ΕΙΣΑΓΩΓΗ: H ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ : “δυστυχώς κύριοι, επτωχεύσαμεν ”
TO «ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ» ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ Η ΕΣΔΑ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: H ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ : “δυστυχώς κύριοι, επτωχεύσαμεν ”
1.1-Φέτος, κλείνουν ήδη 120 χρόνια από την ιστορική εκείνη μέρα(10.12.1893), που ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Χαρίλαος Τρικούπης – κάτω από το βάρος του δημόσιου χρέους – είπε δημόσια από το βήμα της ελληνικής Βουλής, το γνωστό “δυστυχώς κύριοι, επτωχεύσαμεν “!
Συνέπεια της κήρυξης της Ελλάδας σε πτώχευση επιβλήθηκε στην Ελλάδα ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος (ΔΟΕ) με το νόμο ΒΦΙΘ/23 – 2 – 1898,με τη μορφή …”οικονομικής βοήθειας”. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. «Δυστυχώς η Ελλάς επτώχευσε» είπε το 1932 ο μέγας Ελευθέριος Βενιζέλος και ακολούθησε μια νέα ελληνική πτώχευση. Σήμερα, ξαναβρίσκεται η Ελλάδα στα πρόθυρα μιας άλλης οικονομικής πτώχευσης, ενώ είναι ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που μέσα στο πλαίσιο λειτουργίας της, έχει γίνει ένα αδύνατο, ένα προβληματικό, ένα ετοιμόρροπο μέλος, που κινδυνεύει πάλι με οικονομική κατάρρευση ύστερα από 76 χρόνια από την πτώχευση του 1933.
Η Ελλάδα βρέθηκε ξανά από τα τέλη του 2009 σε κατάσταση πτώχευσης, δηλαδή κατάσταση αδυναμίας χρηματοδότησης του τρέχοντος ελλείμματος, αδυναμίας αναχρηματοδότησης του χρέους και πληρωμής των ελληνικών κρατικών ομολόγων που έληγαν τον επόμενο χρόνο, ομόλογα που κατείχαν κατά ένα μέρος εγχώριες τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, κλπ, και κατά ένα μέρος φορείς και τράπεζες του εξωτερικού.
Η κατάσταση πτώχευσης στην οποία εξακολουθεί να βρίσκεται μέχρι στιγμής δεν έχει εξελιχθεί σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία με τη βοήθεια ενός «μηχανισμού στήριξης» που δημιουργήθηκε από τη λεγόμενη «Τρόικα».
1.2- Στις 11 Απριλίου 2010 με απόφαση των υπουργών Οικονομικών του Eurogroup, στην οποία συμφωνήθηκε να χορηγηθούν στη χώρα μας από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης διμερή δάνεια, το επιτόκιο που προβλέφθηκε για δανεισμό άνω της τριετίας προσδιορίστηκε στο 6% περίπου.
Στις 11 Φεβρουαρίου 2010 το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με δήλωση του έδωσε πολιτική στήριξη στην Ελλάδα, επιβάλλοντας ταυτόχρονα τριπλή βαριά επιτήρηση από Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΕΚΤ αλλά και ΔΝΤ .-
Στις 16 Φεβρουαρίου 2010 η χώρα με απόφαση του ECOFIN τέθηκε και τυπικά σε στενή επιτήρηση σύμφωνα με το άρθρο 126 παρ. 9 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κλήθηκε να λάβει μέτρα για τον περιορισμό του ελλείμματος μέχρι τις 15 Μαΐου 2010
Μετά από ομιλία του Πρωθυπουργού στις 2 Μαρτίου 2010 . συγκλήθηκε την επομένη το Υπουργικό Συμβούλιο και αποφάσισε τη λήψη μέτρων.
Ακολούθως ψηφίστηκε από τη Βουλή, στη συνέχεια στις 15.03.2010, δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ (Α 40/15.03.2010) ο Ν. 3833/2010[1] «Προστασία της Εθνικής οικονομίας-Επείγοντα μέτρα[2] για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης».
