ΑΠ 101/2018 - ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΗ ΑΠΑΤΗ ΜΕ ΖΗΜΙΑ ΑΝΩ ΤΩΝ 120.000 ΕΥΡΩ. Αναιρείται για απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας στο ακροατήριο, καθώς το δικαστήριο της ουσίας δεν απάντησε σε αρνητιικούς ισχυρισμούς αναφορικά με την δόλια προαίρεση του κατηγορουμένου

Με την τελευταία αυτή απόφασή του ο Άρειος Πάγος διευρύνει το πεδίο της υποχρέωσης του δικαστηρίου να απαντήσει σε κάθε επιχείρημα και ισχυρισμό του κατηγορουμένου. Στο πλαίσιο αυτό αναίρεσε απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου για απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας στο ακροατήριο, καθώς το δικαστήριο της ουσίας δεν απάντησε σε ισχυρισμούς του κατηγορουμένου με τους οποίους αυτός αρνήθηκε την δόλια προαίρεσή του για την τέλεση της πράξης της απάτης, διαλαμβάνοντας μεταξύ άλλων τα εξής: «με τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 1 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για τα δικαιώματα του ανθρώπου, που επικυρώθηκε με το ΝΔ 53/19/20-9-1974, κατά την οποία «παν πρόσωπον έχει δικαίωμα όπως η υπόθεσίς του δικασθή δικαίως, δημοσία και εντός λογικής προθεσμίας υπό ανεξαρτήτου και αμερολήπτου δικαστηρίου, νομίμως λειτουργούντος, το οποίον θα αποφασίσει είτε επί των αμφισβητήσεων επί των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων του αστικής φύσεως, είτε επί του βασίμου πάσης εναντίον του κατηγορίας ποινικής φύσεως. Κατ’ αυτό, η πολιτεία, μέσω των οργάνων της οφείλει να απαντά σε όλα τα επιχειρήματα του κατηγορουμένου και να εξετάζονται αυτά κατά τρόπο πραγματικό από το Δικαστήριο, δηλαδή το Δικαστήριο να προβαίνει σε αποτελεσματική εξέταση των παρατηρήσεων, επιχειρημάτων και αποδείξεων που επικαλούνται οι διάδικοι. Παραβίαση της ως άνω αρχής πέραν της αναιρέσεως για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας επάγεται απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας και ιδρύεται και ο από τα άρθρα 510 παρ. 1 στοιχ. Α’ και 171 παρ. 1 δ του ΚΠοινΔ λόγος αναιρέσεως». Ειδικότερα με την παραπάνω απόφαση αναιρέθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, με την οποία ο εκεί αναιρεσείων καταδικάστηκε για έκδοση ακάλυπτης επιταγής, καθώς κρίθηκε ότι : «… δεν εκτίθεται παντελώς η θέση του Δικαστηρίου επί του αρνητικού ισχυρισμού που προτάθηκε στο ακροατήριο ότι δεν έχει εκδώσει αυτός (αναιρεσείων) την κρινόμενη επιταγή, αλλά ο αδελφός του, ούτε επίσης απάντησε επί του ισχυρισμού περί διενέργειας γραφολογικής πραγματογνωμοσύνης προς επιβεβαίωση του ισχυρισμού του, για τον οποίο κατέθεσε στο ακροατήριο η σύζυγος του ανωτέρω αδελφού του κατηγορουμένου. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος ο από το άρθρο 510 παρ. 1 Δ’ ΚΠοινΔ προσβαλλόμενος πρώτος λόγος αναιρέσεως, περί ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας ως και ο περιλαμβανόμενος σ’ αυτόν λόγος περί απόλυτης ακυρότητας (αρ. 510 § 1Α’ και 171 ΚΠοινΔ), διότι εκ της ως άνω μη απαντήσεως επί των ισχυρισμών του, στέρησε τον αναιρεσείοντα - κατηγορούμενο του δικαιώματος για δίκαιη δίκη, που παρέχεται από το υπερνομοθετικής ισχύος (άρθρ. 28 §1 της ΕΣΔΑ)…».

πηγή : http://kosmatos-lampakis.gr