με το 30/31.1.1992 Χ.Ε., α) για γεύμα 18.400 δρχ., β) για ξενοδοχεία 19.750 δρχ. και συνολικά 38.151 δρχ., χωρίς αιτιολογία. 2) Με το 37/31.1.1992 Χ.Ε., για ποτά πολυτελείας με αιτιολογία "διάφορες εκδηλώσεις" 103.800 δρχ., χωρίς τιμολόγιο. 3) Με το 49/29.2.1992 Χ.Ε., α) βάσει αθεώρητων στοιχείων 50.000 δρχ., "για ενοικίαση αίθουσας" και 1.500 δρχ. "για τεχνητά άνθη", β) για εκτύπωση προσκλήσεων χορού 23.600 δρχ., γ) για "ζαμπονοκασερόπιτες" 25.056 δρχ., δ) για μεταφορά χορευτικού χωρίς τιμολόγιο δρχ. 25.000 και συνολικά 125.156 δρχ. 4) Με το 55/29.2.1992 Χ.Ε., α) για διαμονή και διατροφή σε ξενοδοχείο άτομο αγνώστου ιδιότητας 165.000 δρχ., χωρίς αιτιολογία, β) για γεύματα 57.700 δρχ. 22.160 δρχ., 4.800 δρχ. και συνολικά 249.660 δρχ. 5) Με το 58/29.3.1992 Χ.Ε. στον Κ. Ι. 100.000 δρχ., με απλή απόδειξη "έναντι εισιτηρίων", χωρίς αιτιολογία. 6) Με το 61/29.3.1992 Χ.Ε., α) στον Ν. Π. για συνεστιάσεις 550.300 δρχ., β) για γεύματα 10.350 δρχ., 4.190 δρχ. και 6.610 δρχ., γ) για ποτά και καλάθι συσκευασίας 3.690 δρχ., 19.784 δρχ. και 28.101 δρχ., δ) για πλακέτα χωρίς αιτιολογία 17.000 δρχ., ε) για άνθη 2.574 δρχ., στ) για φωτορεπορτάζ 1.500 δρχ. και συνολικά 644.449 δρχ. 7) Με το 62/23.4.1992 Χ.Ε., α) για στάθμευση 40.002 δρχ., β) σε Σούπερ Μάρκετ 13.797 δρχ., χωρίς τιμολόγιο ή αιτιολογία, γ) για ταξί χωρίς αιτιολογία 2.500 δρχ. και συνολικά 56.299 δρχ. 8) Με το 76/23.4.1992, α) για βενζίνη 7.200 δρχ. και 4.500 δρχ., χωρίς αιτιολογία, β) για στάθμευση 20.001 δρχ., 3.540 δρχ. και 2.000 δρχ., γ) για κατάθεση σε άγνωστο λογαριασμό για άγνωστη αιτία 40.980 δρχ., δ) για πληρωμή σε Δήμο Θεσσαλονίκης (προφανώς πρόστιμο παράνομης στάθμευσης) 4.150 δρχ. ε) σε Σούπερ Μάρκετ με απλή απόδειξη 15.297 δρχ. και συνολικά 97.688 δρχ. 9) Με το 78/23.4.1992 Χ.Ε. στο Πρακτορείο Ταξιδιών Όασις 224.500 δρχ., χωρίς τιμολόγιο ή αιτιολογία και παραστατικού. 10) Με το 82/23.4.1992 Χ.Ε., α) για αγορά πλακέτας και μεταλλίων 17.000 δρχ. και 132.000 δρχ. χωρίς τιμολόγια, β) στο Σ. Θ., αγνώστου ιδιότητος 100.000 δρχ. "για υπηρεσίες στο Πολιτιστικό Συνέδριο της ΕΛΘ". Επίσης σε διάφορους για την ίδια αιτία 165.000 δρχ. με αποδείξεις χωρίς υπογραφή, γ) για γεύματα 40.000 δρχ. και 34.620 δρχ. και συνολικά 488.620 δρχ. 11) Με το 84/31.5.1992 Χ.Ε. στο Πρακτορείο Ταξιδιών Όασις 346.000 δρχ., χωρίς τιμολόγιο ή αιτιολογία. 12) Με το 85/31.5.1992 Χ.Ε. α) για είδη Σούπερ Μάρκετ, χωρίς τιμολόγιο 28.600 δρχ. και 61.445 δρχ., β) για πληρωμή προσωπικού Πανεπιστημίου χωρίς καταστάσεις και προσδιορισμό παρασχεθεισών υπηρεσιών 127.000 δρχ., γ) για αγορά ποτών πολυτελείας και καλαθιών συσκευασίας 113.123 δρχ., 14.600 δρχ., 25.600 δρχ., 14.600 δρχ. και 22.600 δρχ., δ) για γεύμα 17.610 δρχ. χωρίς άλλη αιτιολογία, ε) για "δεξίωση σε αίθουσα Α.Π.Θ. Εταιρία Δικαστών για τη Δημοκρατία" 162.000 δρχ., χωρίς να προκύπτει υποχρέωση της Ε.Λ.Θ. και απόφαση Δ.Σ. και συνολικά 587.178 δρχ. 13) Με το 84/31.5.1992 Χ.Ε., α) για γεύμα 55.021 δρχ., β) στο Κ. Ψ. "για συμμετοχή στα Λαγκαδίκια" 10.000 δρχ., χωρίς να προκύπτει ο λόγος της υποχρέωσης της καταβολής του ποσού αυτού, γ) για καφέδες 1.900 δρχ. και συνολικά 66.921 δρχ. 14) Με το 89/31.5.1992 Χ.Ε. σε ξενοδοχείο Λίντο 200.000 δρχ. "για έξοδα φιλοξενίας Ρωσσοπροσφύγων" χωρίς ονομαστικές καταστάσεις. 15) Με το 95/31.5.1992 Χ.Ε., α) στο Χ. Τ. για πίτες 22.3.92 60.000 δρχ., χωρίς τιμολόγιο και αιτιολογία, β) στο Ν. Π. για διάφορες εκδηλώσεις 463.000 δρχ., εκ των οποίων 380.000 δρχ. "για 2 συνεστιάσεις πολιτιστικού συνεδρίου 17-18 Απριλίου". Σημειωτέον με ότι με το 82/1992 Χ.Ε. εκκαθαρίσθηκαν "για δεξίωση Συνέδρων στις 18/4/1992" 405.000 δρχ. και με το 116/1992 Χ.Ε. για δεξίωση Συνέδρων στο Ηλέκτρα Παλλάς στις 17/4/1992 δρχ. 401.410. Συνολικά 523.000 δρχ. 16) Με το 96/31.5.1992 Χ.Ε. για στάθμευση 20.001 δρχ. 17) Με το 104/30.6.1992 Χ.Ε. για στάθμευση 20.001 δρχ. 18) Με το 105/30.5.1992 Χ.Ε, α) σε "Γ. Κ. ΑΕ" για "έξοδα ξενοδοχείου" 94.000 δρχ., χωρίς τιμολόγιο και αιτιολογία, β) σε ξενοδοχείο 25.559 δρχ. και 13.544 δρχ. για διαμονή ξένων, χωρίς αιτιολογία, γ) για γεύματα 4.490 δρχ. και 7.900 δρχ. με Α.Λ.Π. και Α.Τ.Μ., δ) για γλάστρες α23.760 δρχ. και συνολικά 169.253 δρχ. 19) Με το 106/30.6.1992 Χ.Ε. σε "Γ. Τ. ΕΕ" δρχ. 183.280 βάσει τιμολογίων που εκδόθηκαν σε αντικατάσταση Α.Τ.Μ., χωρίς αιτιολογία. 20) Με το 107/30.6.1992 Χ.Ε. στο Ν.Π. 520.000 δρχ., για διαφορές συνεστιάσεις. 21) Με το 110/30.6.1992 Χ.Ε. σε Γραφείο Τουρισμού 158.280 δρχ. με απλή απόδειξη, χωρίς να συνοδεύεται από τα εισιτήρια για μετάβαση Λάρνακα στη Θεσσαλονίκη, χωρίς αιτιολογία. 22) Με το 115/13.8.1992 Χ.Ε. σε ξενοδοχείο Λίντο 1.620.000 δρχ. για φιλοξενία παλιννοστούντων, χωρίς ονομαστικές καταστάσεις και διάρκεια διαμονής. 23) Με το 118/13.8.1992 Χ.Ε. στο Ν. Π. 37.000 δρχ. για "έξοδα φιλοξενίας" στη σύσκεψη 14/7/1992 διαφόρων προσωπικοτήτων. 24) Με το 122/13.8.1992 Χ.Ε. για αγορά ποτών πολυτελείας και καλαθιού 21.200 δρχ., χωρίς αιτιολογία. 25) Με το 123/13.8.1992 Χ.Ε. για αγορά πλακετών 130.000 δρχ. χωρίς τιμολόγιο. 26) Με το 133/28.8.1992 Χ.Ε., α) εισιτήρια για Ρόδο 307.193 δρχ. χωρίς παραστατικά, β) για πλακέτες 48.000 δρχ. χωρίς τιμολόγιο, γ) για Time 35.000 δρχ. και συνολικά 390.193 δρχ. 27) Με το 134/28.8.1992 Χ.Ε. για αγορά ποτών πολυτελείας 54.971 δρχ. 28) Με το 136/28.8.1992 Χ.Ε. για στάθμευση 8ου/92 δρχ. 20.001. 29) Με το 143/30.9.1992 Χ.Ε. για αγορά βιντεοκάμερας, η οποία δεν βρέθηκε μεταξύ των περιουσιακών στοιχείων της Ε.Λ.Θ. 380.000 δρχ. 30) Με το Χ.Ε. 144/30.9.1992, α) στον Ι. Μ., χωρίς τιμολόγιο 300.000 δρχ. "για 30 βιντεοκασέτες εκπομπών παραγωγής Time", β) στο Γ. Κ. "για 70 φωτογραφίες" 82.600 δρχ., χωρίς αιτιολογία. 31) Με το 150/30.9.1992 Χ.Ε., στον Μ. Μ., αγνώστων λοιπών στοιχείων, 1.200.000 δρχ. βάσει απόδειξης Ε.Λ.Θ., για εργασίες ελαιοχρωματισμών που δεν προσδιορίζονται ποσοτικά, ούτε αναφέρεται το κτήριο το οποίο αφορούν. 32) Με το 155/30.9.1992 Χ.Ε., για στάθμευση 9ου/92 δρχ. 20.001. 33) Στο 157/30.9.1992 Χ.Ε., στη θέση αιτιολογία του οποίου αναγράφεται "έξοδα φιλοξενίας Ρωσσοποντίων για 15 ημέρες στον ΟΑΦ" περιλαμβάνονται πληρωμές α) στο Μακεδονία Παλλάς, 63.293 δρχ. για λογαριασμό του Συνδέσμου Ελληνοαμερικανικής Φιλίας, β) για γεύμα σε εστιατόριο 11.210 δρχ. και 27.800 δρχ., γ) στο Ηλέκτρα Παλλάς 2.250 δρχ., ήτοι συνολικά 104.553 δρχ. 34) Με το 159/8.10.1992 Χ.Ε. στο Ν. Τ. για έξοδα μεταφοράς καλλιτεχνών Σεπτεμβρίου 35.000 δρχ. 35) Στο 161/8.10.1992 Χ.Ε., που αφορά όπως και το 157 έξοδα φιλοξενίας "Ρωσσοποντίων", περιλαμβάνεται πληρωμή στο Ηλέκτρα Παλλάς για γεύματα από 22/5 έως 11/9/1992 δρχ. 202.990. Στο Δ.Π.Υ. ως όνομα πελάτη αναγράφεται "Π. Εύξεινος Λέσχη" και καλύφθηκε με λευκό σβηστικό η πρώτη λέξη. 36) Με το 163/30.10.1992 Χ.Ε. δρχ. 170.851 για έξοδα εκδηλώσεων σε Ρόδο, εκ των οποίων οι 160.000 δρχ. σε Η. Π., χωρίς παραστατικά και οι λοιπές για ποτά και τηλεφωνήματα. 37) Με το 166/30.10.1992 Χ.Ε., α) για στάθμευση Οκτωβρίου 20.001 δρχ., β) για πρόγραμμα επαγγελματικής κατάρτισης 23.500 δρχ. και συνολικά 43.501 δρχ. 38) Με το 168/30.10.1992 Χ.Ε. στο Σ. Π., αγνώστου ιδιότητας με απόδειξη Ε.Λ.Θ. 100.000 δρχ. και γενική αιτιολογία "για εκδήλωση εθνικών θεμάτων". Η αναγραφόμενη α.ε. 423 καταχωρήθηκε στο ημερολόγιο με το Γρ. Εισ. 83/92 "επιχορήγηση Δήμου Θεσσαλονίκης 100.000 δρχ.". 39) Με το 171/30.10.1992 σε Γραφείο Ταξιδιού 80.000 δρχ. με αθεώρητη απόδειξη, χωρίς αιτιολογία και αόριστη αιτιολογία. 40) Με το 174/27.11.1992 Χ.Ε., α) στο Ν. Τ. 70.000 δρχ. για "έξοδα μεταφοράς καλλιτεχνών για την εκπομπή του Time", β) για φωτογραφίες και φωτογραφική μηχανή 19.782 δρχ. και 11.800 δρχ., χωρίς να προσδιορίζεται το γεγονός που αφορούσε η κάλυψη και συνολικά 101.582 δρχ. 41) Με το 184/27.11.1992 Χ.Ε. για δεξίωση 216.000 δρχ. Στο Χ.Ε. αναγράφεται "δεξίωση προσ/των". Στο Τιμολόγιο "φιλοξενία συνεργατών" με διαγραφή της τελευταίας λέξης. 42) Με το 185/27.11.1992 Χ.Ε. για στάθμευση Νοεμβρίου 20.001 δρχ. 43) Με το 189/22.12.1992 Χ.Ε. δρχ. 215.428 για γεύματα στο Ηλέκτρα Παλλάς και προμήθεια ποτών πολυτελείας και λουλουδιών. 44) Με το 190/22.12.1992 Χ.Ε. στο Ν. Τ. για έξοδα θεάτρου και μετακινήσεων χωρίς παραστατικά 260.000 δρχ. 45) Με το 197/22.12.1992 για εισιτήρια 90.850 δρχ., χωρίς θεωρημένα στοιχεία και αιτιολογία. 46) Με το 198/22.12.1992 Χ.Ε. για στάθμευση Δεκεμβρίου 20.001 δρχ. 47) Με το 203/30.12.1992 Χ.Ε., α) για προμήθεια ποτών πολυτελείας μετά καλαθιών συσκευασίας, λουλουδιών γλαστρών 225.002 δρχ. Η αναγραφόμενη στο Χ.Ε. αιτιολογία "για φιλοξενία Ρωσσοποντίων" προφανώς δεν ανταποκρίνεται στον πραγματικό προορισμό των προμηθειών αυτών, β) για άνθη φυτά 76.040 δρχ. και συνολικά 331.042 δρχ. 48) Με το 207/30.12.1992 Χ.Ε. για βιντεολήψη, χωρίς θεωρημένα στοιχεία 30.000 δρχ. 49) Με το 211/31.1.1992 Χ.Ε., α) σε Κ. Τ. 35.000 δρχ. για έξοδα εκπομπής Time, β) για μικρόφωνο και ορθοστάτη 15.000 δρχ. και 10.000 δρχ., χωρίς τιμολόγια και συνολικά 60.000 δρχ. 50) Με το 214/31.1.1993 Χ.Ε. για στάθμευση Ιανουαρίου, Φεβρουαρίου 40.002 δρχ. 51) Με το 220/26.2.1993 Χ.Ε. για έξοδα φιλοξενίας, χωρίς παραστατικά 220.000 δρχ. 52) Με το 224/26.2.1993 Χ.Ε. σε Κ. Τ. 35.000 δρχ. για έξοδα εκπομπής. 53) Με το 229/31.3.1993 Χ.Ε. στο Ν. Μ., κάτοικο ... για "αγορά και τοποθέτηση πέντε ειδών υγιεινής...", χωρίς άλλο προσδιορισμό 325.680 δρχ. 54) Με το 230/31.3.1993 Χ.Ε. στον Π. Π. "έναντι λογαριασμού ηλεκτρικής εγκατάστασης", 70.000 δρχ. με αθεώρητη και ανυπόγραφη απόδειξη. 55) Με το 231/31.3.1993 Χ.Ε. στον Κ. Σ. για οικονομική ενίσχυση 50.000 δρχ., με το Χ.Ε. 221/1993 εκκαθαρίσθηκε ισόποση απόδειξη του ιδίου με διαφορετική υπογραφή. 56) Με το 236/31.3.1993 Χ.Ε., 85.000 δρχ., εκ των οποίων οι 50.000 δρχ. στο Time Κανάλι για λήψη εορταστικού προγράμματος και 35.000 δρχ. στον Ν. Τ. με αποδείξεις της Ε.Λ.Θ. 57) Με το 241/15.4.1993 Χ.Ε. για κατασκευή στολών 210.000 δρχ., χωρίς τιμολόγιο. 58) Με το 243/15.4.1993 Χ.Ε. στον Ν. Π., χωρίς παραστατικά για διάφορες δεξιώσεις από Σεπτέμβριο 1992 έως τον Απρίλιο του 1993 δρχ. 1.688.600. 59) Με το 244/15.4.1993 Χ.Ε. στο Ν. Τ., 76.000 δρχ. για "εισιτήρια στην Αθήνα για συνεντεύξεις με διαφ. προσ/τητες..." με φωτ/φο εισιτηρίου 38.000 δρχ. και αποδείξεις 38.000 δρχ. που αφορούν την ίδια διαδρομή Θεσσαλονίκη- Αθήνα- Θεσσαλονίκη στις 10 και 11/4/1993. 60) Με το 249/15.4.1993 Χ.Ε. για στάθμευση Μαρτίου-Απριλίου 40.002 δρχ. 61) Με το 61/15.4.1993 Χ.Ε., α) για γεύματα στο Ηλέκτρα Παλλάς 37.040 δρχ., β) για ποτά πολυτελείας 115.802 δρχ. και συνολικά 152.842 δρχ. 62) Με το 260/29.5.1993 Χ.Ε. για εκτύπωση προγραμμάτων επαγγελματικής κατάρτισης Ελληνοποντίων 613.600 δρχ. βάσει φωτ/φων τιμολογίων. 63) Με το 262/29.5.1993 Χ.Ε. για εισιτήριο Π. Π..", χωρίς άλλη αιτιολογία 38.000 δρχ. 64) Με το 263/29.5.1993 Χ.Ε. στον Ν. Π. για διάφορες δεξιώσεις 259.000 δρχ. 65) Με το 265/29.5.1993 για αγορά υλικού για το πρόγραμμα Ε.Κ. 101.000 δρχ. 66) Με το 267/29.5.1993 Χ.Ε. για ποτά πολυτελείας, γεύματα στο Ηλέκτρα Παλλάς, δεξιώσεις, ποτά 797.686 δρχ. 67) Με το 269/29.5.1993 Χ.Ε. για μεταφορά τροφίμων στη Γεωργία βάσει αποδείξεων χωρίς στοιχεία λαβόντος 180.000 δρχ. 68) Με το 272/29.5.1993 Χ.Ε. για αμοιβή εργασίες κατά τις εκλογές και ενώ σε τρεις εργασθείσες δόθηκε αμοιβή 40.000 δρχ. σε κάθε μία, για Ε. Τ. εκκαθαρίσθηκαν 120.000 δρχ. βάσει δύο αποδείξεων εκ των οποίων στη μία αναγράφεται "έναντι αμοιβής". Έτσι καταβλήθηκαν επιπλέον 80.000 δρχ. χωρίς αιτιολογία. 69) Με το 273/29.5.1993 Χ.Ε., α) 200.000 δρχ. σε δικηγόρο για δικαστική αντιπαράθεση ως προς το κύρος των αρχαιρεσιών, με αντιπάλους στη διεκδίκηση της Διοίκησης της Ε.Λ.Θ., β) για κατάθεση στο όνομα Μ. Σ. 40.000 δρχ. και συνολικά 240.000 δρχ. 70) Με το 274/29.5.1993 Χ.Ε. για κοστολόγηση Λαογραφικού Μουσείου (Λ.Μ.) 150.000 δρχ. στον Π. Κ. χωρίς Α.Π.Υ. 71) Με το 277/30.6.1993 Χ.Ε. για στάθμευση Ιουνίου 20.001 δρχ. 72) Με το 278/30.6.1993 Χ.Ε. στο Ν. Τ. 35.000 δρχ. για εκπομπές Time. 73) Με το 283/30.6.1993 Χ.Ε. στο ΙΚΑ για εισφορές ανέγερσης Λ.Μ. 1.062.134 δρχ. "από αμέλεια μη καταβολής από εργολάβο" βάσει αντιγράφου τριπλοτύπου είσπραξης του ΙΚΑ. 74) Με το 285/13.7.1993 Χ.Ε. για γεύματα, ποτά, ξενοδοχεία κλπ. 368.943 δρχ. 75) Με το 286/13.7.1993 Χ.Ε. στον Ν. Π. για δεξιώσεις κλπ. 139.000 δρχ. 76) Με το 289/13.7.1993 Χ.Ε. για στάθμευση και πληρωμές αποδείξεως Τ.Μ. για γεωργικά φάρμακα, καθαριστήρια, S.M. κλπ. 40.445 δρχ. 77) Με το 290/13.7.1993 Χ.Ε. για το χρηματοδοτούμενο πρόγραμμα ΕΚ 97.648 δρχ. 78) Με το 292/13.7.1993 Χ.Ε. στην "Γ. Σ. Τ. ΟΕ" (αναψυκτήρια-εστιατόρια) 55.940 δρχ., βάσει τιμολογίων που εκδόθηκαν σε αντικατάσταση αποδείξεων Τ.Μ. στο Χ.Ε. ως αιτιολογία αναγράφεται "επισκευές Απ. Ταμ. Μηχ.". 79) Με το 294/13.7.1993 Χ.Ε., α) για εκπομπές Time και πληρωμή καλλιτεχνών σε εκδήλωση του Δήμου Θεσσαλονίκης 232.500 δρχ., βάσει αποδείξεων είσπραξης του ταμία της Ε.Λ.Θ. Ν. Τ., β) στο Γ. Κ. (φωτορεπορτάζ Τύπου) για φωτογραφίες από την άφιξη Υπουργού της Κύπρου χωρίς να προκύπτει υποχρέωση του Σωματείου 11.800 δρχ. και συνολικά 244.300 δρχ. 80) Με το 295/13.7.1993 Χ.Ε. για λογαριασμό εργολάβου Λ.Μ. 96.750 δρχ. βάσει Γραμ. Ε. Σ. Α. ΑΒΕΕ. 81) Με το 297/13.7.1993 Χ.Ε. σε Π. Κ., αρχιτέκτονα Μηχανικό, 200.000 δρχ. χωρίς Α.Π.Υ. 82) Με το 304/14.9.1993 Χ.Ε. για έξοδα κατάσχεσης, δόσεις και προσαυξήσεις εκπρόθεσμης πληρωμής δανείου Λ.Π., βάσει αντιγράφων τριπλοτύπων Δ.Ο.Υ. Γ. Ε. Θ. 2.024.018 δρχ. 83) Με το 306/14.9.1993 Χ.Ε. για "έξοδα βάπτισης παιδιού ελληνοποντίου" χωρίς λοιπά στοιχεία 104.305 δρχ., εκ των οποίων οι 11.000 δρχ. "για καλάθι ποτά για δώρο" με αθεώρητη απόδειξη. 84) Με το 307/14.9.1993 Χ.Ε., α) για στάθμευση 20.001 δρχ., β) για γεύμα 9.950 δρχ., γ) σε Τ. για επιταγή Λ.Μ. 7.000 δρχ., δ) 35.062 δρχ. για εξόφληση δανείου χωρίς άλλα στοιχεία βάσει αντιγράφου απόδειξης της Εμπορικής Τράπεζας και συνολικά 72.013 δρχ. 85) Με το 311/14.9.1993 Χ.Ε. για εκπομπές Time 35.000 δρχ. με απόδειξη ταμία προς εαυτόν. 86) Με το 317/29.9.1993 Χ.Ε. σε Π. Π. για ηλεκτρικές εγκαταστάσεις αορίστως, χωρίς τιμολόγιο 80.000 δρχ. 87) Με το 321/29.9.1993 Χ.Ε. για "έξοδα φιλοξενίας διαφόρων Προσ/των" 311.264δρχ. 88) Με το 322/29.9.1993 Χ.Ε., α) για στάθμευση Σεπτεμβρίου 20.001 δρχ., β) για 8 μεταφορές χωρίς να προκύπτει υποχρέωση της Ε.Λ. 64.900 δρχ., γ) σε ιερέα για αγιασμό έναρξης μαθημάτων Ε.Κ. 10.000 δρχ. και συνολικά 94.901 δρχ. 89) Με το 323/29.9.1993 Χ.Ε. για αυτοκ. ετικέτες προγράμματος Ε.Κ. 32.398 δρχ. 90) Με το 325/29.9.1993 Χ.Ε. 145.000 δρχ., εκ των οποίων οι 35.000 δρχ. στον Ν. Τ.. για εκπομπές Time και οι 110.000 δρχ. στην Home V. H. SA "για θεατρική παράσταση", χωρίς τιμολόγιο. 91) Με το 327/29.10.1993 Χ.Ε. για δόσεις και προσαυξήσεις δανείου Λ.Μ. 2.000.000 δραχ. βάσει αντιγράφου τριπλοτύπου είσπραξης Δ.Ο.Υ. Γεν. Εσόδων. 92) Με το 330/29.10.1993 Χ.Ε. σε δικηγόρο Σ. Χ. 200.000 δρχ. "για χειρισμό ποινικών υποθέσεων", χωρίς άλλη διευκρίνηση. 93) Με το 332/29.10.1993 Χ.Ε., α) για στάθμευση Οκτωβρίου 20.001 δρχ. β) στον Γ. Λ. για αμοιβή ιερέως αγιασμού έναρξης μαθημάτων σεμιναρίου παλιννοστούντων 10.000 δρχ. και συνολικά 30.001 δρχ. Υπενθύμιση ότι για αμοιβή ιερέως αγιασμού έναρξης μαθημάτων εκκαθαρίσθηκαν 10.000 δρχ. με το 322/29.9.1993 Χ.Ε. 94) Με το 337/29.10.1993 Χ.Ε., α) για εκπομπές Time 35.000 δρχ., β) Γ. Κ. για φωτορεπορτάζ χωρίς να προκύπτει υποχρέωση 35.400 δρχ., γ) στην Μ. Μ. "για Μουσικό Συγκρότημα από Ρωσία για την εκδήλωση στην Ασπροβάλτα" 50.000 δρχ. και συνολικά 120.400 δρχ. 95) Με το 338/29.10.1993 Χ.Ε. για γεύματα, γλάστρες 74.055 δρχ. 96) Με το 341/30.11.1993 Χ.Ε. για στάθμευση Νοεμβρίου 20.001 δρχ. 97) Με το 343/30.11.1993 Χ.Ε. στο Ηλέκτρα Παλλάς για διάφορα γεύματα 271.848 δρχ. 98) Με το 350/31.12.1993 Χ.Ε. για ποτά, ξενοδοχεία 59.600 δρχ. 99) Με το 354/31.12.1993 Χ.Ε. στον Ν.Τ. 105.000 δρχ. για εκπομπές Time Νοεμβρίου - Δεκεμβρίου και δώρο Χριστουγέννων + 24.000 και συνολικά 129.000 δρχ. 100) Με το 355/31.1.1994 Χ.Ε. για υδραυλικές και ψυκτικές εργασίες στον Κ. Κ., αγνώστων λοιπών στοιχείων 93.000 δρχ., χωρίς τιμολόγιο. 101) Με το 361/31.1.1994 Χ.Ε. για αγορά βιβλίων, χωρίς περιγραφή και τιμολόγιο 22.600 δρχ. 102) Με το 365/31.1.1994 Χ.Ε., α) για άνθη 30.000 δρχ., β) για εισιτήρια 38.200 δρχ., χωρίς τα εισιτήρια και αιτιολογία, γ) για γεύμα 12.000 δρχ. και συνολικά 80.400 δρχ. 103) Με το 366/31.1.1994 Χ.Ε. σε Π. για δεξιώσεις 172.000 δρχ. 104) Με το 367/31.1.1994 Χ.Ε., α) σε είδη νεωτερισμού-μπιζού 25.000 δρχ., χωρίς τιμολόγιο, β) με αποδείξεις Τ.Μ. σε καθαριστήριο 26.050 δρχ., γ) για στάθμευση Δεκ. 93, Ιαν. 94 δρχ. 40.002 και συνολικά 95.052 δρχ. 105) Με το 371/28.2.1994 Χ.Ε. στον Ι. Κ. για ετήσιο χορό της Ε.Λ. 1.306.000 δρχ., χωρίς τιμολόγιο, ότι από την εκδήλωση αυτή δεν καταχωρήθηκαν έσοδα. 106) Με το 379/28.2.1994 Χ.Ε., α) για πλύσιμο χαλιών χωρίς τιμολόγιο 32.000 δρχ., β) για στάθμευση Φεβρ., Μαρτίου 40.002 δρχ., γ) για αγορά ατμοσίδερου, τηλεόρασης Sharp 614 κλπ., που δεν βρέθηκαν στους χώρους της ΕΛΘ 101.303 δρχ. και συνολικά 173.305 δρχ. 107) Με το 380/28.2.1994 Χ.Ε., σ) σε Τ. για εκπομπές Time 35.000 δρχ., β) στον Γ. Κ. για φωτορεπορτάζ σε επτά εκδηλώσεις 82.600 δρχ., γ) σε Ν. Π. για δύο εκδηλώσεις 134.000 δρχ., δ) για αγορά 2 βαλιτσών 80.000 δρχ., χωρίς τιμολόγιο και συνολικά 331.600 δρχ. 108) Με το 381/28.2.1994 Χ.Ε. για γεύματα με Α.Τ.Μ. 21.850 δρχ. 109) Με το 384/28.3.1994 Χ.Ε. σε Π. για διάφορα 83.000 δρχ. 110) Με το 385/28.3.1994 Χ.Ε., α) για πρόγραμμα Ε.Κ. σε Copygraff 26.066 δρχ., β) για χαρτικά χωρίς άλλη διευκρίνιση Α.Τ.Μ. 12.000 δρχ. και συνολικά 38.066 δρχ. 111) Με το 391/27.4.1994 Χ.Ε. για στάθμευση Απριλίου 20.001 δρχ. 112) Με το 392/27.4.1994 Χ.Ε. για εκδρομή παλιννοστούντων (προφανώς στα πλαίσια του επιχορηγούμενου προγράμματος) 500.000 δρχ., εκ των οποίων οι 200.000 δρχ. χωρίς τιμολόγιο. 113) Με το 395/27.4.1994 Χ.Ε. για διάφορα γεύματα 186.908 δρχ. 114) Με το 3S6/27.4.1994 Χ.Ε., α) σε Copygraff για πρόγραμμα Ε.Κ. 52.368 δρχ., β) για βιβλία με απόδειξη χωρίς στοιχεία λαβόντος 10.500 δρχ. και συνολικά 62.868 δρχ. 115) Με το 401/27.4.1994 Χ.Ε., α) σε Τ. για έξοδα κινήσεως εκπομπών Time και δώρο Πάσχα 52.500 δρχ., β) σε Φ. Γ. για σκηνοθεσία θεατρικής παράστασης 300.000 δρχ., γ) για άνθη φυτά 88.560 δρχ., δ) σε Ι. Α. για κινηματογράφηση 15.000 δρχ., ε) σε Γ. Κ. για φωτορεπορτάζ 17.700 δρχ. και συνολικά 473.760 δρχ". Έτσι το Δικαστήριο της ουσίας υπέπεσε και στην πλημμέλεια της υπερβάσεως εξουσίας, αφού με το να κηρύξει τον κατηγορούμενο ένοχο και για τις πράξεις αυτές, αντί, ως προς αυτές, να παύσει οριστικά την ποινική δίωξη λόγω παραγραφής, λόγω της παρόδου εικοσαετίας από το χρόνου που φέρονται ότι διεπράχθησαν, άσκησε εξουσία που δεν του παρέχεται από τον νόμο.

Αφού οι υπό κρίση δύο αιτήσεις αναιρέσεως ασκήθηκαν νομοτύπως και εμπροθέσμως και, επομένως, είναι παραδεκτές, περιέχουν δε παραδεκτούς λόγους αναιρέσεως, εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ , Ε’ του ΚΠοινΔ, ο δε αναιρεσείων εμφανίστηκε στο ακροατήριο (εκπροσωπούμενος από πληρεξούσιο δικηγόρο), πρέπει, μετά από αυτεπάγγελτη έρευνα, να αναιρεθεί η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση για τους ανωτέρω, εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Η’ και κατά την πλειοψηφούσα γνώμη και Ε’ του ΚΠοινΔ λόγους, οπότε παρέλκει η κατ’ ουσίαν έρευνα των λόγων αμφοτέρων των αναιρετηρίων, ως αλυσιτελής και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα κρίση στο ίδιο Δικαστήριο, διότι είναι εφικτή η συγκρότησή του από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 519 ΚΠοινΔ), το οποίο θα αποφανθεί ποιες πράξεις έχουν παραγραφεί και εάν και ποιες από τις μη παραγραφείσες πράξεις, εάν τελέσθηκαν, φέρουν κακουργηματικό ή πλημμεληματικό χαρακτήρα, μη εχούσης πλέον εφαρμογή της διατάξεως του άρθρου 16 παρ. 2 του ΝΔ 2476/1953.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ 

Αναιρεί την υπ’ αριθ. 1103-1104/2014 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Και 

Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, συγκροτούμενο από δικαστές άλλους, από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 20 Μαΐου 2015 και 3 Ιουνίου 2015. 

Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 10 Ιουνίου 2015.

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