Στις 3 Μαΐου 2010 η Ελλάδα αιτήθηκε €80δις από τις υπόλοιπες (15) χώρες του Ευρώ και €30δις από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Την αίτηση συνόδευαν 3 συνημμένα μνημόνια[3]:
“Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής” (ΜΟΧΠ),
“Τεχνικό Μνημόνιο Συνεννόησης” (ΤΜΣ) και
“Μνημόνιο Συνεννόησης στις Συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής” (ΣΠΟΠ).
Στις 6.5.2010, δημοσιεύτηκε ο Ν. 3845/2010[4] «Μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη μέλη της Ζώνης του ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ΦΕΚ Α 65), στον οποίο προσαρτήθηκαν τα δύο από τα αναφερόμενα τρία επί μέρους Μνημόνια.
Δυνάμει δε εξουσιοδοτήσεως παρεχόμενη από το άρθρο 1 παρ. 4 του ανωτέρω νόμου προς τον Υπουργό Οικονομικών, ο τελευταίος στις 8.05.2010 υπέγραψε «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης μεταξύ αφενός της Ελληνικής Δημοκρατίας ως δανειολήπτη και αφετέρου της κρατών μελών της Ευρωζώνης και του KfW ως δανειστών καθώς και του από 10 Μαΐου διακανονισμού χρηματοδότησης, αμέσου ετοιμότητας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Συμμετοχή της Ελλάδας στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης», η οποία ουδέποτε κυρώθηκε με τυπικό νόμο, ως απαιτείται σύμφωνα με το άρθρο 36 παρ.2 του Συντάγματος.
Επακολούθησε το ΜΝΗΜΟΝΙΟ 2[5], ο Νόμος 4046 (ΦΕΚ Α΄28/14.02.2012)«Έγκριση των Σχεδίων Συμβάσεων Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Ε.Τ.Χ.Σ.), της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Τράπεζας της Ελλάδος, του Σχεδίου του Μνημονίου Συνεννόησης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Τράπεζας της Ελλάδος και άλλες επείγουσες διατάξεις για τη μείωση του δημοσίου χρέους και τη διάσωση της εθνικής οικονομίας», ακολούθησαν μια σειρά[6] εφαρμοστικών νόμων. Και η Π.Υ.Σ. 6/28.02.2012[7]
Επακολούθησε το ΜΝΗΜΟΝΙΟ 3: Ο Νόμος. 4093 (ΦΕΚ Α 222/12.11.2012) «Έγκριση Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016 – Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής του ν. 4046/2012 και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016». Ο Νόμος 4092 (ΦΕΚ Α΄ 220/08.11.2012) Κύρωσε την από 6 Σεπτεμβρίου 2012 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Τροποποίηση του τελευταίου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 3 του νόμου 3986/2011 «Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012 – 2015» (Α’ 152), όπως ισχύει» (Α’ 174), της από 7 Σεπτεμβρίου 2012 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Κατάργηση ελάχιστου ποσοστού Ελληνικού Δημοσίου σε ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, ΟΔΙΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΤΑ, Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς, Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης, Βόλου, Ελευσίνας, Ηγουμενίτσας, Ηρακλείου, Καβάλας, Κέρκυρας, Λαυρίου, Πατρών και Ραφήνας, καθώς και κατάργηση του άρθρου 11 του ν. 3631/2008 (Α’ 6), (Α’ 175)» και άλλες διατάξεις. Παράλληλα η νομοθέτηση. γίνεται και με έκτακτους[8] τρόπους Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου[9] ,με τις οποίες ρυθμίζονται πάσης φύσεως ζητήματα, που δεν φέρουν πάντοτε το χαρακτήρα του κατεπείγοντος, μεταξύ άλλων ζητήματα όπως η αλλαγή στο ύψους του αγωγόσημου με την ΠΝΠ ΤΗΣ 4-12-2012 ΦΕΚΑ 237/5-12-2012,η αλλαγή τού τρόπου καθορισμού του ύψους των αποδοχών των εμμίσθων δικηγόρων (δικηγόροι Τραπεζών, ΝΠΔΔ, ασφαλιστικών εταιρειών κ.λπ.) και περιορίζει παράλληλα την αποζημίωσή τους, έτσι η εκτός της λειτουργούσης Βουλής «νομοθέτηση[10]» θίγει η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας.
Η νομολογία των Ελληνικών Δικαστηρίων των τελευταίων ετών , προ της οικονομικής κρίσεως, είχε αρχίσει μετά από σχετικές Αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου να μεταβάλλεται και να ανατρέπει προστατευτικές υπέρ του Δημοσίου διατάξεις «προνομία του Δημοσίου», εφ όσον δεν δικαιολογείται ύπαρξη τους από λόγους δημοσίου συμφέροντος.
Η νομολογία αυτή τείνει ν’ ανατραπεί πλέον πλήρως υπό το κράτος της έντονης δημοσιονομικής κρίσεως την οποία διέρχεται ο Τόπος ,με την επίκληση κυρίως του «δικαίου εκτάκτων συνθηκών ή δικαίου της ανάγκης».
Την εξελικτική πορεία της νομολογίας αναφορικά με τα «προνομία του δημοσίου» μέσα στο πλαίσιο της δημοσιονομικής κρίσεως εξετάσει η παρούσα μελέτη
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: H ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ : “δυστυχώς κύριοι, επτωχεύσαμεν ”
1.1-Φέτος, κλείνουν ήδη 120 χρόνια από την ιστορική εκείνη μέρα(10.12.1893), που ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Χαρίλαος Τρικούπης – κάτω από το βάρος του δημόσιου χρέους – είπε δημόσια από το βήμα της ελληνικής Βουλής, το γνωστό “δυστυχώς κύριοι, επτωχεύσαμεν “!
Συνέπεια της κήρυξης της Ελλάδας σε πτώχευση επιβλήθηκε στην Ελλάδα ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος (ΔΟΕ) με το νόμο ΒΦΙΘ/23 – 2 – 1898,με τη μορφή …”οικονομικής βοήθειας”. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. «Δυστυχώς η Ελλάς επτώχευσε» είπε το 1932 ο μέγας Ελευθέριος Βενιζέλος και ακολούθησε μια νέα ελληνική πτώχευση. Σήμερα, ξαναβρίσκεται η Ελλάδα στα πρόθυρα μιας άλλης οικονομικής πτώχευσης, ενώ είναι ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που μέσα στο πλαίσιο λειτουργίας της, έχει γίνει ένα αδύνατο, ένα προβληματικό, ένα ετοιμόρροπο μέλος, που κινδυνεύει πάλι με οικονομική κατάρρευση ύστερα από 76 χρόνια από την πτώχευση του 1933.
Η Ελλάδα βρέθηκε ξανά από τα τέλη του 2009 σε κατάσταση πτώχευσης, δηλαδή κατάσταση αδυναμίας χρηματοδότησης του τρέχοντος ελλείμματος, αδυναμίας αναχρηματοδότησης του χρέους και πληρωμής των ελληνικών κρατικών ομολόγων που έληγαν τον επόμενο χρόνο, ομόλογα που κατείχαν κατά ένα μέρος εγχώριες τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, κλπ, και κατά ένα μέρος φορείς και τράπεζες του εξωτερικού.
Η κατάσταση πτώχευσης στην οποία εξακολουθεί να βρίσκεται μέχρι στιγμής δεν έχει εξελιχθεί σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία με τη βοήθεια ενός «μηχανισμού στήριξης» που δημιουργήθηκε από τη λεγόμενη «Τρόικα».
1.2- Στις 11 Απριλίου 2010 με απόφαση των υπουργών Οικονομικών του Eurogroup, στην οποία συμφωνήθηκε να χορηγηθούν στη χώρα μας από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης διμερή δάνεια, το επιτόκιο που προβλέφθηκε για δανεισμό άνω της τριετίας προσδιορίστηκε στο 6% περίπου.
Στις 11 Φεβρουαρίου 2010 το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με δήλωση του έδωσε πολιτική στήριξη στην Ελλάδα, επιβάλλοντας ταυτόχρονα τριπλή βαριά επιτήρηση από Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΕΚΤ αλλά και ΔΝΤ .-
Στις 16 Φεβρουαρίου 2010 η χώρα με απόφαση του ECOFIN τέθηκε και τυπικά σε στενή επιτήρηση σύμφωνα με το άρθρο 126 παρ. 9 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κλήθηκε να λάβει μέτρα για τον περιορισμό του ελλείμματος μέχρι τις 15 Μαΐου 2010
Μετά από ομιλία του Πρωθυπουργού στις 2 Μαρτίου 2010 . συγκλήθηκε την επομένη το Υπουργικό Συμβούλιο και αποφάσισε τη λήψη μέτρων.
Ακολούθως ψηφίστηκε από τη Βουλή, στη συνέχεια στις 15.03.2010, δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ (Α 40/15.03.2010) ο Ν. 3833/2010[1] «Προστασία της Εθνικής οικονομίας-Επείγοντα μέτρα[2] για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης».
Στις 3 Μαΐου 2010 η Ελλάδα αιτήθηκε €80δις από τις υπόλοιπες (15) χώρες του Ευρώ και €30δις από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Την αίτηση συνόδευαν 3 συνημμένα μνημόνια[3]:
“Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής” (ΜΟΧΠ),
“Τεχνικό Μνημόνιο Συνεννόησης” (ΤΜΣ) και
“Μνημόνιο Συνεννόησης στις Συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής” (ΣΠΟΠ).
Στις 6.5.2010, δημοσιεύτηκε ο Ν. 3845/2010[4] «Μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη μέλη της Ζώνης του ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ΦΕΚ Α 65), στον οποίο προσαρτήθηκαν τα δύο από τα αναφερόμενα τρία επί μέρους Μνημόνια.
Δυνάμει δε εξουσιοδοτήσεως παρεχόμενη από το άρθρο 1 παρ. 4 του ανωτέρω νόμου προς τον Υπουργό Οικονομικών, ο τελευταίος στις 8.05.2010 υπέγραψε «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης μεταξύ αφενός της Ελληνικής Δημοκρατίας ως δανειολήπτη και αφετέρου της κρατών μελών της Ευρωζώνης και του KfW ως δανειστών καθώς και του από 10 Μαΐου διακανονισμού χρηματοδότησης, αμέσου ετοιμότητας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Συμμετοχή της Ελλάδας στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης», η οποία ουδέποτε κυρώθηκε με τυπικό νόμο, ως απαιτείται σύμφωνα με το άρθρο 36 παρ.2 του Συντάγματος.
Επακολούθησε το ΜΝΗΜΟΝΙΟ 2[5], ο Νόμος 4046 (ΦΕΚ Α΄28/14.02.2012)«Έγκριση των Σχεδίων Συμβάσεων Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Ε.Τ.Χ.Σ.), της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Τράπεζας της Ελλάδος, του Σχεδίου του Μνημονίου Συνεννόησης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Τράπεζας της Ελλάδος και άλλες επείγουσες διατάξεις για τη μείωση του δημοσίου χρέους και τη διάσωση της εθνικής οικονομίας», ακολούθησαν μια σειρά[6] εφαρμοστικών νόμων. Και η Π.Υ.Σ. 6/28.02.2012[7]
Επακολούθησε το ΜΝΗΜΟΝΙΟ 3: Ο Νόμος. 4093 (ΦΕΚ Α 222/12.11.2012) «Έγκριση Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016 – Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής του ν. 4046/2012 και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016». Ο Νόμος 4092 (ΦΕΚ Α΄ 220/08.11.2012) Κύρωσε την από 6 Σεπτεμβρίου 2012 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Τροποποίηση του τελευταίου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 3 του νόμου 3986/2011 «Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012 – 2015» (Α’ 152), όπως ισχύει» (Α’ 174), της από 7 Σεπτεμβρίου 2012 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Κατάργηση ελάχιστου ποσοστού Ελληνικού Δημοσίου σε ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, ΟΔΙΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΤΑ, Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς, Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης, Βόλου, Ελευσίνας, Ηγουμενίτσας, Ηρακλείου, Καβάλας, Κέρκυρας, Λαυρίου, Πατρών και Ραφήνας, καθώς και κατάργηση του άρθρου 11 του ν. 3631/2008 (Α’ 6), (Α’ 175)» και άλλες διατάξεις. Παράλληλα η νομοθέτηση. γίνεται και με έκτακτους[8] τρόπους Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου[9] ,με τις οποίες ρυθμίζονται πάσης φύσεως ζητήματα, που δεν φέρουν πάντοτε το χαρακτήρα του κατεπείγοντος, μεταξύ άλλων ζητήματα όπως η αλλαγή στο ύψους του αγωγόσημου με την ΠΝΠ ΤΗΣ 4-12-2012 ΦΕΚΑ 237/5-12-2012,η αλλαγή τού τρόπου καθορισμού του ύψους των αποδοχών των εμμίσθων δικηγόρων (δικηγόροι Τραπεζών, ΝΠΔΔ, ασφαλιστικών εταιρειών κ.λπ.) και περιορίζει παράλληλα την αποζημίωσή τους, έτσι η εκτός της λειτουργούσης Βουλής «νομοθέτηση[10]» θίγει η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας.
Η νομολογία των Ελληνικών Δικαστηρίων των τελευταίων ετών , προ της οικονομικής κρίσεως, είχε αρχίσει μετά από σχετικές Αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου να μεταβάλλεται και να ανατρέπει προστατευτικές υπέρ του Δημοσίου διατάξεις «προνομία του Δημοσίου», εφ όσον δεν δικαιολογείται ύπαρξη τους από λόγους δημοσίου συμφέροντος.
Η νομολογία αυτή τείνει ν’ ανατραπεί πλέον πλήρως υπό το κράτος της έντονης δημοσιονομικής κρίσεως την οποία διέρχεται ο Τόπος ,με την επίκληση κυρίως του «δικαίου εκτάκτων συνθηκών ή δικαίου της ανάγκης».
Την εξελικτική πορεία της νομολογίας αναφορικά με τα «προνομία του δημοσίου» μέσα στο πλαίσιο της δημοσιονομικής κρίσεως εξετάσει η παρούσα μελέτη
[1] Βλ : Απόφαση 599/2012 ΕΙΡ ΑΘ ( 584012)(ΕΕΡΓΔ 2012/731) Μνημόνιο. Καθεστώς των ν. 3833/2010 (αρ. 1 παρ. 5) και 3845/2010 σχετικά με τις μειώσεις των αποδοχών και των επιδομάτων των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα. Κρίση ότι οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις αντίκεινται στο Σύνταγμα (αρ. 22 παρ. 2 και 23 παρ. 1Σ). Παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας. Κριτήρια και επιχειρήματα της αντιθέσεως σε συγκεκριμένες συνταγματικές αρχές.
[2] Με το νόμο αυτό, μεταξύ άλλων, μειώθηκαν οι αποδοχές και τα επιδόματα των υπηρετούντων, με οποιαδήποτε σχέση εργασίας, στο στενό ή ευρύτερο δημόσιο τομέα, κατά παρέκκλιση οποιασδήποτε γενικής ή ειδικής διάταξης ή ρήτρας ή όρου συλλογικής σύμβασης εργασίας, διαιτητικής απόφασης ή ατομικής σύμβασης ή συμφωνίας (άρθρο 1), ορίστηκε νέο όριο στις συνολικές αποδοχές και πρόσθετες αμοιβές ή απολαβές όλων των εργαζομένων στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα (άρθρο 2), μεταξύ 12% και 30% και καθορίστηκε η εισοδηματική πολιτική της Κυβέρνησης για το έτος 2010. Οι εν λόγω μειώσεις των αποδοχών τέθηκαν σε ισχύ αναδρομικά από 1.1.2010 (άρθρο 1) και 1.3.2010 (άρθρο 2), αντίστοιχα.
[3] Βλ: Για την νομική φύση του Μνημονίου :1.- Κώστα Μποτόπουλου» Κοινός νους και κενά σημεία στην «απόφαση του Μνημονίου» www.constitutionalism.gr 2.- Π. Γκλαβίνη, Το Μνημόνιο της Ελλάδος στην ευρωπαϊκή, τη διεθνή και την εθνική έννομη τάξη, εκδ. Σάκκουλα, 2010, 3.- Κ. Μποτόπουλου, Τα θεσμικά της κρίσης, εκδ. Νέδα, 2010. 4.- Ν. Αλιβιζάτος, «Αντισυνταγματικότητες: όχι στην ανεύθυνη πλειοδοσία», στην Καθημερινή, 11 Ιουλίου 2010.5. Δίκη του Μνημονίου, εκδ. ΔΣΑ, 2011.5,6.-. Βλ. Γ. Κασιμάτη, συμβολή σε εκδήλωση του ΔΣΑ που διεξήχθη στις 15 Ιουνίου 2010 με τίτλο «Μνημόνιο, Σύνταγμα, Ευρωπαϊκή Συνθήκη και ΕΣΔΑ», εκδ. ΔΣΑ, 2010,7. Γ. Κατρούγκαλος, «Memoranda sunt servanta? H συνταγματικότητα του ν. 3845/2010 και του Μνημονίου για τα μέτρα εφαρμογής των συμφωνιών με το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ», στην Εφημερίδα Διοικητικού Δικαίου, 2010, τ. 3.
[4] Ο νόμος αυτός ουσιαστικά επικύρωσε το Μνημόνιο Συνεννόησης καθ’ ό μέρος αφορά τις σχέσεις της Ελλάδας-κρατών μελών της Ευρωζώνης. Δυνάμει των διατάξεων του τρίτου άρθρου του ν.3845/2010 μειώθηκαν αφενός μεν περαιτέρω οι αποδοχές των υπερετούντων, με οιαδήποτε σχέση εργασίας στον στενό ή ευρύτερο δημόσιο τομέα, κατά ποσοστό 8% (άρθρο 3), αυξήθηκαν δε οι συντελεστές του φόρου προστιθέμενης αξία και ειδικών φόρων κατανάλωσης (άρθρο 4). Εις εκτέλεση των ανωτέρω διατάξεων εξεδόθη υπ’ αριθμόν 2/35981/0022/28-5-2010 απόφαση του κυρίου Υφυπουργού Οικονομικών, η οποία φέρει ως θέμα: «Παροχή οδηγιών για την υλοποίηση μισθολογικών ρυθμίσεων», με την οποία κοινοποιήθηκαν στις Υπηρεσίες οι διατάξεις του νόμου 3845/2010 και δόθηκαν επιμέρους οδηγίες για την εκτέλεση αυτών.
[5] (Σύμβαση PSI /Μείωση βασικού μισθού-αποδοχών-συντάξεων κλπ). Το «Μνημόνιο 2» θεσπίστηκε με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΦΕΚ Α΄55/14.3.12.) ως «Έγκριση Σχεδίου Κυρίας Σύμβασης…», δηλαδή ως έγκριση σχεδίου διεθνούς σύμβασης (!), και αργότερα κυρώθηκε από τη Βουλή πάλι ως «Έγκριση Σχεδίου Σύμβασης».
[6] ο Ν 4051/2012 “Ρυθμίσεις συνταξιοδοτικού περιεχομένου και άλλες επείγουσες ρυθμίσεις εφαρμογής του Μνημονίου Συνεννόησης του ν. 4046/2012 ” (ΦΕΚ Α 40/29-2-2012), ο νόμος 4052/2012,ΦΕΚ Α΄41/01/03/2012 (θέματα αρμοδιότητας Υπουργείων Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης ” ο Ν 4051/2012 Μείωση Συντάξεων και άλλες επείγουσες ρυθμίσεις εφαρμογής Μνημονίου, Ν 4050/2012 ΦΕΚ Α-36 Κανόνες τροποποιήσεως τίτλων, εκδόσεως ή εγγυήσεως του Δημοσίου με συμφωνία των Ομολογιούχων. Ν 4049/2012 Α-35 Αντιμετώπιση βίας στα γήπεδα-Ντόπινγκ/Ακίνητα, Υπηρεσίες ΕΟΤ/κλπ θέματα Υπ.Πολιτισμού
[7] Βλ : 24/2012 ΜΠΡ XAΛΚΙΔ ( 580894) Νόμος 4046/2012. Ρήτρα μονιμότητας. Έννοια. Με τον νόμο αυτό καταργούνται οι διατάξεις που αποκλείουν την τακτική καταγγελία ή την καθιστούν αιτιώδη, εξαρτώντας την από σπουδαίο λόγο ή από συγκεκριμένους λόγους. Κρίση όμως ότι οι διατάξεις του άρθρ. 5 της Π.Υ.Σ. 6/28.02.2012 που «αίρουν» τη ρήτρα μονιμότητας και με τις οποίες εισάγονται για πρώτη φορά στην ελληνική έννομη τάξη πρωτογενείς κανόνες δικαίου, εκδόθηκαν από τη διοίκηση κατά παράβαση των άρθρ. 26 και 43 §2 του Συντάγματος και για το λόγο αυτόν είναι μη εφαρμοστέες.
[8]ΠΝΠ συνιστά διοικητική πράξη κανονιστικού περιεχομένου. Άρα είναι ευθέως προσβλητή με αίτηση ακύρωσης στο Συμβούλιο της Επικρατείας, μέχρι την κύρωση της.
[9] Στο Σύνταγμα, στο άρθρο 44 παρ. 1, προβλέπεται η ρύθμιση των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου (εφεξής ΠΝΠ) για αντιμετώπιση επείγουσων αναγκών ή ταχύτερη αποκατάσταση της λειτουργίας των συνταγματικών θεσμών όταν έχουν ανασταλεί διατάξεις του Συντάγματος, με τη βοήθεια ΠΝΠ (άρθρ. 48 παρ. 1 Συντ.)
[10] Με την ΠΝΠ της 4-12-2012 ΦΕΚ 237/2012 επιφέρονται οι ακόλουθες «κατεπείγουσες» αλλαγές μεταξύ άλλων: α) στο Μνημόνιο (ν. 4093/2012) β) Στο Συμβολαιογραφικό Κώδικαγ) στο Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων και Δικαστικών Λειτουργών δ) στην ΕΣΔΙ ε) ΣΤΟ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΌ ΚΩΔΙΚΑ (βλ. θέματα αδειών) στ) παρατείνεται μέχρι 30-6-2013 η μεταβατική διάταξη του 4043/2012 για την Απόλυση κρατουμένων υπό τον όρο της ανάκλησης ζ) διορθώνεται το δικαστικό ένσημο (ν. 4093/2012)!!!
η) παρατείνεται ο πίνακας επιτυχόντων Ειρηνοδικών μέχρι 31-12-2013
Διαβάστε την συνέχεια της μελέτης εδώ : http://argyros2013.pressbooks.com/front-matter/introduction/
η) παρατείνεται ο πίνακας επιτυχόντων Ειρηνοδικών μέχρι 31-12-2013
Διαβάστε την συνέχεια της μελέτης εδώ : http://argyros2013.pressbooks.com/front-matter/introduction/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου