"Από τις διατάξεις αυτές συνάγεται ότι η διενέργεια ιατρικών πράξεων, ανεξάρτητα αν αυτές είναι απλές διαγνωστικές ή θεραπευτικές, προϋποθέτει την ελεύθερη συναίνεση του ασθενούς, που πρέπει να δίνεται εκ των προτέρων και αφού ο ασθενής έχει κατάλληλα ενημερωθεί, ως προς τον σκοπό και την φύση της ιατρικής πράξης, καθώς και ως προς τα επακόλουθα και τους κινδύνους, που αυτή ενδεχομένως συνεπάγεται..."
(...) «… Εξάλλου κατά τις διατάξεις του άρθρου 5 του α.ν. 2619/1998 σχετικά με τη σύμβαση για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη βιοϊατρική, επέμβαση σε θέματα υγείας μπορεί να υπάρξει μόνο εφ' όσον το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δώσει την ελεύθερη συναίνεσή του, κατόπιν σχετικής εκ των προτέρων ενημέρωσης του ως προς τον σκοπό και τη φύση της επέμβασης, καθώς και ως προς τα επακόλουθα και τους κινδύνους, που αυτή συνεπάγεται, μπορεί δε το ενδιαφερόμενο πρόσωπο να ανακαλέσει ελεύθερα και οποτεδήποτε τη συναίνεσή του. Από τις διατάξεις αυτές συνάγεται ότι η διενέργεια ιατρικών πράξεων, ανεξάρτητα αν αυτές είναι απλές διαγνωστικές ή θεραπευτικές, προϋποθέτει την ελεύθερη συναίνεση του ασθενούς, που πρέπει να δίνεται εκ των προτέρων και αφού ο ασθενής έχει κατάλληλα ενημερωθεί, ως προς τον σκοπό και την φύση της ιατρικής πράξης, καθώς και ως προς τα επακόλουθα και τους κινδύνους, που αυτή ενδεχομένως συνεπάγεται. Η ύπαρξη δηλαδή έγκυρης συναίνεσης του ασθενούς προϋποθέτει την προηγούμενη πλήρη ενημέρωσή του, κατά την παραπάνω έννοια, από τον ιατρό, που πρόκειται να ενεργήσει την ιατρική πράξη, αλλά και από αυτόν, που διέγνωσε προηγουμένως την ανάγκη διενέργειας της ιατρικής πράξης και τη συνέστησε στον ασθενή, αφού και στις δύο περιπτώσεις είναι όμοιοι οι κίνδυνοι, που δημιουργούνται για τον ασθενή και οι οποίοι πρέπει να καλυφθούν με τη συναίνεσή του [ΑΠ 424/2012 ΧρΙδΔ 2012. 587, ΕφΑθ 5512/2003 ΕλλΔνη 45 (2004). 197, Ισμ. Ανδρουλιδάκη-Δημητριάδη, Η υποχρέωση ενημέρωσης του ασθενούς, έκδ. 1993, σ. 150 επ., Σημαντήρα, ΓενΑρχ, § 44, αριθ. 805, σ. 598]. (…). Ακόμη εκ του συνόλου του προσκομιζομένων με επίκληση ιατρικών εγγράφων στοιχείων (βλ. ενδεικτικά ιατρική βιβλιογραφία, χωρίς εν προκειμένω να κρίνεται αναγκαία η διενέργεια πραγματογνωμοσύνης, απορριπτόμενου του σχετικού αιτήματος του εναγομένων της υπό στοιχείο Α αγωγής) διαπιστώνεται αντικειμενικώς ότι τόσο η πάρεση, όσο και η αδυναμία σύγκλεισης του βλεφάρου είναι γνωστές παρενέργειες και συνήθεις επιπλοκές μιας τέτοιας επέμβασης (όπως αυτή, που υπέστη με τη θέλησή της η ενάγουσα της υπό στοιχείο Α αγωγής «mini facelift», σε συνδυασμό με βλεφαροπλαστική, οι οποίες έχουν καλά ποσοστά αποκατάστασης, όπως εν προκειμένω από ουδέν στοιχείο δύναται να αποκλεισθεί, παρά τους περί αντιθέτου αόριστους ισχυρισμούς της ίδιας ενάγουσας (πρβλ. και ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων ιατρών …. και …., προσαγόμενες με επίκληση). Καταλήγοντας από ουδένα στοιχείο, ως ανωτέρω αναλυτικά εκτέθηκαν και διεξοδικά επισημάνθηκαν, δύναται να προκύψει οποιοσδήποτε αμελής χειρισμός του πρώτου εναγομένου, ως προς τη διενεργηθείσα επέμβαση (για τον οποίο άλλωστε δεν παραπονείται ειδικώς η ενάγουσα, παρά μόνο, και κυρίως, για το αισθητικό μη επιθυμητό αποτέλεσμα), ο οποίος οδήγησε αιτιωδώς στο ατυχές αποτέλεσμα της πάρεσης του δεξιού προσωπικού νεύρου· αλλά και του προβλήματος στο δεξιό οφθαλμό της. Αντίθετα αποδείχθηκε ότι οι προκείμενες επιπλοκές (οι οποίες σε κάθε περίπτωση ήταν εμφανείς και διαπιστώθηκαν έγκαιρα από τον πρώτο εναγόμενο της υπό στοιχείο Α αγωγής), όπως ανωτέρω εκτέθηκε, αποτελούν συνήθεις επιπλοκές μιας τέτοιας επέμβασης ή σε κάθε περίπτωση δεν δύναται να αποκλεισθούν (βλ. και ως άνω ένορκη εξέταση του επίσης πλαστικού ιατρού …, προσαγόμενη με επίκληση), η δε ενάγουσα ασφαλώς και γνώριζε αυτές, όπως επίσης ανωτέρω εκτέθηκε.
Ειδικότερα, τόσο εν όψει του γεγονότος ότι η ενάγουσα της κυρίας αγωγής γνώριζε και εμπιστευόταν τον εναγόμενο ιατρό, έχοντας υποστεί και άλλες ηπιότερες θεραπείες στο παρελθόν, αισθητικής αποκατάστασης (συνεπώς ήταν ενήμερη για τα θέματα των πλαστικών επεμβάσεων), όσο και ως εκ της ιδιότητάς της (ιατρός …. από ετών) αλλά και της συναναστροφής της με την (επίσης ιατρό και ήδη έχοντας υποστεί αντίστοιχη επέμβαση από τον πρώτο εναγόμενο) κρίνεται ότι ήταν σε θέση να γνωρίζει τους κινδύνους, που ενέχει μια τέτοια επέμβαση, τους οποίους και συνεκτίμησε, πριν καταλήξει στην τελική απόφασή της. Τούτο δεν αναιρείται από το γεγονός ότι στο έντυπο συναίνεσης (που σε κάθε περίπτωση υπέγραψε, βλ. προσαγόμενο με επίκληση), δεν αναφέρονται ρητώς οι κίνδυνοι ή οι ειδικότερες επιπλοκές, οι οποίες όμως ασφαλώς και της εξηγήθηκαν, αφ’ ενός σε επίπεδο συναδελφικότητας (αλλά και γνωριμίας επαγγελματικής και κοινωνικής), αφ’ ετέρου ήταν ευχερώς γνωστοί σε αυτήν, ως εκ της ειδικότητάς της (ιατρός και όχι ανίδεη περί τους κινδύνους μιας οποιασδήποτε επέμβασης και δη και της συγκεκριμένης), για τον λόγο αυτό άλλωστε ήξερε ακριβώς, πότε να ανησυχήσει και να ερευνήσει περαιτέρω τα συμπτώματά της και πότε να τα αντιμετωπίσει μόνη της (όπως η ίδια στο δικόγραφο της αγωγής της αναλυτικά εκθέτει).
Σαφέστατα και το μη επιθυμητό αποτέλεσμα δύναται να δημιουργήσει σε αυτήν άγχος και ανασφάλεια, ίσως και πρόσκαιρη δυσχέρεια στην καθημερινότητά της, ωστόσο αυτό δεν δύναται αιτιωδώς να αποδοθεί σε αμελή συμπεριφορά του πρώτου εναγομένου, η οποία να γεννά δικαίωμα αποζημίωσης της ενάγουσας της υπό στοιχείο Α αγωγής, τόσο σε πλαίσιο θετικής ζημίας, όσο και ηθικής βλάβης. Αντίστοιχα δεν διαπιστώνεται οποιαδήποτε προσβολή της προσωπικότητάς της και δη βαριά προσβολή, ως εκ του άρθρου 57 ΑΚ απαιτείται, για να δύναται να θεμελιωθεί αξίωση αποζημίωσης, ενώ όπως επίσης προαναφέρθηκε ο πρώτος εναγόμενος δεν ενήργησε παράνομα με στόχο να πλήξει την εικόνα της ή το σώμα της, αλλά η ίδια, οικεία βουλήσει, αποφάσισε να προχωρήσει σε μια αισθητική επέμβαση, προς βελτίωση της εικόνας και του προσώπου της, αλλά και της ζωής της εν γένει, εμπιστευόμενη τον πρώτο εναγόμενο ιατρό της, εκ της δε επέμβασης αυτής, προκλήθηκε το ως άνω αποτέλεσμα (ατυχές για την ίδια) ως επιπλοκή (έστω και όχι τόσο συνήθης)". (…)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου